Βρέθηκε η Ατλαντίδα, Γιγαντιαίες Σφίγγες και Πυραμίδες στο Τρίγωνο των Βερμούδων!

Βρέθηκε η Ατλαντίδα, Γιγαντιαίες Σφίγγες και Πυραμίδες στο Τρίγωνο των Βερμούδων...
Ίσως και να επισκιάζει την ανακάλυψη της Τροίας η ανακάλυψη της Ατλαντίδος. Δύο τολμηροί επιστήμονες ο Paul Weinzweig και η Pauline Zalitzki, ισχυρίζονται ότι την βρήκαν. Ανακάλυψαν τα βυθισμένα ερείπια μιας αρχαίας πόλεως στις ακτές της Κούβας.
Στο μακρινό παρελθόν η περιοχή ήταν στεριά, αλλά τώρα μόνο το νησί της Κούβας στέκεται έξω από το νερό. Η αρχαία πόλη βρίσκεται 183 μέτρα κάτω από τον ωκεανό και η ομάδα των ερευνητών με επικεφαλής τους Weinzweig και Zalitzki είναι πεπεισμένοι ότι είναι η Ατλαντίδα – η χαμένη πόλη για πάνω από 10.000 χρόνια.

Το σημείο που βρέθηκε περιλαμβάνει αρκετές σφίγγες και τουλάχιστον τέσσερις γιγάντιες πυραμίδες μαζί με άλλες κατασκευές. Βρίσκεται δε στα όρια του Τριγώνου των Βερμούδων.
Σφίγγες και Πυραμίδες ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΕΣ της Αιγύπτου: Οι πυραμίδες είναι μεγαλύτερες από την πυραμίδα του Χέοπος της Αιγύπτου!!! Ο arclein από το Vancouver του Καναδά, του TERRAFORMING TERRA αναφέρει: «Γιατί δεν ανακαλύφθηκαν πρωτύτερα; Μα τι νομίζεται; Φυσικά, οι ΗΠΑ τις ανακάλυψαν κατά την διάρκεια της κρίσεως της Κούβας στην δεκαετία του 60. Τα πυρηνικά υποβρύχια που περιπολούσαν στα βαθειά νερά του κόλπου τις συνάντησαν. Αμέσως απέκλεισαν το μέρος και άρχισαν να ψάχνουν για αντικείμενα, ώστε να μην πέσουν στα χέρια των Ρώσων. Ένα πληροφοριοδότης από τον στρατό που υπηρετούσε στο Montego Bay μου είπε ότι ακόμη δουλεύουν στην περιοχή και παίρνουν αντικείμενα και όργανα περιλαμβάνοντας και αυτά που ακόμη δουλεύουν από την δεκαετία του 60»! Τα ίδια υποστηρίζει ο δημοσιογράφος Luis Mariano Fernandez, ότι όντως είχε ανακαλυφθεί δεκαετίες πριν. Δώσε μια ματιά στιςΕλληνικές Πυραμίδες που τις έχουν παραπεταμένες !!!


Αρχαία Σύμβολα και Πικτογράμματα: Επίσης εκπληκτικό είναι ότι οι πάνω στις κατασκευές υπάρχουν αρχαία σύμβολα και πικτογράμματα! Φανταστείτε τι θα είχαμε μάθει. Ας είναι καλά ο Πλάτωνας για αυτά που ξέρουμε σήμερα. Ίσως αν έγραφε περισσότερα να διακινδύνευε μια ακόμη δίκη κεφαλών Ερμού, μοιραία αυτήν την φορά. Γιατί τότε θα μαθαίναμε για την Ελλάδα της Αιγηίδος και την τεχνολογία που διέθετε, (μαγνητικές καλύπτρες, τεχνολογία αντιύλης, ανώτερη από τα “Όπλα Κβαντικού Δυναμικού” κλπ) και ακόμη για πολλά άλλα. Μα είναι πέρα από οφθαλμοφανές πως ξαφνικά ¨ανακαλύπτουν” πυραμίδες δες …Ανακαλύφθηκαν οι πρώτες Ετρουσκικές Πυραμίδες και Αρχαίες Πυραμίδες Βρέθηκαν στην Ανταρκτικήόπως αξίζει να δεις και Τι συμβαίνει στον Άρη; Οι Αληθινές Ιστορίες
«Όταν άκουσε αυτά ο Σόλων, θαύμασε και παρακάλεσε τους ιερείς να του διηγηθούν ακριβώς και κατά σειρά για τους παλιούς του συμπολίτες.
Και ο ιερέας αποκρίθηκε: »Δεν έχω λόγο να αρνηθώ, ώ Σόλων, αλλά για χάρη σου και για χάρη της πόλης σου, θα μιλήσω και προ πάντων για χάρη της θεάς Αθηνάς, που έθρεψε και εκπαίδευσε και τη πόλη σας και τη δική μας, πρωτύτερα όμως τη δική σας, κατά χίλια έτη και αργότερα τη δική μας. Για την ίδρυση της πόλης μας, στα ιερά μας βιβλία, είναι γραμμένος ο αριθμός οκτώ χιλιάδες χρόνια. Αλλά για τους συμπολίτες σου, που υπήρξαν πριν από εννέα χιλιάδες χρόνια, θα σου φανερώσω με λίγα λόγια και τους νόμους τους και από τα έργα τους το μεγαλύτερο απ’ όλα.
Λένε οι γραφές μας ότι κάποτε η πόλη σας κατέστρεψε μια πολύ μεγάλη δύναμη, που είχε προσβάλει συγχρόνως ολόκληρη την Ευρώπη και την Ασία, ξεκινώντας απ’ έξω, από το Ατλαντικό πέλαγος. Γιατί τότε από το πέλαγος εκείνο μπορούσε κανείς να περάσει, γιατί υπήρχε νήσος μπροστά στο στόμιο, που σεις ονομάζετε »στήλες του Ηρακλέους». Και η νήσος αυτή ήταν μεγαλύτερη από τη Λιβύη μαζί και την Ασία και απ’ αυτή μπορούσε κανείς τότε να πάει στις άλλες νήσους και απ’ εκεί σε όλη την απέναντι ήπειρο, που είναι γύρω από κείνη τη θάλασσα, που είναι πραγματική θάλασσα. Γιατί το μέρος αυτό, που είναι μέσα από το στόμιο του πορθμού, φαίνεται μάλλον σαν λιμάνι με στενή είσοδο, ενώ εκείνη είναι πραγματικός ωκεανός. Και η στεριά που την περιβάλλει μπορεί πολύ σωστά να λέγεται ήπειρος.



Σ’ αυτή, λοιπόν, τη νήσο Ατλαντίδα, σχηματίστηκε μεγάλη και θαυμαστή δύναμη από βασιλιάδες, που εξουσίαζε όλη τη νήσο και πολλές άλλες νήσους και μέρη της ηπείρου. Και ακόμη εξουσίαζε από το μέρος της εσωτερικής θάλασσας στην Αφρική μέχρι την Αίγυπτο και στην Ευρώπη μέχρι την Τυρρηνία.
Όλη αυτή η δύναμη ενώθηκε και επιχείρησε κάποτε ορμητικά να υποδουλώσει και τη δική σας χώρα και τη δική μας και όλες όσες είναι δώθε από το στενό. Και τότε, ώ Σόλων, η δύναμη της πόλης σας, φάνηκε καθαρά σε όλους τους ανθρώπους. Γιατί, υπερέχουσα απ’ όλους στο θάρρος και σε όλες τις πολεμικές τέχνες, στην αρχή έχοντας την αρχηγία των Ελλήνων, έπειτα αναγκαστικά μονάχη, όταν οι άλλοι την εγκατέλειψαν, αφού έφτασε στον χειρότερο κίνδυνο, νίκησε τους επιδρομείς και σήκωσε τρόπαια, όσους δεν υποδουλώθηκαν ακόμη τους εμπόδισε να υποδουλωθούν και τους άλλους όλους, που κατοικούσαν δώθε από τις Ηράκλειες στήλες, γενναία, όλους τους ελευθέρωσε.» Ἕλληνες ἀεί παῖδες (Πλάτων, Τίμαιος)
Βρέθηκε η Ατλαντίδα, Γιγαντιαίες Σφίγγες και Πυραμίδες στο Τρίγωνο των Βερμούδων
Ίσως και να επισκιάζει την ανακάλυψη της Τροίας η ανακάλυψη της Ατλαντίδος. Δύο
τολμηροί επιστήμονες ο Paul Weinzweig και η Pauline Zalitzki, ισχυρίζονται ότι την βρήκαν. Ανακάλυψαν τα βυθισμένα ερείπια μιας αρχαίας πόλεως στις ακτές της Κούβας.

Στο μακρινό παρελθόν η περιοχή ήταν στεριά, αλλά τώρα μόνο το νησί της Κούβας στέκεται έξω από το νερό. Η αρχαία πόλη βρίσκεται 183 μέτρα κάτω από τον ωκεανό και η ομάδα των ερευνητών με επικεφαλής τους Weinzweig και Zalitzki είναι πεπεισμένοι ότι είναι η Ατλαντίδα – η χαμένη πόλη για πάνω από 10.000 χρόνια.

Το σημείο που βρέθηκε περιλαμβάνει αρκετές σφίγγες και τουλάχιστον τέσσερις γιγάντιες πυραμίδες μαζί με άλλες κατασκευές. Βρίσκεται δε στα όρια του Τριγώνου των Βερμούδων.

 

Σφίγγες και Πυραμίδες ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΕΣ της Αιγύπτου: Οι πυραμίδες είναι μεγαλύτερες από την πυραμίδα του Χέοπος της Αιγύπτου!!! Ο arclein από το Vancouver του Καναδά, του TERRAFORMING TERRA αναφέρει: «Γιατί δεν ανακαλύφθηκαν πρωτύτερα; Μα τι νομίζεται; Φυσικά, οι ΗΠΑ τις ανακάλυψαν κατά την διάρκεια της κρίσεως της Κούβας στην δεκαετία του 60. Τα πυρηνικά υποβρύχια που περιπολούσαν στα βαθειά νερά του κόλπου τις συνάντησαν. Αμέσως απέκλεισαν το μέρος και άρχισαν να ψάχνουν για αντικείμενα, ώστε να μην πέσουν στα χέρια των Ρώσων. Ένα πληροφοριοδότης από τον στρατό που υπηρετούσε στο Montego Bay μου είπε ότι ακόμη δουλεύουν στην περιοχή και παίρνουν αντικείμενα και όργανα περιλαμβάνοντας και αυτά που ακόμη δουλεύουν από την δεκαετία του 60»! Τα ίδια υποστηρίζει ο δημοσιογράφος Luis Mariano Fernandez, ότι όντως είχε ανακαλυφθεί δεκαετίες πριν. Δώσε μια ματιά στιςΕλληνικές Πυραμίδες που τις έχουν παραπεταμένες !!!

Αρχαία Σύμβολα και Πικτογράμματα: Επίσης εκπληκτικό είναι ότι οι πάνω στις κατασκευές υπάρχουν αρχαία σύμβολα και πικτογράμματα! Φανταστείτε τι θα είχαμε μάθει. Ας είναι καλά ο Πλάτωνας για αυτά που ξέρουμε σήμερα. Ίσως αν έγραφε περισσότερα να διακινδύνευε μια ακόμη δίκη κεφαλών Ερμού, μοιραία αυτήν την φορά. Γιατί τότε θα μαθαίναμε για την Ελλάδα της Αιγηίδος και την τεχνολογία που διέθετε, (μαγνητικές καλύπτρες, τεχνολογία αντιύλης, ανώτερη από τα “Όπλα Κβαντικού Δυναμικού” κλπ) και ακόμη για πολλά άλλα. Μα είναι πέρα από οφθαλμοφανές πως ξαφνικά ¨ανακαλύπτουν” πυραμίδες δες …Ανακαλύφθηκαν οι πρώτες Ετρουσκικές Πυραμίδες και Αρχαίες Πυραμίδες Βρέθηκαν στην Ανταρκτικήόπως αξίζει να δεις και Τι συμβαίνει στον Άρη; Οι Αληθινές Ιστορίες

 
«Όταν άκουσε αυτά ο Σόλων, θαύμασε και παρακάλεσε τους ιερείς να του διηγηθούν ακριβώς και κατά σειρά για τους παλιούς του συμπολίτες.

Και ο ιερέας αποκρίθηκε: »Δεν έχω λόγο να αρνηθώ, ώ Σόλων, αλλά για χάρη σου και για χάρη της πόλης σου, θα μιλήσω και προ πάντων για χάρη της θεάς Αθηνάς, που έθρεψε και εκπαίδευσε και τη πόλη σας και τη δική μας, πρωτύτερα όμως τη δική σας, κατά χίλια έτη και αργότερα τη δική μας. Για την ίδρυση της πόλης μας, στα ιερά μας βιβλία, είναι γραμμένος ο αριθμός οκτώ χιλιάδες χρόνια. Αλλά για τους συμπολίτες σου, που υπήρξαν πριν από εννέα χιλιάδες χρόνια, θα σου φανερώσω με λίγα λόγια και τους νόμους τους και από τα έργα τους το μεγαλύτερο απ’ όλα.

Λένε οι γραφές μας ότι κάποτε η πόλη σας κατέστρεψε μια πολύ μεγάλη δύναμη, που είχε προσβάλει συγχρόνως ολόκληρη την Ευρώπη και την Ασία, ξεκινώντας απ’ έξω, από το Ατλαντικό πέλαγος. Γιατί τότε από το πέλαγος εκείνο μπορούσε κανείς να περάσει, γιατί υπήρχε νήσος μπροστά στο στόμιο, που σεις ονομάζετε »στήλες του Ηρακλέους». Και η νήσος αυτή ήταν μεγαλύτερη από τη Λιβύη μαζί και την Ασία και απ’ αυτή μπορούσε κανείς τότε να πάει στις άλλες νήσους και απ’ εκεί σε όλη την απέναντι ήπειρο, που είναι γύρω από κείνη τη θάλασσα, που είναι πραγματική θάλασσα. Γιατί το μέρος αυτό, που είναι μέσα από το στόμιο του πορθμού, φαίνεται μάλλον σαν λιμάνι με στενή είσοδο, ενώ εκείνη είναι πραγματικός ωκεανός. Και η στεριά που την περιβάλλει μπορεί πολύ σωστά να λέγεται ήπειρος.

 

Σ’ αυτή, λοιπόν, τη νήσο Ατλαντίδα, σχηματίστηκε μεγάλη και θαυμαστή δύναμη από βασιλιάδες, που εξουσίαζε όλη τη νήσο και πολλές άλλες νήσους και μέρη της ηπείρου. Και ακόμη εξουσίαζε από το μέρος της εσωτερικής θάλασσας στην Αφρική μέχρι την Αίγυπτο και στην Ευρώπη μέχρι την Τυρρηνία.

Όλη αυτή η δύναμη ενώθηκε και επιχείρησε κάποτε ορμητικά να υποδουλώσει και τη δική σας χώρα και τη δική μας και όλες όσες είναι δώθε από το στενό. Και τότε, ώ Σόλων, η δύναμη της πόλης σας, φάνηκε καθαρά σε όλους τους ανθρώπους. Γιατί, υπερέχουσα απ’ όλους στο θάρρος και σε όλες τις πολεμικές τέχνες, στην αρχή έχοντας την αρχηγία των Ελλήνων, έπειτα αναγκαστικά μονάχη, όταν οι άλλοι την εγκατέλειψαν, αφού έφτασε στον χειρότερο κίνδυνο, νίκησε τους επιδρομείς και σήκωσε τρόπαια, όσους δεν υποδουλώθηκαν ακόμη τους εμπόδισε να υποδουλωθούν και τους άλλους όλους, που κατοικούσαν δώθε από τις Ηράκλειες στήλες, γενναία, όλους τους ελευθέρωσε.» Ἕλληνες ἀεί παῖδες (Πλάτων, Τίμαιος)

















conspiracyfeeds

Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ

Η Αρχαιοελληνική Αντίληψη Περί Πατρίδας και ο Σημερινός Ευτελισμός της: H περί πατρίδας πολιτική αντίληψη των κλασικών ελλήνων και η νεώτερη προπαγανδιστική διαστροφή της σε “πατριωτισμό”, “εθνική ενότητα” και “εθνική ομοψυχία”

Οι Έλληνες δεν μάχονταν για «ιδέες», «ιδανικά» και άλλες ιδεολογικοποιημένες (αυτ)απάτες, αλλά για απόλυτα καθορισμένες και χειροπιαστές σημασίες, όπως η πόλη – πατρίδα. Η τελευταία σε πλήρη αντίθεση με τον σημερινό συσκοτισμό της (βλ. «έθνος – κράτος») δεν ήταν μια ιδεολογική αφαίρεση· ήταν πρωταρχικά μια αυτοκυβερνώμενη ανθρώπινη κοινότητα, η οποία αυτοπροσδιοριζόταν βιολογικά (κοινός γεννήτορας και πρόγονοι), χρονικά (κοινή ιστορική διαδρομή), συνειδησιακά (κοινά έθιμα, θεσμοί, σημασίες κ.λπ.) και, μόνο δευτερευόντως, γεωγραφικά.

Ο γεωγραφικός προσδιορισμός της πατρίδας φαίνεται, ότι ιεραρχείτο ως δευτερεύων, αφού αρκετές φορές υποχωρούσε υπό το βάρος άλλων, κοινωνικών, πολιτικών κ.ά. παραγόντων. Οι αναρίθμητες αποικίες των ελλήνων ιδρύθηκαν σε περιοχές, όπου αυτοί δεν μπορούσαν να επικαλεστούν κανένα γεωγραφικό παρελθόν και οι νέες ελληνικές πόλεις εγκαθιδρύθηκαν βασισμένες αποκλειστικά στους άλλους παράγοντες.

Επίσης ο Θεμιστοκλής θεωρούσε δευτερεύοντα τον γεωγραφικό προσδιορισμό της Αθήνας, όταν απείλησε, πως αν οι υπόλοιποι έλληνες δεν επιθυμούσαν να δώσουν ναυμαχία στη Σαλαμίνα, οι αθηναίοι θα πήγαιναν να ξαναϊδρύσουν την πόλη τους στην Ιταλία. Βλ. επίσης τη ρήση στον Θουκυδίδη «άνδρες γαρ πόλις» («η πόλη είναι οι άνδρες της», Ζ΄ 77,) δηλαδή οι πολίτες της, που φέρουν παντού και πάντα την πολιτική τους διαπαιδαγώγηση και με αυτόν τον τρόπο δίνουν ύπαρξη στη πόλη.

Αλλά και γενικότερα οι Έλληνες δεν προσδιόριζαν την πόλη-πατρίδα με γεωγραφικούς όρους, αφού έλεγαν π.χ. «οι αθηναίοι», ή «οι κορίνθιοι» και ποτέ «η Αθήνα», ή «η Κόρινθος». Ήταν, κατά συνέπεια, κάτι απολύτως συγκεκριμένο, για το οποίο άξιζε να πεθάνει κάποιος, ακριβώς επειδή δέν άξιζε να ζει χωρίς αυτό. Δεν θα ήταν υπερβολή αν λέγαμε ότι οι αρχαίοι Έλληνες, σαν ο πρώτος πολιτικά ελεύθερος λαός της Ιστορίας, είναι οι εφευρέτες της πατρίδας.

Η αυτοκυβερνώμενη πατρίδα – πόλη αποτελούσε για τους έλληνες έννοια κατ΄ εξοχήν πολιτική. Στον Επιτάφιο του Περικλέους (όπως τον αποδίδει ο Θουκυδίδης) κατονομάζονται οι χειροπιαστές αιτίες, για τις οποίες καλούνταν να πολεμήσουν οι αθηναίοι: η επιβεβαιωμένη στην πράξη ευνομία τους, οι απεριόριστες ευκαιρίες, που είχε ο καθένας σε αυτή την πόλη για να αναπτύξει τις δυνατότητές του, οι θεσμοί τους ως προϊόν αυθεντικής (=αυτόνομης) συλλογικότητας, η πολιτικώς θεσμισμένη (=έμπρακτη) ταύτιση ατομικού και συλλογικού συμφέροντος, η αναμφισβήτητη πληρότητα της ζωής τους.

Πουθενά στο συναρπαστικό αυτό κείμενο δεν θα βρει κανείς τον μεταγενέστερο πατριδοκάπηλο μελοδραματισμό, ύποπτους συλλογιστικούς ακροβατισμούς (στους οποίους ανέκαθεν επεδίδετο η εθνικιστική προπαγάνδα, βλ. «έθνος – κράτος»), συγκινησιακά φορτισμένες κοινοτοπίες και λοιπά ιδεολογικοποιημένα ξεροκόκαλα, από αυτά, που πετούν συχνότατα οι έμποροι του πολέμου στις αποβλακωμένες ανθρωπομάζες/κρέας για τα κανόνια τους.

Ακόμα και η παραδοσιακή ομηρική έννοια της εξιδανικευμένης πολεμικής δόξας, απέκτησε στην κλασική εποχή υλικό σημείο αναφοράς: οι πεσόντες, π.χ. του Μαραθώνα, θεωρούνται πλέον δοξασμένοι ήρωες, όχι απλώς επειδή πολέμησαν γενναία, αλλά γιατί πολέμησαν για χειροπιαστά πράγματα, π.χ. για την πολιτική κοινότητά τους. Αλλά και από την Ιλιάδα (Β΄ 212 κ.ε.) δεν λείπει το πρωτόλειο μιας υλιστικής και πολιτικής αντίληψης περί πολέμου.

Ο Θερσίτης, ένας συνηθισμένος πολεμιστής, που θέλει να επιστρέψουν οι αχαιοί στην Ελλάδα αντί να συνεχίσουν τον πόλεμο, απευθύνεται με παρρησία στον Αγαμέμνονα λέγοντάς του, ότι: «οι σκηνές σου είναι γεμάτες από χαλκό και γυναίκες, εκλεκτά λάφυρα, που εμείς οι αχαιοί σου δίνουμε όποτε κατακτάμε μια πόλη. Είσαι άπληστος για το χρυσάφι, που οι αλογάρηδες Τρώες θα σου φέρουν ως λύτρα για τον γιό τους, που εγώ, ή κάποιος άλλος αχαιός θα αιχμαλωτίσει; Ή για κάποια γυναίκα που θα κοιμάσαι μαζί της και θα κρατάς μόνο για τον εαυτό σου;» Στη συνέχεια λέει, ότι είναι ανάρμοστο να παρατείνεται ο πόλεμος μόνο και μόνο για να οικειοποιείται ένας βασιλιάς τη μερίδα του λέοντος από τα λάφυρα. Ο Θερσίτης, σαν συνειδητοποιημένος πολίτης, απαιτεί να έχει λόγο στα τής εκστρατείας, στην πορεία της, στη διανομή των ωφελημάτων της κ.λπ.

Το αντιπροσωπευτικότερο επιχείρημα, που μπορεί να επικαλεστεί κανείς σχετικά με το πώς οι έλληνες της κλασικής εποχής αντιλαμβάνονταν την κατ΄ εξοχήν πολιτική διάσταση της πατρίδας, βρίσκεται στον Ηρόδοτο (Ε΄ 78): «Φαίνεται δε όχι μόνο από ένα παράδειγμα αλλά γενικώς πόσο σπουδαίο πράγμα είναι η ισηγορία. Διότι όταν οι αθηναίοι διοικούντο τυραννικά δεν ήσαν καθόλου καλύτεροι στα πολεμικά από κανέναν από τους γείτονές τους, απαλλαγέντες όμως από τους τυράννους έγιναν οι καλύτεροι όλων.

Τούτο φανερώνει, ότι όταν ήσαν υποταγμένοι συμπεριφέρονταν εκουσίως ως δειλοί, σκεπτόμενοι, ότι εργάζονται για τον δεσπότη τους, όταν όμως ελευθερώθηκαν, ο καθένας έδειχνε προθυμία να εργαστεί σκεπτόμενος, ότι εργάζεται για τον εαυτό του». Με άλλα λόγια ο άνθρωπος αποκτά πατρίδα μόνο όταν γίνεται πολίτης. Και τότε, αν χρειαστεί, πολεμάει για τον εαυτό του και άρα για την πατρίδα του (και όχι το αντίστροφο). Καμία σχέση με υπηκόους, που σύρονται στα πεδία των μαχών ωθούμενοι από το ιδεολογικό («εθνικό») κουτόχορτο, που τούς έχει ταΐσει κάποιος πατριδοκάπηλος εξουσιαστής.

Ακόμα και μετά τον πελοποννησιακό πόλεμο, όπου παρατηρείται μια όξυνση των κοινωνικών συγκρούσεων εντός των εξασθενημένων πόλεων και όπου η κοινωνική συνοχή τίθεται συχνά υπό αίρεση, οι έλληνες παραμένουν υποψιασμένοι πολίτες και δεν συγκινούνται από καμιά υποκριτική επίκληση για κοινωνική ειρήνη στο όνομα δήθεν της πατρίδας-πόλης. Εξ άλλου τέτοιου είδους επικλήσεις είναι ανύπαρκτες στην ελληνική αρχαιότητα: η όποια επίκληση της πατρίδας γινόταν πάντα συνοδεία επιχειρημάτων, όπως π.χ. στον Επιτάφιο του Περικλή.

Σε κάθε άλλη περίπτωση (π.χ. τυραννίας, κοινωνικής ανισότητας κ.λπ.) η στάσις (και ό,τι αυτή συνεπαγόταν, π.χ, τον φόνο «συμπολιτών» – αρπακτικών, δηλαδή ομοεθνών) θεωρείται όχι μόνο δικαιολογημένη, αλλά και αυτονόητη (σε πλήρη αντίθεση με τη σημερινή εποχή, όπου θεωρείται σεμνότυφα «εθνική προδοσία» -σημειωτέον, ότι για «εθνική προδοσία» δεν είχαν κατηγορηθεί ούτε οι μηδίσαντες έλληνες). Tα αρχαία πολιτικά συγγράμματα πραγματεύτηκαν το φαινόμενο της στάσεως, χωρίς υποκρισία, ως προϊόν της κοινωνικής ανισότητας (βλ. Αριστοτέλους, Πολιτικά,V,1301 a25-1301 b 18. Αλλά και Αινεία Τακτικού, Πολιορκητικά XIV, 1).

Οι αρχαίοι Έλληνες διέθεταν ανέκαθεν πλήρη επίγνωση, ότι αποτελούν έθνος με κοινή καταγωγή, γλώσσα, πολιτισμό κ.λπ.. Ωστόσο, αυτό δεν τους έλεγε και πολλά πράγματα από πολιτικής πλευράς. Γνώριζαν, ότι η κοινωνική συνοχή απαιτεί πολύ περισσότερα πράγματα από απλοϊκές ιδεολογικές καταφυγές σε κάποιο «κοινό αίμα» κι ότι εξασφαλίζεται μόνο εάν η έμφαση δοθεί στο πολιτικό μέρος τού προβλήματος.

Ο Ελληνικός πολιτικός στοχασμός αναδύθηκε από αυτό ακριβώς το «κοινό αίμα», που έχυναν αλύπητα οι έλληνες στις μεταξύ τους «αντεθνικές» συγκρούσεις και, κυρίως, στον συχνό κοινωνικό πόλεμο εντός των πόλεων. Η κοινή εθνική καταγωγή μπορεί να βοηθήσει στην κοινωνική συνοχή, αλλά δεν μπορεί ούτε να τη δημιουργήσει, ούτε να την διατηρήσει. Γνώριζαν, ότι η επίκληση της κοινής καταγωγής δεν επαρκεί για να αποτρέπει τις κοινωνικές συγκρούσεις κι ότι ήταν επισφαλής βάση, ώστε να θεμελιώσουν επάνω της την πολιτική τους αναζήτηση και πρακτική.

Αυτό το έκανε πολύ αργότερα ο νεώτερος εξουσιασμός επινοώντας το φαιδρό υβρίδιο του «έθνους-κράτους». Το εθνοκράτος παγίωσε στη συλλογική συνείδηση μια αποϊεροποιημένη και χυδαία εδαφική/συνοριακή αντίληψη της πατρίδας.

Πολεμικό συμβούλιο ( 1os πίνακας του Θ. Βρυζάκη 1819-1878). Στις κλέφτικες ομάδες (που πολλές φορές συγκέντρωναν εκατοντάδες παληκάρια) ξαναέζησε το πνεύμα των περίφημων συμβουλίων των πολεμιστών της Ιλιάδας, αλλά και των λαϊκών συνελεύσεων (εκκλησιών του Δήμου) της κλασικής εποχής. Έτσι, ο πόλεμος διεξάγεται ελληνικότατα, από μια στοιχειωδώς πολιτική κοινότητα και όχι από έναν στρατό σκλάβων.

Στην αρχαία Ελληνική πόλη η στράτευση γινόταν περισσότερο αντιληπτή ως τιμή παρά ως υποχρέωση. Αυτό συνέβαινε, διότι ο στρατός ήταν στρατός πολιτών και όχι υπηκόων, ή σκλάβων. Οι οπλίτες/πολίτες, σε αντίθεση με σήμερα, είχαν μια πραγματική -και όχι ιδεολογική- πατρίδα να υπερασπίσουν: π.χ. ως άτομα είχαν ολοκληρωμένη πολιτική οντότητα και όχι τα σημερινά καχεκτικά «πολιτικά δικαιώματα».

Κατά τον ίδιο τρόπο οι αγωνιστές του 1821 αντιλαμβάνονταν την πατρίδα ως κάτι χειροπιαστό κι όχι ως μια αφηρημένη ιδέα. Γι΄ αυτό, η μισθοδοσία των παλληκαριών τους και η δίκαιη διανομή των λαφύρων, απασχολούσαν τούς οπλαρχηγούς το ίδιο με τον σχεδιασμό των συγκρούσεων. Αυτό δεν οφειλόταν στον ελλιπή, λόγω ανυπαρξίας τακτικού στρατού, εφοδιασμό (ο τακτικός στρατός ήταν άλλωστε κάτι, που τους προξενούσε αποστροφή).

Απλώς δεν δέχονταν να πολεμήσουν για την «πατρίδα» των κοτσαμπασήδων και των φαναριωτών, που ήσαν αραγμένοι στα μετόπισθεν (αναλόγως έπρατταν και τα πληρώματα των πλοίων). Επίσης, από ένα σημείο και μετά, απαιτούσαν και συμμετοχή στην πολιτική εξουσία. Όποιος διαβάσει, έστω και επί τροχάδην, τα απομνημονεύματα των διαφόρων οπλαρχηγών του 1821 θα διαπιστώσει την πλήρη ομοφωνία τους στο να μήν πολεμούν, κατά το κοινώς λεγόμενο, «για την ψυχή της μάνας τους» αλλά, για «πεζά» υλικά πράγματα, τόσο για τους ίδιους, όσο και για τους πολεμιστές τους: χρήματα, λάφυρα, αγροτικές εκτάσεις, πολιτική συμμετοχή. Κάτι, που (κακώς) θα απογοητεύσει τους γαλουχημένους με τις προπαγανδιστικές αγιογραφίες, που προωθεί το νεοελληνικό εθνοκράτος.

Χιλιετίες πρωτύτερα, ο -ολιγαρχικός- Πλάτων (Πολιτεία VIII, 551 d-e) είχε παραδεχθεί, ότι οι ολιγαρχικοί δεν είναι ικανοί να κάνουν πόλεμο «γιατί είναι αναγκασμένοι, ή να οπλίσουν το πλήθος, οπότε θα το φοβούνται περισσότερο από τους εχθρούς, ή να μην το χρησιμοποιήσουν καθόλου». Το οπλισμένο πλήθος του 1821, σε πλήρη αντίθεση με τους νεοέλληνες απογόνους του, γνώριζε ενστικτωδώς αυτή την αλήθεια και πολεμούσε για τους δικούς του λόγους, οι οποίοι συνήθως δεν είχαν καμία σχέση με τα πολιτικά «μαγειρέματα» των ελληνικών εξουσιαστικών ομάδων της εποχής.

Η ρίζα αυτής τής εντελώς αντιιδεολογικής αντίληψης περί πατρίδας, πολέμου και στρατού είναι κοινή τόσο στους αρχαίους, όσο και στους νεώτερους. Σε κάθε περίπτωση πρόκειται για ανθρώπους, που γνωρίζουν γιατί πολεμούν και δεν έχουν πέσει θύματα ιδεολογικοποιημένης εξαπάτησης. Παρά την έλλειψη μόρφωσης των Κλεφτών, ο πόλεμός τους είχε πάντα ως κυρίαρχη μια ενστικτώδη υγιή πολιτική διάσταση, αντί για μια περιορισμένη και νεφελώδη «εθνική» και εδαφική.

Γαλουχημένοι με κείμενα όπως η συναρπαστική Ελληνική Νομαρχία τού Ανωνύμου του Έλληνος, οι εξεγερμένοι του 1821 ένιωθαν, ότι «Πατρίς είναι μια λέξις, διά της οποίας όλοι κοινώς εννοούσι την γην, εις ήν εγεννήθησαν, οι μόνον ελεύθεροι όμως δύνανται να καταλάβωσι τήν μεγάλην αυτής σημασίαν, και δια τούτο οι δούλοι αδιαφόρως προφέρουσι τοιούτον όνομα[…] Τα ονόματα αγαπητοί μου, λαμβάνουν την σημασίαν από την ιδιότητα των πραγμάτων, εις τα οποία αναφέρονται.

Όθεν, αν τινάς δεν γνωρίζει το πράγμα εις ουδέν του χρησιμεύει η ονομασία του. Και καθώς ο εκ γενετής αόμματος, προφέροντας τα ονόματα των χρωμάτων ουδέν εννοεί, επειδή δεν είδε ποτέ τα χρώματα, ούτως και οι νυν Έλληνες με το «Πατρίς» άλλο δεν εννοούσι ειμή τήν γην εις την οποίαν εγεννήθησαν, επειδή τούς λείπει η ελευθερία […] Ω! πόσον διαφέρομεν από τους προγόνους μας οι ταλαίπωροι! […] Η λέξις «Πατρίς» ερέθιζε εις την ενθύμησιν τών προγόνων μας όλας τας ιδέας τών καλών της ελευθερίας και όλην την ευδαιμονίαν της ζωής των.»

Στη σημερινή εποχή η έννοια της πατρίδας (ίσως η μόνη, για την οποία άξιζε ανέκαθεν να πολεμήσει κανείς) έχει ευτελιστεί σε μια ιδεοληψία για όσους αρέσκονται να στριμώχνουν την πραγματικότητα σε απλοϊκά θρησκευτικά, ή εθνικιστικά σχήματα. Είναι αξιοσημείωτο, ότι οι αρχαίοι έλληνες, που πολέμησαν για πραγματικά ιερά πράγματα, τα οποία -θεωρητικά τουλάχιστον- αποδέχεται ως ιερά και ο σημερινός κόσμος, δέν το διατυμπάνισαν και δεν τα ιδεολογικοποίησαν ποτέ. Σε αντίθεση με τους ευρεσιτέχνες των διαφόρων ιδεολογιών του πολέμου.

Γι΄ αυτό ένας πολίτης, που θέλει να είναι πραγματικά τέτοιος, αν ποτέ κληθεί να πολεμήσει, είναι απαραίτητο να αναρωτηθεί ποιός και γιατί πραγματικά τού ζητά να το κάνει. Κι ας διεξάγει όπως μπορεί τον δικό του αντιιδεολογικό πόλεμο. Στην πράξη αυτό μόνο με έναν τρόπο μεταφράζεται: μετατροπή του ιδεολογικοποιημένου «εθνικού» πολέμου σε υλιστικό κοινωνικό, δηλαδή, κατά την απατηλή ορολογία του εθνοκράτους, σε «εμφύλιο», ή «ανταρσία» (ή στα αρχαία ελληνικά στάση).

Δηλαδή ταυτόχρονος πόλεμος όσων θέλουν να λέγονται πολίτες, εναντίον, τόσο των «εξωτερικών» όσο και (κυρίως) των εσωτερικών εχθρών – εξουσιαστών της κοινωνίας. Μια σύρραξη με έναν «εξωτερικό» εχθρό, αποτελεί πάντα μια καλή ευκαιρία για τους εκμεταλλευόμενους, να διευθετήσουν γρήγορα και εύκολα όλη την ανώμαλη κοινωνική κατάσταση, στην οποία ζούν αλαζονικώς επαναπαυμένα τα κοινωνικώς κυρίαρχα παράσιτα.

Έτσι οι νικητές του κοινωνικού πολέμου θα έχουν αποκτήσει μια πραγματική (και όχι ιδεολογική) πατρίδα για να υπερασπίσουν. Η θέση περί μετατροπής των «εθνικών» πολέμων σε κοινωνικούς αποτελεί μια μεγάλη συνεισφορά της κλασικής πολιτικής σκέψης, που εγκαινίασαν οι ελληνικές δημοκρατίες και έφτασε ως εμάς διαμέσου της Γαλλικής Επανάστασης και του επαναστατικού σοσιαλισμού του 19ου αιώνα.

© Λαμπρόπουλος Θεόδωρος (Δαυλός)

«Εμείς οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ δεν θα υποχωρήσουμε»

 

«Η απόφαση για το κλείσιμο της ΕΡΤ και οποιοσδήποτε έωλος κυβερνητικός σχεδιασμός για τη συνέχεια, δημιουργεί αυτήν τη στιγμή στα κρατικά ταμεία ένα επιπλέον χρέος που ξεπερνά με μέτριους υπολογισμούς τα 300 εκατ. ευρώ και ίσως πλησιάσει και το μισό δισ. ευρώ», τόνισαν οι δημοσιογράφοι της ΕΡΤ, σε συνέντευξη Τύπου που πραγματοποιήθηκε σήμερα στο Ραδιομέγαρο της Αγίας Παρασκευής.

«Οι αποζημιώσεις των 2.650 εργαζομένων, οι ρήτρες συμβολαίων, η ακύρωση συμφωνιών παραγωγών προγράμματος, τεράστιο κόστος για αποζημιώσεις πάσης φύσεως, με την “ΚΥΑ Κεδίκογλου” μεταφέρονται όλες στο δημόσιο λογιστικό και στον ελλειμματικό προϋπολογισμό» συμπλήρωσαν, υποστηρίζοντας ότι τα λάθη της αιφνιδιαστικής επιχείρησης κλεισίματος της ΕΡΤ δεν πρόκειται να διορθωθούν.

Είπαν, επίσης, πως θα συνεχίσουν σε καθημερινή, 24ωρη, βάση να προσφέρουν την εργασία τους, παραμένοντας στο Ραδιομέγαρο και περιφρουρώντας τη δημόσια περιουσία. Αντέκρουσαν τον χαρακτηρισμό της «κατάληψης», σημειώνοντας πως η ΕΡΤ είναι ανοιχτή και βρίσκονται στις εγκαταστάσεις της συνεχώς καλεσμένοι, επισκέπτες, πολίτες, μαθητές και πολιτικά στελέχη από σχεδόν όλα τα κόμματα.

«Το λάθος και τα συνεχιζόμενα λάθη που ακολούθησαν για να διορθώσουν το πρώτο της 11ης Ιουνίου διορθώνεται με μια κίνηση. Την επαναφορά του χρόνου στις 10 Ιουνίου και την έναρξη μιας ειλικρινούς και καθαρής συζήτησης για το αύριο της ΕΡΤ» είπαν, ξεκαθαρίζοντας πως η θέση των δημοσιογράφων της ΕΡΤ παραμένει ισχυρή και αταλάντευτη και καθορίζεται από την κατάργηση της ΠΝΠ και ΚΥΑ που «βάζουν λουκέτο» στην ΕΡΤ, τη μόνιμη αποκατάσταση του σήματος και των πομπών της ΕΡΤ και την έναρξη διαλόγου, χωρίς το τετελεσμένο των απολύσεων.

«Οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ δεν είναι μέρος της λύσης, αλλά η μόνη λύση» τόνισε ο πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ενώσεων Συντακτών, Γιώργος Σαββίδης, σχολιάζοντας τις δηλώσεις του νέου υφυπουργού Δημόσιας Ραδιοτηλεόρασης Παντελή Καψή.

«Εμείς οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ, δεν θα αποχωρήσουμε από το κτίριο και δεν θα υποχωρήσουμε. Έχουμε χρεωμένο εξοπλισμό και δεν πρόκειται να φύγουμε» είπε ο πρόεδρος της ΠΟΣΠΕΡΤ Παναγιώτης Καλφαγιάννης.

Αναφερόμενος σε διαφυγόντα κέρδη της ΕΡΤ, έκανε λόγο για αθλητικά γεγονότα που έχουν πληρωθεί, όπως το Παγκόσμιο Κύπελλο Συνομοσπονδιών, η Φόρμουλα 1 και ο τρίτος τελικός του πρωταθλήματος μπάσκετ.

«Το κλείσιμο της ΕΡΤ έχει ως αποτέλεσμα το να μην δοθεί απάντηση σε 650 προτάσεις Ελλήνων παραγωγών και σκηνοθετών για τη νέα τηλεοπτική περίοδο» δήλωσε, από τη μεριά της, η σκηνοθέτης και πρώην διευθύντρια προγράμματος της ΕΡΤ, Πανδώρα Μουρίκη, αναλύοντας ζημιές που έχει προκαλέσει η αιφνίδια διακοπή λειτουργίας της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης στον κινηματογραφικό χώρο. «Η ΕΡΤ κλείνει και ταυτόχρονα κινδυνεύουν να κλείσουν και οι επιχειρήσεις του οπτικοακουστικού χώρου, όσες έχουν απομείνει ακόμα» υποστήριξε.

Σε οικονομικές ζημιές, που προκάλεσε η αιφνίδια διακοπή του σήματος ERT World, αναφέρθηκε ο Νίκος Μιχαλίτσης, πρώην τεχνικός διευθυντής της επιχείρησης. «Η αιφνίδια και χωρίς προειδοποίηση διακοπή της μετάδοσης δίνει την ευκαιρία σε όλες τις συνδρομητικές πλατφόρμες να αρνηθούν την καταβολή των χρημάτων, επικαλούμενες τη ζημιά που υπέστησαν οι ίδιες από τη διακοπή των συμβολαίων με τους συνδρομητές τους. Ετήσιες απώλειες για την ΕΡΤ 2.000.000 ευρώ από τις 4/9/12 και εντεύθεν» δήλωσε. Επιπλέον, ανέφερε ότι «η διάλυση της ΕΡΤ ακυρώνει ουσιαστικά και τη συμμετοχή της στο ΕΣΠΑ με ζημιές 9,8 εκατ. ευρώ, αλλά και επιφέρει και την απώλεια των συχνοτήτων στην ψηφιακή τηλεόραση». 

«Η ζημιά είναι ανυπολόγιστη όχι μόνον οικονομικά, αλλά και γιατί το δημόσιο θα μείνει χωρίς δικές του συχνότητες και χωρίς δικό του δίκτυο στην ψηφιακή τηλεόραση» κατέληξε.

Βιτάλης για «νέα κυβέρνηση».

Αθήνα, 242 Ιουνίου, 2013.

Με την ανακοίνωση της «νέας κυβέρνησης», ο  Πρόεδρος του Πατριωτικού Μετώπου κ. Σταύρος Βιτάλης, έκανε την ακόλουθη δήλωση:

«Η ιστορία με τις κατοχικές κυβερνήσεις, από τον ΓΑΠ μέχρι σήμερα, επαναλαμβάνεται, με αποκρουστικότερο και εφιαλτικότερο κάθε φορά πρόσωπο.

Στον κατήφορο που έχουμε πάρει ως χώρα και ως Λαός, όλα δείχνουν πως τελικά, έχουμε τους κυβερνήτες που μας αξίζουν: Μπουμπούκους, Μητσοτάκηδες, Χρυσοχοίδηδες, Καψήδες...

Ένα πράγμα μόνο πέρασε από τη σκέψη μου, ακούγοντας από τον Κεδίκογλου, το «νέο κυβερνητικό σχήμα»: Άραγε, όλοι τούτοι, έχουν σκεφθεί σε ποιού βοδιού το κέρατο θα κρυφτούν, όταν η πυορροούσα και κακοφορμίζουσα πληγή σπάσει και ο Λαός αποφασίσει να πάρει την μοίρα του στα χέρια του;»

Πατριωτικό Μέτωπο
Πολιτικό Κίνημα Άμεσης Δημοκρατίας
Συνδεδεμένο Μέλος της Ευρασιατικής Ένωσης 

Γραφεία Αθηνών:
Διδυμοτείχου 15-17,
10444, Κολωνός, Αθήνα
Τηλ. 2105141413, Φαξ: 2105141442

Τα σκάνδαλα και η δυσοσμία χρόνων (photogallery)

  24/06/13    13:31     Επιμέλεια: BLUEARENA

Ηταν το 1986, μέρες σαν κι αυτές. Τέλη Ιουνίου. Τότε είχε γίνει το μπαράζ στον Βόλο όπου οι... κρατούντες εκείνης της εποχής έβαλαν τον Ηρακλή να παίξει ένα παιχνίδι με την ΑΕΚ για το ποιος θα βγει στην... Ευρώπη κι ενώ το ελληνικό ποδόσφαιρο το συντάραξαν επί μήνες σκάνδαλα που είχαν να κάνουν με τους ανταγωνιστές του Ηρακλή. Για μία ακόμη φορά όμως -και τότε- είχε αποδειχτεί ότι τα μέτρα και τα σταθμά δεν είναι ίδια. Τότε, πέρασαν στα ψιλά πράγματα για τα οποία οι φορείς του ποδοσφαίρου –στο όνομα της περιβόητης... κάθαρσης- είχαν τιμωρήσει τον Ηρακλή. Ούτε υποβιβασμός, ούτε εξοντωτικές τιμωρίες, ούτε τίποτα. Παρά μόνο... χάδια. Και δυστυχώς ο Ηρακλής θα ήταν πάλι αυτός που και στο μέλλον θα ήταν η μόνη ομάδα που θα εξοντώνονταν από το σύστημα στον... βωμό της κάθαρσης. Όπως αυτά που έγιναν με τους φακέλους αδειοδότησης και συνεχίζονται ακόμη και τώρα καθώς και αυτό το καλοκαίρι που άνοιξε φακέλους η ΟΥΕΦΑ φάνηκαν και πάλι τα αναπάντητα γιατί με τις αποφάσεις των εδώ οργάνων. Σκάνδαλα επί σκανδάλων. Το 1986 δύο σκανδαλώδεις υποθέσεις συντάραξαν το ελληνικό ποδόσφαιρο. Η μία, ο ντοπαρισμένος Ισις, ο παίκτης του ΟΦΗ. Η άλλη, η δίκη ενός παλιού ποδοσφαιριστή της Καβάλας και της ΑΕΚ, του Γιώργου Ρήγα, μαζί με τον γενικό αρχηγό –εκείνης της εποχής- της ΑΕΚ, τον βιομήχανο Γιάννη Χρυσοβιτσιάνο για απόπειρα δωροδοκίας τριών παικτών του Πανσερραϊκού για το παιχνίδι με την ΑΕΚ που είχε γίνει στις 20 Απριλίου. Σκάνδαλα μεγατόνων, υποθέσεις συνταρακτικές. Στο τέλος; Ο ΟΦΗ έπαιξε στην Ευρώπη (τερμάτισε με 38 βαθμούς), δεν είχε καμία επίπτωση. Την ΑΕΚ που ισοβάθμισε με τον Ηρακλή στους 36 την έβαλαν να παίξει μπαράζ με τον Ηρακλή για το ποιος θα βγει στην Ευρώπη, ένα παιχνίδι που έγινε στον Βόλο στις 23 Ιουνίου, σχεδόν δύο μήνες μετά από την ώρα που είχε τελειώσει το Πρωτάθλημα στις 27 Απριλίου. Σε ό,τι αφορά στην καταγγελία για δωροδοκία; Στις 11 Ιουνίου η πενταμελής ανακριτική επιτροπή της ΕΠΑΕ (σ.σ. για τους νεότερους, η Σούπερ Λίγκα εκείνης της εποχής), τιμώρησε την ΑΕΚ με αφαίρεση τριών βαθμών από το νέο πρωτάθλημα. Δύο μήνες νωρίτερα, στις 11 Απριλίου, η ΕΠΑΕ είχε απαλλάξει και τον ΟΦΗ για την περίπτωση του Ισις. Γράφει το σχετικό ρεπορτάζ της εποχής: «Η ΕΠΑΕ απάλλαξε τον Ισις και τον ΟΦΗ στις 11 Απριλίου με ψήφους 11-2 (μειοψήφισαν Ηρακλής και Αρης), επειδή είχαν περάσει οι προθεσμίες που προβλέπει το άρθρο 32 του ΚΑΠ για τον έλεγχο των ούρων και επειδή δεν ειδοποιήθηκαν να είναι παρόντες στην εξέταση του δείγματος και να κάνουν έφεση κατά της απόφασης». Με... συνοπτικές διαδικασίες και με αποφάσεις και οι δύο υποθέσεις πέρασαν στο αρχείο χωρίς καμία επίπτωση για τις ομάδες. Με λεπτομέρειες στην κάθε περίπτωση να είναι σημαντικές. Στην περίπτωση Ισις, μέχρι και μια... γνωμάτευση ενός γιατρού από τη Γερμανία, του Ντόνικεν, εμφανίστηκε για την υπερασπιστική γραμμή του ΟΦΗ και πάνω σε αυτή στηρίχτηκαν για να «καθαρίσουν» την υπόθεση. Και ο Ηρακλής να τρέχει από αθλητικούς δικαστές, σε ανακριτικές επιτροπές, σε ΕΠΑΕ και ΑΣΕΑΔ για να βρει το δίκιο του. Ο Ηρακλής που είχε καταδικαστεί με τη βαρύτερη ποινή του υποβιβασμού μερικά χρόνια πριν και είχε επιτρέψει δυνατός, ατσάλινος και είχε ήδη καταγγείλει (υπόθεση Χαλκίδη) δωροδοκία εις βάρος παικτών του για τα παιχνίδια με τον Παναθηναϊκό, τώρα ήταν μπροστά σε νέα σκάνδαλα άλλων που θα τους επιβάλλονταν ποινές-χάδι. Κάποια στιγμή για να απαντήσει στον... Ντόνικεν, επικοινωνεί με τον γιατρό της Μπάγερν Μονάχου. Αλλωστε, η γερμανική ομάδα είχε έρθει πριν από μερικά μόλις χρόνια στη Θεσσαλονίκη για να παίξει φιλικό παιχνίδι με τον Ηρακλή για τη συμπλήρωση –τότε- 70 χρόνων ιστορίας του τεράστιου συλλόγου. Ο γιατρός της Μπάγερν είναι ο Ερχαρτ Μπίρμαν. Και λέει στους ανθρώπους του Ηρακλή: «Αυτή η ουσία είναι 100% απαγορευμένη και αν στη Γερμανία βρισκόταν παίκτης ντοπαρισμένος με ναδρολόνη η ομάδα του θα υποβιβαζόταν στη δεύτερη κατηγορία» και ζήτησε να του στείλουν τη δεύτερη γνωμάτευση του Ντόνικεν για τον καταγγείλει ο ίδιος στον ιατρικό κόσμο της χώρας του. Κι ο Χατζάκης, ο αθλητικός δικαστής (σύμφωνα με το ρεπορτάζ της εποχής την αθλητική «Θεσσαλονίκη») στην εκδίκαση της προσφυγής του Ηρακλή για τον Ισις δέχτηκε ότι... «ο Ισις είχε κάνει την ένεση στη Χιλή αλλά είπε ότι ο ΟΦΗ αγνοούσε το γεγονός ισχυριζόμενος ότι η ένεση δεν έγινε στην Ελλάδα. Και απέρριψε την προσφυγή. Ακόμη, ο Χατζάκης δέχτηκε ότι ο Ντόνινκεν έκανε καλά που έστειλε τις διευκρινίσεις για την περίπτωση Ισις και επεσήμανε ότι από την πρώτη φορά που βρέθηκε ντοπαρισμένος τον Ιανουάριο μέχρι και τη δεύτερη τον Απρίλιο, η ποσότητα της ναδραλόνης ήταν τέσσερις φορές πιο κάτω». Φοβερά πράγματα. Και αυτοί που έπαιρναν τις αποφάσεις σφύριζαν αδιάφορα. Κάποια στιγμή λίγο πριν από το μπαράζ στον Βόλο, είχε γίνει στη Θεσσαλονίκη, στο Θέατρο Κήπου, συγκέντρωση διαμαρτυρίας από τον Ηρακλή με πλήθος κόσμου, πολιτικούς κ.λ.π. Ιδια σκηνικά όπως χρόνια πριν, όπως χρόνια μετά. Και είναι... ανατριχιαστικές οι ομοιότητες του ρεπορτάζ της εποχής με αυτά που γράφονταν και χρόνια πριν αλλά και με αυτά που θα γράφονταν χρόνια μετά. Το εξής για παράδειγμα: «Να προσφύγει ο Ηρακλής στην ΟΥΕΦΑ και να ενημερωθεί η βουλή και ενδεχόμενα ο πρωθυπουργός, κ.Ανδρέας Παπανδρέου για τη σαπίλα που υπάρχει στο ελληνικό ποδόσφαιρο». Στον χώρο υπήρχαν και πανό. «Εδώ και τώρα ήρθε της ντόπας η ώρα», «Εμπρός για Ολυμπιάδα 1996 στη χώρα του ελεύθερου ντόπινγκ». Την ίδια περίοδο είναι και η καταγγελία δωροδοκίας με επίσημο ανακοινωθέν από την ασφάλεια Σερρών. Το γνωστοποιεί στις 16 Απριλίου. Γράφει η εφημερίδα «Θεσσαλονίκη»:  «Η ασφάλεια Σερρών ανακοινώνει ότι ο Ρήγας είχε κάνει κρούση στον Αντωνιάδη, συμπαίκτη του στην Καβάλα, να «ψήσει» τον Γαλατίδη και τον Σφακιανάκη να έχουν μειωμένη απόδοση στο παιχνίδι του Πανσερραϊκού με την ΑΕΚ». Στο ραντεβού που κλείστηκε μάλιστα, μετά από συνεννόηση με την αστυνομία, ο Γαλατίδης ειδοποιήθηκε να μην πάει και τη θέση του είχε πάρει ένας αστυνομικός που έμοιαζε στον Γαλατίδη. Και είχε μπει αυτός στο αυτοκίνητο. Και ο αστυνομικός είχε πει στην κατάθεσή του για τους διαλόγους που γίνονταν μέσα στο αυτοκίνητο: «Εκανε πρόταση τόσο σε μένα όσο και στους άλλους ποδοσφαιριστές να μας δώσει 1.700.000 δρχ. και στους τρεις για να έχουμε μειωμένη απόδοση στον αγώνα της Κυριακής». Στις 25 Απριλίου, το αυτόφωρο τριμελές πλημμελειοδικείο Σερρών βγάζει απόφαση. Γράφει το ρεπορτάζ: «Μετά από ολονύκτια διαδικασία εξέδωκε σήμερα στις 8 το πρωί την απόφασή του με την οποία καταδίκασε σε φυλάκιση 12 μηνών τον καθένα. Τον πρώην ποδοσφαιριστή της ΑΕΚ, Γωργ.Ρήγα και τον γενικό αρχηγό της ΑΕΚ, βιομήχανο, Ιωαν. Χρυσοβιτσιάνο. Επίσης το δικαστήριο με πρόεδρο την κ.Ολγα Αναστασιάδου και συνέδρους τους κ.κ. Ιωαν. Παπαϊωάννου και Γεωρ. Κούκουλη επέβαλε στον καθένα ποινή 100.000 δραχμών. Οι καταδικασθέντες των οποίων η ποινή μετετράπη προς 400 δραχμές την ημέρα έκαναν έφεση και αφέθηκαν ελεύθεροι. Ο εισαγγελέας της έδρας, κ. Γ.Βραχάς είχε ζητήσει την ενοχή του Ρήγα και την αθώωση του Χρυσοβιτσιάνου λόγω αμφιβολιών». Ενώ λοιπόν είχαν γίνει όλα αυτά, τα αρμόδια όργανα όρισαν τον αγώνα μπαράζ του Ηρακλή με την ΑΕΚ, παιχνίδι που έγινε στον Βόλο, δύο... μήνες μετά το τέλος του Πρωταθλήματος. Για το... ποιος θα βγει στην Ευρώπη. Από όλα όσα είχαν γίνει, αυτό είχαν... καταλάβει. Ή προφανώς, αυτό ήθελαν να καταλάβουν. Ο Ηρακλής εξ αρχής είχε πει ότι δεν θα κατεβεί σε αυτό το παιχνίδι. Ή θα κατέβαζε ερασιτεχνική ομάδα, θα το υποβάθμιζε με κάθε τρόπο. Η οργή από όλους στον Ηρακλή ήταν μεγάλη καθώς για μία ακόμη φορά ήταν αυτός που θα την πλήρωνε. Δεν έβρισκε πουθενά το δίκιο του. Το μπαράζ έγινε στις 23 Ιουνίου. Η ΑΕΚ παίζοντας πάντα με αριθμητικό πλεονέκτημα δεν είχε σκοράρει. Το 2-0 που έχει περάσει στην ιστορία σαν το τελικό σκορ είναι το 2-0 που κατακυρώθηκε υπέρ της το παιχνίδι στα χαρτιά. Γιατί, όταν το παιχνίδι διακόπηκε, δεν υπήρχε σκορ, ήταν 0-0. Γράφει ο Τύπος: «Ο Ηρακλής εμφανίστηκε αρχικά με 9 παίκτες, «ενισχύθηκε» στο 14' με τον Ζήφκα που συμπλήρωσε τον αριθμό 10. Αυτό όμως δεν κράτησε για πολύ γιατί στο 24' ο Ζήφκας αποβλήθηκε μαζί με τον Πια (παίκτης ΑΕΚ) και ο αρχικός αριθμός παρέμεινε αναλλοίωτος. Η συνέχεια όμως ήταν εξίσου δυσμενής για τον Ηρακλή αφού στο 44' ο διαιτητής, κ.Τριανταφύλλου απέβαλε και τον Καραϊσκο με δεύτερη κίτρινη κάρτα γιατί καθυστερούσε το παιχνίδι. Η ΑΕΚ ήταν ανίσχυρη να πλησιάσει την εστία του Ηρακλή ενώ μάλιστα στο 59' οι κυανόλευκοι έχασαν με τον Αδάμου μια μοναδική ευκαιρία να ανοίξουν το σκορ. Ακολούθησαν δύο τραυματισμοί των Σαντεξή και Αδάμου, του πρώτου στο 49' και του δεύτερου στο 59', με αποτέλεσμα να μείνει η ομάδα με 6 παίκτες και το παιχνίδι να διακοπεί από τον διαιτητή σε βάρος του Ηρακλή. Μετά τον τραυματισμό των δύο παικτών και τη μεταφορά τους με φορεία εκτός αγωνιστικού χώρου, ο διαιτητής περίμενε πέντε λεπτά και αφού διαπίστωσε ότι οι δυο παίκτες ήταν αδύνατο να συνεχίσουν το ματς σφύριξε τη λήξη του αγώνα κατακυρώνοντας τον αγώνα υπέρ της ΑΕΚ με τέρματα, 2-0». Όλα τα σκηνικά που συνέβησαν τότε στον χώρο του ελληνικού ποδοσφαίρου είχαν προκαλέσει την αγανάκτηση των πάντων. Είναι χαρακτηριστικό ένα απόσπασμα από άρθρο του Γιώργου Γαβαλά, στον αθηναϊκό Τύπο. «Πότε επιτέλους θα καθίσουν στο σκαμνί αυτοί που συστηματικά και ασύστολα διασύρουν το ελληνικό ποδόσφαιρο και οδηγούν σε χρεωκοπία τον θεσμό του πρωταθλήματος;» Κι αφού αναφέρεται –και- στον Ισις και στην απόπειρα δωροδοκίας από την ΑΕΚ- συμπληρώνει: «Οι Ηρακλειδείς μη έχοντας άλλον τρόπο να διαμαρτυρηθούν για τα όσα θλιβερά συνέβησαν στη σεζόν που πέρασε, έδωσαν μια πετυχημένη... θεατρική παράσταση και θυσιάζοντας την Ευρώπη πήραν τη δική τους εκδίκηση. Διέσυραν το πρωτάθλημα, υποβίβασαν την έννοια του ανταγωνισμού, γελοιοποίησαν αυτή τη «γιάφκα» που λέγεται ΕΠΑΕ. Και τώρα τι θα κάνει η ΕΠΑΕ; Απλά, θα επικυρώσει τον βαθμολογικό πίνακα και θα στείλει την ΑΕΚ στην Ευρώπη. Και κάτω από αυτή την επικύρωση θα μπουν οι υπογραφές εκείνων που εξαφάνισαν την ομορφιά από το ποδόσφαιρο και το μετέβαλαν σε σπορ συναλλαγής και υποκρισίας». Στο παιχνίδι μπαράζ του Βόλου, η... δεκάδα του Ηρακλή με προπονητή τον Νίκο Κασάπη: Γκιζέλης, Σαντεξής, Ζήφκας, Λευκόπουλος, Χατζηλάρης, Δ.Παπαδόπουλος, Γ.Παπαδόπουλος, Αδάμου, Μαλουμίδης, Καραϊσκος. Η εντεκάδα της ΑΕΚ: Παπαδόπουλος, Χατζόπουλος, Αρμόδωρος, Καραγκιοζόπουλος, Χαντής, Πιας, Σταφυλίδης, Δημητρίου, Πατίκας, Εστερχάζι, Σάντμπεργκ.

Η «δικαίωση» του ΠΑΜ Του Σταύρου Βιτάλη, Προέδρου του Πατριωτικού Μετώπου.

Μια καινούργια «καραμέλα», κυκλοφορεί από χθες για το Κίνημα, μετά την επιβεβαίωση της προειδοποίησής μας πως «οι δήθεν αμεσοδημοκρατικές κινήσεις που εμφανίστηκαν πρόσφατα, είναι στημένες και από πριν ξεπουλημένες»:

Αυτολιβανίζεται το ΠΑΜ, λένε εν χωρώ οι επαγγελματίες των μυστικών υπηρεσιών στο διαδίκτυο.

Από κοντά τους και οι κάθε είδους χρήσιμοι αφελείς, που τρέχουν σαν αλαφιασμένο κοπάδι προβάτων, «όπου γάμος και χαρά». Όλοι τούτοι οι απελπισμένοι δυστυχείς, οι οποίοι, όπως χαρακτηριστικά έλεγε ο γιατρός (που πρώτος ξεκίνησε τον αγώνα κατά της εθνικής προδοσίας πετώντας περιφρονητικά το παπούτσι του στον ανεκδιήγητο ΓΑΠ το 2010), ο Στέργιος Πραπαβέσης:

«Αυτού του τύπου ο λαός, περιμένει να ακούσει τη λύση του προβλήματός του από το ΜΕΓΚΑ και ει δυνατόν από την Τρέμη και τον Πρετεντέρη».

Σήμερα, «πουρνό-πουρνό», οι δηλώσεις Σαμαρά για τις συμφωνίες που έκανε με τους Τούρκους για την ΑΟΖ, επιβεβαιώνουν μια ακόμη προειδοποίησή μας: Πως το πολιτικό σύστημα στο σύνολό του, έχει ήδη συμφωνήσει για διχοτόμηση/μοιρασιά του Αιγαίου με τους Τούρκους.

Είπε ο Σαμαράς επί λέξει: «Ήδη τα συζητήσαμε μεταξύ μας σε βάθος όλα αυτά. Τα συμφωνήσαμε σε μεγάλο βαθμό. Κι εφ' όσον τηρηθούν τα συμφωνημένα, το κλίμα ανάμεσά μας μπορεί πράγματι να αλλάξει».

Γνωρίζουμε πως ενοχλεί το γεγονός ότι το Κίνημα αυτό, το οποίο έχουν απομονώσει οι πάντες του συστήματος πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, έχει τοποθετηθεί με εντιμότητα αλλά και με επιστημονική εγκυρότητα σε όλα σχεδόν τα ζητήματα που προέκυψαν σε βάρος της χώρας και του Λαού μας, από τις επιλογές του πολιτικού συστήματος.

Αυτό που τώρα μας «απαγορεύουν», είναι να το υπενθυμίζουμε. Δεν θα τους κάνουμε τη χάρη.

Παράλληλα όμως να ξεκαθαρίσουμε πως δεν χαιρόμαστε καθόλου επειδή επιβεβαιωθήκαμε:

1. Όταν είπαμε πως έχουν αποφασίσει να μοιράσουν το Αιγαίο στη μέση, από το Δεκέμβριο του 2012.

2. Όταν μιλήσαμε για σαραγεβοποίηση της Αθήνας, από τον Αύγουστο του 2012.

3. Όταν αναφερθήκαμε στην επικείμενη εμπλοκή της Blackwater και Eurogentfor, επανειλημμένα μάλιστα, και το 2011 και το 2012.

4. Όταν από την πρώτη στιγμή της θεσμικής συγκρότησής μας, από το 2009, προβλέψαμε πως ο στόχος τους είναι ο ελληνικός εθνοχώρος και πως ο αγώνας μας πρέπει να έχει ΚΥΡΙΩΣ «εθνικοαπελευθερωτικά χαρακτηριστικά».

Θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε τον μακρύ κατάλογο των προβλέψεων/προειδοποιήσεων/δράσεων του Πατριωτικού Μετώπου:

1. Για τους στημένους κλώνους, «αντίγραφα» του ΠΑΜ (που κόλλησαν μάλιστα προκλητικά και ένα –ΠΑΜ πίσω από τον τίτλο τους).

2. Για το στήσιμο δήθεν «πατριωτικών» πολιτικών φορέων όπως πχ η Χ.Α. (Λες και ο Καραϊσκάκης ή οι βενιζελικοί Ζέρβας και Ψαρρός πχ, να ήτανε ζιγκ χάιλ).

3. Για τα δήθεν «κινήματα Άμεσης Δημοκρατίας». (Ενώ τα μοναδικά ιστορικά και καθαρόαιμα κινήματα αυτού του τύπου ήταν, είναι και παραμένουν, το ΠΑΜ και  το ΕΚΑΔ).

4. Για τους «κατασκευαστές αμεσοδημοκρατικών συνταγμάτων», (ενώ υπάρχει δουλειά συγκροτημένη και ολοκληρωμένη εδώ και πολλά χρόνια).

5. Για το ότι ενώ βάλαμε το θεμέλιο στην πλήρη αλλαγή του διατροφικού σκηνικού της Πατρίδας μας, διανέμοντας τον αρχαίο σπόρο Ζειά, σε εκατοντάδες αγρότες.(Ενώ κάποιοι άλλοι, οργανώσεις φαντάσματα, βραβεύτηκαν από το σύστημα).

6. Για το ότι βάλαμε επίσης το θεμέλιο για την πραγματική Αλληλεγγύη, το Αλληλέγγυον Συνεταιριστικό Δίκτυο, που έσπασε τους μεσάζοντες. (Ενώ στη συνέχεια ο τόπος γέμισε με «κινήματα», είτε τυχοδιωκτών της «αρπαχτής», είτε ουρών ζητιανιάς).

Κλπ κλπ κλπ.

Σε οποιαδήποτε άλλη χώρα του κόσμου, αυτή η πολιτική συγκρότηση αλλά και δράση, θα θεωρούνταν ως τουλάχιστον άξια της μαζικής προσοχής των πολιτών.

Σε τούτη τη χώρα της μισαλλοδοξίας και της «κατσίκας του γείτονα», η κριτική που δέχεται τώρα, στη δικαίωση των προβλέψεών του το Πατριωτικό Μέτωπο, είναι η κλασική του πολίτη εκείνου, που συμμετείχε στον εξοστρακισμό του Αριστείδη του Δίκαιου: (Σύμφωνα με την ιστορία, ένας αγράμματος πολίτης, που δεν τον γνώριζε ούτε στην όψη του, συναντώντας τον Αριστείδη καθοδόν, του ζήτησε να γράψει πάνω στο όστρακο το όνομα "Αριστείδης". Οπότε, χωρίς καν να του φανερωθεί εκείνος, τον ρώτησε τι κακό είχε κάνει ο Αριστείδης και ζητούσε να τον εξορίσουν. Τότε ο πολίτης του απάντησε πως τίποτε μεν δεν είχε κάνει το κακό, αλλά κουράστηκε να ακούει συνέχεια να τον λένε όλοι "δίκαιο – δίκαιο". Και ο Αριστείδης, μετά από αυτό, χωρίς καθόλου να διστάσει, έγραψε επάνω στο όστρακο το όνομά του).

Φανταστείτε τι θα λέγανε, αν ζητάγαμε και την ψήφο τους. Πράγμα που δεν πράξαμε, (παρά τα δεκάδες χιλιάδες μέλη μας που μας πίεζαν αφόρητα) τιμώντας τις αμεσοδημοκρατικές μας αρχές.

Ας αναρωτηθούμε και ας βγάλουμε τα συμπεράσματά μας. Εάν το κάνουμε αυτό, θα καταλήξουμε χωρίς «φόβο και πάθος», πως το Πατριωτικό Μέτωπο, με την πολιτική του συγκρότηση, με το Αμεσοδημοκρατικό Σύνταγμά και τη δράση του, είναι η μοναδική διέξοδος από την πολλαπλή κρίση που βιώνουμε.

Και αργά η γρήγορα, θα δικαιωθεί.

Έτσι «για να πάρουν τα όνειρα εκδίκηση» και το ψωμί μοιρασμένο δίκαια, να ξαναστρωθεί στο ελληνικό τραπέζι.

Υ.Γ. Εκείνος ο ποιητής που έγραψε επιστολή στο Σαμαρά και πήρε απάντηση,   ακόμη δεν έχει απαντήσει στη δική μας επιστολή. Θα φταίμε εμείς τώρα, να τον προειδοποιήσουμε πως αν δεν απαντήσει τελικά, θα δικαιούται από Νάνος Βαλαωρίτης και για το μέλλον, να μετονομασθεί σε νάνος-σκέτο;

Πατριωτικό Μέτωπο
Πολιτικό Κίνημα Άμεσης Δημοκρατίας
Συνδεδεμένο Μέλος της Ευρασιατικής Ένωσης 

Γραφεία Αθηνών:
Διδυμοτείχου 15-17,
10444, Κολωνός, Αθήνα
Τηλ. 2105141413, Φαξ: 2105141442

ΥΠΟΚΛΙΘΕΙΤΕ ΣΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΤΟΥ ΠΛΑΝΗΤΗ...!!! ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΙΧΑΝ ΦΤΙΑΞΕΙ ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΑΕΡΟΠΛΑΝΟ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ... ΠΟΙΟΣ ΗΤΑΝ Ο ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΗΣ... ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ...

Το όνομά της «Περιστερά»: Πρόκειται για την πρώτη αυτόνομη πτητική μηχανή της αρχαιότητας.

Αποτελούνταν από… ένα ελαφρύ αλλά ισχυρό κέλυφος που είχε τη μορφή περιστεριού και έφερε εσωτερικά τη κύστη ενός μεγάλου ζώου.

Η αεροδυναμική περιστερά ήταν τοποθετημένη με το άνοιγμα της κύστης προσαρμοσμένο στο ανοικτό άκρο ενός θερμαινόμενου στεγανού λέβητα (ή μιας ισχυρής εμβολοφόρας αεραντλίας).

Όταν η πίεση του ατμού ή του αέρα υπερέβαινε τη μηχανική αντοχή της σύνδεσης, η περιστερά εκτοξευόταν και συνέχιζε την πτήση της για μερικές εκατοντάδες μέτρα με τη βοήθεια της ορμής του εξερχόμενου πεπιεσμένου αέρα της κύστης σύμφωνα με τις αρχές της αεροδυναμικής. Κατασκευαστής της είναι ο Αρχύτας.

Ο Αρχύτας καταγόταν από τον Τάραντα, μια αρχαία ελληνική αποικία στη Σικελία, ήταν γιος του Μνησαγόρα (ή Εστιαίου) και έδρασε ανάμεσα στο 430 και 350 π.Χ. χωρίς να γνωρίζουμε με σαφήνεια το έτος γέννησης και θανάτου του. Επρόκειτο για ισχυρή και έντονα πνευματική προσωπικότητα, φίλος του Πλάτωνα και οπαδός του Πυθαγόρα. Στοιχεία γι’ αυτόν διασώζει ο Διογένης
Λαέρτιος, αν και επιγραμματικά .

Γενικά ο Αρχύτας είναι γνωστός ως φιλόσοφος (πυθαγορικός), ως μηχανικός και, ίσως, ως ο σημαντικότερος μελετητής της ακουστικής. Διαβάζουμε γι’ αυτόν:

Συμμετείχε ενεργά στην πολιτική ζωή και οι συμπολίτες του τον θαύμαζαν για τις γνώσεις, το ήθος και τις προσωπικές του αρετές τόσο, που τον εξέλεξαν επτά φορές στρατηγό (κυβερνήτη) του Τάραντα, παρόλο που ο νόμος δεν επέτρεπε την κατάληψη αυτού του αξιώματος για διάστημα μεγαλύτερο από ένα έτος. Για τη ζωή και τα συγγράμματα του έγραψαν πραγματείες ο Αριστοτέλης και ο Αριστόξενος, ενώ ο Πλάτων, που ήταν στενός του φίλος, βρήκε στο πρόσωπο του Αρχύτα έναν υποστηρικτή όταν αντιμετώπιζε την εχθρότητα του Διονυσίου Β’ των Συρακουσών. Ο ίδιος ο Πλάτων χρησιμοποίησε τις εργασίες του στα μαθηματικά και υπάρχουν ενδείξεις ότι κι ο Ευκλείδης χρησιμοποίησε πολλά από τα αποτελέσματα του Αρχύτα στο Η’ βιβλίο των Στοιχείων. Τέλος, η παράδοση τον φέρει ως τον πρώτο αερομοντελιστή, αφού αναφέρεται ότι κατασκεύασε ένα ξύλινο περιστέρι, που πετούσε με τη βοήθεια πεπιεσμένου αέρα.

Ο Αρχύτας, σύμφωνα με μαρτυρία του Φαβωρίνου, ιστορικού των αρχαίων παραδόσεων, επινόησε και κατασκεύασε μια περίεργη ιπτάμενη μηχανή, που αποκλήθηκε «πετομηχανή» ή «περιστερά» και που ουσιαστικά ήταν το πρώτο αεριωθούμενο. Ο Φαβωρίνος σημειώνει ακόμα ότι το γεγονός περιγράφει πλήρως ο Ρωμαίος Αύλος Γέλλιος στο έργο του Αττικαί Νύκται.

Ο Αύλος Γέλλιος (Gellius Aullus), λάτρης της αρχαίας ελληνικής φιλοσοφίας, γεννήθηκε στη Ρώμη, αλλά σπούδασε για πολλά χρόνια στην Αθήνα, κατά στην εποχή που φιλέλληνες ρωμαίοι αυτοκράτορες ελάμπρυναν την πόλη χτίζοντας θαυμάσια κτίρια και μνημεία, ενώ η πνευματική της αίγλη βρισκόταν και πάλι σε έξαρση.

Ήταν γύρω στα 150μ.Χ. Ο Γέλλιος, οπαδός του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη, επηρεάστηκε επίσης από το έργο του ιστορικού και φιλόσοφου Φαβωρίνου, Παντοδαπή Ιστορία, και θέλοντας να τον μιμηθεί έγραψε το έργο Αττικαί Νύκται (Noctes Atticae). Σ’ αυτό μελετά τις εργασίες 280 περίπου ελλήνων και ρωμαίων συγγραφέων και ενσωματώνει πλήθος πληροφοριών κάθε είδους: ιστορικών, εθνολογικών, εθιμολογικών, τεχνολογικών, και ως εκ τούτου η συμβολή του στην αρχαία γραμματεία είναι σημαντική.

Από τα παραπάνω συμπεραίνουμε ότι αυτός που αναφέρει και διασώζει το πείραμα του Αρχύτα είναι σοβαρός και αξιόπιστος. Το 12° κεφάλαιο του Γ’ βιβλίου του Αττικαί Νύκται επιγράφεται: Περί των απίθανων μύθων που ο Πλίνιος ο Δεύτερος με μεγάλη απρέπεια αποδίδει στον φιλόσοφο Δημόκριτο. Ακόμη περί του ιπταμένου ομοιώματος περιστεράς. Σημειώνει τα εξής:

«Ό,τι όμως αφορά εις εν τεχνικόν έργον, το οποίον καθ’ ομολογίαν του ιδίου του κατασκευαστού του Πυθαγορείου Αρχύτου, ούτος κατεσκεύασε, τούτο καίτοι δεν φαίνεται εις υμάς ολιγότερον θαυμαστόν, εν τούτοις μας φαίνεται απίστευτον. Διότι όχι μόνον πολλοί επιφανείς Έλληνες διηγούνται τούτο, αλλά και ο φιλόσοφος Φαβωρίνος, ο μετά ζήλου ερευνητής όλων των παλαιών ιστορικών μνημείων. Όλοι αυτοί μνημονεύουν με έντονον διαβεβαίωσιν την αλήθειαν ενός τεχνικού έργου, γράφουν δηλαδή περί της κατασκευής υπό του Αρχύτου μιας περιστεράς με ωρισμένον σύστημα και διά μηχανικής τέχνης κατεσκευασμένης, η οποία ίπταται εις τον αέρα. Το τεχνικόν αυτό κατασκεύασμα (ως αφ’ εαυτού νοείται) φέρεται δι’ ωρισμένης ωστικής δυνάμεως προς τα ύψη και διά κεκρυμμένου εντός αυτού πεπιεσμένου αέρος τίθεται εις κίνησιν».

Το κείμενο, του οποίου η μετάφραση δεν επιδέχεται αμφισβήτηση αφού έγινε από ικανότατο μεταφραστή, τον Ευάγγελο Σταμάτη , παρατέθηκε εν εκτάσει ώστε να διαπιστώσει ο αναγνώστης τα πολλά θαυμαστά που περιγράφονται από τον Πλίνιο και για τα οποία ο Γέλλιος απορεί.

Παρά το γεγονός ότι κατακλύζεται με πλήθος πληροφοριών από τον Πλίνιο, τις οποίες προσπαθεί να κατανοήσει και να διαχωρίσει σε βάσιμες ή μη, σχετικά με την περιστερά του Αρχύτα δεν είναι αρνητικός’ Θεωρεί απλώς ότι το όλο γεγονός είναι «απίστευτο». Δεν το θεωρεί ψευδές ή αγυρτεία ή θαύμα, απλώς δεν μπορεί να το πιστέψει, αφού του κάνει μεγάλη εντύπωση. Και τούτο επειδή μαρτυρούν γι’ αυτό «πολλοί επιφανείς Έλληνες», καθώς και ο φιλόσοφος Φαβωρίνος.

Δυστυχώς δεν γνωρίζουμε ούτε έναν από αυτούς τους πολλούς επιφανείς Έλληνες, αφού δεν έχει διασωθεί η παραμικρή φιλολογική αναφορά σ’ αυτό. Μόνο ο Φαβωρίνος αναφέρει ότι «ο φιλόσοφος Αρχύτας, ο εκ της πόλεως Τάρας καταγόμενος, ήτο επί πλέον και εξαίρετος μηχανικός και κατεσκεύασε ξυλίνην ιπταμένην περιστεράν, η οποία όμως όταν προσεγειούτο δεν ηδύνατο πάλιν να απογειωθή μόνη της. Διότι μέχρις αυτού…» [σ.σ.: Η συνέχεια δεν υπάρχει].

Πηγή: hellenicspace.wordpress.com