Παρέλαση 28/10/11 στη Θεσσαλονίκη

Ορισμένα βίντεο από τις ιστορικές στιγμές που ζήσαμε στη μεγάλη παρέλαση της Θεσσαλονίκης. Χιλιάδες απλοί πολίτες έδωσαν το μήνυμα οτι οι δωσίλογοι της Τρόικας είναι ανεπιθύμητοι!

Στο πρώτο απόσπασμα φαίνεται η εισβολή του κόσμου στο δρόμο, κατά την άφιξη του Παπούλια και των υπολοίπων. Όπως εύκολα διακρίνεται στο τέλος, η συμμετοχή του κόσμου ήταν καθολική, καμία σχέση με «ομάδες» ή «μειοψηφίες».

Παρακάτω φαίνεται η αποχώρηση των αστυνομικών δυνάμεων, μετά τη φυγάδευση του Παπούλια και των επισήμων. Ο κόσμος ξεχύνεται αυθόρμητα προς το γερμανικό προξενείο.

Η παρέλαση ξεκινά κανονικά, γιατί οι πολίτες το επιθυμούσαν. Ο κόσμος (και όχι τα ΜΑΤ, όπως έγραψαν κάποιοι) έχει καταλάβει τις εξέδρες των επισήμων και φωνάζει συνθήματα.

Θα θέλαμε να καταγγείλουμε τη μεθοδευμένη απόκρυψη της αλήθειας από όλα σχεδόν τα τηλεοπτικά κανάλια, τα οποία μετέδιδαν εικόνες μόνο του Παπούλια, χωρίς ήχο (για να μην ακούγονται τα συνθήματα του πλήθους), φυσικά δίχως να προβάλλουν καθόλου τη μαζική συμμετοχή στη διαμαρτυρία όλων των παρευρισκομένων. Έτσι, όσοι δεν ήταν παρόντες και πληροφορηθούν από τα ΜΜΕ, θα ακούσουν μόνο τις δηλώσεις του Παπούλια για τον πατριωτισμό του και τις «μειοψηφίες» που προκαλούν ταραχές...

Η λαϊκή ΟΡΓΗ δεν κλειδώνεται μέσα σε ένα μπουκάλι…

Η ΟΡΓΗ της ελληνικής κοινωνίας κοχλάζει. Χιονοστιβάδα τα γεγονότα. Χιονοστιβάδα και η σύγχυση. Χιονοστιβάδα και οι καθεστωτικές σκηνοθεσίες και η εκλογική εμπορία της Λαϊκής ΟΡΓΗΣ και της γενικευμένης σύγχυσης…

Σε όλη την Ελλάδα οι εθνικές παρελάσεις ήταν μια ΚΡΑΥΓΗ γενικής καταδίκης του κατοχικού καθεστώτος, των ανδρεικέλων του, των εξουσιαστικών του δομών και συμβόλων του: Αυτό δεν μπορεί καμιά ταχυδακτυλουργία, καθεστωτική σκηνοθεσία και κομματική εμπορία να το ΕΞΑΦΑΝΙΣΕΙ!!!

Σήμερα η λαϊκή ΟΡΓΗ, αυθόρμητα και συγκεχυμένα, είπε ένα βροντερό ΟΧΙ στις νέες κατοχικές δυνάμεις.

Αυτό αποτελεί την ανώτατη, την πλέον πιστή και ανόθευτη ΕΚΦΡΑΣΗ του αγωνιστικού «ΟΧΙ» του λαού το 1940: Η οργισμένη λαϊκή κραυγή καταδίκης των καθεστωτικών ανδρεικέλων και μανδαρίνων της νέας κατοχής μας, αποκαθιστά στο ακέραιο το αγωνιστικό πνεύμα και την επαναστατική παράδοση της εθνικής μας επετείου…

Ο τρόμος του καθεστώτος μπροστά σ’ αυτή την χειμαρρώδη λαϊκή αγανάκτηση κινητοποίησε τα αντανακλαστικά άμυνας εναντίον του λαϊκού βρασμού: Τις προβοκάτσιες του καθεστώτος…



Μια πτυχή αυτής της προβοκάτσιας (μπορεί να είναι σκηνοθετημένη και όχι απλώς απόρροια του τρόμου) ήταν η θεαματική αποχώρηση του Προέδρου Παπούλια από την παρέλαση της Θεσσαλονίκης…

Μια άλλη πτυχή ήταν τα θεατρικά σώου και οι εκλογικές παραστάσεις του ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ, των «αριστεριστών» και των «ακροδεξιών» «υπερπατριωτών»: χρήσιμα γρανάζια της προβοκατόρικης καθεστωτικής «διαλεκτικής»…

Έτσι για άλλη μια φορά παραμερίζεται το ΟΥΣΙΩΔΕΣ: Η ΓΕΝΙΚΗ λαϊκή κατακραυγή και ΚΑΤΑΔΙΚΗ των ανδρεικέλων και ΟΛΟΚΛΗΡΟΥ του κατοχικού καθεστώτος…

Τώρα παίζουμε το γνωστό θέατρο των πολιτικών κοκορομαχιών, των άθλιων δηλώσεων των ανδρεικέλων και των πολιτικών απατεώνων του καθεστώτος περί «κατάλυσης της δημοκρατίας», «αμαυρώματος της εθνικής επετείου» και τα τοιαύτα… 

ΟΛΟΙ αυτοί που επιμόνως, εδώ και πολλά χρόνια, επιχειρούν να καταργήσουν τις παρελάσεις, τις εθνικές επετείους και τα ιστορικά μας σύμβολα φωνασκούν σήμερα περί «αμαυρώματος» της Εθνικής μας Επετείου: Ο εθνομηδενισμός, αλλά και ο κάλπικος πατριωτισμός σε παράκρουση… 

Οι χειρότεροι όλων: Τα ανδρείκελα της κατοχικής κυβέρνησης και οι ποικίλοι καθεστωτικοί μηχανισμοί εξουσίας (από τον Παπούλια μέχρι τα ΜΜΕ). 
Ωρύονται όλοι αυτοί και χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για κάποιες πράξεις βίας εναντίον της «δημοκρατίας» και της «εθνικής μας ιστορίας», όταν δεν έχουν αφήσει ΤΙΠΟΤΑ όρθιο και έχουν επιβάλλει τη «δημοκρατία» των διεθνών κερδοσκόπων και των νέων αποικιοκρατών: Μια στυγνή δικτατορία του χρήματος και των νέων κατοχικών δυνάμεων…



Ο ελληνικός λαός τους φτύνει ΣΥΣΣΩΜΟΣ, δεν τολμούν ούτε να εμφανιστούν και έχουν το θράσος να παραδίδουν μαθήματα δημοκρατίας και αγωνιστικής ηθικής: Τόσο πωρωμένοι Φιλισταίοι είναι. Τόσο ξετσίπωτα ανδρείκελα… 

Η λαϊκή ΟΡΓΗ δεν κλειδώνεται σε μπουκάλι. Ένα κατοχικό καθεστώς ανδρεικέλων παρατεινόμενης πολιορκίας, καθημερινής λεηλασίας και εξόντωσης του ελληνικού λαού, καθώς και δικτατορικής αυθαιρεσίας μοιραία προκαλεί και κάποιες «αυθαίρετες» και «βίαιες» πράξεις του λαού, όταν μάλιστα αυτός είναι εντελώς ανοργάνωτος: Φρόντισαν γι αυτό τα «αριστερά» δεκανίκια του καθεστώτος…

Μπροστά σε ένα τέτοιο καθεστώς ΚΑΘΕ πράξη ΟΡΓΗΣ του λαού είναι και ΝΟΜΙΜΗ και ΑΝΑΓΚΑΙΑ…

Η λαϊκή ΟΡΓΗ δεν μπορεί να καταδικαστεί ακριβώς γιατί αποτελεί το «νόμιμο τέκνο» της καθεστωτικής βαρβαρότητας και θηριωδίας: Είναι το αναγκαίο προϊόν μιας ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΗΣ κατάστασης…

Αυτό που κρίνεται είναι η ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ των υποκειμενικών παραγόντων, δηλαδή των κομμάτων και των πολιτικών οργανώσεων. 
Η Λαϊκή οργή αποτελεί τη Λυδία Λίθο του «πολιτικού παράγοντα». Η ποιότητα, η φύση, ο χαρακτήρας και η φυσιογνωμία κάθε πολιτικού υποκειμένου καθορίζεται και προσδιορίζεται από το πώς αντιμετωπίζει τη λαϊκή ΟΡΓΗ: σαν ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟ της εξέλιξης και των αγώνων ή σαν ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ εκμετάλλευσης και αύξησης των κομματικών ψήφων…

Εδώ ακριβώς βρίσκεται και το ΕΓΚΛΗΜΑ των ΣΥΡΙΖΑΙΩΝ και λοιπών, καθώς και της άλλης «τσόντας» των ακροδεξιών στη σημερινή επέτειο.

ΟΛΟΙ αυτοί έστησαν σώσου και «δυναμικές» εμπορικές φιέστες για την εκμετάλλευση και καπηλεία της λαϊκής ΟΡΓΗΣ που ξεχύθηκε ανοργάνωτη στη σημερινή επέτειο…

Δεν προσπάθησαν να ΟΡΓΑΝΩΣΟΥΝ τη λαϊκή ΟΡΓΗ σε ανώτερα και πιο συνειδητά αγωνιστικά επίπεδα, να πυροδοτήσουν και να σαλπίσουν τις ιδέες, τις αξίες και την ΟΡΓΑΝΩΣΗ του λαϊκού «ΟΧΙ» του 1940, αλλά αντίθετα ΠΡΟΒΟΚΑΡΑΝ αυτή τη λαϊκή ΟΡΓΗ με ποικίλα τεχνάσματα τηλεοπτικού θεάματος και εκλογικού κρετινισμού, εντελώς ξένα και αντίθετα με την ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΡΑΞΗ του «ΟΧΙ» του ’40…

ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ η πρακτική τους ήταν πρακτική υπονόμευσης της εθνικής επετείου, συνακόλουθα ΥΠΟΝΟΜΕΥΣΗΣ του αγωνιστικού της πνεύματος, αλλά και της ΟΡΓΗΣ του λαού που ύψωνε κραυγή καταδίκης του καθεστώτος και των ανδρεικέλων του…

Γι αυτό Ο ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ μιλάει ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ για εκλογές και έχει γυρίσει επιδεικτικά και θεαματικά την πλάτη στην ΟΡΓΑΝΩΣΗ της λαϊκής ΟΡΓΗΣ: του λαϊκού αγωνιστικού «ΟΧΙ»…

ΟΛΕΣ οι άλλες οι ρητορείες των ηχηρών καυγάδων με τα κυβερνητικά ανδρείκελα είναι μέσα στο καθεστωτικό και άκρως σκηνοθετημένο παιχνίδι της εκλογικής εμπορίας, της «ανανέωσης» και της ΔΙΑΣΩΣΗΣ του καθεστώτος… 


Δημοσιεύθηκε στο Περιοδικό Πολιτικής και Πολιτισμικής παρέμβασης Ρεσάλτο.

Tα "κάστρα" του ΠΑΣΟΚ είπαν "ΟΧΙ" στην κυβέρνηση (βίντεο)

Ένα μεγάλο "ΟΧΙ" είπε στην κυβέρνηση σήμερα ο ελληνικός λαός με ειρηνικές στην πλειοψηφία τους, εκδηλώσεις διαμαρτυρίας σε όλες τις μεγάλες πόλεις της Ελλάδας. Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Πύργος, Ηράκλειο Κρήτης, Ρόδος κλπ, παντού οι Έλληνες πολίτες, πρωτοσταντούντων των πρώην κυβερνητικών οπαδών, αποδοκίμασαν τους υπουργούς και τους κυβερνητικούς βουλευτές για την εξαθλίωση που έχουν οδηγήσει την χώρα και την εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας.
Οι κυβερνητικοί ισχυρίζονται ότι ήταν "αριστερές ομάδες" και οπαδοί του Συνασπισμού, αλλά αλίμονο: Ήταν όλοι οι Έλληνες ανεξάρτητα και πέρα από κόμματα. Άλλωστε τέτοια λαϊκή μάζα δεν διαθέτει ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ, ούτε τα άλλα αριστερά κόμματα.
Βέβαια πρωτοστατούσαν οι πρώην οπαδοί του ΠΑΣΟΚ που νιώθουν προδομένοι από την κυβέρνησή τους. Μόνο τυχαίο δεν είναι ότι τα μεγαλύτερα συλλαλητήρια έγιναν στα παραδοσιακά (πρώην) "κάστρα" του ΠΑΣΟΚ: Πάτρα, Ηράκλειο, Πύργο, στην Θεσσαλονίκη, όπου μόλις πέρσι κατήγαγε περήφανη νίκη το ΠΑΣΟΚ με τον Γ.Μπουτάρη κλπ.



Στην Πάτρα απέναντι από την εξέδρα των επισήμων, στην Αγίου Ανδρέου, ένα γκρουπ διαδηλωτών μεταξύ των οποίων στελέχη των κομματικών οργανώσεων του ΠΑΣΟΚ, κρατώντας μαύρες σημαίες φώναζε συνθήματα κατά της κυβερνητικής πολιτικής και στη συνέχεια κινήθηκαν στην εξέδρα των επισήμων στην οποία δεν είχαν ανέβει ακόμα.



Διαδηλωτές κατέλαβαν το δρόμο, η παρέλαση διαλύεται πριν καν αρχίσει και αστυνομικές δυνάμεις προσπαθούν να ελέγξουν την κατάσταση χωρίς να μπορούν.

Τα συνθήματα που ακούγονται είναι ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ -ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ- Η ΧΟΥΝΤΑ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ ΤΟ 1973. Μάλιστα έκαψαν στη μέση του δρόμου και μια γερμανική σημαία.

Μεγάλα επεισόδια πραγματοποιήθηκαν σήμερα στην παρέλαση που πραγματοποιήθηκε στον Πύργο.
Αμέσως μόλις τελείωσε η μαθητική παρέλαση και πριν ξεκινήσουν την παρέλαση τους τα Σώματα Ασφάλειας πάνω από 500 άτομα προερχόμενοι από των χώρο του ΠΑΣΟΚ και της Αριστεράς διέκοψαν την παρέλαση και κρατώντας πανό κατευθύνθηκαν μπροστά από τους επισήμους αρχίζοντας να φωνάζουν συνθήματα.



Τα πνεύματα οξύνθηκαν και υπήρχαν αρκετές αψιμαχίες μεταξύ των διαδηλωτών και της αστυνομίας. Ο μητροπολίτης κύριος Γερμανός αποχώρησε από την παρέλαση με το που ξεκίνησαν τα επεισόδια ενώ οι υπόλοιποι επίσημοι παρέμειναν στο χώρο παρακολουθώντας τις αντιδράσεις του κόσμου. Οι διαδηλωτές ανάρτησαν πανό μέχρι και πάνω στην εξέδρα των επισήμων

Επεισόδια σημειώθηκαν και στη Ρόδο από ομάδες πρώην στελεχών του ΠΑΣΟΚ και απλών πολιτών επιτέθηκαν με υβριστικά συνθήματα κατά του υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης κ. Κώστα Σκανδαλίδη, καθώς βουλευτών του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ που βρίσκονατν στην εξέδρα των επισήμων.



Παρουσία μόνο πολιτών και του Αρχιεπισκόπου Κρήτης Ειρηναίου πραγματοποιήθηκε η παρέλαση για την 28η Οκτωβρίου  στοΗράκλειο

Ειδικότερα κι έπειτα από έντονες αποδοκιμασίες από συγκεντρωμένους πολίτες σε βάρος των βουλευτών Ηρακλείου, , κκ Μ. Στρατάκη, Μ. Κεφαλογιάννη και Μ. Σκραφνακη, οι κοινοβουλευτικοί εκπρόσωποι αποχώρησαν, ενώ στις εξέδρες των επισήμων έμειναν μόνο πολίτες.




Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Ενεργοποιήθηκε το Σχέδιο "Δ"

 Αρκετά με τις αναλύσεις. Ένα παραγωγικό διάλειμμα θα μας βοηθήσει να δούμε τα πράγματα από μια άλλη οπτική. Πάμε λοιπόν να διηγηθούμε ένα παραμύθι....

           Κάποτε λοιπόν σε μια μικρή χώρα, μικρή αλλά με πλούσιο φυσικό κεφάλαιο, κατεστραμμένη από έναν Μεγάλο Πόλεμο και σπαραγμένη από την εμφύλια διαμάχη, κάποιοι μαζεύτηκαν σ' ένα μαγευτικό δασάκι, μακρυά από τα αδιάκριτα μάτια ξένων και ντόπιων. Αναμεταξύ τους υπήρχαν αρχηγοί των μεγαλύτερων πολιτικών παρατάξεων, οι τρεις-τέσσερις πιο πλούσιοι και ισχυροί υπήκοοί της μικρής  χώρας της ιστοριούλας μας αλλά και κάποιοι από τους πιο σοφούς που διέθετε αυτή η  χώρα.

        Ήταν πραγματικά μια παράξενη σύναξη ανθρώπων εκείνο το καλοκαιρινό απόγευμα. Πολλοί απ' αυτούς είχαν μιλήσει με πολύ άσχημα λόγια για κάποιους από τους παριστάμενους, ορισμένοι είχαν πολεμήσει εναντίον κάποιον άλλων, άλλοι δεν είχαν γνωριστεί ποτέ μεταξύ τους και μόνο ως όνομα και φήμη είχαν ακούσει για μερικούς που τώρα έβλεπαν μπροστά τους. Όλοι κι όλοι δεν ήταν πάνω από δέκα άνθρωποι αλλά η σοφία, ο πλούτος, η εμπειρία και η επιρροή τους στη χώρα και έξω απ' αυτή, θα μπορούσε να πει κανείς ότι ήταν εντυπωσιακή.

        -Κύριοι, ας τελειώνουμε γιατί δε νομίζω ότι μπορούμε να αντέχουμε να βλέπουμε ο ένας τον άλλον για πολύ! Ακούστηκε η φωνή του γεροντότερου της αλλόκοτης παρέας.

         Μαζεύτηκαν τριγύρω του, με βαριά καρδιά οι περισσότεροι είναι η αλήθεια, για να ακούσουν και να σκεφθούν.

         -Η χώρα μας μπαίνει σε μια νέα εποχή. Ο Μεγάλος Πόλεμος τέλειωσε και σε λίγο θα τελειώσει και επισήμως και η μεταξύ μας σύρραξη. Πρέπει να αποφασίσουμε και να συμφωνήσουμε σε δύο  καίρια σημεία, σε ένα ελάχιστο κοινό τόπο, ειδάλλως η πατρίδα μας θα κινδυνέψει να κοπεί στα δύο και να εξαφανιστεί. Μια τέτοια συμφωνία δεν θα γραφτεί, δε θα υπογραφεί αλλά θα πρέπει να τηρηθεί προσαρμοσμένη στα μέτρα και στις αντιλήψεις του καθενός, ώστε να επιβιώσει η χώρα.

       Στο ακροατήριο επικράτησε ησυχία και αδημονία. Σε τι θα μπορούσαν να συμφωνήσουν αυτοί οι τόσοι παράταιροι μεταξύ τους άνθρωποι;

       - Πρώτον, η χώρα είναι δρομολογημένο να ανήκει στη Δύση. Αποφασίστηκε από όσους έχουν και μπορούν να εγγυηθούν την ανεξαρτησία και την ύπαρξη της χώρας. Τούτο πρέπει να γίνει σεβαστό και να μην αμφισβητηθεί με παράνομα, βίαια ή μη πολιτικά μέσα. Η χώρα θα επιδιώξει να παραμείνει στη Δύση με κάθε τρόπο. 

        -Δεύτερον, η κρατική μας διάρθρωση πρέπει να γίνει τέτοια που να μοιράζει τα κρατικά κεφάλαια ή τους διαθέσιμους πόρους ή τις κρατικές θέσεις τους υπαλλήλους και τους εργαζόμενους με μέθοδο που να αποτρέψει την πιθανότητα επανάληψης μιας εμφύλιας διαμάχης στο μέλλον. Το κράτος θα μοιράζει ή θα αφήνει να μοιράζεται στα κρυφά ό,τι μπορεί από το κρατικό κεφάλαιο, ώστε να μη συσσωρευθεί σε μια παράταξη ή σε μια μικρή ομάδα προσώπων η κρατική περιουσία. Είτε αφορά δημόσια γη, είτε δημόσιους πόρους, είτε θέσεις στο δημόσιο είτε κρατικές επιχειρήσεις, θα αφεθούν να μοιραστούν αναλογικά με τη δύναμη της κάθε παράταξης. Από την άλλη, επειδή αυτή η μέθοδος δεν θα επιτρέψει να αναπτυχθούν οι επιχειρήσεις, το κράτος θα κλείσει τα μάτια στη φοροδιαφυγή ώστε να υπάρχει ένα αντιστάθμισμα στους ιδιώτες.

         Στα λόγια αυτά, απάντησε η ψιθυριστή φωνή ενός "σοφού":

        -Έχω δυο ερωτήματα: Ένα, δε θα εξαναγκαστούμε σε τεράστια δανειακή εξάρτηση στο μέλλον, αν δεν έχουμε αφήσει τη βιομηχανία να δουλέψει και μοιράζουμε αφειδώς και ανεξέλεγκτα κρατικά κεφάλαια;Δύο, πως θα επιδιώξουμε να μείνουμε στη Δύση, αν δανειζόμαστε συνέχεια ώστε να διατηρηθούμε ενωμένοι και επιπλέον πως θα μείνουμε στη Δύση αφού η πολιτική που μας περιγράφεις θα μας οδηγήσει μέσα σε πενήντα χρόνια σε τόσο αδύναμη θέση που θα μας καταπιούν;

          Ο γέρος που μίλησε στην αρχή ξερόβηξε. Και απάντησε:

        -Είμαστε και θα είμαστε για πάντα μια μικρή χώρα, που αν ξαναφήσουμε να βγει και πάλι από μέσα μας ο διχασμός θα εξαφανιστούμε. Οι δυο προτάσεις που σας έκανα δεν είναι ξεκομμένες η μια από την άλλη. Πραγματικά, οι ξένοι κάποια στιγμή, ό,τι και να κάνουμε θα θελήσουν να μας πετάξουν έξω από τα σαλόνια τους ή θα αδιαφορήσουν για την τύχη μας. Και εμείς πως θα είμαστε τότε; Κανείς δεν ξέρει. Σήμερα, ασχολούνται μαζί μας και μας βοηθούν γιατί υπάρχουν οι Κόκκινοι. Αύριο, αν αλλάξουν τα πράγματα θα μας ξεχάσουν. Εδώ μιλάμε για την τύχη της χώρας τα επόμενα πενήντα-εκατό χρόνια. Όλη η στρατηγική μας λοιπόν αποσκοπεί στον εξαναγκασμό των ξένων να ασχολούνται συνέχεια με εμάς, να  έχουν την ανάγκη μας με κάποιο τρόπο και ταυτόχρονα να τακτοποιήσουμε έτσι τη διανομή των κρατικών κεφαλαίων που να έχουν πρόσβαση όλες οι παρατάξεις κατά τη δύναμή τους.

        -Και πως θα τα καταφέρουμε αυτά; Ρώτησε και πάλι ο "σοφός"

      -Το όπλο της μικρής μας χώρας είναι τα δάνεια. Θα δανειζόμαστε σιγά-σιγά κι έτσι θα έχουμε κεφάλαια να διοχετεύουμε στο εσωτερικό για να διατηρείται η χώρα συμπαγής. Σκοπός μας είναι όταν θα τα έχει βρει η Δύση με την Ανατολή, και δε θα μας χρειάζονται πια, να έχει σωρευτεί ένα τόσο μεγάλο δανειακό κεφάλαιο που δε θα μπορούν να μας πετάξουν από πουθενά. Μην ξεχνάτε ότι έτσι όπως θα έχουμε δομήσει την κρατική διοίκηση κανείς δε θα μπορεί να κατηγορήσει κανέναν για το πως διανεμήθηκαν τα κεφάλαια και κανείς δε θα μπορεί να ελέγξει τους εθνικούς λογαριασμούς. Ο βασικός μας σκοπός να παραμείνουμε στη Δύση και να εξαναγκάσουμε τους δυτικούς μας συμμάχους να βρίσκονται συνέχεια δίπλα μας θα έχει επιτευχθεί. Και βέβαια δε θα μπορούν παρά να επιδιώκουν την διαρκή ύπαρξη της χώρας ώστε να μην χάσουν τα κεφάλαιά τους. Διαφορετικά, άλλη ελπίδα δεν έχουμε. 

        Όλοι οι παριστάμενοι συμφώνησαν. Ανεξάρτητα από τις διαφορές τους, όλοι ήθελαν η χώρα να παραμείνει ενιαία. Την ονειρευόντουσαν ο καθένας διαφορετική, αλλά ενιαία. Ακόμη, όλοι είχαν κατανοήσει πολύ βαθιά πως οι Δυτικοί θα βοηθούσαν τη χώρα για όσο την είχαν ανάγκη και θα την εγκατέλειπαν με την πρώτη ευκαιρία. Θα την άφηναν στην τύχη της κάποια στιγμή. Και ποια θα ήταν η τύχη της χώρας τότε και μάλιστα στο γεωγραφικό περιβάλλον που την περιτριγύριζε; 

        Και είπαν όλοι "ναι".

Επιχειρηματικού παρασιτισμούτο ανάγνωσμα

Posted on 13 Οκτωβρίου, 2011 12:36 μμ by Συνεργοί Παραλληλογράφοι

7

του Ιουλιανού

Διάφοροι πολιτικοί υπηρέτες πολυεθνικών και ιδεολόγοι διαφημιστές του παγκόσμιου νεοφιλελεύθερου συστήματος, σε αγαστή σύμπραξη με τα ανθρώπινα εξαρτήματα των ΜΜΕ, προσαρμοσμένοι στις σκοπιμότητες και στα συμφέροντα της μιας ή της άλλης ομάδας της παγκόσμιας κεφαλαιοκρατίας, ανακάλυψαν έναν καινούργιο εχθρό. Το «κράτος πρόνοιας των συντεχνιών», όπως το αποκαλούν. Και προσπαθούν να μας πείσουν ότι η δυστυχία του κόσμου είναι αποτέλεσμα της μεγέθυνσης του Δημόσιου τομέα.

Είναι γεγονός πως το Κράτος από τα μέσα της δεκαετίας του 1970 και ως τα μέσα της δεκαετίας του 1980 γιγαντώθηκε. Το ερώτημα είναι, προς όφελος ποιων;

Επί δεκαετίες οι ντόπιοι κεφαλαιοκράτες, Στράτος, Αγγελόπουλος , Ωνάσης, Τσάτσος,  Φιξ, Καρέλας, Κεφάλας, Λαδόπουλους, Σκαλιστήρης, Δράκου, Κανελλόπουλος, Στασινόπουλος, Κατσάμπας κτλ, φέσωναν το Δημόσιο  με τις λεγόμενες παγωμένες πιστώσεις , με την  υπερτιμολόγηση των εξοπλισμών, των μηχανημάτων , των κτιριακών εγκαταστάσεων και γενικά την «επένδυση» τους, την οποία  χρηματοδότησαν με κρατικά   δάνεια βεβαίως, χώρια τις  επιχορηγήσεις, επιδοτήσεις, και τις φοροαπαλλαγές. Έτσι  ο «επιχειρηματίας επενδυτής» είχε βγάλει εκ των προτέρων το κέρδος του, το οποίο διόγκωνε στη συνέχεια με υπερτιμολογήσεις στις εισαγωγές και υποτιμολογήσεις στις εξαγωγές. Τα κέρδη έμεναν σε τράπεζες της Ελβετίας, ενώ στο εσωτερικό η επιχείρηση καθίσταται «προβληματική».

Με λίγα λόγια οι «Έλληνες πατριώτες» συσσώρευαν δημόσιο πλούτο «δανειζόμενοι» δυσθεώρητα ποσά από το Κράτος τα οποία κατευθύνονταν σε προσωπικούς τραπεζικούς  λογαριασμούς. Άλλωστε το μόνο που τους απασχολούσε ήταν  η προνομιακή  και φτηνή πρόσβαση στους πιστωτικούς πόρους του Δημοσίου, που ως αποτέλεσμα είχε την  συνεχή  χρηματοδότηση τους. Αναγκαίοι διαμεσολαβητές ήταν το τότε πολιτικό προσωπικό τους, και οι διοριζόμενοι από αυτό το προσωπικό,  διοικήσεις των Κρατικών Τραπεζών.

Μερικές από τις πιο σημαντικές επιχειρήσεις που απήλαυσαν το καθεστώς των παγωμένων πιστώσεων ήταν:

• Στράτου – Κατσάμπα, που μέσω της «Πειραϊκής-Πατραϊκής» είχαν τον έλεγχο και μιας σειράς άλλων επιχειρήσεων, κυρίως στον κλάδο παραγωγής και εμπορίας κλωστοϋφαντουργικών προϊόντων
• Μποδοσάκη, που μέσω της Ανώνυμης Εταιρίας Χημικών Προϊόντων και Λιπασμάτων (Λιπάσματα Δραπετσώνας) είχε ουσιαστικά και τον έλεγχο μιας σειράς άλλων αξιόλογων επιχειρήσεων, όπως ΛΑΡΚΟ, «Χημικές Βιομηχανίες Βορείου Ελλάδας», «Υαλουργία Ελευσίνας» κλπ.
• Σκαλιστήρη, που μέσω της «Ανώνυμης Εταιρίας Μεταλλευτικών, Βιομηχανικών, Ναυτιλιακών» είχε τον έλεγχο του χρωμίτη και το μονοπώλιο στην παραγωγή δίπυρης και καυστικής μαγνησίας. Στο συγκρότημα ανήκε επίσης η εταιρία «Μακεδονικοί Λευκόλιθοι»
• Κεφάλα, με την ίδρυση της χαρτοβιομηχανίας «Αθηναϊκή Χαρτοποιία» ή «Σόφτεξ»
• Τσάτσων, με την ίδρυση της τσιμεντοβιομηχανίας ΑΓΕΤ Ηρακλής
• Ανδρεάδη, επικεφαλής ενός από τους σημαντικότερους ομίλους ελληνικών επιχειρήσεων. Εχοντας τον έλεγχο των Ελληνικών Ηλεκτρικών Σιδηροδρόμων (του σημερινού ΗΣΑΠ) και από το 1952 της Εμπορικής Τράπεζας (αργότερα απέκτησε και τις μικρότερες τράπεζες Ιονική, Πειραιώς, Αττικής και Επενδύσεων), ίδρυσε στη συνέχεια τη Βιομηχανία Φωσφορικών Λιπασμάτων στη Νέα Καρβάλη Καβάλας, τα Διυλιστήρια Ασπροπύργου, τα Ναυπηγεία Ελευσίνας κλπ.
• Λάτση, με την ίδρυση των διυλιστηρίων της ΠΕΤΡΟΛΑ
• Βαρδινογιάννη, με την ίδρυση των διυλιστηρίων της ΜΟΤΟΡ ΟΪΛ στην Κόρινθο
• Νιάρχου, με την ίδρυση των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά.

Αυτή, η αφρόκρεμα των «Ελλήνων πατριωτών» ουδέποτε πλήρωσε μια δραχμή όχι μόνο των Δανείων τους μα και στους ασφαλιστικούς οργανισμούς των εργαζομένων. Χώρια που όταν κοντά στο 1980 αυτές οι επιχειρήσεις μετατρεπόταν σε «προβληματικές» το μέλλον χιλιάδων εργαζομένων σε αυτές ήταν τουλάχιστον αμφίβολο.

Το Πασοκ  αναλαμβάνοντας την εξουσία  το 1981, ψήφησε και  εφάρμοσε,  στο όνομα  της ανεργίας, τον νόμο 1386/83, ο οποίος προέβλεπε:

Τις διαδικασίες με τις οποίες θα περάσουν οι προβληματικές επιχειρήσεις από τον έλεγχο των ιδιωτών στο δημόσιο με την δημιουργία του  Οργανισμού Ανασυγκρότησης Επιχειρήσεων.

Την  οικονομική στήριξη από το Δημόσιο στον Οργανισμό Ανασυγκρότησης Επιχειρήσεων,ώστε να συνεχίσει τη λειτουργία των  τέως «προβληματικών».

Τέλος  με νόμο αυτόν το Δημόσιο αναγνώριζε τα χρέη τον επιχειρήσεων αυτών ως κρατικά και αυτόματα έπαυε κάθε δίωξη των πατριωτών επιχειρηματιών για διασπάθιση δημοσίου χρήματος.

Και ήταν αυτός ο νόμος που «άνδρωσε» τους συνδικαλιστές του ΠAΣOK, που έβλεπαν τις επιχειρήσεις  αυτές σαν κάστρο τους, αδιαφορώντας για την καταλήστευση και την διασπάθιση του δημόσιου χρήματος από τους πρώην ιδιοκτήτες και πολύ περισσότερο αδιαφορώντας για την κοινωνικοποίηση των χρεών αυτών.

Το 1985  η Βάσω Παπανδρέου -τότε ήταν αναπληρώτρια υπουργός Βιομηχανίας- και κατά τη διάρκεια  συζήτησης στη Βουλή με αφορμή ερώτησης που κατατέθηκε και αφορούσε την λειτουργία των επιχειρήσεων αυτών απάντησε το εξής καταπληκτικό: «Αν αρχίσουμε, κύριοι βουλευτές της ΝΔ, να σκαλίζουμε ο ένας τις αμαρτίες του άλλου, τότε θα μολυνθεί πολύ ο πολιτικός βίος αυτής της χώρας». Έτσι βολεύτηκαν όλοι. Από τον κυβερνητικό συνδικαλισμό ως τον Λάτση. Από το ΠΑΣΟΚ ως την ΝΔ.

Στην δεκαετία του 90 ακολούθησε ένας νέος γύρος παράδοσης των επιχειρήσεων αυτών σε ιδιώτες αφού βέβαια εξυγιάνθηκαν από τα χρέη τους.

Τον Γενάρη δε του 1999 το ΠΑΣΟΚ προχώρησε ένα βήμα παραπέρα καταθέτοντας τροπολογία πάνω στον νόμο 1386/83 με την οποία  έδινε τη δυνατότητα να δοθεί σε ορισμένους ιδιοκτήτες των πρώην  προβληματικών επιχειρήσεων και τραπεζών που πέρασαν κάτω από τον έλεγχο του δημοσίου «πλήρης αποζημίωση για τις ζημιές που υπέστησαν συνεπεία των αυξήσεων κεφαλαίου», εφόσον οι παλιοί μέτοχοι “δεν έχουν αποδεχτεί ρητά ή σιωπηρά τις γενόμενες αυξήσεις κεφαλαίου και εφόσον εκδοθεί αμετάκλητη δικαστική απόφαση με την οποία ακυρώνεται η αύξηση κεφαλαίου»

Τον τελικό λογαριασμό τον πλήρωσαν οι εργαζόμενοι και τα πλατιά λαϊκά στρώματα,μια και τα χρέη των «προβληματικών επιχειρήσεων» φορτώθηκαν στον κρατικό προϋπολογισμό και άρα στις πλάτες των εργαζομένων, ενώ τα οφέλη είτε από την κρατικοποίηση είτε από την ιδιωτικοποίηση που ακολούθησε τα καρπώθηκαν αποκλειστικά οι μεγαλοεπιχειρηματίες και τα μονοπώλια.

Στο ίδιο έργο θεατές

Πριν από μερικούς μήνες αποκαλύπτετε υπεξαίρεση 51 εκατομμυρίων ευρώ από τα ταμεία της τράπεζας Proton Βank των Λαυρεντιάδη Aθανάσογλου και του Daniel Vern Spechhard (σ.σ.Πρόεδρος της τράπεζας από τον Φλεβάρη του 2011) πρέσβη των HΠA στην Aθήνα. Ταυτόχρονα η τράπεζα ενημερώνει στα μέσα Ιουλίου το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους ότι αδυνατεί να επιστρέψει 70 εκατ. ευρώ από αυτά που της είχαν κατατεθεί από τα διαθέσιμα του Δημοσίου.

Παρά ταύτα, το Δημόσιο, προχώρησε σε νέα κατάθεση 160 εκατ. ευρώ στις 15 Ιουλίου, παρότι οι συνολικές καταθέσεις από τα διαθέσιμα του Δημοσίου στη συγκεκριμένη τράπεζα ξεπερνούσαν το όριο που έθετε ο νόμος κατά 92 εκατ. ευρώ.

Για να καταστεί αυτό δυνατό ο  ρήτορας του τίποτα και άτυπος πρωθυπουργός κυρ Βενιζέλος έφερε  με ρύθμιση της τελευταίας στιγμή σε άσχετο νομοσχέδιο και φωτογραφικά τροπολογία που του επέτρεπε να σπρώξει δημόσιο χρήμα στην Proton Bανκ και ταυτόχρονα  έδωσε νομική κάλυψη στις ενέργειες που ο ίδιος έκανε υπέρ της τράπεζας.

Για το θέμα ο συνταγματολόγος Ευ. Βενιζέλος έστειλε επιστολή στην “Ελευθεροτυπία” λέγοντας πως «οι τράπεζες, ως νομικά πρόσωπα που υπηρετούν το συμφέρον της οικονομίας, είναι κάτι τελείως διαφορετικό από αυτούς που έχουν το μετοχικό κεφάλαιο, από αυτούς που είναι βασικοί μέτοχοι, από αυτούς που διοικούν, από αυτούς που επιδιώκουν να ασκήσουν μικρή ή μεγάλη επιρροή».

Ενός Λαυρεντιάδη που νόμιμα από την τράπεζα του είχε δανειστεί προς όφελος των άλλων επιχειρήσεων του Alapis, και Νεοχημική 581 εκατ ευρώ! Είμαι σίγουρος πως πρόσφερε όλες τις απαραίτητες  εξασφαλίσεις προς την τράπεζα του για να εξασφαλίσει τα δάνεια των επιχειρήσεων του.

Η αξιολόγηση των στοιχείων της τράπεζας που ανέλαβε και έκανε η Ernst & Young κατόπιν παραγγελίας της Τραπέζης της Ελλάδος έδειξε ότι  η διοίκηση Λαυρεντιάδη ζημίωσε την τράπεζα κατά 863 εκατ. Ευρώ.

Και τι αποφάσισε να κάνει η κυβέρνηση του παπατζή;

Μα να κοινωνικοποιήσει της «ζημιές» που προκάλεσαν οι κύριοι κύριοι  Λαυρεντιάδης Aθανάσογλου και Daniel Vern Spechhard!

ΜΕ ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΡΗΜΑ

Το Δημόσιο αναλαμβάνει να καλύψει:

1. Τη διαφορά που προκύπτει μεταξύ των στοιχείων του ενεργητικού και του παθητικού και τα οποία θα μεταβιβαστούν στη νέα τράπεζα. Η διαφορά αυτή είναι ύψους 613 εκατ. ευρώ και θα καλυφθεί «από το Σκέλος Εξυγίανσης του ΤΕΚΕ». Τα στοιχεία του ενεργητικού, σύμφωνα με την εκτίμηση της Ernst & Young, είναι ύψους 2,173 δισ. ευρώ, ενώ αυτή του παθητικού 2,786 δισ. ευρώ. Εννοείται ότι η διαφορά θα καλυφθεί από τις τσέπες των Ελλήνων φορολογουμένων, δηλαδή από το ΤΕΚΕ.
2. Τις κεφαλαιακές απαιτήσεις της νέας τράπεζας που εκτιμώνται σε 250 εκατ. ευρώ και τα οποία θα προέλθουν από το ΤΧΣ.

Και όμως για τα χάλια της χώρας:

• «Φταίει» ο λαός του 1 εκατομμυρίου ανέργων.
• «Φταίει» ο λαός των 2,5 εκατομμυρίων που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας.
• «Φταίει» ο λαός του 1 εκατομμυρίου συνταξιούχων που ζουν με 600 ευρώ και κάτω.
• «Φταίει» ο λαός με το 50% των ιδιωτικών υπαλλήλων να αμείβεται με κάτω από 1.011 ευρώ.
• «Φταίει» ο λαός της συντριπτικής πλειοψηφίας των δημοσίων υπαλλήλων – δασκάλων και καθηγητών (που λείπουν κατά χιλιάδες από τα σχολεία), των νοσοκομειακών γιατρών και νοσηλευτών (που λείπουν κατά δεκάδες χιλιάδες από τα νοσοκομεία), που ζουν με «τρεις κι εξήντα».
• «Φταίει» ο λαός των 11 εκατομμυρίων, γιατί oι 500.000 από αυτούς (το χαμηλότερο κατ’ αναλογία πληθυσμού ποσοστό στην ΕΕ) διορίστηκαν στο Δημόσιο και οι κρατούντες, αυτοί που «τους διόρισαν», οι ίδιοι που επιχειρούν να χτίσουν πάνω στο δικαίωμα για δουλειά τους κομματικούς τους στρατούς, οι ίδιοι που αναφωνούσαν «εσείς είστε το κράτος», έρχονται σήμερα και ισχυρίζονται: «Ολοι μαζί τα φάγαμε»
• «Φταίει» η συλλογική σύμβαση των εργαζομένων.
• «Φταίει» η  Σοβιετοποίηση του Κράτους.

Ηταν αναμενόμενο. Το μόνο που απομένει πλέον είναι – αυτό που πλαγίως έτσι κι αλλιώς μας το λένε κάθε μέρα – να μας το πούνε και κατάμουτρα: «Είστε μαλακες»!

Χρ. Αράπογλου: Ηρθε η ώρα να επαληθευτεί η ρήση Παπανδρέου

Η κυρία Χρ. Αράπογλου, βουλευτής Θεσσαλονίκης του ΠαΣοΚ και πρόεδρος της επιτροπής μορφωτικών υποθέσεων της Βουλής σε δήλωσή της στην ηλεκτρονική έκδοση του Βήματος τόνισε ότι: «Φθάνει η ώρα να επαληθευτεί η ρήση του πρωθυπουργού ότι θα μας πάρει ο κόσμος με τις πέτρες. Το κλίμα βαραίνει με τον τρόπο που η κυβέρνηση διαχειρίζεται ορισμένα θέματα. Κυβερνητικά στελέχη έχουν χάσει την επαφή με τους πολίτες και με την πολιτική φυσιογνωμία που είχε χρόνια το ΠαΣοΚ. Δεν μπορούν να τιμωρούνται εργαζόμενοι επειδή κάνουν απεργία, επικαλούμενοι νόμους του 40, οποιαδήποτε και αν είναι η ηγεσία των συνδικαλιστών.»
Δημοσιεύτηκε στο troktiko.eu

Το Σχέδιο ΜΠΛΕ ΑΚΤΙΝΑ της NASA

To Project αυτό φέρεται να είναι ένα μυστικό (όπως πάντα) σχέδιο της NASA
και των Ηνωμένων Εθνών με σκοπό την εξάλειψη των θρησκειών,
την παγκόσμια επικράτηση της αναρχίας και εν τέλει
τον αλληλοσπαραγμό των εθνών με σκοπό την επιβίωση της "κάστας των ισχυρών".
Οι πρώτες αναφορές μας έρχονται από την δεκαετία του '60 όμως το μεγάλο "μπαμ"
έγινε στην δεκαετία του '90.Ο Καναδός δημοσιογράφος Serge Monast έφερε στο φως
το 1994 μία πολύχρονη δικιά του μελέτη σχετικά με ένα περίεργο πρόγραμμα
ονόματι Project Blue Beam.Ο Monast παρότι είχε πει πως οι εν λόγω άνθρωποι
έχουν την τεχνολογία να μπορούν να προκαλέσουν από απόσταση
(φυσικά) ανακοπή καρδιάς σε έναν υγιές άνθρωπο, πέθανε από ανακοπή καρδιάς
(;!) λίγες μέρες μετά την δημοσιοποίηση των στοιχείων όπως και ο συνεργάτης του
και πολύ καλός του φίλος τέσσερις μέρες μετά τον θάνατο του Μonast!
Αυτοί οι δύο (τρομερά συμπτωματικοί) θάνατοι ήταν από μόνοι τους αρκετοί να
στρέψουν το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης στα λεγόμενα του Μonast
που στην αρχή απέρριψαν πολλοί έως χλεύασαν κάποιοι άλλοι..
Το P.B.B. (Project Blue Beam) βάσει των όσων είπε ο Μonast έχει τέσσερα
στάδια υλοποίησης...

1ο Στάδιο:

Στο πρώτο στάδιο φέρεται να γίνεται προσπάθεια με την χρήση τεχνολογίας
τεχνητών σεισμών αλλιώς γνωστό ως H.A.A.R.P.
(High-frequency Active Auroral Research Project) που κατέχουν οι Aμερικάνοι
(βλ. άρθρο Νίκολα Tέσλα 1 & 2) με σκοπό την πρόκληση σεισμών
σε διάφορα σημεία του πλανήτη και την αποκάλυψη στοιχείων
(τάφοι, επιγραφές, αρχαίες πόλεις κ.τ.λ.) που θα καταρρίπτουν τις τωρινές θρησκείες!
Δηλαδή πως ο Χριστός δεν υπήρξε ποτέ, ότι το Kοράνι δεν γράφτηκε από
τον Μωάμεθ και πάει λέγοντας... Μερικοί λένε ότι η ανακάλυψη του
(υποτιθέμενου) τάφου του Ιησού Χριστού από τον James Cameron
(σκηνοθέτης - και για όσους το έχουν ερευνήσει - και Ελευθερο-Τέκτονας)
ανήκει στο πρώτο στάδιο του P.B.B. όπως και το βιβλίο "Κώδικας Ντα Βίντσι".
Ο Μonast επίσης είπε (το 1994, μην ξεχνάτε!) ότι το Ηollywood θα  προκάλεσει
με διάφορες ταινίες του την πεποίθηση ότι μόνο με μία θρησκεία και μία κυβέρνηση
μπορούμε να νικήσουμε μία επικείμενη εισβολή εξωγήινων
(βλ. Ιndependence Day -1996 και αρκετές άλλες!).

2o Στάδιο:


Σύμφωνα πάντα με τον Μonast, η NASA έχει, αυτή την στιγμή που διαβάζετε,
βάλει μυστικά πάνω σε δορυφόρους της που κινούνται γύρω από τη Γη,
μηχανήματα με ειδικές ακτίνες λέιζερ με σκοπό την προβολή ολογραμμάτων!
Ο Μonast είπε ότι ήδη έχουν προβάλει εικόνες Α.Τ.Ι.Α. στον ουρανό
και ίσως εκεί "κολλάνε" οι, τόσες, μαρτυρίες ανθρώπων για Α.Τ.Ι.Α.
που έχουν αλλόκοτη κίνηση, υψηλές ταχύτητες, τα διαφορετικά σχήματα
ή τις εξαφανίσεις ξαφνικά. Είναι όλα εικόνες ψεύτικες, ολογράμματα!
Ακόμα έλεγε πως ο σκοπός των μηχανημάτων αυτών είναι να προβάλουν εικόνες
Ιερών προσώπων με σκοπό την αναταραχή...

3ο Στάδιο:


Φανταστείτε, έλεγε, να εμφανιστεί πάνω από την Βαγδάτη μία στρατιά αγγέλων
καλώντας τους πιστούς μουσουλμάνους να σκοτώσουν στο όνομα του Αλλάχ!
Καταλαβαίνουμε όλοι τι θα συμβεί...
Παρομοίως θα πράξουν και με τα άλλα κράτη "πατώντας" πάνω στην δύναμη
υποβολής που έχουν οι Θρησκείες παγκοσμίως.
Τα R.F.I.D. (Radio Frequency Identification Device - Συσκευή Ταυτοποίησης
μέσω Ραδιο-Συχνοτήτων) μικροτσίπ που ακούμε τόσα χρόνια παίζουν κι αυτά
μεγάλο ρόλο στην υλοποίηση του σχεδίου αφού μέσα από αυτά - με χρήση χαμηλών
Ηz όπως E.L.F. (Extremely Low Frequency)- όχι μόνο θα βλέπουμε τους θρησκευτικούς
μας ηγέτες στον ουρανό από τους δορυφόρους, αλλά θα ακούμε και την φωνή τους
μέσα στο κεφάλι μας!
Καταλαβαίνετε σε μία κοινωνία που πιστεύει σε θρησκείες πόσο μεγάλες θα ήταν
οι συνέπειες...

4ο Στάδιο:


Αυτό είναι και το πιο τολμηρό! Ο Μonast είπε πως μετά τις "προβολές" και το
θρησκευτικό χάος, θα μεταδοθεί ψευδές μήνυμα εισβολής εξωγήινων ώστε
να προκληθεί άκρατος πανικός που θα καταπέσει με την παρέμβαση του
Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών ο οποίος θα απαιτήσει την άμεση
καταστροφή των πυρηνικών όπλων σε όλο τον πλανήτη!
Όταν γίνει αυτό θα εκπέμψουν νέο σήμα στοχεύοντας τους Χριστιανούς του πλανήτη
(φυσικό μας φαίνεται με τα 2/3 των ισχυρών χωρών να είναι Χριστιανοί)
κάνοντάς τους να νομίζουν ότι ήρθε η ώρα της Δευτέρας Παρουσίας,
θα νομίζουν ότι σατανικές εισβολές απειλούν τα πιστεύω τους, με απώτερο σκοπό
την δημιουργία μίας κυβέρνησης απόλυτου πληθυσμιακού ελέγχου
και μίας ενιαίας θρησκείας (Θεοσοφισμός).
Το τελικό χτύπημα θα είναι όταν οι δορυφόροι θα εξαπολύσουν νέο σήμα
σε όλες τις ηλεκτρονικές συσκευές του πλανήτη κάνοντας τις τηλεοράσεις
να προβάλουν εικόνες από αποκρουστικά όντα, φαντάσματα και κάθε συσκευή
που μπορεί, θα αναπαράγει ήχους τρομακτικούς και απόκοσμους ώστε να σπρώξουν
τα έθνη στην παράκρουση και σε μαζικές αυτοκτονίες και στην τελική επικράτηση
της "Νέας Τάξης Πραγμάτων" (η αλλιώς New World Order που λέγεται ότι είναι
υποκινούμενη από τον Αντίχριστο)...
Ο Serge Monast στην συνέντευξή του το 1994, λίγο πριν πεθάνει κάτω από πέπλο
μυστηρίου, υποστήριξε ότι είμαστε αρκετά κοντά στην ολοκλήρωση του προγράμματος.
Σήμερα αυτοί που το στηρίζουν λένε ότι είμαστε ακόμα στο πρώτο στάδιο.
Εγώ θεωρώ ότι βρισκόμαστε στο δεύτερο προς τρίτο στάδιο βάσει των όσων βλέπουμε,
ακούμε και ενημερωνόμαστε πάνω στα τεράστια άλματα της
τεχνολογίας. Π.χ. τα ολογράμματα είναι πλέον γεγονός άσχετως αν δεν τα βλέπουμε εμείς.
..Υπάρχουν αποδείξεις ότι οι Αμερικάνοι έχουν αναπτύξει τεχνολογίες που κάνουν σε
κάποιες περιπτώσεις τον τυφλό να δει, τον κουφό να ακούει και την αποκατάσταση
του ασθενούς χωρίς την χρήση χειρουργικών εργαλείων η φαρμάκων...

Ο Μonast παρέθεσε και στοιχεία όσον αφορά τον έλεγχο του νου του ανθρώπου.
Είπε πως ο δέκτης έχει κατασκευαστεί από την Loral Electro-Optical System,
βιομηχανία όπλων στην Καλιφόρνια. Η εν λόγω εταιρία είχε κάνει έρευνες για χάρη
του στρατηγού της αμερικάνικης αεροπορίας Leonard Perez
την δεκαετία του '80, ο οποίος είχε ζητήσει όπλα που θα μπορούν να "φυτεύουν"
μηνύματα στο κεφάλι του εχθρού! Αυτό είναι εφικτό με ραδιενεργούς παλμούς
και πολύ χαμηλές συχνότητες (E.L.F, V.L.F.[Very Low Frequency],
και L.F [Low Frequency]) όπως προανέφερα.

Ο Monast aκόμα ανέφερε μία σειρά από μυστηριώδεις αυτοκτονίες
Βρετανών επιστημόνων που σχετίζονται άμεσα με το P.B.B.
αφού όλοι αυτοί δούλευαν για το Αμερικάνικο ναυτικό.

Εγώ θεωρώ ότι ίσως όλα αυτά να είναι αλήθεια αφού σχεδόν καθημερινά
βλέπουμε και άλλη μία απίστευτη ανακάλυψη της τεχνολογίας.
Αν ξέρατε πόσες είναι αυτές οι τεχνολογίες που δεν έχουμε μάθει και ίσως
δεν μάθουμε ποτέ...


Δεν χρειάζεται να γίνουν τα πράγματα με την σειρά και τον τρόπο που 
υποδεικνύεται από τους ερευνητές. Απλά υπάρχει η τεχνολογία των ολογραμμάτων, 
και όποτε χρειασθεί μπορεί να εφαρμοσθεί από τους παγκοσμιοποιητές.



Πηγή

http://t3ll4v1s10n-ddl.blogspot.com/2009/06/nasa-nasas-project-blue-beam.html

http://www.uaff.info/bluebeam.htm

http://youtube.com/watch?v=gkpT-gSSS54

Το Πείραμα της Αργεντινής!Διαβάστε τι ζούμε τώρα.

Το "σενάριο" του εκπληκτικού ντοκυμαντέρ του Γιώργου Αυγερόπουλου για το πέρασμα του ΔΝΤ από την Αργεντινή και κυρίως για τις επιπτώσεις του. Διαβάστε για να δείτε τις ομοιότητες με αυτό που σήμερα ζούμε!

Το Δεκέμβριο του 2001 στο Μπουένος Άιρες, μεγάλες λαϊκές μάζες κατευθύνονται προς την ιστορική πλατεία «Πλάσα δε Μάγιο.» Η Αργεντινή μία από τις πλουσιότερες οικονομίες στο παρελθόν, έχει χρεοκοπήσει. Η κυβέρνηση έχει παραιτηθεί και ο Πρόεδρος της Αργεντινής Φερνάντο Δε Λα Ρούα διαφεύγει από το Προεδρικό Μέγαρο με ελικόπτερο μέσα στη θύελλα του οργισμένου λαού που συγκρουόταν με την αστυνομία, έσπαγε τράπεζες, λεηλατούσε σούπερ μάρκετ και φώναζε μαζικά «Να φύγουν όλοι!». Η κοινωνική έκρηξη του 2001, ήταν το τέλος ενός νεοφιλελεύθερου οικονομικού μοντέλου διάρκειας 10 ετών και άφησε πίσω της 35 νεκρούς(δολοφονημένους από την αστυνομία και τους ιδιωτικούς φρουρούς των τραπεζών), 30.000 παράπλευρες απώλειες (ανθρώπους που αυτοκτόνησαν, η υπέστησαν καρδιακά και εγκεφαλικά επεισόδια), και περίπου 20.000.000 ανθρώπους (πάνω από το μισό του πληθυσμού) βουτηγμένους στην φτώχεια και τη μιζέρια.
Σχεδόν 10 χρόνια μετά, ο Γιώργος Αυγερόπουλος, που είχε εργαστεί στην Αργεντινή το 2001-2002 κατά την περίοδο της κρίσης, επιστρέφει για μια νέα αυτοψία στην οικονομία, την πολιτική και την κοινωνική κατάσταση της χώρας.

«Στο παγκόσμιο σύστημα εξουσίας
τα κέρδη ιδιωτικοποιούνται και
οι ζημιές κοινωνικοποιούνται.»
Εδουάρδο Γαλεάνο-Συγγραφέας

ΥΠΟΘΕΣΗ Α' ΜΕΡΟΥΣ
Όταν ο Γιώργος Αυγερόπουλος έφυγε από την Αργεντινή το 2002, είχε αφήσει την ιστορική πλατεία του Μαΐου, γεμάτη διαδηλωτές και συνθήματα. Τώρα την ξαναβλέπει σχεδόν στην ίδια κατάσταση, όμως ο λόγος είναι διαφορετικός. Ο τέως πρόεδρος της Αργεντινής Νέστορ Κίρσνερ,σύζυγος της σημερινής προέδρου Κριστίνα, έχει μόλις πεθάνει, χτυπημένος από ένα βαρύ καρδιακό επεισόδιο. Οι υποστηρικτές του, που αποτελούν και την πλειοψηφία του εκλογικού σώματος, τον θεωρούν ήρωα, καθώς ήταν ο άνθρωπος που κατάφερε να βγάλει την Αργεντινή από την κρίση και να διώξει το Δ.Ν.Τ. από τη χώρα. "Μας έδωσε πίσω την αξιοπρέπειά μας." "Αυτός ήταν που μας απελευθέρωσε από τα νύχια αυτού του αρπαχτικού τέρατος!", είναι μερικές από τις φράσεις των συγκεντρωμένων στην πλατεία. "Και αφού εσείς είστε από την Ελλάδα που περνάει τώρα άσχημες στιγμές, να ξέρετε ότι εμείς ήδη το περάσαμε. Ήμασταν αιχμάλωτοι των δανείων και του συσσωρευμένου χρέους. Κι αυτά τα δάνεια δεν ήταν για εμάς. Δεν ήταν για το λαό. Ποτέ δεν είναι για τον λαό. Γι' αυτό και οι Έλληνες κάνουν καλά και διαδηλώνουν. Είναι θλιβερό να μη μαθαίνεις, να μη καταλαβαίνεις..."

Ο πρώην υπουργός οικονομικών, Ντομίνγο Καβάλο, θεωρείται από τους αντιπάλους του ως ένας από τους πιο βασικούς υπεύθυνους για την οικονομική κατάρρευση της Αργεντινής, το 2001. Είναι ο άνθρωπος που σχεδίασε και υλοποίησε για χρόνια όλο το μοντέλο πάνω στο οποίο στηρίχθηκε η χώρα μέχρι την καταστροφή. Σήμερα ο Ντομίνγο Καβάλο, άλλοτε μια από πιο σημαντικές πολιτικές φιγούρες της Αργεντινής, είναι ένας από τους πιο μισητούς ανθρώπους στην χώρα. Δεν παραδέχεται ότι έχει κάνει κάποιο λάθος. Το αντίθετο: "Αφού ξερίζωσα τον πληθωρισμό και ενοποίησα την Αργεντινή με τον υπόλοιπο κόσμο, αφού επέτρεψα τον εκμοντερνισμό όλων των παραγωγικών δομών της Αργεντινής, τότε θεωρώ ότι αυτά ήταν ένα μεγάλο κατόρθωμα και έχω ένα μερίδιο επιτυχίας, όχι όλο, σ’ αυτό το κατόρθωμα".

Ο Ντομίνγο Καβάλο περιγράφει με λεπτομέρειες ό,τι έγινε πίσω από τις 
κλειστές πόρτες των συμβουλίων με το Δ.Ν.Τ. σε Ουάσινγκτον και Μπουένος Άιρες. "Το Δ.Ν.Τ. μας είχε ήδη δώσει ένα δάνειο, προσπαθώντας να βοηθήσει την Αργεντινή να βγει από την οικονομική κρίση, που είχε ήδη ξεκινήσει από τα μέσα του 2000", λέει. "Αυτό φαινόταν ξεκάθαρα. Μας έδωσε λοιπόν ένα δάνειο με εκταμιεύσεις ανά τρίμηνο. Το 1ο τρίμηνο αυτού του προγράμματος δεν είχε τηρηθεί. Έτσι έθεσα στο Δ.Ν.Τ. να αναπρογραμματίσουμε τους στόχους με τέτοιον τρόπο, που να μπορούμε να τους τηρήσουμε.

Γιώργος Αυγερόπουλος: Πόσα ήταν;

Ντομίνγο Καβάλο: Δεν ήταν πολλά. Συνολικά το πρόγραμμα του Δ.Ν.Τ. ήταν 12 δις δολάρια και οι τριμηνιαίες δόσεις ήταν η κάθε μια 1,3 δις δολάρια. Ασήμαντα ποσά, δηλαδή, μπροστά σε αυτά που αναφέρονται για την Ελλάδα. [...] Είχαμε πετύχει τους στόχους μας για το 3ο τρίμηνο. Το οποίο είχε τελειώσει το Σεπτέμβριο. Τότε έστειλαν μιαν αποστολή για να δούνε αν είχαμε πετύχει ή όχι. Είχαμε πετύχει και έπρεπε να εγκρίνουν την επόμενη εκταμίευση. Μετά άρχισαν να παρατηρούν αν θα πετυχαίναμε τους στόχους μας για το 4ο τρίμηνο. Και φυσικά για το 4ο τρίμηνο θα είχαμε προβλήματα για να πετύχουμε τους στόχους. Όπως ούτε και στην Ελλάδα θα μπορέσετε να εκπληρώσετε ακριβώς τους στόχους, όπως έχουν προγραμματιστεί. Έτσι λοιπόν με το επιχείρημα ότι για το 4ο τρίμηνο, που δεν είχε ακόμη ολοκληρωθεί, δεν θα εκπληρώναμε τους στόχους, μας ακύρωσαν την εκταμίευση των χρημάτων για το Νοέμβριο. Και αφού μας αφαίρεσαν την στήριξη, δεν έμενε άλλη λύση απ’ το να εξαγγείλουμε στάση πληρωμών. [...]

Εκείνο τον καιρό κυριαρχούσε η θεωρία της ηθικής του κινδύνου, δηλαδή όταν μια χώρα είναι χρεωμένη και υπάρχουν τράπεζες και κάτοχοι ομολόγων που έχουν δανείσει αυτή τη χώρα, είναι καλύτερα η χώρα να φτάσει στη χρεοκοπία,  γιατί έτσι αυτή η χώρα θα υποστεί τις συνέπειες αλλά και οι πιστωτές επίσης θα υποστούν τις συνέπειες, κι αυτό θα αποτελέσει ένα μάθημα για το μέλλον για να μην ξαναχρεωθεί αυτή η χώρα και οι πιστωτές να μην ξαναδανείσουν μια χώρα που θα βρίσκεται κάτω απ’ αυτές τις συνθήκες. Δηλαδή εφάρμοσαν σε μας μια θεωρία που σήμερα ευτυχώς κανείς δεν τη υποστηρίζει και που μας έκανε να υποφέρουμε πολύ. Δεν την εφάρμοσαν στην Τουρκία, που ήταν κι αυτή σε κρίση την ίδια εποχή. Αλλά γιατί δεν την εφάρμοσαν στην Τουρκία; Την ίδια χρονιά, το 2001 η Τουρκία βρισκόταν σε μια τρομερή κρίση, αλλά την Τουρκία δεν την έσπρωξαν στη στάση πληρωμής του χρέους. Και δεν την έσπρωξαν γιατί θα χρησιμοποιούσαν την Τουρκία ως στρατιωτική βάση στον πόλεμο ενάντια στο Ιράκ. Η Αργεντινή, αφού δεν μπορούσε να γίνει βάση για κανέναν πόλεμο, είπαν: «Εντάξει,  αυτή είναι η περίπτωση της χώρας που μπορούμε να τη χρησιμοποιήσουμε ως παράδειγμα για τις άσχημες συνέπειες της υπερχρέωσης.

Ο Ντομίνγο Καβάλο, ωστόσο, διευκρινίζει ότι η κριτική που κάνει στο Δ.Ν.Τ. δεν είναι η ίδια με αυτή που κάνει η αριστερά. "Το Δ.Ν.Τ. βοήθησε πολλές χώρες, τώρα βοηθά μαζί με την Ευρώπη την Ελλάδα", λέει. "Η μόνη χώρα που δυστυχώς δεν βοήθησε ήταν η Αργεντινή".
"Προσέξτε συμπεριφέρονται όπως οι μαφιόζοι", αντικρούει ο συγγραφέας Εδουάρδο Γαλεάνο. "Απαγάγουν ολόκληρες χώρες. Πληρώνονται τα λύτρα, αλλά δεν επιστρέφουν πίσω τα θύματα. Τα λύτρα τα ονομάζουν «υπηρεσίες του χρέους». Υπαγορεύουν διαταγές στις κυβερνήσεις. Κυβερνούν τις κυβερνήσεις. Γιατί το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ονομάζεται «διεθνές», αλλά το διοικούν 5 χώρες κι αυτές είναι που παίρνουν τις αποφάσεις. Γιατί το δικαίωμα ψήφου αναλογεί στο κεφάλαιο που έχει επενδυθεί. Έτσι όσοι έχουν τα περισσότερα λεφτά, είναι αυτοί που διατάζουν. Είναι πέντε χώρες που κυβερνούν τον κόσμο. Και μετά μιλούν για δημοκρατία. Ποια δημοκρατία; Αφού 5 χώρες διοικούν πάνω απ’ τις άλλες".

Ο Καβάλο, αφού περιγράφει το πώς και το γιατί εφάρμοσε το περίφημο κοραλίτο, δεσμεύοντας τις καταθέσεις των πολιτών στις τράπεζες, υπερασπίζεται πλήρως την πολιτική ξεπουλήματος της κρατικής περιουσίας, που εφάρμοσε ο ίδιος την δεκαετία του '90. "Ήταν προβληματικές εταιρίες που δημιουργούσαν τεράστιες απώλειες στο κράτος. Με το να τις ιδιωτικοποιήσουμε, πετύχαμε δυο πράγματα. Απ’ τη μια μεριά εξαφανίστηκαν τα ελλείμματα, δεύτερον το κράτος δεν έπρεπε πια να επενδύει σ’ αυτούς τους τομείς και επένδυσε σ’ αυτούς ο ιδιωτικός τομέας. Έτσι εκσυγχρονίστηκαν όλες οι δημόσιες υπηρεσίες".

Ωστόσο, ο Άλδο Φερρέρ, ένας από τους πιο γνωστούς και έγκυρους οικονομολόγους της χώρας και πρέσβης της Αργεντινής στη Γαλλία, περιγράφει μια τελείως διαφορετική εικόνα. "Εφαρμόστηκε μια ξέφρενη πολιτική ξεπουλήματος της εθνικής μας κληρονομιάς. Ιδίως του πετρελαίου! Η Αργεντινή ήταν η μόνη χώρα που πούλησε την εθνική της εταιρία πετρελαίου. Πουλήθηκαν τα πάντα! Το τηλέφωνο, οι τηλεπικοινωνίες και τόσα άλλα πουλήθηκαν. Μ’ αυτά πλήρωσαν το χρέος, αλλά το χρέος συνέχισε ν’ αυξάνεται. Έτσι λοιπόν, στο τέλος της περιόδου, αφού είχε πουληθεί η εθνική κληρονομιά, ήμασταν χειρότερα κι απ’ την αρχή. Ήταν μια χείριστη πολιτική! Μια πολιτική με πηγή έμπνευσης τη «μαγεία» της Αγοράς, σύμφωνα με την οποία πρέπει να ανοιχτείς, να πουλάς, να βγάλεις το Κράτος από τη μέση και ν’ αφήσεις τις αυθόρμητες δυνάμεις της Αγοράς σε ένα σκηνικό διεθνούς κερδοσκοπίας, να κάνουν τη χώρα να προοδεύσει. Και το αποτέλεσμα ήταν η καταστροφή".
Σήμερα, σχεδόν 10 χρόνια μετά, πολλοί από τους καταθέτες, τωνοποίων τα χρήματα μπλοκαρίστηκαν στις τράπεζες, δεν έχουν καταφέρει να πάρουν πίσω τα χρήματά τους. Παρά τις αποφάσεις του Ανώτατου Δικαστηρίου, που όρισε ότι οι τράπεζες οφείλουν να επιστρέψουν τα χρήματα των ανθρώπων στο αρχικό νόμισμα συν την παρακράτηση των τόκων όλων αυτών των χρόνων, οι τράπεζες κωλυσιεργούν με νομικά τερτίπια. Στους δανειολήπτες, ωστόσο, που είχαν πάρει δάνειο λίγο πριν την κρίση, παίρνουν τους τόκους. Οι ίδιοι μιλούν για τοκογλυφία. Περίπου 2.000.000 ενυπόθηκοι χρεοφειλέτες κινδυνεύουν να χάσουν τα σπίτια τους.

Πολλοί αυτοκτόνησαν μη μπορώντας να αντέξουν την οικονομική τους καταστροφή. Άλλοι επισκέπτονται συχνά τον ψυχίατρό τους. Ο Δρ. Ταραγάνο και οι συνάδελφοί του στην ψυχιατρική κλινική έκαναν μια μελέτη που κράτησε τρία χρόνια πάνω στα περιστατικά που χειρίζονταν καθημερινά. Ανακάλυψαν ότι το ποσοστό των ατόμων που υπέστησαν καρδιολογικά και εγκεφαλικά επεισόδια ως συνέπεια του άγχους που προκλήθηκε από την κρίση, εκτινάχθηκε στο 15%, την ώρα που ο παγκόσμιος μέσος όρος φτάνει μόλις το 2%.

Σε μία από τις πιο δύσκολες στιγμές της ιστορίας της, με τον μισό πληθυσμό να έχει βουλιάξει στη φτώχεια και τη μιζέρια, με το κράτος να είναι απόν και  στο δρόμο να μην υπάρχει δεκάρα τσακιστή, η κοινωνία έδειξε ότι διαθέτει αντανακλαστικά και εσωτερικές δυνάμεις. Οι άνθρωποι αυτοοργανώθηκαν και άρχισαν να ανταλλάσουν αγαθά και υπηρεσίες. Έτσι εμφανίστηκε το "τρουέκε", ένας προ-καπιταλιστικός τρόπος εμπορίου, ο οποίος εξασφάλισε τη διαβίωση 10.000.000 ανθρώπων. Ο κόσμος συγκεντρωνόταν σε ειδικά μέρη και αντάλλασε προιόντα: Ένα μεταχειρισμένο ρούχο, με ένα κιλό κρέας. "Το ανταλλακτικό παζάρι, όχι μόνο μας έδινε φαγητό, μας έδινε να πιούμε, αλλά και καρδιολόγους και δασκάλους για τα παιδιά μας, για αγγλικά και χορό. Είχαμε συμβολαιογράφους που έγραφαν για σπίτια και οικόπεδα και πληρώνονταν με κουπόνια και σπίτια που πουλιόνταν και αγοράζονταν με κουπόνια που ήταν το νόμισμα της ανταλλαγής. Είχαμε τουρισμό, είχαμε μανικιούρ, κομμωτήριο και πεντικιούρ, υπήρχε καζίνο, όλα αυτά με τα κουπόνια του ανταλλακτικού παζαριού", λέει η Γκρασιέλα Γκραγίσεβιτς, ιδρυτικό μέλος του Τρουέκε. "Ήταν σαν γιορτή, γίνονταν βραδιές, ο κόσμος τραγούδαγε, και κανείς δεν στενοχωριόταν, γιατί μπορούσε να φάει, να ντυθεί, ήταν ένα καταπληκτικό πράγμα! Να μην εξαρτάσαι από τις τράπεζες, από τα σούπερ μάρκετ, απ’ τον υπουργό οικονομίας, από το Δ.Ν.Τ. Η αλήθεια είναι ότι ζήσαμε μια περίοδο πολύ μεγάλης ελευθερίας".

Το Τρουέκε πήρε τεράστια έκταση σε όλη τη χώρα. Τόση, που σύντομα ντόπιοι οικονομικοί κύκλοι,  όσο και το ίδιο το Δ.Ν.Τ., απαξίωναν το Τρουέκε ζητώντας τη διάλυσή του, ενώ ένας γερουσιαστής των Η.Π.Α. το χαρακτήρισε οικονομική τρομοκρατία. 
"Αυτή η μελέτη της αγοράς μέσα από μια μικροαγορά κάνει τον κόσμο να πραγματοποιεί ένα σπουδαίο άλμα στην θεώρησή του για την οικονομία", λέει ο Ρουμπέν Ραβέρα, συνιδρυτής του Κλαμπ Τρουέκε. "Κι αυτό γνωρίζουμε ότι είναι πολύ επικίνδυνο. Είναι πολύ επικίνδυνο ο κόσμος να κάνει πρακτική μια μέθοδο που του επιτρέπει να είναι ανεξάρτητος. Να είναι αυτός που καθορίζει τη μοίρα του".

Η αρχή του τέλους ήταν όταν η αστυνομία "επισκέφθηκε" για πρώτη φορά το μεγαλύτερο χώρο τρουέκε για έλεγχο. Ταυτόχρονα μεγάλα Μ.Μ.Ε. άρχισαν να μεταδίδουν ότι στο Τρουέκε τα προιόντα που κυκλοφορούσαν ήταν κλεμμένα, ή ότι τα τρόφιμα ήταν από τα σκουπίδια. Ούτε όμως αυτό μπόρεσε να σταματήσει το Τρουέκε. Αυτό ωστόσο που μπόρεσε να το σταματήσει, ήταν τα δεκάδες πλαστά κουπόνια (που ήταν το νόμισμα της συναλλαγής) τα οποία διοχέτευσαν στο ανταλλακτικό εμπόριο άγνωστοι παραχαράκτες. Τα ιδρυτικά μέλη του Τρουέκε πιστεύουν ακόμα και σήμερα ότι αυτό ήταν κάτι οργανωμένο. Σε ρεπορτάζ της εποχής, η αστυνομία συλλαμβάνει εγκληματίες που μετέφεραν ένα εκατομμύριο πλαστά κουπόνια. Σε ερώτηση δημοσιογράφου αν αυτό είναι κάτι που θα μπορούσε να είναι αυτοσχέδιο, η απάντηση είναι ότι για τέτοια παραγωγή χρειάζονταν μηχανήματα μεγάλης κλίμακας.

Το Τρουέκε συνεχίζεται ακόμα και σήμερα στο Μπουένος Άιρες. Σε χώρους που κρατούν χαμηλό προφίλ και δεν διαφημίζονται για να μη δώσουν στόχο στις αρχές.

ΥΠΟΘΕΣΗ Β' ΜΕΡΟΥΣ
Το 2003 εκλέγεται πρόεδρος της Αργεντινής ο Νέστορ Κίρτσνερ, με μόλις το 22,2 % των ψήφων. Ήταν κυβερνήτης, μιας μακρινής επαρχίας στη Παταγονία. Σήμερα, θεωρείται ήρωας από μια μεγάλη μερίδα της κοινής γνώμης, καθώς κατάφερε να βγάλει την Αργεντινή από την κρίση.

" Ήταν ένας άνδρας αντιφατικός," λέει ο συγγραφέας Εδουάρδο Γαλεάνο. "Προήλθε από το χώρο του Μένεμ και είχε συνεργαστεί στις ιδιωτικοποιήσεις των πετρελαίων.  Ήταν ένας από τους κύριους αυτουργούς στις ιδιωτικοποιήσεις των πετρελαίων.  Αλλά όταν φτάνει στην Προεδρία γίνεται ένας από τους κυριότερους πρωταγωνιστές της Λατινικής Αμερικής, σ’ αυτήν τη διαδικασία εθνικής αξιοπρέπειας και αλλαγής την οποία βλέπουμε σε αρκετές χώρες της ηπείρου."

Η Αργεντινή αποστασιοποιείται από την επιρροή των ΗΠΑ κλείνοντας στρατηγικές συμφωνίες με τον Τσάβες της Βενεζουέλας, τον Μοράλες της Βολιβίας, τον Κορρέα του Εκουαδόρ, την Μπασελέτ της Χιλής κ.α.
Στο πεδίο της οικονομίας ο Κίρσνερ έχει δίπλα του τον Ρομπέρτο Λαβάνια. Έναν έμπειρο οικονομολόγο και υπουργό της προηγούμενης κυβέρνησης.

Η πρώτη τους κίνηση είναι να αποσύρουν οποιαδήποτε αίτηση πόρων προς το ΔΝΤ.
Μέχρι τότε οι προηγούμενοι υπουργοί είχαν προσπαθήσει να διαπραγματευτούν ένα δάνειο ύψους 20 και 25 δις δολαρίων", θυμάται ο Ρομπέρτο Λαβάνια. "Στο πρώτο ραντεβού που είχα με τον Κέλερ, που μετέπειτα έγινε πρόεδρος της Γερμανίας, εκείνη την εποχή ήταν διευθυντής του ΔΝΤ, πήγα να του ανακοινώσω ότι η Αργεντινή αποσύρει οποιαδήποτε αίτηση κεφαλαίων. Γιατί  αυτή η αίτηση έδινε χώρο σε διαπραγμάτευση που εκ των πραγμάτων σήμαινε να αποποιηθούμε τον σχεδιασμό οικονομικής πολιτικής. Ήταν μια παντελής επέμβαση στην οικονομία της Αργεντινής. Φυσικά η δικαιολογία ήταν να δοθούν κεφάλαια στην Αργεντινή. Κεφάλαια που θα έμπαιναν από ένα παραθυράκι και θα έβγαιναν από ένα άλλο για να πληρωθούν οι πιστωτές. Ήταν προφανές ότι ο μόνος στόχος ήταν να μειωθεί η χασούρα των  πιστωτών . Με το να αποσύρω την αίτηση δανείου, η εξουσία του ΔΝΤ στην Αργεντινή, ελαττώθηκε πολύ γρήγορα."

"Στη συνέχεια προστατεύτηκαν οι συντάξεις και οι μισθοί. Η προηγούμενη κυβέρνηση ακολουθώντας το πρόγραμμα του ΔΝΤ που μοιάζει με αυτό της Ελλάδας, απαίτησε και κατάφερε  μια μείωση μισθών και συντάξεων 13%. Εμείς είπαμε ότι αυτό δεν έχει νόημα, γιατί πόσο θα μειώσεις τους μισθούς του δημοσίου για να ικανοποιήσεις τις τράπεζες; Κάναμε ακριβώς τ' αντίθετο. Με  δικαστική απόφαση  την οποία αποδέχθηκε η κυβέρνηση, επεστράφη το 13 % των μισθών που είχαν κοπεί το 2000. Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Το αποτέλεσμα ήταν να αναγεννηθεί η αγορά. Τους τελευταίους 8 μήνες του 2002 η Αργεντινή ήδη αναπτυσσόταν με 8%. Και τα επόμενα 4 χρόνια κάπου στο 9%."
Παρόλο όμως που η οικονομική κατάσταση βελτιωνόταν, το απλήρωτο χρέος που είχε διαμαρτυρηθεί, περίπου 93 δις δολάρια, ήταν ένα από τα μεγαλύτερα της ιστορίας. Ήταν σαφές ότι η Αργεντινή δεν μπορούσε να το ξεπληρώσει. Η κυβέρνηση κράτησε αμετακίνητη στάση. Πρότεινε σε όσους είχαν κρατικά ομόλογα που είχαν λήξει, να τους τα αντικαταστήσει με νέα, πολύ χαμηλότερης τιμής. Για κάθε ένα δολάριο που χρωστούσε η Αργεντινή θα πλήρωνε 25 σεντς και σε μεγαλύτερο βάθος χρόνου.

" Ήταν μια αναδιάρθρωση του χρέους που κατέληξε με 75% έκπτωση" λέει ο πρώην υπουργός Οικονομικών της χώρας Ρομπέρτο Λαβάνια. "Οι πιστωτές χρειάστηκε να αποποιηθούν το 75%. Και προσέξτε: Περισσότεροι από 3 στους 4 πιστωτές μπήκαν εθελοντικά στην αναδιάρθρωση του χρέους. Δεν πιέστηκαν. Τους εξηγήσαμε την σοβαρότητα της κατάστασης  της Αργεντινής.

Το Δεκέμβριο του 2005 ο πρόεδρος Κίρσνερ αποφασίζει να ξεπληρώσει με μία μόνο δόση ό,τι χρωστάει στο ΔΝΤ. Ήταν περίπου 10 δις δολάρια. Το ανακοινώνει σε μια αιφνίδια συνέντευξη τύπου. Ακόμα και οι εφημερίδες της αντιπολίτευσης χαρακτήρισαν την απόφασή του "ιστορική". Έτσι στις αρχές του 2006, οριστικά η Αργεντινή πληρώνει όλο το χρέος προς το ΔΝΤ και κάνει ακόμα πιο σαφές ότι το ΔΝΤ δεν έχει πλέον κανένα λόγο στην οικονομική πολιτική  της Αργεντινής.

Τουλάχιστον ήταν μια συμπεριφορά μεγάλης αξιοπρέπειας!" παρατηρεί ο Εδουάρδο Γαλεάνο. "Όταν έρχονται οι του ΔΝΤ και λένε: «Εσείς θα πρέπει να....». Όχι, κύριοι κάνετε λάθος. Κάνατε λάθος στο μέρος και στη στιγμή. Εδώ σ’ αυτήν τη χώρα δεν μπορείτε να μιλάτε έτσι. Αυτή η χώρα έχει μια κυβέρνηση δημοκρατικά εκλεγμένη. Δεν εκλέξανε εσάς! Κανείς δεν σας ψήφισε. Κύριοι τεχνοκράτες, κανείς δεν σας ψήφισε!"
Σήμερα η Αργεντινή είναι μια χώρα σε πλήρη ανάκαμψη. Παρόλο που δεν είναι δημοφιλής στη διεθνή οικονομική κοινότητα και στις αγορές χρήματος, η οικονομία της αναπτύσσεται με ένα μέσο όρο 7% τον χρόνο.

"Η Αργεντινή τώρα δεν εξαρτάται από τις διεθνείς πιστώσεις, απλά εξαρτάται από τη δική της οικονομία και δεν προστρέχει στις διεθνείς πιστώσεις. Το Κράτος έχει πλεόνασμα" λέει ο έμπειρος οικονομολόγος Άλδο Φερέρ. "Και για να’ ναι ξεκάθαρο: Η Αργεντινή δεν θα έβγαινε από την κρίση, αν δεν είχε αναβάλει την πληρωμή του χρέους. Η Ελλάδα θα μπορούσε να προχωρήσει σε στάση πληρωμής του χρέους; Είναι ένα πολύ περίπλοκο θέμα, λόγω των επιπτώσεων στην Ευρώπη. Ωστόσο νομίζω ότι όταν το πρόβλημα φτάσει σε ένα επίπεδο και δεν είναι δυνατόν να το χειριστείς, είναι πολύ δύσκολο να βγεις από την κρίση ακολουθώντας τους κανόνες. Έτσι λοιπόν η περίπτωση της Αργεντινής αποδεικνύει ότι δεν υπήρχε άλλη λύση από το να μετατρέψει το χρέος σε επίπεδα που να μπορεί να το χειριστεί. Κι όταν το επανατοποθέτησε, η χώρα μπόρεσε να πληρώσει και συνεχίζει να πληρώνει."

Υπάρχει όμως μια μεγάλη σκιά: Ο πληθωρισμός.
"Είμαστε πολύ άσχημα", υποστηρίζει ο πρώην υπουργός οικονομικών Ντομίνγο Καβάλο που κατηγορείται από τους αντιπάλους του ως ένας από τους βασικούς υπεύθυνους για την οικονομική κατάρρευση της Αργεντινής το 2001. "Ο πληθωρισμός είναι το χειρότερο που μπορεί να έχει μια χώρα. (53:03) Ο πληθωρισμός είναι ένας βαρύς φόρος για τους φτωχούς. Αυτό το μήνα που μόλις τελείωσε, η τιμή του κρέατος ξανανέβηκε κατά 15% με 20%. Φανταστείτε λοιπόν τι χτύπημα δέχεται η τσέπη του κόσμου. Δυστυχώς επειδή δεν υπήρξε η βούληση για να γίνει μια διαφανής τακτοποίηση, προτιμήθηκε ο ψεύτικος μηχανισμός  της υποτίμησης και της «πεσοποίησης.» Δηλαδή είναι σαν σήμερα στην Ελλάδα αντί να γίνουν οι αναγκαίες θυσίες για να τακτοποιηθούν οι λογαριασμοί στην οικονομία για να αποφευχθεί η υπερβολική χρέωση, να αποφασίσουν να βγουν από το ευρώ και να πουν ότι όλες οι υποχρεώσεις που έχουμε σε ευρώ θα τις μετατρέψουμε σε υποχρεώσεις σε δραχμές. Και μετά ας αφήσουμε τη δραχμή να υποτιμηθεί απέναντι στο ευρώ. Ναι, αλλά ο κόσμος θα παίρνει το μισθό του σε δραχμές και η δραχμή θα υποτιμηθεί ενώ οι τιμές θα φτάσουν στα σύννεφα!"

Στην πρωτεύουσα χτίζονται όλο και περισσότεροι ουρανοξύστες. Τα μαγαζιά είναι γεμάτα, η ζωή ακολουθεί τους συνηθισμένους ρυθμούς μιας μεγαλούπολης, και τίποτα δεν θυμίζει την περιπέτεια που πέρασε η χώρα 10 χρόνια πριν.
Οι μακροοικονομικοί δείκτες είναι υπέροχοι. Παρά την ανάπτυξη όμως, πολλοί Αργεντίνοι περιμένουν ακόμα να δουν τα οφέλη της. Η φτώχεια και η ανεργία μπορεί να μειώθηκαν σε σύγκριση με το 2001, αλλά βρίσκονται ακόμα σε υψηλά επίπεδα.

Οι παραγκουπόλεις μεγάλωσαν

"Υπάρχει ένα παγκόσμιο σύστημα εξουσίας," εξηγεί ο Εδουάρδο Γαλεάνο "που όταν εγώ ήμουν μικρός το έλεγαν Καπιταλισμό ενώ τώρα το αποκαλούν Οικονομία της Αγοράς. Έχει επίσης κι άλλα καλλιτεχνικά ονόματα. Αλλά το κύριο χαρακτηριστικό του είναι ότι κοινωνικοποιεί τις απώλειες και ιδιωτικοποιεί τα κέρδη. Όπου η Αγορά είναι ο αόρατος και σκληρός Θεός, που υπαγορεύει τις διαταγές χωρίς κανείς να βλέπει το πρόσωπό της. Έτσι λοιπόν τίποτα! Υπάρχουν περισσότεροι ναυαγοί παρά ναυτικοί. Είναι σύστημα που αποβάλλει ανθρώπους. Και είναι ανίκανο να ενσωματώσει τα νέα στόματα που γεννιούνται και χρειάζονται να τραφούν. Περισσεύει κόσμος! Κι αυτό είναι μια από τις αντιφάσεις που δεν υπάρχει ανθρώπινη λογική που να μπορεί να την εξηγήσει. Πώς είναι δυνατόν ένας κόσμος που κάθε φορά παράγει όλο και περισσότερα τρόφιμα, έχει κάθε φορά και περισσότερους πεινασμένους; Κι ενάντια σ’ αυτές τις δομές στην Λατινική Αμερική τώρα αρχίζει ένας αγώνας και γίνεται συνειδητό ότι το πεπρωμένο δεν είναι μοιραίο. Αν και οι Έλληνες κάποιες άλλες εποχές πίστεψαν πως ήταν. Στην πραγματικότητα το μέλλον μπορείς να το ανακαλύψεις, να το φανταστείς αντί να υποταχτείς σ’ αυτό."

 Δημοσιεύτηκε στο onalert.gr