Κρήτη: Κατασκεύασαν αυτοκίνητο υδρογόνου. Απαγορεύεται η αξιοποίησή του!

 

Πρόκειται για ένα όχημα που θα μπορούσε κάλλιστα να περάσει στη μαζική παραγωγή.
Αυτοκίνητο υδρογόνου, έτοιμο να βγει στην αγορά, κατασκεύασε ομάδα του Πολυτεχνείου Κρήτης, ωστόσο η ελληνική νομοθεσία εμποδίζει την εμπορική αξιοποίηση του εντός συνόρων!
O λόγος για το Εco Racer, αυτοκίνητο 100% ελληνικής σύλληψης, σχεδίασης και κατασκευής, που «γεννήθηκε» στα εργαστήρια του…

 Πολυτεχνείου Κρήτης από μια ομάδα προπτυχιακών και μεταπτυχιακών φοιτητών. Κινείται με υδρογόνο και με εξαιρετικές επιδόσεις στην εξοικονόμηση ενέργειας, αφού χρειάζεται ένα λίτρο καύσιμου για 434 χιλιόμετρα. Πρόκειται για ένα όχημα που θα μπορούσε κάλλιστα να περάσει στη μαζική παραγωγή με κάποιες τροποποιήσεις, ακόμη και με κόστος κάτω των 10.000 ευρώ, ώστε να κατασκευάζεται πλήρως στη χώρα μας και να εξάγεται όχι να εισάγεται!
Το αμάξωμα του οχήματος είναι κατασκευασμένο από ανθρακονήματα για να έχει χαμηλό βάρος, διαθέτει σασί αλουμινίου από ειδικά κράματα και κινείται από κυψέλες υδρογόνου, είναι αθόρυβο, και αυτό που παράγει ως αποτέλεσμα της κίνησης του είναι απλώς νερό, δηλαδή εκπέμπει μηδενικούς ρύπους.
Το Eco Racer δεν εχει τίποτα να ζηλέψει από ανάλογα μοντέλα που αναπτύσσονται σε εργαστήρια και αυτοκινητοβιομηχανίες του εξωτερικού, και επιβραβεύθηκε σε διεθνείς διαγωνισμούς με το 1ο βραβείο ασφάλειας και το 4ο εξοικονόμησης καύσιμου.
Αν το ζητούμενο στη χώρα μας είναι η ανάπτυξη, αυτή τη στιγμή λείπει το θεσμικό πλαίσιο ώστε να επιτρέπεται η μαζική παραγωγή αυτού του οχήματος. Ακόμη και αν εμφανιστεί ενδιαφερόμενος επενδύτης δεν μπορεί να χρηματοδοτήσει την κατασκευή του Εco Racer στην Ελλάδα γιατί ο νόμος δεν το επιτρέπει!   «Ελπίζω η Ελλάδα να αλλάξει, να αλλάξουν οι νομοθεσίες να γίνει πιο ευέλικτη. Ιδέες όπως βλέπετε υπάρχουν και ελπίζουμε να υπάρξουν πρωτοβουλίες για να συνδεθεί η επιχειρηματικότητα με το Πολυτεχνείο» σχολίασε στο Eco News ο φοιτητής Παναγιώτης Μπάζιος.
Σημειώνεται ότι η ομάδα Eco Racer του Πολυτεχνείου της Κρήτης μετέχει φέτος στο TedxΑcademy συνεισφέροντας μαζί με αλλά δημιουργικά ανήσυχα και καινοτόμα και μυαλά από τους χώρους της επιστήμης του πνεύματος και των τεχνών στο όραμα για μια Ελλάδα με το βλέμμα στραμμένο στο μέλλον που θα βρίσκεται στην πρωτοπορία και όχι στα μετόπισθεν…
Κατερίνα Χριστοφιλίδου – επιμέλεια: Στέλιος Κάνδιας

Χάρυ Κλύν, τί θα χάσουμε αν βγούμε από το ευρώ;

Ας βγούμε από το ευρώ και ας σταματήσουν να γίνονται εισαγωγές. Και ας πεινάσουμε όπως προσπαθούν να μας πείσουν οι ξένοι και οι έλληνες δοσίλογοι των καναλιών.

Όλοι λένε ότι θα σταματήσουν να γίνονται εισαγωγές, αλλά έκατσε κανείς από εσάς να σκεφτεί τι ακριβώς εισάγουμε και τι ακριβώς να πάψει να έρχεται στην Ελλάδα;

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή:

-Θα σταματήσουμε να εισάγουμε αυτοκίνητα. Τότε να δείτε κλάμα που θα ρίξουν Γερμανοί και Γάλλοι που δεν θα ξαναπουλήσουν ούτε ένα αυτοκίνητο τα επόμενα χρόνια.

-Θα σταματήσουμε να εισάγουμε γάλα, τυριά και βούτυρο. Τότε να δείτε κλάμα που θα ρίξουν τα φασιστόμουτρα οι Βέλγοι και οι Ολλανδοί.

-Θα σταματήσουμε να εισάγουμε ξηρούς καρπούς από την Τουρκία.

-Θα σταματήσουμε να εισάγουμε καρπούζια και σταφύλια από την Αφρική.

-Θα σταματήσουμε να εισάγουμε σταφίδες από την Χιλή (αν είναι δυνατόν!)

-Θα σταματήσουμε να εισάγουμε σπορέλαια και άλλα γράσα.

-Θα σταματήσουμε να εισάγουμε ρετσίνα από την Καλιφόρνια (θου Κύριε).

-Θα σταματήσουμε να εισάγουμε τις εκατοντάδες είδη από οινοπνευματώδη ποτά.

-Θα σταματήσουμε να εισάγουμε τυριά, κονσέρβες, κέικ, ζαμπονάκια κλπ.

-Θα σταματήσουμε να εισάγουμε κινητά, τηλεοράσεις, υπολογιστές και τα χίλια δυο ηλίθια γκάτζετ που στραβώνουν τον κόσμο.

-Θα σταματήσουμε να εισάγουμε τα εκατοντάδες είδη καπνού, πούρων και άλλων δηλητηρίων.

-Θα σταματήσουμε να εισάγουμε τα πατζάρια τουρσί από την Γερμανία (θεέ μου, θεέ μου).

-Θα σταματήσουμε να εισάγουμε τα δεκάδες είδη ξένων γλυκών και σοκολατοειδών

που στέλνουν τα λεφτά μας στο εξωτερικό και την χοληστερίνη στα ύψη.

-Θα σταματήσουμε να εισάγουμε ρούχα, παπούτσια, παιχνίδια, και πληθώρα από άχρηστα είδη για το σπίτι (μέχρι κόφτης για να κόβεις σε ίσια κομμάτια την μπανάνα υπάρχει!!!).

Ας επιστρέψουμε στην εποχή του 60.

Ας περπατήσουμε και πάλι ήσυχοι στον άδειο δρόμο.

Ας κοιμηθούμε το βράδυ χωρίς να ξυπνάμε από τον κάθε αργόσχολο ηλίθιο που τριγυρνάει με το αμάξι ακούγοντας τουρκογύφτικα καψουρολαϊκά ή χαζά ραπ στην διαπασών.

Ας φάμε λιγότερο και ας χάσουμε το υπέρβαρο λίπος μας.

Ας κάνουμε πάλι γιορτές-ρεφενέ.

Ας ξανακάνουμε αληθινούς φίλους, αντί για τους ηλεκτρονικούς που έχουμε σήμερα.

Ξυπνάτε μαλάκες Έλληνες.

Έχουμε περάσει δια πυρός και σιδήρου.

Έχουμε δώσει τα φώτα του πολιτισμού στον κόσμο.

Έχουμε τσακίσει στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο την ιταλική και γερμανική υπερδύναμη.

Και έχουμε καταντήσει σήμερα να ζητιανεύουμε από τους κωλο-ευρωπαίους

και να τους παρακαλάμε να μας πηδάνε ώστε να έχουμε βίντεο και κινητά.

Και από πάνω καθόμαστε και μας βρίζουν, αφού δεν έχουμε πλέον ΚΑΘΟΛΟΥ αξιοπρέπεια!

ΝΑΙ . ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΔΙΩΞΟΥΜΕ ΤΗΝ ΤΡΟΙΚΑ ΚΑΙ ΤΟ ΔΝΤ.

Αθήνα 25 Σεπτεμβρίου 2012.

Οδεύοντας προς την 5η Νοεμβρίου: Ναι. Μπορούμε να διώξουμε την Τρόϊκα και το ΔΝΤ.

Του Σταύρου Βιτάλη, Προέδρου του Πατριωτικού Μετώπου.

Ο μπαμπούλας της χρεωκοπίας που ανακάλυψε ο ΓΑΠ, αφού εξαπάτησε τον ελληνικό Λαό με το «λεφτά υπάρχουν», ακόμη χρησιμοποιείται από τον «συνασπισμό των ολίγιστων», ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ.

Οι λόγοι που το κεντρικό διαχειριστικό σύστημα, επιμένει στο να κρατά αιχμάλωτους το Λαό και τη χώρα, είναι γνωστοί: Όσο οι διεθνείς τοκογλύφοι «παίζουν» στη χώρα, τόσο τα κεφάλια όλων αυτών που κατάκλεψαν το δημόσιο χρήμα, παραμένουν στους ώμους τους. Υπό αυτήν την έννοια, οι κ.κ. που είναι εμπλεκόμενοι στη μεγάλη απάτη, θα συνεχίσουν να χρησιμοποιούν, όλων των τύπων τα επιχειρήματα, κατά της κήρυξης του χρέους ως επαχθούς. Είτε χρησιμοποιώντας τα ΜΜΕ με τους «οικονομολόγους» τους, είτε εκβιάζοντας, είτε απειλώντας.

Ας δούμε λοιπόν τα επιχειρήματα τα οποία ακούγονται, εναντίον της κήρυξης του χρέους ως επαχθούς αφού θυμηθούμε, τι σημαίνει αυτό: 

Ως «επαχθές» λοιπόν ορίζεται το χρέος που α) έχει συναφθεί χωρίς τη συγκατάθεση του έθνους, β) τα ποσά που εισέρευσαν από το δάνειο σπαταλήθηκαν με τρόπο που αντιβαίνει στα συμφέροντα του έθνους και γ) ο πιστωτής είναι ενήμερος για τα παραπάνω. 

Αυτή η θεωρητική προσέγγιση, για το πώς μπορεί να χαρακτηρισθεί το δημόσιο χρέος μιας χώρας ως επαχθές, βρήκε την εφαρμοσμένη της μορφή, σε διάφορες φάσεις της ιστορίας των ανθρωπίνων κοινωνιών και με διαφορετικές μορφές εφαρμογής της. Για την ιστορία, να προσθέσουμε πως η πρώτη προσέγγιση αυτού του τύπου έγινε μετά τη ρωσική επανάσταση, οπότε και η νέα ηγεσία της χώρας, επαναδιαπραγματεύθηκε τα τσαρικά χρέη. Από κει και πέρα και σε διάφορες περιπτώσεις - ιδιαίτερα σε δημοκρατικές κυβερνήσεις που προέκυψαν στη Λατινική Αμερική, οι οποίες αρνήθηκαν τα χρέη που δημιούργησαν διεφθαρμένοι δικτάτορες – το μέτρο αυτό, αν και με ιδιαίτερη δυσαρέσκεια, έγινε τελικά αποδεκτό από τις διεθνείς τράπεζες.

Τέτοια παραδείγματα – και μάλιστα πρόσφατα – είναι της Αργεντινής, του Ιράκ, της Τυνησίας, και το πιο κλασικό, του Ισημερινού.

Ας πάρουμε τώρα ένα-ένα, τα επιχειρήματα των νεοταξιτών, αριστερών και δεξιών, για να τα απαντήσουμε με επιστημονική αλλά και εκλαϊκευμένη μέθοδο:

ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑ 1Ο: Το ελληνικό χρέος, δεν είναι μπορεί να ορισθεί, «νομίμως επαχθές».

ΨΕΥΔΕΣΤΑΤΟ  ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΛΟΓΟΥΣ:

1.Το νέο χρέος, ιδιαίτερα αυτό που δημιουργήθηκε από το Μάιο του 2010, συνδέεται με τους όρους που επιβλήθηκαν από την Τρόϊκα και οι οποίοι συνεπάγονται παραβίαση οικονομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων των Ελλήνων πολιτών.  Αυτή η πρακτική, είναι από μόνη της, απόλυτα υποστηρικτική για τον προσδιορισμό του χρέους, ως επαχθούς.

2. Το πρώτο Μνημόνιο, δεν κυρώθηκε από το ελληνικό Κοινοβούλιο. Αυτό σημαίνει με απλά νομικά (τα οποία γνωρίζει και ο πρωτοετής φοιτητής της Νομικής), πως, ότι «χτίσθηκε» πάνω στο πρώτο, παράνομο μνημόνιο (όλα τα υπόλοιπα μνημόνια και συμφωνίες δηλαδή), είναι παράνομο.

3. Ο μηχανισμός παροχής των δανείων, σε πολλές περιπτώσεις, δεν ήταν νόμιμος. Δεδομένου ότι, οι ιδιωτικές τράπεζες της Γερμανίας, της Γαλλίας, του Βελγίου, της Ολλανδίας και του Λουξεμβούργου, έδωσαν αυτά τα δάνεια γιατί ήταν ιδιαίτερα επικερδή και αφ’ ετέρου, ποντάριζαν στο ότι σε περίπτωση δυσχερειών, θα τους διέσωζε η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.

Εδώ λοιπόν διακρίνουμε και πάλι την «ύπαρξη εγνωσμένου δόλου» σε όλη τη διαδικασία αυτής της συναλλαγής, μεταξύ του κομματικού ελληνικού κράτους και των ιδιωτικών τραπεζών. Και σε τέτοιες περιπτώσεις, τα νομικά οπλοστάσια των δυτικών χωρών, αναιρούν νομιμοφανείς πράξεις, η οποίες στηρίζονται σε εγνωσμένο δόλο.

Κλασικό παράδειγμα είναι η πχ η νόμιμη δικαιοπραξία στην αγορά ενός ακινήτου το οποίο όμως είναι υποθηκευμένο, ή έχει νομικά κωλύματα, όπως κατασχέσεις, πλειστηριασμούς, προσωρινά συμβόλαια γονικής παροχής κλπ κλπ. Τα δικαστήρια, ακόμη και τα ελληνικά, αποφαίνονται πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις πως η δικαιοπραξία είναι «μη σύννομη» και ο νέος ιδιοκτήτης, αυτός ο οποίος αγόρασε το ακίνητο, χάνει τα λεφτά του. Ακόμη χειρότερα για τον αγοραστή, εξετάζεται και αν συμμετείχε στην όλη υπόθεση με δόλια πρόθεση, έτσι ώστε να διωχθεί και ποινικά.

Εδώ λοιπόν, στον δανεισμό από τις ιδιωτικές τράπεζες, έχουμε αποδεδειγμένο και εγνωσμένο δόλο, με πρόθεση δημιουργίας ιδίου - παράνομα μάλιστα - οφέλους και από τις δύο πλευρές. Και από την πλευρά των τραπεζών και από την πλευρά των Ελλήνων αιρετών ή διορισμένων δημόσιων λειτουργών οι οποίοι συνήψαν τις συμφωνίες.

4. Υπάρχει σαφής παραβίαση των κανόνων δικαίου εμπορίου και πλουτισμού με καταχρηστικό τρόπο από την πλευρά της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Από το Δεκέμβριο του 2011 έως το Φεβρουάριο του 2012 η ΕΚΤ έδωσε συνολικά δάνεια 1 τρις ευρώ με επιτόκιο 1% για να βοηθήσει τις ευρωπαϊκές τράπεζες και τις μεγάλες τράπεζες της Γερμανίας, της Γαλλίας, του Βελγίου, του Λουξεμβούργου, της Ολλανδίας, της Αυστρίας, καθώς και της Ελλάδας και της Ιταλίας». Στη συνέχεια, οι τράπεζες αυτές δάνεισαν τα χρήματα αυτά, σε περιφερειακές χώρες με 4, 5, 6 και 7% επιτόκιο. Στο Εμπορικό Δίκαιο όλων επίσης των Δυτικών κοινωνιών, αυτή η τοκογλυφική πρακτική, θεωρείται ότι παραβιάζει τους κανόνες δίκαιου εμπορίου και στοιχειοθετεί τη δημιουργία πλουτισμού, με καταχρηστικό, άρα παράνομο τρόπο. Επομένως, το τελικό προϊόν αυτών των τοκογλυφικών δανεισμών, είναι παράνομο, άρα στοιχειοθετεί και από αυτήν την πλευρά, τον χαρακτηρισμό του  χρέους, ως επαχθούς.

5. Ο στόχος του ΔΝΤ – έτσι όπως εκφράζεται τουλάχιστον στο καταστατικό του – είναι η ανάπτυξη θέσεων εργασίας, στις χώρες στις οποίες επεμβαίνει. Στην πραγματικότητα όμως, συνέβη στην Ελλάδα (όπως και σε όλες σχεδόν τις χώρες όπου το ΔΝΤ επενέβη), το εντελώς αντίθετο. Πράγμα που νομικά σημαίνει, επίσης εξαπάτηση. Ακόμη ένα στοιχείο υποστήριξης της νομιμοποίησης της χώρας μας για την  κήρυξη του χρέους ως επαχθούς.

6. Τα δάνεια από τις ιδιωτικές τράπεζες προς την Ελλάδα, συνοδεύτηκαν με «μίζες». Παράνομο δηλαδή χρηματισμό Ελλήνων αιρετών και διορισμένων δημόσιων λειτουργών. Ήδη, στην περίπτωση της Siemens Hellas, η ελληνική Δικαιοσύνη απέδειξε ότι δόθηκαν μεγάλα ποσά σε δωροδοκίες Ελλήνων πολιτικών για να δεχθούν να υπογράψουν συμβόλαια με τη Siemens. Ακόμη ένα σοβαρότατο και συντριπτικό επιχείρημα, για την υποστήριξη του χαρακτηρισμού του χρέους, ως επαχθούς.

ΕΠΕΙΧΗΡΗΜΑ 2Ο: ΘΑ ΥΠΑΡΞΟΥΝ ΑΝΤΙΠΟΙΝΑ ΑΝ ΠΡΟΧΩΡΗΣΟΥΜΕ ΣΕ ΛΟΓΙΣΤΙΚΟ ΕΛΕΓΧΟ ΚΑΙ ΜΟΝΟΜΕΡΗ ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ.

ΨΕΜΜΑ- ΕΚΒΙΑΣΜΟΣ: Η διεθνής εμπειρία δείχνει πως στις πρόσφατες τουλάχιστον περιπτώσεις μονομερούς διαγραφής του χρέους, της Ισλανδίας, της Αργεντινής και του Ισημερινού, δεν υπήρξε κανένα αντίποινο. Γιατί πολύ απλά, όπως γίνεται και στις περιπτώσεις των ιδιωτών οι οποίοι δεν μπορούν να αποπληρώσουν δυσβάστακτο χρέος που προέκυψε από παράνομους ανατοκισμούς, τόκους υπερημερίας κλπ γνωστά «τερτίπια» των τραπεζών, ΠΛΗΡΩΝΟΥΝ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ. 

Φυσικά η Ελλάδα, θα δυσκολευθεί από τη στιγμή που επιλέξει τον έλεγχο και τη διαγραφή του χρέους, να απευθυνθεί στις «χρηματαγορές». Ας μην ξεχνάμε όμως πως στήριξη της ρύθμισης του χρέους προς την χώρα μας, έδωσαν και η Ρωσία και η Κίνα. Μια κίνηση που οι κ.κ. Παπανδρέου και Σαμαράς, αρνήθηκαν και αρνούνται επίμονα μέχρι σήμερα.

Ακόμη, την ίδια ώρα, να μην ξεχνάμε πως με την μονομερή παραγραφή του χρέους, πολύ απλά, θα έχουμε την απαιτούμενη ρευστότητα, για τη ρύθμιση της εσωτερικής οικονομίας της χώρας και την επανεκκίνηση της.

Είναι ακριβώς αυτό που η Αργεντινή έκανε αφού σταμάτησε να αποπληρώνει το χρέος μετά το 2001. Από το 2001 οι Αργεντίνοι, δεν ζητούν χρηματοδότηση από τις ιδιωτικές τράπεζες και τις χρηματαγορές. Αυτό που έκανε η Αργεντινή και ο Ισημερινός είναι η ανάκαμψη της οικονομίας, με τη φορολόγηση των μεγάλων επιχειρήσεων και φυσικά των πολυεθνικών. 

Το κεντρικό πρόβλημα που ίσως αντιμετωπίσουμε, είναι αυτό της εισαγωγής πετρελαιοειδών. Με ξεκαθαρισμένη όμως τη θέση της Ρωσίας, ότι θα στηρίξει την Ελλάδα σε μια τέτοια περίπτωση, ο συστηματικά καλλιεργούμενος αυτός εκβιασμός, δεν έχει τουλάχιστον τη τρομακτική διάσταση που του δίνουν οι νεοταξίτες, υπέρμαχοι της αποπληρωμής για τα επόμενα… 300 χρόνια, του στημένου από αυτούς χρέους.

ΑΛΗΘΕΙΑ ΜΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΗ: ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΚΗΡΥΞΟΥΜΕ ΜΕ ΕΛΑΧΙΣΤΟΥΣ ΚΡΑΔΑΣΜΟΥΣ ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΩΣ ΕΠΑΧΘΕΣ.

ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ;

Ας περάσουμε τώρα στο ερώτημα για το ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ, απλουστεύοντας στο μέγιστο δυνατό βαθμό τη διαδικασία προσέγγισής του πραγματικά σοβαρού αυτού και καίριου ερωτήματος, ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ: Με την γνώριμη φυσικά διαδικασία των ερωτήσεων-απαντήσεων:

ΕΡΩΤΗΣΗ: Μπορεί να προκύψει μέσα από το υπάρχον πολιτικό σύστημα, μία κυβέρνηση η οποία θα προχωρήσει σε Λογιστικό Έλεγχο του χρέους, στον χαρακτηρισμό του ως «επαχθές» και στη μονομερή διαγραφή του;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σαφώς όχι.

1. Τα τρία κόμματα, ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΔΗΜΑΡ, έχουν ξεκαθαρίσει τον προσανατολισμό τους, σε σχέση με την αναγκαιότητα, πάση θυσία, αποπληρωμής του χρέους.

2. Από την πλευρά του ο ΣΥΡΙΖΑ, ήδη έχει κάνει ξεκάθαρη την πρόθεσή του, να μην προχωρήσει σε μια τέτοια επιλογή. Μιλώντας προεκλογικά με μασημένα λόγια και λαϊκισμούς περί «αριστερής επίλυσης των προβλημάτων», που θυμίζουν ολοένα και εντονότερα Ανδρέα Παπανδρέου, της δεκαετίας του ’80 και κάνοντας μάλιστα μια θεαματική μετεκλογική κωλοτούμπα, ο ΣΥΡΙΖΑ, δια στόματος Λαφαζάνη πρόσφατα, ξεκαθαρίζει πως «ομιλεί σαφώς για επαναδιαπραγμάτευση του χρέους».

3. Σχετικά τώρα με Καμένο, Χρυσή Αυγή και ΚΚΕ, εδώ έχουμε μια διάχυτη λαϊκίστική προσέγγιση κατά το δοκούν και κατά περίπτωση, δεδομένου ότι, δεν υπάρχουν ή δεν μπορούν να υπάρχουν συγκροτημένες θέσεις/προτάσεις για το χρέος. Λόγω φυσικά της φύσης και της διάθρωσης των πολιτικών αυτών χώρων (παλαιοκομματικός καιροσκοπισμός, ακραίες αντιδημοκρατικές έως φασιστικές θέσεις, σταλινογενής μονολιθικότητα).

4. Ακόμη και στον εξωκοινοβουλευτικό χώρο, εκτός από το Πατριωτικό Μέτωπο, το οποίο στήριξε από την πρώτη στιγμή τη διαγραφή του χρέους ως επαχθούς, ουδείς άλλος έχει τεκμηριωμένες και συγκροτημένες θέσεις για την υπόθεση αυτή. (Αν εξαιρέσουμε φυσικά κάποιους εξωκοινοβουλευτικούς και περιφερόμενους ψυχωτικούς τσαρλατάνους, οι οποίοι με άνωθεν εντολή και οικονομική στήριξη των οικονομικών «αφεντικών» της χώρας, δημιούργησαν διάφορους κλώνους/αντίγραφα του ΠΑΜ. Με μοναδικό στόχο να επιφέρουν σύγχυση στον ήδη έντονα «μπερδεμένο και μπαϊλντισμένο ελληνικό Λαό» και κάνοντας «copy/paste» (αντιγραφή/επικόλληση/ανάγνωση/δημοσιευση), των θέσεών μας).

ΕΡΩΤΗΣΗ: Μπορεί ένας «μεσσίας/σωτήρας», να σώσει την Ελλάδα και να την οδηγήσει σε δρόμους απαλλαγής από το χρέος και  επανεκκίνησης της οικονομίας, όπως πχ ο Πρόεδρος της Ισλανδίας Όλαφουρ Ράγκναρ Γκρίμσον ή ο Πρόεδρος του Ισημερινού Ραφαέλ Κορέα ;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Όχι. Όποτε ο ελληνικός Λαός επέλεξε «σωτήρες και μεσσίες» για να τον «σώσουν», οδηγήθηκε σε περιπέτειες.

Εκτός αυτού, ο ελληνικός Λαός, κουβαλά στην τρισχιλιόχρονη ιστορία του, την εγγενή του αδυναμία να συμπαραταχθεί δίπλα στους πραγματικούς και φυσικούς του ηγέτες. (Αντιθέτως μάλιστα, συνήθιζε να στέλνει στη φυλακή ή να επιτρέπει να δολοφονηθούν οι γενναίοι  του άνδρες, ήρωες, πολιτικοί κλπ, όπως ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης και ο Ιωάννης Καποδίστριας).

Συμπαρατάξεις πχ όπως αυτής του Αργεντίνικου Λαού δίπλα στον Κίρχνερ, του Ισλανδικού δίπλα στον Γκρίμσον, του Ισημερινού δίπλα στον Κορέα, του Ουγγρικού δίπλα στον Όρμπαν κλπ κλπ, στην Ελλάδα, νοούνται ακόμη ως «άγνωστη χώρα». Με πιο χαρακτηριστικό τρόπο αντιμετώπισης, όσων υπηρέτησαν ταπεινά αλλά και με πάθος αυτόν τον τόπο, το «σιγά μωρέ τον έξυπνο που τα ξέρει όλα!».

Αντιθέτως, όποτε ο ελληνικός Λαός, επέλεξε τον δρόμο του περάσματος από το «εγώ» στο «εμείς», έκανε θαύματα. Θαύματα όπως του Συντάγματος του 1843 και του 1909 και τα οποία θαύματα, πρέπει και υποχρεούται να ξανακάνει σήμερα.

Οδεύοντας λοιπόν προς την 5η Νοεμβρίου, ημέρα κατά την οποία σπάμε τα δεσμά, όχι μόνο των μνημονίων, του ΔΝΤ και της Τρόϊκας, αλλά και του παλαιοκομματικού κράτους των συνεχιστών των Μαυροκορδάτων και των Κωλέτηδων, ζητάμε χωρίς «περικοκλάδες και παραπανίσια»:

• Ψήφιση του Συντάγματος Άμεσης Δημοκρατίας/πέρασμα των εξουσιών στο Λαό.
• Διάλυση της Βουλής.
• Εκλογές με διαδικασίες Άμεσης Δημοκρατίας.
• Άμεσα δημοψηφίσματα για το χρέος και τη λαθρομετανάστευση.

Με πρώτο Δημοψήφισμα την κήρυξη του χρέους ως επαχθούς, τον λογιστικό του έλεγχο και την εκδήλωση της αποφασιστικότητάς μας, να βάλουμε επιτέλους τάξη στο σπίτι μας που λέγεται Ελλάδα.

Στέλνοντας ένα σαφές και καθαρό μήνυμα στους τοκογλύφους: Ναι. Θα σας παραδώσουμε τις περιουσίες αυτών που δανείστηκαν για «μας χωρίς εμάς», ως αντίτιμο για το χρέος. Εντελώς νόμιμα, όπως εδώ και δεκάδες χρόνια έχει επανειλημμένα γίνει, σε διάφορες χώρες του κόσμου. 

Έτσι, κάνουμε μια απαραίτητη «καινούργια αρχή», με τους ενόχους τιμωρημένους από τα ορκωτά δικαστήρια του Λαού, με τους αγρότες να επιστρέφουν στα χωράφια τους, τους βιοτέχνες/βιομήχανους να ξανανοίγουν τις δουλειές τους, με το Λαό μας χορτάτο και αξιοπρεπή και με μια Ελλάδα χωρίς χρέος σε κανέναν τοκογλύφο. Σε ένα φιλόξενο σπίτι για τις γενιές που έρχονται και οι οποίες δεν μας χρωστούν τίποτε.

Στις 5 Νοεμβρίου λοιπόν, με μια ειρηνική Λαοθάλασσα μπροστά στη Βουλή, ΤΑ ΑΛΛΑΖΟΥΜΕ ΟΛΑ. Κάνοντας την Ελλάδα μας, αυτό που θάπρεπε να είναι από το 1831, από την χρονιά του μαρτυρικού θανάτου του Κυβερνήτη, Ιωάννη Καποδίστρια: Πρότυπο Δημοκρατίας, Ελευθερίας, Δικαιοσύνης, Ισονομίας, Ισοπολιτείας, Αξιοπρέπειας, Πνεύματος, Επιστημών και Πολιτισμού. ΕΜΠΡΟΣ ΛΟΙΠΟΝ ΕΛΛΗΝΕΣ. ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΤΕ ΠΩΣ ΠΙΑ, ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΝΑ ΧΑΣΟΥΜΕ ΤΙΠΟΤΕ, ΠΑΡΑ ΤΙΣ ΑΛΥΣΙΔΕΣ ΜΑΣ.

Σημείωση: Έως τις 5 Νοεμβρίου, θα ακολουθήσουν από την πλευρά του Πατριωτικού Μετώπου – όσες και όποτε χρειαστούν – διευκρινιστικές ανακοινώσεις.

Πατριωτικό Μέτωπο
Συνδεδεμένο Μέλος της Ευρασιατικής Ένωσης 

Κεντρικά Γραφεία Αθηνών: Νίκης 33,
10557, Σύνταγμα, Αθήνα
Τηλ. 2103311642, Φαξ: 2103311652
Τηλ. Προέδρου: 6980292626
http://www.pamet.gr
mailto:pametopo@gmail.com

Οι εισαγόµενοι managers… από τη Makedonski Telekom

Σύµφωνα µε την επίσηµη διαπίστευσή τους από τον ΟΤΕ κατ’ εντολή  της Deutsche Telekom. Τραγελαφικά γεγονότα εκτυλίχθηκαν τις τελευταίες µέρες στον ΟΤΕ. Το ΧΩΝΙ της Κυριακής αποκαλύπτει!
Τη ∆ευτέρα 10 Σεπτεµβρίου, δεκατρείς τεχνικοί του ΟΤΕ, από τα τµήµατα Αµαρουσίου, Ν. Ιωνίας, Αλυσίδας, Αρεως, Χαλανδρίου και Σόλωνος πήραν την εντολή να παραλάβουν από το ∆ιοικητικό Μέγαρο του Οργανισµού, ισάριθµους αλλοδαπούς managers, προκειµένου να τους συνοδεύσουν στις επισκέψεις στα σπίτια των συνδροµητών για συνδέσεις και βλάβες τηλεφωνικών γραµµών.
Πρόκειται για Κροάτες, Ρουµάνους, Σλοβένους, Μαυροβούνιους managers καθώς και 3 διευθυντές της Makedonski Telekom (έτσι τους διαπίστευσε επίσηµα ο ΟΤΕ), ενώ στο κλιµάκιο βρισκόταν και ένας Γερµανός.
Ο κάθε αλλοδαπός manager ακολουθούσε έναν Ελληνα τεχνικό και έτσι σχηµατίζοντας «ζευγάρια», έµπαιναν απρόσκλητοι στα σπίτια Ελλήνων συνδροµητών του ΟΤΕ (που φυσικά δεν τους ενηµέρωναν για το τι συµβαίνει), άνοιγαν καφάο και συγκέντρωναν πληροφορίες για τις τηλεφωνικές συνδέσεις ανθρώπων, χωρίς φυσικά ούτε να τους ενηµερώσουν ούτε να τους ζητήσουν τη σχετική άδεια.
ΜΗ ΧΑΣΕΤΕ ΤΟ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΟ ΑΡΘΡΟ Στο ΧΩΝΙ της ΚΥΡΙΑΚΗΣ

ΧΑΣΑΜΕ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΝΙΚΗΣΑΜΕ

"Επιχειρούν την παραχάραξη της ελληνικής ιστορίας..."

Πολέμησε με όλες του τις δυνάμεις στην Κύπρο το 1974 όταν ήταν μόλις 20 χρονών. Έζησε την προδοσία «στο πετσί» του όταν ενώ πίστευε ότι ο πόλεμος μπορούσε να κερδηθεί, εξαναγκάστηκε να δεχθεί μιά ήττα. Κι όταν γύρισε στην Ελλάδα, έζησε μια δεύτερη προδοσία, σαν να ήταν λάθος ή σαν να έφταιγε που ήταν ακόμη ζωντανός...

Ο 57χρονος σήμερα Νίκος Αργυρόπουλος, πρόεδρος του Συλλόγου «Βετεράνοι Κύπρου 1974», του μοναδικού συλλόγου με μέλη Ελλαδίτες και Κύπριους, Αξιωματικούς και Οπλίτες, μιλά στον «Φιλελεύθερο» για ό,τι έζησε πριν από 36 χρόνια στην Κύπρο ως μαχητής του Ελληνικού Στρατού ενταγμένος στις τάξεις της Εθνικής Φρουράς της Κύπρου. Και, χωρίς να μασάει τα λόγια του, ασκεί κριτική για τις προσπάθειες παραχάραξης της ιστορίας της Κύπρου, που επιχειρείται από μυθιστορήματα γεμάτα ψέματα και «ανύπαρκτους καταδρομείς».

- Κύριε Αργυρόπουλε, πώς βρεθήκατε στην Κύπρο;

- Βρέθηκα στην Κύπρο τον Ιανουάριο του 1974. Είχα παρουσιαστεί στο 6ο Τάγμα Πεζικού Κορίνθου τον Ιανουάριο του 1973 και μετά τοποθετήθηκα στα Τεθωρακισμένα με ειδικότητα Αρχηγού Πληρώματος Μέσων Αρμάτων. Πέρασα αρκετές εκπαιδεύσεις σε Γουδί, Θεσσαλονίκη και Λιτόχωρο. Στη συνέχεια, επιλέχθηκα να μετατεθώ στην Κύπρο. Όπως μου είπε ο διοικητής μου ίλαρχος Γιώργος Ασλανίδης, με επέλεξαν γιατί κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσής μου στην Ίλη Υποψηφίων Βαθμοφόρων στο Λιτόχωρο είχα συγκεντρώσει πολύ υψηλή βαθμολογία σε όλους τους τομείς της εκπαίδευσης.

Το μεσημέρι της 10ης Ιανουαρίου φύγαμε από τη Σχολή Μηχανικού στο Λουτράκι για Κύπρο. Η αναχώρησή μας έγινε τα μεσάνυχτα με το αρματαγωγό «Ρόδος» και φτάσαμε στην Αμμόχωστο την 14η Ιανουαρίου 1974.

Παρουσιάστηκα στην 21η Επιλαρχία Αναγνωρίσεως (ΕΑΝ) στη Λευκωσία, που έδρευε στο παλιό βρετανικό νοσοκομείο. Τη μονάδα επάνδρωναν Κύπριοι στρατιώτες και Ελλαδίτες ήταν ο Διοικητής, ο Υποδιοικητής, Αξιωματικοί και Υπαξιωματικοί εκπαιδευτές.

- Ενημερωθήκατε για την κατάσταση που επικρατούσε τότε στην Κύπρο;

- Ασφαλώς. Πριν μεταβούμε στην Κύπρο, μας είχαν κάνει… σεμινάρια. Το πολιτικό κλίμα ήταν έντονο στη νεοϊδρυθείσα τότε Κυπριακή Δημοκρατία και έπρεπε να ενημερωθούμε ότι αυτό που θα πούμε αλλιώς θα το εκλάβει ένας οπαδός του Γρίβα, αλλιώς ένας οπαδός του Μακάριου. Επίσης, κάτι που λέγαμε σε έναν Ελλαδίτη μπορεί να εκλαμβανόταν διαφορετικά από έναν Κύπριο στρατιώτη…

- Ποια ήταν η κατάσταση που επικρατούσε στη μονάδα σας αλλά και γενικότερα στον κυπριακό στρατό εκείνη την περίοδο;

- Αν και ήταν νέος στρατός –μόλις 10 ετών- το επίπεδο ήταν σχετικά καλό. Ασφαλώς, οι Κύπριοι δεν είχαν στρατιωτικό αίσθημα, όπως οι Ελλαδίτες που είχαμε γαλουχηθεί με την ιστορία του ελληνικού στρατού. Η εμπειρία των γονιών τους το διάστημα 1955-’59 τους είχε «εκπαιδεύσει» σε δολιοφθορές εκτός στρατεύματος. Θυμάμαι ένα στρατιώτη που του λέγαμε να φτιάξει μία βόμβα με τα υλικά που του δίναμε κι εκείνος απλώς ρωτούσε: «να σκάει από μακριά ή από κοντά;».

Πάντως, ήταν αρκετά τα δυσάρεστα περιστατικά μεταξύ Ελλαδιτών στρατιωτικών και ανδρών του Εφεδρικού, ο οποίος ήταν ουσιαστικά ο στρατός του Μακαρίου. Τόσο που ο διοικητής μας εξέδωσε διαταγή να κυκλοφορούμε αρκετοί μαζί όταν έχουμε έξοδο. Το κλίμα ήταν έντονα διχαστικό…

- Και κάπως έτσι φτάνουμε στο πραξικόπημα κατά του Μακαρίου…

- Παραμονές του πραξικοπήματος παρατηρήσαμε πως υπήρχε ανησυχία και έντονη κινητικότητα. Ακούγαμε φήμες ότι ετοιμαζόταν πραξικόπημα από την πολιτεία προς τον στρατό, ότι δηλαδή ο Μακάριος θα επιχειρούσε να καταλάβει τα στρατόπεδα της Εθνικής Φρουράς χρησιμοποιώντας το Εφεδρικό. Είχε προηγηθεί η απόφαση του Μακάριου να μειώσει τη στρατιωτική θητεία στο μισό. Αυτό ήταν μια προσπάθεια αποδυνάμωσης της Εθνικής Φρουράς. Τότε απολύθηκαν όλοι οι έμπειροι στρατιώτες, ξηλώθηκε ένα ολόκληρο σύστημα. Υπήρχε λοιπόν εξ αυτού μεγάλη ένταση… Τις επόμενες εβδομάδες είχαμε έγκυρες πληροφορίες ότι αναμενόταν επίθεση του Εφεδρικού στη μονάδα μου, οπότε από τις 10 Ιουλίου εγκαθιστούσαμε ενέδρες γύρω από το στρατόπεδο.

Το πρωί της 15ης Ιουλίου συγκεντρωθήκαμε όλοι στο ΚΨΜ και έκλεισαν τα παράθυρα. Αναστατωθήκαμε γιατί δεν ξέραμε τι συνέβαινε. Ο υποδιοικητής μας καθησύχασε ότι θα γινόταν κάποια προβολή. Αποδείχθηκε εκ των υστέρων ότι μας έριχνε στάχτη στα μάτια για να ετοιμαστούν τα άρματα και να επανδρωθούν από «έμπιστους» στρατιώτες. Όταν βγήκαμε έξω, μας υπέδειξαν σε ποιο άρμα θα πήγαινε ο καθένας. Όταν τους ρώτησα πού πάμε μου απάντησαν πως είχαμε άσκηση.

Στο δρόμο, το άρμα που διοικούσα δέχθηκε πυρά. Δεν ήξερα ποιο κτίριο ήταν. Όταν ρώτησα, ένας Κύπριος καταδρομέας εθελοντής που ήταν μαζί μου στο τεθωρακισμένο μου απάντησε ότι ήταν το Προεδρικό. «Θα τον φάμε τον π… τον Μούσκο», μου είπε.

- Πού βρισκόσασταν κατά την τουρκική εισβολή;

- Τα χαράματα της 20ης Ιουλίου, τουρκικά αεροπλάνα πέρασαν πάνω από τα κεφάλια μας και προσέβαλαν το στρατόπεδο του Πυροβολικού της Αθαλάσσας. Η πρώτη μου σκέψη ήταν «Έχουμε στρατιωτικά αεροπλάνα στην Κύπρο;». Δεν πρόλαβα να το καλοσκεφτώ και έσκασαν οι δύο πρώτες ρουκέτες. Αμέσως έλαβα διαταγή να επανδρώσω ένα άρμα με πυροβολητή τον Ανδρέα Μιχαήλ και οδηγό τον επίστρατο Κυριάκο Πελεκάνο. Ένας ουλαμός (5 άρματα) με διοικητή τον Υπίλαρχο Γιώργο Μαστοράκη πήγαμε στο στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ και από ΄κεί επιτεθήκαμε στο πολύ καλά οχυρωμένο Κιόνελι. Η 21 ΕΑΝ διέθετε συνολικά 40 άρματα και ο κύριος στόχος ήταν να αμυνθούμε στη Λευκωσία, το στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ και το αεροδρόμιο. Επιστρέφοντας από το Κιόνελι στην ΕΛΔΥΚ, πήραμε διαταγή να

μεταβούμε στον Γερόλακκο όπου αναμενόταν ρίψη αλεξιπτωτιστών. Αυτό και κάναμε. Εμείς καταλάβαμε θέση σε ένα ύψωμα που μπορούσαμε να ελέγχουμε μεγάλη περιοχή μεταξύ Κιόνελι και Λευκωσίας. Ξαφνικά, βλέπω ένα τουρκικό μαχητικό να πετά σε πολύ χαμηλό ύψος. Έσφιξα ενστικτωδώς με τα χέρια μου το πολυβόλο. Μια ριπή βρήκε το αεροπλάνο στην «κοιλιά». Σχεδόν αμέσως έβγαζε καπνό. «Λοχία το έριξες!», μου είπε το πλήρωμα. Το έκτακτο πολεμικό ανακοινωθέν επιβεβαίωσε αυτό που ζήσαμε: «Προ ολίγων λεπτών κατερρίφθη το 8ον εχθρικόν αεροσκάφος εις την περιοχή του Γερολάκκου».

- Συμμετείχατε μέχρι τέλους στις μάχες;

Μέχρι την τελευταία μέρα. Μέχρι την τελευταία μέρα, πίστευα πως ο πόλεμος δεν είχε χαθεί. Το έχω ξαναπεί, χάσαμε από αυτούς που νικήσαμε… όταν βλέπεις ότι τους σταματάμε, πώς μπορείς να δεχθείς ότι έχασες; Όταν απομακρυνθήκαμε από τις μάχες χωρίς να το θέλουμε, τότε ήρθε η κατάθλιψη. Αναρωτιόμασταν γιατί φύγαμε. Μας επέβαλαν την ηττοπάθεια.

- Ποια ήταν η αντιμετώπιση της επίσημης ελληνικής Πολιτείας απέναντι σε εσάς, τους βετεράνους της Κύπρου του 1974;

- Η ελληνική Πολιτεία «αγνοούσε» ότι έγινε πόλεμος στην Κύπρο! Για να δώσουν σε κάποιους συμπολεμιστές μας αναπηρικές συντάξεις, τους ενέγραψαν ως αναπήρους πολέμου της περιόδου 1940-1949! Είχαμε την αίσθηση ότι τους ενοχλούσε που επιστρέψαμε ζωντανοί…

Το 1998, ο τότε Υπουργός Εθνικής Άμυνας Άκης Τσοχατζόπουλος χαρακτήρισε την περίοδο 20 Ιουλίου-20 Αυγούστου 1974 πολεμική.

Στις 16 Ιουλίου 2007, μας απενεμήθησαν μετάλλια από τον τότε Υπουργό Ε. Μεϊμαράκη.

Το 2006 ο ΥφΕΘΑ Γιάννης Λαμπρόπουλος μας χορήγησε το δικαίωμα της ενδονοσοκομειακής περίθαλψης στα στρατιωτικά νοσοκομεία και πέρασε ένα νόμο που προβλέπει ότι μπορούν ορισμένοι να λάβουν άδεια εκμετάλλευσης περιπτέρου. Ακόμη και τότε, ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Παναγιώτης Μπεγλίτης νυν αναπληρωτής υπουργού Εθνικής Άμυνας, είπε ότι «Θα τιμήσουμε τους παραστρατιωτικούς που το ’74 στην Κύπρο έδρασαν παραβιάζοντας ανθρώπινα δικαιώματα;». Αν είναι δυνατόν να ακούγονται –και να χειροκροτούνται- τέτοια λόγια. Μέχρι σήμερα, ακόμη δεν έχουν πάρει τα περίπτερα οι συναγωνιστές μου. Και να σκεφτείτε ότι εγώ είμαι σε καλή κατάσταση, δεν έχω ανάγκη. Άλλοι είναι σε δεινή οικονομική θέση και υποφέρουν…

- Με όλα αυτά που έχετε ζήσει στην Κύπρο αλλά και στην Ελλάδα, ήταν έντονη η κριτική σας για το μυθιστόρημα του Β. Γκουρογιάννη “Κόκκινο στην Πράσινη Γραμμή”;

- Πώς όχι άλλωστε; Ο “συγγραφέας”, μέσω του βιβλίου του, με ύπουλο και δόλιο τρόπο υβρίζει, προσβάλλει και κατασυκοφαντεί τους Έλληνες στρατιώτες, που πολέμησαν το 1974 υπερασπιζόμενοι με τη ζωή τους την τιμή και την ελευθερία της Κύπρου, γράφοντας ότι ήταν «ντουμάνι στην πρέζα, στα χάπια και στα ναρκωτικά», ότι βίαζαν τουρκάλες, έκαναν σφαγές αμάχων τουρκοκύπριων κατά εκατοντάδες, ότι «ήταν δειλοί και φοβισμένοι στον πόλεμο» αλλά ταυτόχρονα ήταν και «εγκληματίες πολέμου» και πολλά άλλα που εξισώνουν τον θύτη με το θύμα. Το βιβλίο αυτό το υποδέχθηκαν πανηγυρίζοντας οι Τούρκοι και οι εφημερίδες τους γράφουν ότι ο Β. Γκουρογιάννης αποκαλύπτει στο βιβλίο του με στοιχεία και αποδείξεις ότι οι Έλληνες και οι Ελληνοκύπριοι άρχισαν χειρών αδίκων βιάζοντας τουρκάλες και σκοτώνοντας τουρκοκύπριους και ανάγκασαν την τουρκία να επέμβει στην Κύπρο το 1974 για να σώσει τους τουρκοκύπριους!

- Ωστόσο, υπάρχουν κάποιοι συμπολεμιστές σας που τον υποστηρίζουν...

- Τους υποστηρικτές του, τούς εκθέτει ανεπανόρθωτα ο ίδιος ο Β. Γκουρογιάννης, ο οποίος με συνέντευξή του στην εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ» (28.11.2009), δηλώνει χωρίς ντροπή ότι στο βιβλίο του αυτό γράφει ψέματα για τον Ελληνικό Στρατό που πολέμησε στην Κύπρο το 1974, ισχυριζόμενος ότι τότε που το έγραψε δεν είχε καλή πληροφόρηση για τα όσα συνέβαιναν στην Κύπρο και ότι αν ήξερε, δεν θα τα έγραφε. Σε πρόσφατη συνέντευξή του στην ίδια εφημερίδα (15-16 Μαΐου 2010) όμως αλλάζει τακτική και λέει πως «Εγκλήματα έγιναν από την εθνοφρουρά, τους καταδρομείς, τους άτακτους ελληνοκύπριους».

Τον προκαλούμε λοιπόν. Αν έχει στοιχεία και μαρτυρίες να μας τις δείξει.

Το βιβλίο του Β. Γκουρογιάννη, που τρέμοντας τις συνέπειες το “βάπτισε” μυθιστόρημα, θέλει να ξαναγράψει την ιστορία στη λογική του «συνωστισμού» της Μαρίας Ρεπούση... Φοβάμαι ότι δεν είναι μακρυά η στιγμή που αυτό το ανθελληνικό πορνογράφημα θα γεμίζει τις βιβλιοθήκες των σχολείων, με σκοπό να αποτελέσει γιά τις επόμενες γενιές των παιδιών μας την κύρια, αν όχι αποκλειστική, πηγή ιστορικών πληροφοριών για τον πόλεμο της Κύπρου.

- Πρόσφατα μάθαμε και για τους «αθέατους καταδρομείς», που σκοτώθηκαν από βόμβες ναπάλμ το καλοκαίρι του 1966 στην Κύπρο. Σύμφωνα με τα στοιχεία που έχετε συλλέξει, πρόκειται για μια ακόμη παραχάραξη της ιστορίας της Κύπρου;

- Ούτε το γεγονός, αλλά και ούτε και οι υποτιθέμενοι πεσόντες υπήρξαν ποτέ! Όλα βασίστηκαν στις σπαρακτικές διηγήσεις του Διονύση Πατεράκη σε τηλεοπτικές εκπομπές που κι εμείς καταρχάς καλόπιστα πιστέψαμε, αφού μιλούσε για την περίοδο 1964-‘67. Οι αμφιβολίες μας ξεκίνησαν κατά τα αποκαλυπτήρια του “μνημείου” στην Ασγάτα Λεμεσού, που είδαμε την επιτύμβια στήλη να αναγράφει πως οι 6 σκοτώθηκαν στον Πενταδάκτυλο στις 31 Ιουλίου του 1966, το οποίο ανήγειρε αυθαίρετα και παράνομα η αυτοαποκαλούμενη «ομάδα των 5» Κυπρίων, αποτελούμενη από τους: ΜΑΚΗ ΣΑΒΒΙΔΗ, ΓΙΑΝΝΟ ΣΑΒΒΙΔΗ, ΝΙΚΟΛΑΟ ΠΑΠΠΑ, ΧΑΡΗ ΘΕΟΦΑΝΟΥΣ ΚΑΙ ΓΙΩΤΑ ΘΕΟΦΑΝΟΥΣ.

Ως Πανελλήνιος Σύλλογος Βετεράνων Κύπρου, αποφασίσαμε να διαλευκάνουμε την «υπόθεση». Αφού ψάξαμε σε όλη τη σχετική βιβλιογραφία και τα δημοσιεύματα της εποχής, καταφύγαμε στους πιο ειδικούς, σε διάφορες ιστορικές πηγές και μαρτυρίες.

Από την έρευνά μας διαπιστώσαμε καταρχάς ότι το “γεγονός” δεν συνέβη ποτέ!

Όσο για τους 6, τα αρχεία του στρατού σε Ελλάδα και Κύπρο αποδεικνύουν ότι δεν υπάρχουν νεκροί με αυτά τα ονόματα. Αλλά το πιο εξωφρενικό είναι το γεγονός ότι τα ονόματα των φερόμενων ως καταδρομέων δεν υπάρχουν ούτε στα Στρατολογικά Μητρώα που εγγράφεται κάθε αρσενικό παιδί που γεννιέται στην Ελλάδα! Έχουμε έγγραφο που αποδεικνύει ότι οι 6 δεν υπήρξαν ποτέ! Και για όσους πιστεύουν ότι μπορεί τα ονόματα αυτά να μην ήταν αληθινά, πώς εξηγούν ότι ο Πατεράκης και ο δεύτερος της ομάδας Κωσταντής Αλεξίου αναγράφονται με τα κανονικά τους ονόματα;

- Έχετε ενημερώσει για αυτά τα στοιχεία τους αρμοδίους;

- Το σύνολο των αποδεικτικών εγγράφων της έρευνας, ο Σύλλογος έθεσε με ειδικό έγγραφο τον Ιούλιο του 2009 υπόψη του Υπουργού Παιδείας και Πολιτισμού της Κυπριακής Δημοκρατίας Ανδρέα Δημητρίου, αφού το Υπουργείο είναι το καθ’ύλην αρμόδιο ως εποπτεύον την ανέγερση μνημείων. Κοινοποιήσαμε την επιστολή στον Πρόεδρο της Κυπριακής Βουλής Μάριο Καρογιάν, τον Υπουργό Άμυνας Κώστα Παπακώστα, τον Υπουργό Εξωτερικών Μάρκο Κυπριανού, τον Υπουργό Δικαιοσύνης και δημόσιας Τάξης Λουκά Λουκά και τον Πρέσβη της Ελλάδας στην Κύπρο Βασίλη Παπαϊωάννου, καθώς και στους Αρχηγούς ΓΕΕΦ, ΓΕΕΘΑ και ΓΕΣ.

Η αντίδραση της κυβέρνησης ήταν, στην πρόσκληση του ΣΕΚΕΛ (Σύνδεσμος Εφέδρων Καταδρομέων Επαρχίας Λεμεσού, όπως ονομάζουν το σύλλογο οι υποστηρικτές του Πατεράκη) για το περσινό μνημόσυνο, να μη στείλει εκπρόσωπο η Πολιτεία, ούτε το Υπουργείο Άμυνας. Έκτοτε, τίποτα δεν έχει γίνει. Και αναρωτιόμαστε, αν ο ΣΕΚΕΛ λέει αλήθεια, γιατί δεν εστάλησαν εκπρόσωποι; Κι αν πάλι, τα δικά μας ντοκουμέντα λένε αλήθεια, γιατί οι υπεύθυνοι δεν έχουν διωχθεί ένα χρόνο μετά;

Αναμένουμε να φανεί η αλήθεια, τόσο από τα ΜΜΕ που τόσο καιρό σιωπούν, όσο και από την Ένωση Συνδέσμων ΕΟΚΑ που σιωπά, αν και οφείλει να προστατεύσει την πραγματική ιστορία της Κύπρου...

Το μνημείο αποτυπώνει ιστορία. Όταν θα φύγουμε, θα μείνει εκεί, να διηγείται μια πλαστή ιστορία, με «ήρωες» που δεν υπήρξαν ποτέ, που δεν πολέμησαν ποτέ και φυσικά δεν σκοτώθηκαν ποτέ... Η Κύπρος έχει αξιόλογη ιστορία πραγματικών μαχητών και ηρώων. Δεν χρειάζεται κατασκευασμένους, «ανύπαρκτους καταδρομείς».

ΠΑΜ.Ναί μπορούμε να γίνουμε Ελβετία

Αθήνα 20 Σεπτεμβρίου 2012.

Οδεύοντας προς την 5η Νοεμβρίου: Ναι. Μπορούμε να γίνουμε Ελβετία.  

Του Σταύρου Βιτάλη, Προέδρου του Πατριωτικού Μετώπου. 

Ειρωνικά μειδιάματα, χαμόγελα με υπονοούμενα κάτω από το… μουστάκι, «σιγά μην γίνονται αυτά στην Ελλάδα», «είμαστε ανώριμος Λαός» και λοιπά παρόμοια, είναι η αντιμετώπιση – εδώ και χρόνια – της αταλάντευτης θέσης (μας),  ότι «η Ελλάδα, θα έπρεπε από το 1827, να έχει το πολιτικό σύστημα που είναι δικό της παιδί: την Άμεση Δημοκρατία». Ένα σύστημα που από το 1848, έχει η Ελβετία του Ιωάννη Καποδίστρια, μετατρέποντάς την, στην πιο ευνομούμενη χώρα στον κόσμο, με ικανοποιημένους και αξιοπρεπείς πολίτες.

Οδεύοντας λοιπόν προς την 5η Νοεμβρίου, ας επιχειρήσουμε, όσο πιο απλουστευμένα γίνεται να δούμε, αν μπορούμε "να γίνουμε Ελβετία" από την επόμενη κιόλας μέρα της ολοκλήρωσής των κινητοποιήσεών μας στο Σύνταγμα.

Και πρώτα απ’ όλα, ας δούμε κάποιους «αστικούς μύθους» για την Ελβετία. (Σαν αυτόν που κυκλοφορά πια σε κάθε γειτονιά ανά την Επικράτεια, όπου κάποιοι «υπερπατριώτες», διώχνουν τον κακοπληρωτή ενοικιαστή λαθρομετανάστη από το σπίτι της κυρίας Ταδοπούλου, το βάφουν με Α΄ ποιότητας υδατόχρωμα, και της παραδίδουν τα κλειδιά μαζί με τα νοίκια, - κούνια που μας κούναγε, παλαβώσαμε εντελώς σε αυτόν τον τόπο). 

1. ΜΥΘΟΣ ΠΡΩΤΟΣ: Η Ελβετία είναι μια πλούσια χώρα. 

ΨΕΜΜΑ: Η Ελβετία, είναι μια πάμπτωχη ορεινή χώρα, με ελάχιστες πλουτοπαραγωγικές πηγές. Έως μάλιστα τα τέλη του προπερασμένου αιώνα, οι Ελβετοί ήταν οι «περιπλανώμενοι επαίτες της Ευρώπης», γι’ αυτόν τον λόγο εθεωρούντο, «ενοικιαζόμενοι στρατιώτες-μισθοφόροι».

Η εικόνα αυτή αντιστράφηκε από το 1848, όταν οι Ελβετοί αποφάσισαν να υλοποιήσουν/εφαρμόσουν την πολιτική πρόταση του Υπουργού Εξωτερικών της Ρωσίας, του «δικού μας» Ιωάννη Καποδίστρια και να προχωρήσουν στο πρότυπο της Άμεσης Αρχαίας Αθηναϊκής Δημοκρατίας. (Τον οποίο παρεμπιπτόντως, μέγιστο Καποδίστρια, «εμείς», επιτρέψαμε να δολοφονηθεί, με τον πλέον άνανδρο και αισχρότερο τρόπο).

2. ΜΥΘΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟΣ: Η Ελβετία, στηρίζεται στις καταθέσεις των απατεώνων όλου του κόσμου. 

ΨΕΜΜΑ ΜΕΓΙΣΤΟ: Ο χρηματοπιστωτικός τομέας κατέχει μόνο το 11,6% του ΑΕΠ της Ελβετίας στον οποίο και απασχολούνται περίπου 196.000 άτομα (136.000 από τους οποίους εργάζονται στον τραπεζικό τομέα). Αυτό αντιπροσωπεύει μόνον επίσης το 5,6% του συνολικού εργατικού δυναμικού της χώρας.

Η αλήθεια είναι ότι η αυτή η φτωχή και ορεινή χώρα, έχει εκτεταμένο βιομηχανικό τομέα, ο οποίος δεν είναι γνωστός – τρομάζει φαίνεται η Άμεση Δημοκρατία της μικρής αυτής χώρας των 8 εκατομμυρίων κατοίκων. Η Ελβετία λοιπόν, διαθέτει βιομηχανικούς κολοσσούς. Όπως στην επεξεργασία τροφίμων πχ η Nestle, στα χημικά προϊόντα για βιομηχανική χρήση η Siga AG, στα φαρμακευτικά η Novartis, στις κατασκευές η Samafil και πάρα πολλές άλλες, γνωστές και άγνωστες στο ευρύ κοινό. Για να γίνουν μάλιστα σαφή τα μεγέθη της εξαγωγικής δραστηριότητας της Ελβετίας, να υπενθυμίσουμε πως σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία των Αμερικανών, οι εξαγωγές της το 2011, έφθασαν στο ιλιγγιώδες ποσό των 308.3 δισεκατομμυρίων δολαρίων.

3. ΜΥΘΟΣ ΤΡΙΤΟΣ: Η Ελβετία είναι μια «συμπαγής» χώρα, γι αυτό και συνεννοούνται μεταξύ τους. 

ΑΥΤΟ ΚΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΨΕΜΜΑ: Ο ελβετικός Λαός, είναι ένα πολυποίκιλο μίγμα θρησκειών και δοξασιών: Το 39% είναι καθολικοί, το 31% είναι προτεστάντες, το 12% δηλώνει άθρησκο, το 4,5% μουσουλμάνοι, το 1,8% Ορθόδοξοι και πάει λέγοντας με άλλες μικρότερες θρησκευτικές ομάδες, όπως Πεντηκοστιανοί, Μεθοδιστές, Μάρτυρες του Ιεχωβά, Εβραίοι κλπ κλπ.

Σχετικά τώρα με τις γλώσσες που ομιλούνται και είναι μάλιστα επίσημες στη Ελβετία έχουμε επίσης μια «πανσπερμία γλωσσών»: Τις τέσσερις εθνικές γλώσσες της Ελβετίας που είναι τα Γερμανικά, τα Γαλλικά, τα Ιταλικά και τα Romansh. Για την ακρίβεια τα 4,6 εκατομμύρια Ελβετών μιλούν Γερμανικά, τα 1,5 εκατομμύρια μιλούν Γαλλικά, μισό εκατομμύριο Ελβετών μιλούν Ιταλικά, μερικές δεκάδες χιλιάδες μιλούν Romansh, ενώ υπάρχουν αρκετές ακόμη υποομάδες που ομιλούν διαλέκτους, οι οποίες μάλιστα, δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν ούτε καν για επικοινωνία μεταξύ των Ελβετών.

Τίποτε όμως από τα παραπάνω δεν τους εμποδίζει, είτε είναι καθολικοί, είτε προτεστάντες, είτε μιλούν γερμανικά, γαλλικά, ιταλικά κλπ, να δηλώνουν με περηφάνια στους Ολυμπιακούς Αγώνες πχ αλλά και σε άλλα διεθνή fora, "είμαι Ελβετός". Και αυτό επίσης, είναι γέννημα θρέμμα, του αγνού και άδολου πατριωτισμού τους, που προκύπτει από την κοινωνική γειτνίαση που τους προσφέρει απλόχερα, η Άμεση Δημοκρατίας τους.

4. ΜΥΘΟΣ ΤΕΤΑΡΤΟΣ: Η Ελβετία δεν έχει εχθρικούς γείτονες. 

ΨΕΜΜΑ ΤΕΡΑΣΤΙΟΝ: Μέχρι το 1848, οπότε η Ελβετοί αποφάσισαν να προχωρήσουν σε Ομοσπονδοποίηση της χώρας τους και σε πολιτικό καθεστώς Άμεσης Δημοκρατίας, η ορεινή αυτή περιοχή, ήταν ένα διαρκές πεδίο συγκρούσεων και διεκδικήσεων. Δεν υπήρξε γειτονικός Λαός, που να μην τους επιτεθεί: Γάλλοι, Γερμανοί, Ιταλοί, Αυστριακοί και πάει λέγοντας. Σαν να μην έφτανε αυτό, είχαν και αλλεπάλληλους εμφύλιους και φονικούς πολέμους, όπως πχ η αιματηρότατη εξέγερση των αγροτών, κατά των γαλλόφωνων Ελβετών, που συμμάχησαν με τον Ναπολέοντα Βοναπάρτη, το 1653.

Από το 1848 που εφάρμοσαν την πρόταση Καποδίστρια και κυρίως από  το 1874 που ολοκλήρωσαν το Αμεσοδημοκρατικό Σύνταγμά τους, δεν έχουν δεχθεί καμία επίθεση, ούτε ενεπλάκησαν σε κανέναν πόλεμο. Δεδομένου ότι, η Άμεση Δημοκρατία, παρέδωσε στα χέρια του Λαού, τη σημερινή μορφή Άμυνας, την «Παλλαϊκή». Η οποία κινητοποιεί μέσα σε μερικές ώρες, έως και 4 εκατομμύρια Ελβετούς, ένοπλους πολίτες-μαχητές. (Διασταυρώστε το με όποιον γνώστη τακτικών άμυνας γνωρίζετε: Δεν υπάρχει τρομακτικότερος αντίπαλος, από τον οπλισμένο και αποφασισμένο Λαό, που υπερασπίζεται με το όπλο του, το σπίτι και τη χώρα του).

5. Τελικά τι πολιτικό σύστημα έχει η Ελβετία; Δεξιό ή αριστερό; 

ΑΛΗΘΕΙΑ ΜΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΗ: Ούτε δεξιό ούτε αριστερό. Αμεσοδημοκρατικό, όπου τελικός κριτής των πάντων, είναι ο ελβετικός Λαός.  

Στην βαριά αρρώστια που κουβαλάνε οι δυτικές κοινωνίες, με το ψευδεπίγραφο νεοχεγκελιανό και μαρξογενές αλλά και αγγλοσαξωνογενές, «αριστερός-δεξιός», απάντησαν – και μάλιστα πολύ χαρακτηριστικά και μόλις πρόσφατα οι Ελβετοί – με δύο δημοψηφίσματα:

Α. Στην πρόταση της κυβέρνησής τους να επιτραπούν οι εξορύξεις χρυσού από τα βουνά τους, είπαν ένα συντριπτικό ΟΧΙ. Χαιρετίστηκε τότε η απόφαση αυτή του ελβετικού Λαού, ως «οικολογική, προοδευτική, αριστερή» και με λοιπούς προσδιορισμούς, που μόνο με τις αγκυλώσεις των «αριστεροδέξιων» κοινωνιών μας, έχουν να κάνουν.

Β. Στην πρόταση του Ανώτατου Δικαστηρίου τους, να επιτραπούν οι μουσουλμανικοί μιναρέδες στη χώρα τους, οι Ελβετοί, είπαν πάλι ένα μεγαλόπρεπο και ξερό ΟΧΙ. Πάλι οι «διεθνείς κύκλοι», αυτήν την φορά, χαρακτήρισαν τους Ελβετούς ως «ακροδεξιούς, εθνικιστές» και λοιπές νεοταξίτικες ανοησίες.

Οι Ελβετοί απάντησαν από την πλευρά τους: Δεν παίρνουμε αποφάσεις με τη μεζούρα σας, δεξιές ή αριστερές. Οι αποφάσεις μας, έχουν ένα και μόνο παρανομαστή: Το συμφέρον της κοινωνίας μας. Εσείς μπορείτε να χωρίζεστε σε κομμουνιστές, σοσιαλιστές, νεοφιλελευθεριστές, ναζιστές, εθνικοσοσιαλιστές, σταλινιστές, χιτλεριστές και ότι εν πάση περιπτώσει τραβάει η ψυχή σας. Εμείς, είμαστε απλά, Ελεύθεροι, Αξιοπρεπείς και πάνω απ’ όλα Ανθρωποκεντρικοί, ΕΛΒΕΤΟΙ. 

Αναφερθήκαμε στους πέντε κύριους «αστικούς μύθους», που επικρατούν διεθνώς για την Ελβετία, για να περάσουμε στο κυρίως ερώτημά μας: Μπορούμε να γίνουμε Ελβετία; Όχι φυσικά με τη λογική του «να γίνουμε Ελβετοί», αλλά με αυτήν, του να διαμορφώσουμε επιτέλους τη χώρα μας, σε αυτό που από την επανάσταση του ’21 και τον αγώνα του Ιωάννη Καποδίστρια, έπρεπε να έχουμε ως πολίτευμα: Την Άμεση Δημοκρατία. Δηλαδή πολύ απλά και για να έχουμε και επίγνωση της ιστορίας μας: Την Αρχαία Αθηναϊκή Δημοκρατία.

Στα πέντε ζητούμενα που τέθηκαν παραπάνω για την Ελβετία, οι απαντήσεις είναι ευκολότατες και γνωστές σε όλους εμάς, που συγκατοικούμε σε τούτον τον τόπο τον δοξασμένο στο φως και τον αρωματισμένο με μυρτιά:

• 1. Η Ελλάδα, είναι μια πλούσια χώρα. Διαθέτει τα πάντα. Κορυφαία πρωτογενή αγροτική παραγωγή, σπουδαία μεταποίηση, πανέξυπνα και πρωτοποριακά μυαλά (το βλέπουμε σε ολάκερη την υφήλιο όπου η Ελλάδα «πονάει και εξορίζει τα παιδιά της»), άφθονες πλουτοπαραγωγικές πηγές, ενέργεια, τουρισμό, υπέδαφος κλπ κλπ γνωστά, για να μην τα επαναλαμβάνουμε για πολλοστή φορά.
• 2. Η Ελλάδα μπορεί να αναπτύξει αυτόνομη και ανεξάρτητη οικονομία. Πριν την ένταξή μας στην τότε ΕΟΚ και τα δάνεια του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ που μας χαντάκωσαν, η Πατρίδα μας, ήταν «τιγκαρισμένη» στις παραγωγές και "στο φουλ" στις εξαγωγές.
• 3. Η Ελλάδα είναι μια «συμπαγής» χώρα. Η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού Λαού, έχει μία θρησκεία και ομιλεί μία γλώσσα. Ένα χαρακτηριστικό το οποίο θα έπρεπε και θα μπορούσε να είναι πλατφόρμα απογείωσης του Έθνους και του Λαού μας, σε διεθνές μάλιστα επίπεδο.
• 4. Η Ελλάδα έχει εχθρικούς γείτονες: Και φυσικά έχει. Αν όμως έκανε ότι έπραξε το 1874 η Ελβετία, παρέδιδε δηλαδή την Άμυνα της στα χέρια του Λαού της, θα είχαμε στο πλαίσιο της Αμεσοδημοκρατικής Παλλαϊκής Άμυνας, 5 εκατομμύρια ένοπλους Έλληνες Πολίτες. Έτοιμους ανά πάσα να υπερασπιστούν την Πατρίδα και το σπίτι τους. Και να είστε σίγουροι ότι, κανένας Νταβούτογλου δεν θα τολμούσε, ούτε καν να σκεφθεί να παραβιάσει τον εθνικό μας εναέριο χώρο, κανένας γελοίος φασίστας Γκρουέφσκυ δεν θα μπορούσε να μας περιγελά, κλέβοντας το όνομά και την ιστορία μας. Κανένας δεν θα μας θεωρούσε «σούργελο του κόσμου» επειδή έτσι «γούσταραν» οι Παπανδρέηδες οι Καραμανλήδες και τα "τσανάκια" τους.
• 5. Η Ελλάδα έχει σάπιο και διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα: Βεβαίως. Μόνο που εμείς του επιτρέψαμε να υπάρχει, στο δικό μας χέρι είναι να το αλλάξουμε.

Δυστυχώς όμως, όλα αυτά τα κοινώς αποδεκτά θαυμαστά χαρακτηριστικά της χώρας μας και του Λαού μας, αντί να μας προσδίδουν την ώθηση εκείνη "στον ουρανό", την οποία ένας Λαός όπως οι Ελβετοί, με ελάχιστη ιστορία, καταφέρνουν να διαθέτουν και να προβάλλουν, ακόμη μας επιτρέπουν να ισχυριζόμαστε, πως είμαστε "πασοκτζήδες, νεοδημοκράτες, κομμουνιστές, εθνικιστές" και πάει λέγοντας. Αντίς να στείλουμε ένα σαφές, κάθετο και αξιοπρεπές μήνυμα σε όλους τους Λαούς του κόσμου λέγοντάς τους: Είμαστε Έλληνες. Ναι. Οι πρόγονοί μας, έβαλαν όλα τα θεμέλια του σύγχρονου πολιτισμού. Εμείς λοιπόν, προσθέτουμε αυτά με τους αγώνες μας, δείχνοντάς σας πως η ιστορική συνέχεια δεν χάθηκε. Πως εδώ είναι η τέχνη, η ποίηση, η ιστορία, η φιλοσοφία, ο πολιτισμός και εν κατακλείδι, το θεμέλιο της ανθρώπινης ύπαρξης: Η αξιοπρέπεια. Ο λίθος εκείνος του οικοδομήματος που φτιάχτηκε για να ξεχωρίζει τον άνθρωπο από τα πρωτεύοντα θηλαστικά.

Στις 5 Νοεμβρίου λοιπόν, οπότε και το Πατριωτικό Μέτωπο σας καλεί να περάσουμε από το τουρκομπαρόκ αριστερά-δεξιά, στην Άμεση Δημοκρατία, θεωρητικά, τα πράγματα είναι πάρα πολύ απλά και στην απόλυτη κρίση και διάθεσή μας.

Χωρίς να ανοίξει μύτη, ΟΛΗ Η ΕΛΛΑΔΑ, ΜΕ ΤΗΝ ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΣΤΟ ΧΕΡΙ, ΑΛΛΑΖΕΙ ΣΕΛΙΔΑ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ.

Όλα τα υπόλοιπα, είναι τόσο εύκολα, όσο μάλιστα δεν φαντάζεστε. (Κάτι το οποίο απέδειξαν πρόσφατα εξ’ άλλου και οι Ισλανδοί).  

Αυτό που πρέπει να κάνετε είναι απλό:

• Να διώξετε την ηττοπάθεια και την κατάθλιψη από την σκέψη σας.
• Να σταματήσετε το ανυπόφορο πια «κλαψούρισμα: ωχ τι μας έκαναν οι αλήτες».
• Να εγκαταλείψετε τα «επαναστατικά like» στο πληκτρολόγιό σας και να τα μετατρέψετε σε, "εγώ ο Λαός αποφασίζω", μπροστά στη Βουλή.
• Να πετάξετε από το παράθυρο το «χαζοκούτι» και τα ΜΕΓΑΑΝΤΕΝΑΑΛΦΑΣΤΑΡΣΚΑΙκάναλα.
• Να αφήσετε για μερικές μέρες τις δουλειές σας και να κατεβείτε στις 5 Νοεμβρίου στο Σύνταγμα.
• Να γυρίσετε την πλάτη, σε ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΔΗΜΑΡ, ΣΥΡΙΖΑ, Χ.Α., Α.Ε., ΚΚΕ και όλα τα εξωκοινοβουλευτικά δεκανίκια τους.

Με το Νέο Σύνταγμα, περνάει η εξουσία σε εσάς, στο Λαό:

• ΕΣΕΙΣ ΔΙΩΧΝΕΤΕ ΤΡΟΙΚΑ, ΔΝΤ, ΧΡΕΟΣ, ΜΝΗΜΟΝΙΑ.
• ΕΣΕΙΣ ΔΙΚΑΖΕΤΕ ΤΟΥΣ ΕΝΟΧΟΥΣ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ ΣΑΣ.
• ΕΣΕΙΣ ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΕΣΤΕ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΚΑΙ ΤΗ ΠΑΤΡΙΔΑ ΣΑΣ.
• ΕΣΕΙΣ ΚΑΘΟΡΙΖΕΤΕ ΤΗ ΦΟΡΟΛΟΓΙΑ, ΤΟ ΜΕΡΟΚΑΜΑΤΟ, ΤΗ ΣΥΝΤΑΞΗ ΣΑΣ.
• ΕΣΕΙΣ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΤΕ  ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΣΑΣ.

Εμπρός λοιπόν.

• Ετοιμασθείτε να σηκωθείτε από τον καναπέ του σαλονιού, την καρέκλα του καφενείου, το "σκαμπό" της καφετέριας.
• Αφήστε το πληκτρολόγιο. Επανάσταση δεν γίνεται στα blogs, το facebook, το tweeter, το linkedin.
• Καλέστε τον εργοδότη ή τον εργαζόμενό σας να έλθει στο μεγάλο "ραντεβού" της 5ης Νοεμβρίου.
• Σηκώστε το κεφάλι. Θυμηθείτε ποιών παππούδων και πατεράδων απόγονοι είστε.
• Πάρτε κουράγιο από το απορημένο-θυμωμένο βλέμμα της οικογένειάς σας.
• Κάντε την ανάγκη φιλοτιμία. Μερικές μόνο μέρες είναι, μέχρι οι 300 να ψηφίσουν το Νέο Σύνταγμα Άμεσης Δημοκρατίας.
• Οπλιστείτε με υπομονή, μέχρι να αποφασίσετε εσείς, ο Λαός, για όλα όσα σας καίνε και σας βασανίζουν. Αν το πάρετε απόφαση, η μέρα σας, η μέρα του Λαού, η μέρα της Ελλάδας, είναι κοντά. Πολύ κοντά.

• ΕΛΑΤΕ ΝΑ ΣΤΕΙΛΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΜΑΥΡΟΚΟΡΔΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΚΩΛΕΤΗΔΕΣ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥΣ.
• ΕΛΑΤΕ ΝΑ ΦΙΛΟΞΕΝΗΣΟΥΜΕ ΣΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ, ΤΑ ΠΝΕΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ, ΤΟΥ ΖΟΡΜΠΑ, ΤΟΥ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ.
• ΕΛΑΤΕ ΝΑ ΞΑΝΑΓΡΑΨΟΥΜΕ ΙΣΤΟΡΙΑ.

Θα είναι τόσο εύκολο, όσο δεν μπορείτε να φανταστείτε. 

Σημείωση: Έως τις 5 Νοεμβρίου, θα ακολουθήσουν από την πλευρά του Πατριωτικού Μετώπου – όσες και όποτε χρειαστούν – διευκρινιστικές ανακοινώσεις.  

Πατριωτικό Μέτωπο
Συνδεδεμένο Μέλος της Ευρασιατικής Ένωσης  

Κεντρικά Γραφεία Αθηνών: Νίκης 33,
10557, Σύνταγμα, Αθήνα
Τηλ. 2103311642, Φαξ: 2103311652
Τηλ. Προέδρου: 6980292626
http://www.pamet.gr
mailto:pametopo@gmail.com

Oλόκληρο το μανιφέστο των Πορτογάλων στρατιωτικών που απειλούν με Κίνημα

Ένα πραγματικό μανιφέστο το οποίο ταυτοχρόνως προειδοποιεί καθαρά για στρατιωτικό κίνημα στην Πορτογαλία από την στιγμή που εξακολουθήσει η πολιτική εξαθλίωσης που έχει επιβάλλει η τρόϊκα στην χώρα είναι το κείμενο το οποίο παρουσιάζει σήμερα μεταφρασμένο ολόκληρο για πρώτη φορά στο defencenet.gr.
Η προειδοποίηση της πανίσχυρης "Ένωσης Στρατιωτικών" (Associação de Praças) της Πορτογαλίας, δείχνει ότι η κατάσταση έχει φτάσει στα όρια της και έχει ταράξει τις Βρυξέλλες και την τρόϊκα γενικότερα αν κρίνουμε από τα δημοσιεύματα τόσο στον λατινικό όσο και στον αγγλοσαξωνικό Τύπο, όπως βλέπουμε και στην φωτό της α΄σελίδα όπου αποδελτιοποιήσαμε ορισμένα από τα δημοσιεύματα. Η αποκάλυψη, στην Ελλάδα, της προειδοποίησης των Πορτογάλων στρατιωτικών από το defencenet.gr πριν τρεις ημέρες, έχει προκαλέσει σε όλο το διαδίκτυο και τα social media δεκάδες χιλιάδες δημοσιεύσεις, αναδημοσιεύσεις και σχόλια.
Σημειώνουμε ότι δεν πρόκειται για ένα κείμενο απλά κλαδικών διεκδικήσεων (έχει τίτλο "EMPUSTE", δηλαδή "ΑΠΑΤΗ), αλλά για ένα πραγματικό πολιτικό μανιφέστο, με την διαφορά ότι αυτοί που το εξέδωσαν στην Πορτογαλία δεν είναι πολιτικοί, αλλά οι Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας οι οποίες έχουν και "προϋπηρεσία" στις επεμβάσεις στην πολιτική: Το στρατιωτικό καθεστώς του Σαλαζάρ, διήρκεσε 50 (!) χρόνια μέχρι το 1974-1975 που ανατράπηκε πάλι από τον Στρατό, ο οποίος εγκαθίδρυσε δημοκρατικό καθεστώς.
Ιδού αυτούσιο ολόκληρο το κείμενο (οι υπογραμμίσεις δικές μας). Το πρωτότυπο κείμενο, μπορείτε να το βρείτε εδώ:
"Η Ένωση Στρατιωτικών στοχεύει να απομυθοποιήσει την τρέχουσα κατάσταση την οποία αντιμετωπίζει το Πορτογαλικό Έθνος!
Παρά την αναβολή της επίλυσης των ζητημάτων που εκκρεμούν για πάνω από 15 έτη σχετικά με την επαγγελματική τους κατάσταση, με τεράστιες απώλειες για τους στρατιωτικούς και τις οικογένειές τους, η Διοίκηση της Ενωσις Στρατιωτικών συνήλθε για να αναλύσει τα νέα μέτρα λιτότητας που παρουσιάστηκαν από το Πρωθυπουργό και επιβεβαιώθηκαν από τον Υπουργό Οικονομικών.
Τα Στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων δεν θέλουν να παραμείνουν συνδεδεμένα με αυτή την άθλια επίθεση που διαπράττεται στους συμπολίτες μας! Μας παρακινεί η ΑΜΥΝΑ της ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΑΣ και των ΠΟΡΤΟΓΑΛΩΝ.
Δεν αποτελεί παράδοση στις Τάξεις του Στρατού η αποφυγή καταστάσεων, το ψέμα, πόσο μάλλον η χρησιμοποίηση του Πορτογαλικού Λαού ως πειραματόζωου σε κοινωνικά πειράματα. Ακόμη περισσότερο αφού εμείς προερχόμαστε από τον ίδιο Λαό.
Είναι προφανής η αποτυχία των πολιτικών που επιβάλλονται από αυτή την κυβέρνηση, η οποία βασίστηκε στην απαξίωση της εργασίας και των κοινωνικών δικαιωμάτων, επιβάλλοντας όλο και περισσότερη λιτότητα, περισσότερη ανεργία, περισσότερη αβεβαιότητα. Εξαθλίωσε τους φτωχούς αυτής της χώρας και μετέτρεψε τη μεσαία τάξη σε φτωχούς. Έχουμε να κάνουμε με μια ρημαγμένη χώρα, χωρίς τιμόνι, η οποία οδεύει προς την άβυσσο.
Δεν μπορούμε να επιτρέψουμε, κατά τη βούληση της κάθε «τρόικας», να αφαιρούνται δικαιώματα που κατοχυρώνονται νόμιμα στο Σύνταγμα της Πορτογαλικής Δημοκρατίας το οποίο ορκιστήκαμε να υπερασπιζόμαστε.
Δεν μπορούμε και δεν πρέπει να επιτρέψουμε να μαραθεί ένα Έθνος σαν το δικό μας, με ιστορία άνω των 900 ετών, επειδή κάποιοι κύριοι αποφάσισαν να κάνουν την Πορτογαλία αποικία των συμφερόντων των ευρωπαίων και διεθνών κερδοσκόπων με στόχο τη φτωχοποίηση της Χώρας, χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τα βασικά δικαιώματα των πολιτών, τους νόμους του Κράτους και την ιστορία αυτού του Έθνους!
Η Ενωση Στρατιωτικών θέλει να αποδείξει ότι δεν είναι απαραίτητο να φοράμε στο πέτο καρφίτσες με το σύμβολο της Εθνικής Σημαίας για να είμαστε αληθινοί πατριώτες.
Αυτός που είναι πράγματι πατριώτης είναι ο Λαός, από το οποίο προέρχονται οι Στρατιωτικοί, ο οποίος στην καθημερινή του ζωή περιφρονείται όσον αφορά τους μισθούς και τα δικαιώματά του, με το πρόσχημα μιας κρίσης στην οποία δεν συνέβαλε σε τίποτα.
Τα Στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων έδωσαν ενώπιον της Εθνικής Σημαίας τον όρκο να υπερασπίζονται την Πατρίδα, να τηρούν και να μεριμνούν για την τήρηση του Συντάγματος και των Νόμων του Κράτους.
Γι’ αυτό το λόγο, Συνάδελφοι, η ΕΣ απορρίπτει κατηγορηματικά αυτές τις πολιτικές που ακολουθούνται, διότι έρχονται σε αντίθεση με αυτά που ΟΡΚΙΣΤΗΚΑΜΕ ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΜΑΣΤΕ, ΑΝ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙ ΘΥΣΙΑΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΜΑΣ ΤΗ ΖΩΗ!
Κύριε Πρωθυπουργέ, για το καλό της Πορτογαλίας και των Πορτογάλων, κάντε τους τη χάρη να
ΠΑΡΑΙΤΗΘΕΙΤΕ και να ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΕΤΕ ακόμα και τώρα.
ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΙ,
ΟΠΟΙΟΣ ΑΓΩΝΙΖΕΤΑΙ ΔΕΝ ΚΕΡΔΙΖΕΙ ΠΑΝΤΑ, ΑΛΛΑ ΟΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΑΓΩΝΙΖΕΤΑΙ ΧΑΝΕΙ ΠΑΝΤΑ!
Η Διοίκηση
Λισαβόνα, 17 Σεπτεμβρίου 2012
Ένωση Στρατιωτικών - Οδός Varela Silva, Lte 12 - Ισόγειο B -1750-403 Λισαβόνα - Τηλ. - 217 552 939 - Φαξ - 214 056 487 - E-mail - geral@apracas.pt".
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ. ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΚΑΙ ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΚΑΙ ΣΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΙΝΤΕΡΝΕΤ .ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΓΙΑ ΝΑ ΞΥΠΝΗΣΟΥΝ ΟΛΟΙ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΠΙΟ ΜΙΚΡΟ ΧΩΡΙΟ ΚΑΙ ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ ΠΑΝΤΟΥ ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ ΟΛΟΙ!!!!

«...Η δασκαλα μας σημερα, μας ρωτησε πως περασαμε το καλοκαιρι και όλα τα παιδια ειχαν να της πουνε πολύ ωραια πραγματα από τα μερη πουπηγανε διακοπες εφετος, εκτος από κανα δυο, που οι γονεις τους δεν ειχανε λεφτα και δεν πηγανε διακοπες αλλα καθισανε εδώ και πηγαινανε για μπανιο με τα πουλμαν του Χαλουλου, με τα οποια πηγαινει και η γιαγια μου, όχι για να κανει μπανιο αλλα για να κανει λεει αμμολουτρα, να της περασει η μεση της που την ποναει…

Εμενα όμως η δασκαλα όταν ηρθε η σειρα μου δεν με ρωτησε γιατι ξερει, όπως το ξερουνε ολοι στη γειτονια μου, στου Γκυζη, ότι ο μπαμπας μου επεσε το καλοκαιρι από την ταρατσα της πολυκατοικιας μας και εφυγε πολύ-πολύ μακρια, πολύ πιο μακρια από εκει που μπορουν να φτασουν τα πουλμαν του Χαλουλου ή οποια αλλα πουλμαν.

Αν ομως με ρωτουσε θα ειχα να της πω ένα σωρο πραγματα, γιατι πριν να φυγει ο μπαμπας μου, μας ειχανε κοψει το ρευμα και η μαμα μαγειρευε ταχα μου στο πετρογκαζι, κατι φαγητα που τα εφερνε κρυφα από την εκκλησια. Όμως ο χαζουλιακας ο αδερφος μου, που είναι μικρος ακομα και δεν καταλαβαινει τι παναπει να ζητας ελεημοσυνη, της ειπε μια μερα, γιατι μαμα μαγειρευεις ξανα το φαγητο, αφου είναι μαγειρευμενο και η μαμα μου εβανε τα κλαμματα, επειδη νομιζε πως ουτε εγω, ουτε ο αδερφος το ειχαμε καταλαβει και νομιζαμε πως τα αγοραζε και τα μαγειρευε από μονη της, όχι πως στεκοτανε στην ουρα να παρει ένα πιατο φαί, σαν να ητανε ζητιανα.

Τοτε ομως εγω εσωσα την κατασταση και του εξηγησα του χαζου, πως η μαμα δουλευε καπου σαν μαγειρισσα και πως μαγειρευε εκει και τα δικα μας φαγητα αλλα επειδη κρυωνανε μεχρι να μας τα φερει, καθοτανε και τα ξαναζεσταινε…

Και θα της ελεγα ακομα της δασκαλας, ότι ο μπαμπας μου ηταν ενας πολύ περηφανος και μορφωμενος ανθρωπος κι όταν αναγκαστηκαμε να μετακομισουμε στο σπιτι της γιαγιας, επειδη μας εδιωξαν από το δικο μας το σπιτι, δεν μπορουσε να το αντεξει, που η γιαγια τον κατηγορουσε διαρκως ότι ηταν ανικανος και ηλιθιος και τεμπελης και γι αυτό επαιρνε ένα από τα λιγα βιβλια που του ειχαν απομεινει, αφου μετα που εκλεισε το μαγαζι μας, αναγκαστηκε να τα πουλησει και πηγαινε στο παρκο, να διαβασει ολομοναχος.

Εγω όμως που τον εβλεπα να γυριζει αργα το βραδυ κατακοπος, επεφτα στην αγκαλια του και τον παρακαλουσα να μου πει τις ιστοριες που ηξερε να αφηγειται όπως κανενας άλλος και του ελεγα, μπαμπα μην δινεις σημασια που σε λεει αυτή τεμπελη, γιατι εγω δεν ξερω κανεναν αλλον ανθρωπο που να φερνει στο σπιτι του τοσες ιστοριες, αντιθετα ολοι οι μπαμπαδες των φιλεναδων μου, βαριουνται ακομα και να χασμουρηθουν όταν τελειωνουν τα δελτια ειδησεων.

Όμως κανενας δεν δινει λεφτα για να ακουει ιστοριες και ετσι ο μπαμπας μου δεν ειχε να πληρωσει το κρατος που του ζηταγε ένα σωρο λεφτα και επιπλεον δεν του εδινε ουτε το ρευμα, ουτε το νερο που φαινεται ότι ανηκουν στο κρατος και ετσι ο μπαμπας μου αναγκαστηκε να ερθει μαζι μας, να μεινουμε ολοι μαζι στη γιαγια και μπορει μεν να γλιτωσε από το κρατος, δεν γλιτωσε όμως απο τη γιαγια.

Κι ακομα θα της ελεγα ότι την ημερα του δεκαπενταυγουστου που φευγουνε ολοι από την Αθηνα για να πανε σε καποια παραλια, ο μπαμπας μου εφυγε μια και καλη, για να ταξιδεψει στις παραλιες του Θεου, με εισιτηριο χωρις επιστροφη, όπως βγαζουνε οι αλβανιδες στα πουλμαν του Χαλουλου, επειδη μετα ερχονται οι αντρες τους και τις παιρνουνε με τα αυτοκινητα τους.

Και θα της ελεγα επισης ότι λιγες ημερες πριν να φυγει ο μπαμπας μου διαβαζε ένα βιβλιο, που το λενε: «Ο Χριστος σταματησε στο Εμπολι» και από αυτό μου αφηγουνταν ένα σωρο ιστοριες, για παιδια σαν εμας, που ζουσανε σε καποια άλλη χωρα του κοσμου αλλα που κι εκεινα σαν εμας, ανηκαν σε έναν άλλο θεο, πολύ κατωτερο από τον Χριστουλη, ο οποιος δυστυχως δεν εχει τη δυναμη να εξασφαλισει στα δικα του παιδια ουτε ένα μπουκαλι γαλα.

Όλα αυτά θα της ελεγα της δασκαλας, αν με ρωταγε και ειμαι βεβαιη ότι θα της φαινονταν πολύ πιο ενδιαφεροντα από οσα της ειπανε τα αλλα παιδια, που εκαμαν κι αυτό το καλοκαιρι οτι καμουν συνηθως τα καλοκαιρια όλα τα παιδια του κοσμου αλλα που δεν τους περναει από το μυαλο πως το επομενο καλοκαιρι ή καποιο άλλο καλοκαιρι, μπορει και αυτά να βρεθουν σε μια θεση σαν τη δικη μου.

Όμως η δασκαλα δεν με ρωτησε και εγω δεν της ειπα τιποτα.

Αλλα μετα που τελειωσαμε το μαθημα με πηρε παραμερα και με αγκαλιασε, γιατι η δασκαλα μας είναι πολύ τρυφερη και μου ειπε ότι ηθελε να μου δειξει κατι που ητανε μονο για μενα.

Κατεβηκαμε μαζι στο γραφειο των δασκαλων και εκει μου εδωσε μια ωραια καινουρια τσαντα που ειχε μεσα όλα τα σχολικα ειδη και μου εξηγησε ότι αυτά μου τα εκαμαν δωρο οι δασκαλοι, επειδη ημουνα η πωτη μαθητρια της ταξης μου, την περασμενη χρονια. Εγω δεν την πιστεψα γιατι ξερω καλα ότι η δασκαλα μου και οι αλλοι δασκαλοι ως και η διευθυντρια του σχολειου, που είναι πολυ αυστηρη και της αρεσει το κρατος, με λυποντουσαν και από λυπηση μου τα χαριζαν.

Γι αυτό γυρισα μετα και της ειπα - κυρια αμα τα ειχα αναγκη πραγματικα θα τα επαιρνα και δεν με πολυνοιαζει εμενα αν με λυπουνται, ωστοσο να ξερετε ότι τωρα πια εχουμε αρκετα χρηματα για να αγοραζουμε πραγματα και επιπλεον να πληρωνουμε και το κρατος, πόυ μας ζηταει ολοενα και περισσοτερα.

Αυτο της ειπα και της γυρισα πισω την ωραια τσαντα, για να τη δωσει σε καποιο άλλο παιδι, που ισως την ειχε περισσοτερη αναγκη από μενα.

Φυσικα δεν εκατσα να της εξηγησω πως μετα που εφυγε ο μπαμπας μου, η μαμα μου που είναι πολυ ομορφη και τον αγαπουσε παρα-παρα πολύ, ουτε εκλαψε, ουτε παραπονεθηκε, ουτε εβγαλε μια κουβεντα, παρα μαζεψε λιγα πραγματα και αφου μας φιλησε εμενα και τον αδερφο μου, μας ειπε ότι θα εφευγε να βρει καποια δουλεια, για να μην ξανακουσει να της μιλαει η γιαγια μου ετσι για τον μπαμπα.

Και ενώ ηταν ακομα στην πορτα, εμεις ακουσαμε τη γιαγια που ωρυονταν και της φωναζε - τρελαθηκες μωρη, τι πας να κανεις?

Όμως η μαμα μου ουτε που γυρισε να της απαντησει και εκλεισε πισω της την πορτα με βροντο.

Τωρα ερχεται που και που να μας δει και μας λεει πως εχει βρει μια πολύ καλη δουλεια σε μια αλλη πολη και οποτε μας επισκεπτεται τα χερια της είναι γεματα δωρα.

Λεφτα μας στελνει συνεχεια και η γιαγια μας αγοραζει αρκετα πραγματα και βαζει και καποια στην ακρη, γιατι λεει οτι ετσι όπως παμε, ουτε ο διαβολος δεν θα βρισκει δουλεια σε λιγο καιρο.

Ο αδερφος μου ο μπουρδας τη ρωτησε, αν η μαμα είναι πιο εξυπνη από τον διαβολο και γι αυτο βρηκε δουλεια αλλα η γιαγια εβαλε τα κλαματα και μουρμουρισε πως η μαμα μας αναγκαζεται να καμει χειροτερα πραγματα κι από τον διαβολο, για να μας στελνει αυτά τα λεφτα, να πληρωνουμε το κρατος, που ειπαμε ότι τα θελει όλα δικα του και δεν δινει δεκαρα για το τι αναγκαζεται να καμει ο κοσμακης για να τα βρει…

Όχι, δεν της τα ειπα αυτά, γιατι δεν μου αρεσει να κουβεντιαζουνε τη μαμα μου, ανθρωποι που δεν εμαθαν ποτε ποσο ερωτευμενη ητανε με τον μπαμπα μου και ποσο ξετρελαινονταν να της αφηγειται και αυτηνης ιστοριες και πολλες νυχτες περιμενε να αποκοιμηθω εγω, για να παρει αυτη τη σειρα της να τον ακουει…

Ομως νομιζω πως η δασκαλα μου τα ξερει όλα αυτά, οπω ς τα ξερουνε ολοι στη γειτονια του Γκυζη και ισως να ξερει και περισσοτερα από μενα, γιατι όταν της ειπα ότι χαρη στη μαμα μου εχουμε αρκετα λεφτα και δεν μου χρειαζεται η τσαντα, γυρισε αλλου το προσωπο της και δακρυσε.

Κι εγω την τραβηξα από το μανικι και της ειπα – μην κλαις κυρια, γιατι μπορει ο Χριστος να σταματησε στου Γκυζη, εγω ομως θα συμεχισω και θα παω παραπερα.

Ακομα και αν είναι να το κανω σαν τη μαμα μου…»

Για την αναμεταδοση: Λευτερης Πανουσης…

ΝΑΙ ΡΕ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΚΛΑΨΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΤΡΕΣ ΚΛΑΙΝΕ!!!!!!

Ἔκλαψα, πραγματικά φοβάμαι, ὄχι τὸ μέλλον, μὰ ἐμᾶς τοὺς ἴδιους, ποὺ δὲν ἔχουμε τὴ δύναμη νὰ λυτρώσουμε τὴ Πατρίδα καὶ νὰ δώσουμε μιὰ ἐλπίδα στὰ παιδιά μας. Ντροπή μας!!!!!!!!!!

ΤΟ ΕΣΤΕΙΛΕ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ

ΕΝΑΣ ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΗΡΩΑΣ.Σταύρος Λάλας: “Με πρόδωσαν οι Έλληνες πολιτικοί”

Οι Αμερικανοί σχεδίαζαν μία προβοκάτσια που θα οδηγούσε σε εμπλοκή της χώρας με τα Σκόπια. Ο Λάλας το γνώριζε. Όμως το έμαθαν και λάθος άνθρωποι.
Του Κώστα Βαξεβάνη
Για τη CIA, ο Στηβ Λάλας, πρώην υπάλληλός της σε εμπιστευτικές θέσεις, είναι ένας προδότης. Για τους Έλληνες, ένας πατριώτης που κατάφερε να κατασκοπεύει την πιο ισχυρή μυστική υπηρεσία του κόσμου. Η ιστορία του Λάλα δεν είναι μια ιστορία κατασκοπίας μόνο. Είναι αυταπάρνησης, πατριωτισμού και μαζί ντροπής και προδοσίας. Τα δύο πρώτα ανήκουν αποκλειστικά στον ΣΤΑΥΡΟ.
Τα υπόλοιπα ανήκουν σε μια χούφτα Κυπατζήδων, πολιτικών και επαγγελματιών της υποτέλειας.
Το τραγικό για τον Σταύρο Λάλα είναι πως πλήρωσε για όλα.
Το 1993, είδα για πρώτη φορά το πρόσωπο του Σταύρου Λάλα. Η εκδικητική αμερικανική κρατική μηχανή, για παραδειγματισμό, άφησε να κάνουν το γύρο του κόσμου τα πλάνα με ένα μικρόσωμο άντρα, δεμένο με αλυσίδες, ανάμεσα σε πράκτορες του FBI.
Ο Λάλας είχε συλληφθεί για κατασκοπία υπέρ της Ελλάδας.
Οι αμερικανικές Αρχές, στο κατηγορητήριό τους, του χρέωναν πάνω από 700 απόρρητα σήματα που είχε διοχετεύσει στις ελληνικές μυστικές υπηρεσίες. Αν η τραγική φυσιογνωμία του αλυσοδεμένου Σταύρου δεν ήταν τόσο πραγματικά συγκλονιστική, η είδηση της σύλληψής του θα έμοιαζε απλώς με ανέκδοτο: «Ένας Έλληνας πράκτορας στην καρδιά της CIA».
Ο Σταύρος έμεινε 12 χρόνια και 4 μήνες σε φυλακές υψίστης ασφαλείας.
Αρκετά για να γίνω από νεαρός δημοσιογράφος, που έβλεπε απλώς με απορία εκείνες τις σκληρές εικόνες, ένας δημοσιογράφος που προσπαθούσε να απαντήσει στις απορίες για τη σύλληψή του. Πριν από χρόνια κατάφερα να έχω μια τηλεφωνική επικοινωνία μαζί του, όταν ήταν υπό κράτηση.
Δεν έλυσα πολλές από τις απορίες μου τότε, αλλά έμαθα πως υπάρχουν άνθρωποι σαν τον Σταύρο, που μέσα από τη φυλακή, σε ομηρία, τολμούν να λένε: «Πες στους Έλληνες πως θα το ξανάκανα. Όπως όλοι σας». Όταν το Νοέμβριο του 2007 η αμερικανική κυβέρνηση επέτρεψε στον Λάλα να πετάξει προς την ελευθερία και την Ελλάδα, συναντηθήκαμε στη Χρυσούπολη.
Ο Σταύρος για πρώτη φορά έβλεπε το γιο του, μετά τη γέννησή του, έφηβο. Και τον άλλο του γιο, με ειδικές ανάγκες, και τη γυναίκα του Μαρία μετά από 15 χρόνια. Ο Σταύρος προσπαθεί ακόμη να συνειδητοποιήσει την αγάπη του κόσμου. Ψάχνει όλα όσα του έχουν διαφύγει, και κυρίως τη ζωή.
Πατέρας, σύζυγος, ελεύθερος άνθρωπος, με καθυστέρηση. Έζησε 30 χρόνια περισσότερο με τις αποφάσεις του παρά με τους συνανθρώπους του. Ανησυχεί για πολλά, αλλά είναι σίγουρος για ένα:
«Με πρόδωσαν αυτοί που εξυπηρετήθηκαν από μένα και μετά με εγκατέλειψαν. Αλλά αν χρειαζόταν θα έκανα και πάλι τα ίδια».
Η στρατολόγηση από Έλληνα πράκτορα
Ο Σταύρος γεννήθηκε στην Αμερική. Γιος μετανάστη, μετά τον ελληνικό Εμφύλιο. Μεγάλωσε με την ένταση της πατρικής νοσταλγίας για την πατρίδα και τις διηγήσεις για τη Μικρασιατική Καταστροφή. Η πατρίδα ήταν γι’ αυτόν Κολοκοτρώνηδες, κατορθώματα, νικηφόρες μάχες με τους Γερμανούς και μια γλυκιά προσμονή. Αργότερα θα ανακάλυπτε πως ήταν και προδότες.
«Μεγάλωσα σε μια παραδοσιακή ελληνική οικογένεια, πώς να σου πω. Πειθαρχία, θα σέβεσαι, θα ακούς… Ο πατέρας μου ήταν αυστηρός, Θεός σχωρέσ’ τον.
Ήρθε στην Ελλάδα 8 χρονών από τη Μικρά Ασία, με την καταστροφή εκεί πέρα, στη Σμύρνη, και πήγε στην Κρήτη. Και ήταν στο στρατό εδώ πέρα, στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, και πάλι, στον πόλεμο, στο αντάρτικο, τον Εμφύλιο Πόλεμο, δυστυχώς, που είχαμε. Ύστερα, τέλη ’49-’50, πήγε Αμερική. Εκεί πέρα γεννήθηκα εγώ και ο αδερφός μου και ξέραμε: σχολείο, εκκλησία…
Ωραία χρόνια. Ο πατέρας μου, και πιο πολύ ο παππούς μου, που έχω και το όνομά του, Σταύρο τον λέγανε, μου έλεγε για τη Μικρά Ασία. Μου έλεγε για το χωριό μας, λεγόταν Κάτω Παναγία. Ύστερα, οι Τούρκοι, που πήρανε τα μέρη, Αλάτσικα το βγάλανε. Και μου έλεγε. Μας λέγανε για την Ελλάδα πάντοτε. Συγγενείς που είχαμε, φωτογραφίες. Και μικρός, 16 χρονών, με έστειλε ο πατέρας μου στην Ελλάδα.
Και γνώρισα συγγενείς μου και από του πατέρα μου το σόι και από της μητέρας μου την οικογένεια. Ήταν πολύ όμορφο αυτό το ταξίδι, είχα άγχος γιατί δεν ήξερα κανέναν, αλλά οι συγγενείς με έκαναν και αισθάνθηκα όμορφα. Μετά έφυγα στον πόλεμο, στο Βιετνάμ. Είχα μείνει πίσω στα μαθήματα και θα με παίρνανε φαντάρο, γιατί παίρνανε με κλήρους τότε. Και εγώ άργησα. Θα με παίρνανε. Αποφάσισα και ο πατέρας μου λέει, τότε ήταν και πόλεμος, φασαρίες… Η μητέρα μου ήθελε να με στείλει εδώ πέρα, αλλά ο πατέρας μου είπε όχι, γιατί θα ήμουν λιποτάκτης. Δεν θα μπορώ να ξαναγυρίσω. Πήγα στο στρατό, παιδεύτηκα και από εκεί και πέρα…»
«ΕΚΑΝΑ Ο,ΤΙ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΟΥ»
Ο Σταύρος υπηρέτησε στο Βιετνάμ, στο Λάος και στην Καμπότζη την εποχή των μυστικών επιχειρήσεων των ΗΠΑ. Τραυματίστηκε στο Λάος. Από κει στρατολογήθηκε στη CIA, στάλθηκε στο αρχηγείο του ΝΑΤΟ στη Σμύρνη. Και στις παλιές διηγήσεις του παππού για τη Μικρά Ασία. Εκεί γνωρίστηκε με κάποιον Έλληνα που δούλευε στην ελληνική πρεσβεία. Στην πραγματικότητα, ήταν πράκτορας των ελληνικών μυστικών υπηρεσιών με διπλωματική κάλυψη. Ο Σταύρος θυμάται μάλλον ρομαντικά εκείνη την επαφή που οδήγησε στη στρατολόγησή του το 1977.
«Αυτός ο άνθρωπος ζει ακόμη και θα ήθελα πολύ να τον συναντήσω. Με είχε πλησιάσει τότε και μου λέει: “Είσαι Έλληνας, θέλουμε να μας βοηθήσεις, δεν βλέπεις τι έχει γίνει στην Κύπρο; Θέλουμε να μας δώσεις πληροφορίες”. Ήθελα και εγώ να βοηθήσω την πατρίδα μου και άρχισα να δίνω πληροφορίες για τις τουρκικές δυνάμεις. Δεν έβλαπτα την Αμερική, απλώς υπηρετούσα τη χώρα μου».
Ο Σταύρος Λάλας δεν θέλει να επεκταθεί σε λεπτομέρειες για τις πληροφορίες που έδωσε. Τα κατηγορητήρια εναντίον του στις ΗΠΑ είναι ακόμη ανοιχτά. Στελέχη των ελληνικών μυστικών υπηρεσιών υποστηρίζουν πως ο Λάλας υπήρξε ο σημαντικότερος Έλληνας πράκτορας μετά τον πόλεμο. Έδωσε πληροφορίες για τη διάταξη του τουρκικού στρατού, τις αποβατικές δυνάμεις, τον εξοπλισμό από το ΝΑΤΟ. Όσα δεν μπορούσε να δώσει ένα ολόκληρο δίκτυο πρακτόρων. Το επόμενο πόστο του Σταύρου Λάλα θα είναι στην αμερικανική πρεσβεία στο Βελιγράδι.
Είναι λίγο πριν τη δίνη του πολέμου στα Βαλκάνια, αλλά και την προσωπική του. Εκεί θα ζήσει στη δίνη του έρωτα με μια Ελληνίδα φοιτήτρια τη Μαρία Μαιδανού την οποία και θα παντρευτεί.
Ο σταύρος υπηρέτησε στο βιετνάμ, στο λάος και στην καμπότζη την εποχή των μυστικών επιχειρήσεων των ηπα. τραυματίστηκε στο λάος. Από κει στρατολογήθηκε στη CIA, στάλθηκε στο αρχηγείο του ΝΑΤΟ στη Σμύρνη. Εκεί γνωρίστηκε με κάποιον έλληνα που δούλευε στην ελληνική πρεσβεία. στην πραγματικότητα ήταν πράκτορας των ελληνικών μυστικών υπηρεσιών με διπλωματική κάλυψη.
Επόμενο πόστο, η Κωνσταντινούπολη. «Έκανα ό,τι μπορούσα για την πατρίδα. Περνούσα κρυφά τον Έβρο και έδινα πληροφορίες σε κάποιον που τον έλεγαν Γιώργο. Όσους συναντούσα τους έλεγαν Γιώργο. Ήταν σε εξέλιξη τότε μεγάλα γεγονότα και χρειαζόταν η πατρίδα αυτές τις πληροφορίες».
Η συμβολή του Λάλα ήταν μεγάλη στην υπόθεση της ελληνοτουρκικής κρίσης το Μάρτιο του 1987. Τα στοιχεία που έδωσε ήταν καθοριστικά για τις ελληνικές διπλωματικές και στρατιωτικές κινήσεις της κυβέρνησης του Ανδρέα Παπανδρέου και στην επιτυχή έκβαση για την Ελλάδα. Το 1989 όμως ο Λάλας παίρνει μετάθεση για Ταϊβάν. Η περίοδος είναι πολύ κρίσιμη για το Σκοπιανό, τα Βαλκάνια και την Ευρώπη.
Ο πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Μητσοτάκης χρειαζόταν πληροφορίες για τους χειρισμούς στο Σκοπιανό και ο «χρυσός» πράκτορας πιεζόταν να ζητήσει μετάθεση σε πιο χρήσιμο για την Ελλάδα πόστο. Καταφέρνει τελικώς να μετατεθεί στην Αθήνα ως υπεύθυνος για τη μετάδοση σημάτων από τον κλωβό ασφαλείας επικοινωνιών της αμερικανικής πρεσβείας. Όλα τα πολύ σημαντικά σήματα περνούν από τα χέρια του και δίνονται σε Έλληνες πράκτορες.
«Τα σήματα μετά τη μετάδοσή τους έπρεπε να τα καταστρέφω. Εγώ τα έβαζα στην τσέπη μου και τα έδινα σε κάποιον. Τον συναντούσα σε ένα πάρκο και σε μια γκαρσονιέρα. Ήταν σήματα για τα Βαλκάνια. Πάρα πολύ σημαντικά, που βοήθησαν την κυβέρνηση να κάνει διπλωματικούς ελιγμούς. Νόμιζα πως ήμουν προστατευμένος, αλλά δεν ίσχυε.
Κάποια στιγμή, τον Απρίλιο του 1993, έφτασε σήμα για να πάω στην Αμερική για κάποια σεμινάρια. Η γυναίκα μου ήταν έγκυος και το χρησιμοποίησα για να μην πάω. Κάτι μου έλεγε το ένστικτό μου. Μου είπαν πως ήταν για τρεις μέρες. Μόλις έφτασα στην Ουάσιγκτον, έμεινα δύο μέρες σε ένα ξενοδοχείο και είχα αντιληφθεί πως κάποιοι με παρακολουθούσαν.
Την τρίτη ημέρα με συνέλαβαν. Μου έδειξαν βίντεο και φωτογραφίες την ώρα που έκλεβα τα έγγραφα. Πράκτορες του FBI είχαν παγιδεύσει την πρεσβεία με κάμερες και τα είχαν καταγράψει όλα. Επίσης, με παρακολουθούσαν όταν πήγα να παραδώσω τα έγγραφα. Με πέρασαν από ανιχνευτή ψεύδους.
Δεν μπορούσα να αρνηθώ. Πέρασα δεκατρία χρόνια στη φυλακή και άλλα δύο σε περιορισμό. Έμεινα ξεχασμένος στη φυλακή, απέκτησα προβλήματα υγείας και έπρεπε να μάθω να επιβιώνω. Μόνο το 2002 ο Γιώργος Παπανδρέου, ως υπουργός Εξωτερικών, μου έστειλε μέσω ενός άλλου φυλακισμένου, του Λέστερ Μπέλιν, ένα γράμμα συμπαράστασης. Ήξερα πως με είχαν προδώσει και οι προδότες δεν έπαθαν τίποτα από το ελληνικό κράτος. Εγώ, αντιθέτως, σάπιζα στη φυλακή».
Οι προδότες και η παγίδα
Το ερωτήματα που συνοδεύουν την προδοσία δεν μπορεί να τα απαντήσει ο ίδιος ο Σταύρος Λάλας. Μπορεί όμως η έρευνα. Μέχρι το 1989, τον πράκτορα Σταύρο Λάλα είχε στην ευθύνη του αποκλειστικά ο κάθε διοικητής της ΕΥΠ. Όταν στις εκλογές του 1989 δεν μπορούσε να σχηματιστεί κυβέρνηση, ο τότε διοικητής της ΕΥΠ Κώστας Τσίμας παρέδωσε την ευθύνη χειρισμού του πράκτορα σε ένα στέλεχος της κατασκοπίας, με τη συμβουλή να ενημερώσει το διοικητή που θα έμπαινε στην ΕΥΠ μετά τις αλλεπάλληλες εκλογικές μάχες.
Αυτός όμως δεν το έκανε. Παρέδωσε το χειρισμό Λάλα στο διευθυντή κατασκοπίας και όχι στο διοικητή. Ο κύκλος όσων γνωρίζουν για τον πολύτιμο πράκτορα διευρύνεται. Οι πληροφορίες για το πώς χειρίστηκαν τον Σταύρο Λάλα είναι συγκλονιστικές. Μετά την επιπολαιότητα θα έρθει και η προδοσία.
Ο χειριστής του Λάλα τον συναντά σε μια γκαρσονιέρα στου Ζωγράφου. Η γκαρσονιέρα δεν είναι και τόσο κρυφή, αφού ο πράκτορας της ΕΥΠ τη χρησιμοποιεί και ως ερωτική φωλιά όπου συναντά μια συνάδελφό του. Είναι τέτοια η επιπολαιότητα, που ο ερωτύλος της ΕΥΠ παραβαίνει κάθε μέτρο ασφάλειας και συναντά τον Λάλα στο σπίτι του!
«Ναι, δεν ξέρω για τα υπόλοιπα, αυτό ισχύει. Όπως ισχύει πως δεν υπήρχε και κανένα μέτρο αντικατασκοπίας για την προστασία μου. Οι πράκτορες του FBI με ακολούθησαν, όταν παρέδιδα έγγραφα, αλλά κανένας δεν τους εντόπισε», λέει με απογοήτευση σήμερα ο Σταύρος Λάλας.
Το χειρότερο θα έρθει αργότερα. Ο πράκτορας της ΕΥΠ, όταν παίρνει ένα πολύ σοβαρό σήμα από τον Λάλα, δεν το πάει στην ΕΥΠ, ώστε αυτό να περάσει από τη διεύθυνση χειρισμού πληροφοριών. Στο τμήμα αυτό, οι πληροφορίες πριν δοθούν για χρήση από την πολιτική ηγεσία φιλτράρονται, ώστε να μην αποκαλυφθεί η πηγή πληροφόρησης και πράγματα που δεν πρέπει να γίνουν γνωστά.
Ο πράκτορας όμως θέλει να πουλήσει πολιτική εκδούλευση και το διοχετεύει –χωρίς να πει πως δεν υπάρχει επεξεργασία– στην υφυπουργό Εξωτερικών Βιργινία Τσουδερού. Η υφυπουργός, λόγω της σοβαρότητας του σήματος, ενημερώνει την πρεσβεία στην Ουάσιγκτον να κάνει διάβημα στους Αμερικανούς. Ο Έλληνας πρέσβης το κάνει, αλλά ο συνομιλητής του καταλαβαίνει πως οι Έλληνες μαθαίνουν πληροφορίες από κάποιον στην πρεσβεία στην Αθήνα. Έτσι στέλνουν τους πράκτορες και εντοπίζουν από τις κάμερες τον Λάλα.
Τον έμαθαν μέχρι και οι μεταφραστές
Ένα άλλο σενάριο προδοσίας δίνει υψηλό στέλεχος του υπουργείου Εξωτερικών εκείνη την εποχή. Η επιπολαιότητα με την οποία αντιμετώπισαν τον Λάλα τον αποκάλυψε στους Αμερικανούς, ανεξάρτητα από τη δράση του ερωτύλου πράκτορα. Για κάποιο λόγο που δεν αποκλείεται να ήταν μόνο και μόνο για να αποκαλυφθεί ο Λάλας, ξαφνικά, το 1992, τα σήματά του άρχισαν να μοιράζονται πέραν του πρωθυπουργού και του υπουργού Εξωτερικών.
Πέντε έξι ακόμη υπουργοί προστέθηκαν στους αποδέκτες των σημάτων. Κάποιοι απ’ αυτούς δεν ήξεραν αγγλικά. Έτσι ζητούσαν από μεταφραστές να τους μεταφράσουν το περιεχόμενό τους. Έως το 1993 ένας κύκλος 25 ατόμων γνώριζε την ύπαρξη κάποιου υπερπράκτορα στις γραμμές της CIA. Οι Αμερικανοί το έμαθαν και τον παγίδευσαν, στέλνοντας ένα σήμα με αποστολέα τον πρόεδρο Τζορτζ Μπους και αποδέκτη τον Αμερικανό πρέσβη Μάικλ Σωτήρχο. Γνώστες του σήματος, μαζί με τον Λάλα, ήταν τρεις.
Έτσι κατάλαβαν ποια ήταν η διαρροή.
Ο Σταύρος Λάλας αποφεύγει να μιλά για την προδοσία του: «Όποιος ή όποιοι το έκαναν έστειλαν έναν Έλληνα πατριώτη στη φυλακή. Η ελληνική κυβέρνηση μπορούσε να βρει ποιοι ήταν. Δεν το έκανε. Εντάξει, εγώ ήμουν απώλεια, αλλά αυτοί που την προκάλεσαν τι έγιναν; Δεν έπαθαν τίποτα. Ποιος λοιπόν να μας σεβαστεί και γιατί ως χώρα;».
ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΩΝ ΗΠΑ ΓΙΑ ΤΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ
Στηβ Λάλας. Ένας απλός άνθρωπος. Κανένας δεν υποψιάζεται πως δουλεύει για τη CIA. Πολύ περισσότερο πως είναι διπλός πράκτορας.
Ο Λάλας δεν απαντά στο ερώτημα ποιο ήταν το περιεχόμενο του σήματος που προκάλεσε υποψίες στους Αμερικανούς και την παγίδευσή του. Κάποιος από τους διπλωμάτες που ασχολήθηκαν με τη διαμαρτυρία προς τους Αμερικανούς μετά το σήμα Λάλα υποστηρίζουν πως ήταν ένα πολύ σοβαρό σήμα που αποκάλυπτε πως οι Αμερικανοί σχεδίαζαν μια προβοκάτσια που θα οδηγούσε σε εμπλοκή μας με τα Σκόπια.
Απώτερος σκοπός, η πλήρης αποσταθεροποίηση στην περιοχή και η επαναδιαμόρφωσή της με βάση τους μακροπρόθεσμους αμερικανικούς γεωστρατηγικούς σχεδιασμούς. Το σήμα έλεγε πως έπρεπε να δημιουργηθεί ένταση στις σχέσεις των δύο χωρών μετά από αιματηρή ενέργεια. Αντίστοιχη ενέργεια είχε γίνει στα ελληνοαλβανικά σύνορα με επίθεση μελών της οργάνωσης ΜΑΒΗ σε αλβανικό φυλάκιο και την εκτέλεση στρατιωτών. Δεν αποδείχτηκε κάποια εμπλοκή των Αμερικανών, αλλά δεν αναζητήθηκε στα σοβαρά και ποτέ.
Παρότι η τακτική αυτή της CIA είναι αρκετά συνηθισμένη και πολλές φορές εκτός πολιτικού ελέγχου από την επίσημη κυβέρνηση, το θέμα είναι όχι αν αυτό ήταν το περιεχόμενο του τηλεγραφήματος (γιατί επιμένουν πως ήταν), αλλά αν ήταν αληθινό. Δηλαδή, αν δινόταν στ’ αλήθεια μια εντολή προβοκάτσιας ή αν το έκαναν ώστε να αναγκάσουν τον Λάλα, λόγω της σοβαρότητας του θέματος, να κινηθεί για να συναντήσει τους ανθρώπους της ΕΥΠ. Είναι κάτι που ίσως να μάθουμε σε 30 χρόνια, όταν θα ελευθερωθούν τα αμερικανικά αρχεία.
Η ελληνική πλευρά «έριξε» το θέμα για να μην εξοργίσει την αμερικανική πλευρά. Ο Σταύρος Λάλας έμεινε μόνος και απροστάτευτος στις φυλακές. Μοναδικός συμπαραστάτης του, ο φίλος του Μιχάλης Κυπριανού. Τα τελευταία χρόνια, όπως λέει, πριν την αποφυλάκισή του, «ο Γιώργος Παπανδρέου, ο Μητσοτάκης, η Μπακογιάννη, ο Σαμαράς, ο Μολυβιάτης, ο Παπαληγούρας ενδιαφέρθηκαν. Μοναδική ίσως εξαίρεση ο Σημίτης» .
Μαζί με τα χρόνια της φυλακής, ο Σταύρος αφιέρωσε 30 χρόνια σε αυτό που πίστευε. Οι δυσκολίες της κατασκοπευτικής δράσης ίσως δεν είναι τίποτα μπροστά σε αυτές που τον περίμεναν με την επιστροφή του.
«Όταν μπήκα στο αεροπλάνο για την Ελλάδα, ήταν σαν να ξαναγεννιόμουνα. Είχα σηκωθεί όρθιος πριν την προσγείωση και προσπαθούσαν οι αεροσυνοδοί να με πείσουν να κάτσω κάτω. Όταν πάτησα το πόδι μου, ήταν σαν να αγκάλιαζα τη μάνα μου. Τους αγκάλιασα όλους, είχα ξεχάσει πώς είναι. Έπρεπε να μιλήσω στο γιο που δεν είχα γνωρίσει.
Έλεγε η μαμά του πως όταν τους έβαλε η δασκάλα να ζωγραφίσουν το επάγγελμα του μπαμπά τα παιδιά, ο Παναγιώτης με ζωγράφισε πίσω απ’ τα κάγκελα. Δεν καταλάβαινε. Έπρεπε να ξαναμάθω να ζω με μια γυναίκα που πέρασε τα πάνδεινα. Προσπάθησαν να τη φέρουν στην Αμερική ως συνεργάτρια. Στην πρεσβεία την πέρασαν από τον ανιχνευτή ψεύδους. Την τελευταία στιγμή πήγε στο αεροδρόμιο και, αντί να πετάξει για Αμερική, ήρθε στην Καβάλα. Ανέθρεψε δουλεύοντας δυο βάρδιες τα παιδιά.
Το μεγάλο έχει προβλήματα. Προσπαθούμε να χτίσουμε ένα σπίτι, μας βοηθά και ο δήμαρχος ο Σάββας Μιχαηλίδης και ο νομάρχης ο Θεόφιλος Καλατζής. Δεν λέω, με συγκινούν πολλοί άνθρωποι απλοί. Και άνθρωποι όπως ο Εμφιετζόγλου που μοιάζει πολύ με τον παππού μου. Οι γιατροί στη Θεσσαλονίκη που ανάλαβαν να με ξανακάνουν άνθρωπο. Τους ευχαριστώ. Λέω πως ό,τι έκανα δεν πήγε χαμένο. Μου αρέσει στην πατρίδα. Είμαστε λίγο κακομαθημένοι, αλλά είναι η πατρίδα και ανησυχώ γι’ αυτή. Και για την Κύπρο και για τη Θράκη. Ακούω αυτά που λένε για τη Θράκη.
Μακάρι να ζούσαν παντού έτσι οι μειονότητες. Και στην Κύπρο πρέπει να δώσουν λύση. Δεν λέω για τους Τούρκους που γεννήθηκαν στο νησί, αυτοί είναι Κύπριοι. Λέω για τα στρατεύματα κατοχής, πρέπει να φύγουν. Αυτό είναι πολιτισμός».
Ο Σταύρος Λάλας ανησυχεί για όλα. Για τη χώρα, για την οικογένειά του, ακόμη και για να μην ξεχάσει να ευχαριστήσει κάποιον που τον βοήθησε. Με έναν τρόπο που μοιάζουν να μπερδεύονται η υπευθυνότητά του με τη φύση του. Αυτή η φύση του ανθρώπου που έμαθε να κρύβει μια πλευρά του στο σκοτάδι και να ανησυχεί. Ίσως αυτοί που τον πρόδωσαν (πλούσιοι πια, λένε οι πληροφορίες) να τον θεωρούν παράπλευρη απώλεια στο σκοτεινό κόσμο των μυστικών υπηρεσιών.
Μπορεί να τον αποκαλούν θύμα που πίστεψε πως μπορεί η σύγχρονη Ελλάδα να είναι απέναντί του όπως ίδιος ήθελε και φανταζόταν. Η αλήθεια είναι πως η ιστορία έχει τα θύματά της. Δεν μπορεί όμως κάποιος που γράφει ιστορία να είναι θύμα.
Ποιος «κάρφωσε» τον Στίβεν Λάλας
H «βίλα της Κρήτης», τα απόρρητα έγγραφα και ο μυστηριώδης «χειριστής» της ΕΥΠ

ΒΑΣΙΛΗΣ Γ. ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΣ |

Εφυγε από τη ζωή από ανίατη ασθένεια, πριν από τέσσερα χρόνια, αλλά είναι ο άνθρωπος που συνέδεσε ένα σημαντικό κεφάλαιο της ζωής του με την υπόθεση του διαβόητου ελληνοαμερικανού κατασκόπου Στίβεν Λάλας. Ο ταξίαρχος της ΕΥΠ Αναξαγόρας Σπιτάς, ο οποίος υπηρετούσε στη Διεύθυνση Κατασκοπείας, ήταν ο κύριος «χειριστής» του Στίβεν Λάλας εκ μέρους της ελληνικής κυβέρνησης και ο άνθρωπος που έχει χρεωθεί παρασκηνιακά την αναφερόμενη «προδοσία» και τη σύλληψη – από τις αμερικανικές αρχές τον Απρίλιο του 1993 – του ελληνοαμερικανού υπαλλήλου της πρεσβείας των ΗΠΑ στην Αθήνα. Ο Λάλας φυλακίστηκε για 12 χρόνια, με την κατηγορία ότι υπέκλεπτε απόρρητα έγγραφα της αμερικανικής πρεσβείας και τα παρέδιδε στην ελληνική κυβέρνηση.
«Το Βήμα» αποκαλύπτει 12 χρόνια μετά τη σύλληψη του Λάλας και λίγες εβδομάδες μετά την αποφυλάκισή του άγνωστες πτυχές της υπόθεσης που προκάλεσε σειρά προβλημάτων – για μεγάλο χρονικό διάστημα – στις σχέσεις της Ελλάδας με τις ΗΠΑ. Παράλληλα αποκαλύπτει την ταυτότητα και τη δράση του ανθρώπου-«κλειδιού» στην υπόθεση, δίνοντας απάντηση στο ερώτημα αν υπήρξε «προδοσία» του Λάλας από τον συγκεκριμένο άνθρωπο ή ευθύνεται ένα σύνολο λαθών που οδήγησαν τον ελληνοαμερικανό κατάσκοπο στα χέρια των Αμερικανών.
Ο Στίβεν Λάλας γεννήθηκε το 1953 στο Ντόβερ του Νιου Χάμσιρ, ήταν ελληνικής καταγωγής, από την Πόλη, και πολέμησε στο Βιετνάμ. Εχει παντρευτεί την κυρία Μαρία Μαϊνδανού-Λάλα και απέκτησε μαζί της δύο παιδιά. H γυναίκα του ζει στη Χρυσούπολη Καβάλας. Ενα μέρος της θητείας του ο Λάλας υπηρέτησε στο στρατηγείο του ΝΑΤΟ στη Σμύρνη, όπου προσεγγίστηκε για πρώτη φορά από έλληνες «πατριώτες», όπως τους χαρακτήρισε ο ίδιος σε συνέντευξή του στην εκπομπή «Φάκελοι» του Αλέξη Παπαχελά την προηγούμενη Τρίτη. Σύμφωνα με πληροφορίες, οι «πατριώτες» στους οποίους αναφέρεται ο Λάλας ήταν στελέχη του ελληνικού προξενείου στη Σμύρνη.
* Τα απόρρητα έγγραφα
Ο Λάλας υπηρετούσε στο Τμήμα Επικοινωνιών και παρέδωσε συνολικά 50 απόρρητα έγγραφα αλλά και ονόματα αμερικανών πρακτόρων. Την περίοδο 1984-1985 υπηρέτησε στο Βελιγράδι και το 1985 μετατέθηκε στην Κωνσταντινούπόλη, όπου διέμενε ως και το 1989. Θεωρούνταν ο μεγαλύτερος έλληνας «κατάσκοπος», το κύριο κλειδί της ελληνικής μυστικής διπλωματίας. Εδινε συνεχώς απόρρητα στοιχεία στις ελληνικές αρχές.
Εκείνη την περίοδο «σύνδεσμος» του Λάλας με την ΕΥΠ ήταν ένας αντισυνταγματάρχης, ο οποίος συναντούσε τον ελληνοαμερικανό κατάσκοπο στην περιοχή της Καβάλας, όπου υπήρχε κλιμάκιο της ΕΥΠ.
Ο Λάλας ταξίδευε συχνά από την Κωνσταντινούπολη στη Χρυσούπολη Καβάλας για να δει την οικογένειά του, μεταφέροντας παράλληλα στον αξιωματικό της ΕΥΠ απόρρητα στοιχεία. Ο «χειριστής» του Λάλας εκείνη την περίοδο μετατέθηκε αργότερα στο Πολεμικό Μουσείο, απ’ όπου και αποστρατεύθηκε.
Το 1989 ο Λάλας μετατέθηκε για λίγο στην Ταϊβάν και τον Δεκέμβριο του 1990 τοποθετήθηκε στη Μονάδα Επικοινωνίας Προγραμμάτων (ΜΕΠ) της πρεσβείας των ΗΠΑ στην Αθήνα. Ο Λάλας άρχισε να παραδίδει πάλι στις ελληνικές αρχές απόρρητα σήματα μεταξύ πρεσβείας ΗΠΑ και αμερικανικών υπηρεσιών – κυρίως του υπουργείου Εξωτερικών – στην Ουάσιγκτον.
«Σύνδεσμος» της ΕΥΠ με τον Στιβ Λάλας ορίστηκε τότε ο Αναξαγόρας Σπιτάς. Ο ταγματάρχης που καταγόταν από το Ρέθυμνο διατηρούσε – σύμφωνα με πρώην συναδέλφους του – στενές σχέσεις με το περιβάλλον του τότε πρωθυπουργού κ. Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Θεωρούνταν έμπειρος αξιωματικός και διορίστηκε προϊστάμενος της A’ Διεύθυνσης Κατασκοπείας και Συλλογής Πληροφοριών της ΕΥΠ. Κύρια αποστολή του ο χειρισμός του «υπερπολύτιμου» Στίβεν Λάλας. Ο Αναξαγόρας Σπιτάς ήταν ο μυστηριώδης «ταγματάρχης» τον οποίο αξιωματικοί του FBI μνημόνευαν ως «σύνδεσμο» με τον Λάλας, χωρίς όμως ποτέ να αποκαλύπτουν το όνομά του.
Ο Λάλας συναντούσε τον Αναξαγόρα Σπιτά σε ένα διαμέρισμα, σε κεντρική λεωφόρο στου Ζωγράφου, το οποίο είχε ενοικιαστεί από την ΕΥΠ. Ο Λάλας έπαιρνε όλα τα μέτρα προφύλαξης όταν έφευγε από την πρεσβεία και άλλαζε συνέχεια δρομολόγια. Μερικές φορές τον Λάλας συναντούσαν και δύο άλλοι αξιωματικοί της ΕΥΠ, υφιστάμενοι του Σπιτά στην A’ Διεύθυνση της ΕΥΠ. Ο ένας μάλιστα από αυτούς εξακολουθεί να υπηρετεί στις Μυστικές Υπηρεσίες.
* H μοιραία στιγμή
Οπως προέκυψε από την έρευνα των Αμερικανών, τη διετία 1991-1993 ο Λάλας έδωσε συνολικά 240 απόρρητα έγγραφα στην ελληνική πλευρά. H μοιραία στιγμή για τη δράση του ήλθε στις 26 Φεβρουαρίου 1993. H τότε υφυπουργός Εξωτερικών κυρία Βιργινία Τσουδερού ενημέρωσε τον τότε πρέσβη μας στις ΗΠΑ κ. Χρήστο Ζαχαράκη για μια άγνωστη πτυχή του θέματος των Σκοπίων, την οποία γνώριζαν μόνο οι Αμερικανοί. Είχαν συντάξει μάλιστα σχετικό υπεραπόρρητο έγγραφο που είχε σταλεί από την πρεσβεία των ΗΠΑ στην Αθήνα στην Ουάσιγκτον.
Τότε ο αμερικανός αξιωματούχος Ντέιβιντ Ράνσομ άρχισε να αντιλαμβάνεται ότι κάτι συμβαίνει στην πρεσβεία των ΗΠΑ στην Αθήνα και ανέθεσε στον Τζον Κουατρόκι, αξιωματικό του FBI, να διερευνήσει την υπόθεση. Ο Κουατρόκι ήλθε στην Ελλάδα στις 23 Μαρτίου 1993 και εστίασε αμέσως το ενδιαφέρον του σε επτά υπαλλήλους της πρεσβείας οι οποίοι είχαν τη δυνατότητα εισόδου στη Μονάδα Επικοινωνίας Προγραμμάτων (ΜΕΠ) και πρόσβαση στα απόρρητα έγγραφα. Σε αυτόν τον χώρο τοποθετήθηκαν από το FBI οι κάμερες που «έπιασαν» τελικά τις κινήσεις του Λάλας και τεκμηρίωσαν την κλοπή στοιχείων. Οι Αμερικανοί εντόπισαν στη συνέχεια και τις συναντήσεις του με τον «ταγματάρχη» της ΕΥΠ.
H αντίστροφη μέτρηση είχε αρχίσει. Στις 28 Απριλίου 1993 ο Λάλας κλήθηκε από την υπηρεσία του να ταξιδέψει στη Βιρτζίνια για να ενημερωθεί τάχα για ένα σημαντικό θέμα που σχετίζεται με τρομοκρατικές οργανώσεις. Μόλις κατέβηκε από το αεροπλάνο συνελήφθη.
* Ο πόλεμος στο παρασκήνιο
Ταυτόχρονα στις ελληνικές υπηρεσίες και στην κυβέρνηση ξεκινούσε ένας παρασκηνιακός πόλεμος για την «αποκάλυψη» του ρόλου του Λάλας και κυρίως για το αν και πώς «καρφώθηκε» η δράση του στην αμερικανική πλευρά.
Πολλοί άρχισαν να διατυπώνουν κατηγορίες κατά του «χειριστή» του Αναξαγόρα Σπιτά με υπονοούμενα για «προδοσία».
Στελέχη της ΕΥΠ που είχαν ενημέρωση για την υπόθεση Λάλας αναφέρουν σήμερα ότι «δεν υπάρχει θέμα συνειδητής πράξης αποκάλυψης του ρόλου του Λάλας αλλά ένας συνδυασμός μοιραίων λαθών».
Πρώτο λάθος θεωρήθηκε η πρόταση που έγινε από ελληνικής πλευράς στον Λάλας το 1989 να φύγει από το αμερικανικό προξενείο της Κωνσταντινούπολης και να έλθει στην πρεσβεία των ΗΠΑ στην Αθήνα.
H μετάθεσή του δεν ήταν συμπτωματική, όπως πιστεύουν πολλοί, αλλά πραγματοποιήθηκε με πρωτοβουλία των ελλήνων χειριστών του, που έπεισαν τον Λάλας να υποβάλει σχετική πρόταση.
Επίσης δεν λαμβάνονταν ειδικά μέτρα «προστασίας» στις συναντήσεις του Λάλας με αξιωματικούς της ΕΥΠ. Επιπλέον δεν τον ρωτούσαν μόνο για εθνικά θέματα αλλά του ζητούσαν να φέρνει έγγραφα που αφορούσαν τη γνώμη επιτελών του Στέιτ Ντιπάρτμεντ για διάφορους έλληνες πολιτικούς, εξαιτίας και των έντονων πολιτικών αντιπαραθέσεων εκείνης της περιόδου.
* Πληροφορίες σαν φέιγ βολάν
Το σημαντικότερο πρόβλημα ήταν ότι οι πληροφορίες του Λάλας άρχισαν τότε να μην περνούν από το «φίλτρο» των υπηρεσιών της ΕΥΠ, να μην υπάρχει διαβάθμιση των εγγράφων και να μην παραδίνονται στην πολιτική ηγεσία μέσα από συγκροτημένες διαδικασίες. Στελέχη της ΕΥΠ υποστηρίζουν σήμερα ότι «οι πληροφορίες του Λάλας διοχετεύονταν άκριτα σε στελέχη της κυβέρνησης, με τα οποία τα αρμόδια στελέχη της ΕΥΠ διατηρούσαν προσωπικές σχέσεις. Οι πληροφορίες του Λάλας άρχισαν να μοιράζονται σαν φέιγ βολάν, χωρίς καμία επεξεργασία. Και τότε έγινε το λάθος με την αναφορά της κυρίας Τσουδερού που πρόδιδε την εκ των έσω ενημέρωση».
H θεωρία για συνδυασμό λαθών στην υπόθεση Λάλας ενισχύεται από το γεγονός ότι ο δικηγόρος του Λάλας Τζον Σουεράινγκ δεν μίλησε ποτέ για προδοσία αλλά για «ακούσια ενέργεια», που οδήγησε στη σύλληψή του.
Ο Αναξαγόρας Σπιτάς αποστρατεύθηκε το 1993 από την ΕΥΠ, μετά τις εκλογές του Οκτωβρίου, και απεβίωσε – προ τετραετίας – σε ηλικία 55 ετών, ύστερα από πολύχρονη μάχη με ανίατη ασθένεια.

Βετεράνος

filologos10.wordpress.com