17η Νοέμβρη. Αλήθειες που δεν λέγονται

17η Νοέμβρη. Αλήθειες που δεν λέγονται

του Βλάση Γωγούση

«Στην Ελλάδα όσοι μικροί κι` ανίκανοι πιάνουν μια θέση, μια καρέκλα και ασκούν εξουσία δεν αποδεικνύουν παρά μόνο την μικρότητα και την ανικανότητά τους !

Αυτή είναι μία μόνιμη πληγή του έθνους μας ».

ΒΑΣΙΛΗΣ ΡΩΤΑΣ

Σήμερα που γράφω αυτό το άρθρο είναι 17 Νοέμβρη.

Γιορτές, πορείες , μνήμες ,ύμνοι για τη γενιά του Πολυτεχνείου, κατάρες για τους δικτάτορες.

Χιλιάδες οι ( όψιμοι ) αντιστασιακοί- οι περισσότεροι απ` αυτούς χειροκροτούσαν τους Συνταγματάρχες , τότε - !

Κατάπληξη μου κάνει πόσο ενωμένοι είναι όλοι οι πολιτικοί. ¨Ολοι, όλοι συσπειρωμένοι, ανεξάρτητα από κόμματα και παρατάξεις . ¨Όλοι αποκηρύσσουν τις δικτατορίες ,όλοι τις αντιπαθούν ,τις απεχθάνονται και τις καταριούνται. Ξέρετε γιατί ;γιατί οι δικτάτορες τους παίρνουνε το κόκαλο της εξουσίας μέσα από το στόμα τους, τους καθιστούν ανενεργούς ,ανίσχυρους, άπραγους και ανεπάγγελτους!

Και ψάχνουν και θυμούνται και ανακαλύπτουν όλα τα κακά της δικτατορίας :

Λογοκρισίες, βασανισμούς, εξορίες, καταδίκες ,όλα αναδεικνύονται- καμιά φορά διογκούνται κι`όλας - για να προβληθεί το απεχθές πρόσωπο των δικτατόρων.

Κυρίαρχη επωδός : « η κατάργηση της ελευθερίας του ατόμου !»

Ποιάς ελευθερίας του ατόμου, κύριοι άρχοντες, ποιάς ελευθερίας του λόγου, όταν στην 5ετία 1945-1950 για ένα «όχι ,δεν υπογράφω »,καταδικάζονταν νεαρά βλαστάρια σε θάνατο και εκτελούνταν « την τρίτη μέρα μετά την απόφαση» -έτσι έγραφε η απόφαση του έκτακτου ( Ελληνικού,δυστυχώς ) Στρατοδικείου.

Ποιάς ελευθερίας ,όταν με ένα « ναι, αποκηρύσσω» αθωώνονταν κι`έσωζαν τη ζωή τους κι` εκείνα γαντζωμένα στα ιδανικά τους ,αντίκριζαν το εκτελεστικό απόσπασμα ;

Όταν για ένα κουπόνι δυό δραχμών ,ναι δυό δραχμών , καλά διαβάσατε ( υπέρ των οικογενειών των εξορίστων , έγραφε στην πίσω μεριά το κουπόνι ) εκτελέστηκαν 16 νέοι άνθρωποι στα Γιάννενα- ανάμεσά τους δυό κορίτσια !

Που ήταν οι πολιτικοί μας τότε;; Που ήταν οι πρόγονοι κάποιων σημερινών κυβερνώντων ,κάποιων που οι πατεράδες, οι Θειοί και οι παππούδες τους –με προεξάρχοντες τους πολιτικούς του κεντρώου χώρου- βρίσκονταν στην εξουσία;.

Τότε που οι υπηρεσίες της Εθνικής Ασφάλειας βασάνιζαν κ τον κόσμο ;

Μ`αρέσει , που οι πολιτικοί όλων των παρατάξεων-με κάποιες φωτεινές εξαιρέσεις ,για νάμαι δίκαιος - κόπτονται σήμερα για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τη διαφύλαξη των… προσωπικών δεδομένων !

Καλύπτουν τα πρόσωπα των βιαστών και των δολοφόνων, δεν ανακοινώνουν τα ονόματα των μεγαλοκαταχραστών του δημοσίου χρήματος έως ότου αποφανθούν αμετάκλητα τα δικαστήρια ( είκοσι χρόνια δηλαδή ,μετά!) αλλά ΚΑΝΕΙΣ δεν βρέθηκε μέχρι σήμερα να αποκηρύξει –έστω και ετεροχρονισμένα - τους εξευτελισμούς της ανθρώπινης αξιοπρέπειας που οι «ρίζες » τους ανέχονταν, μεθόδευαν και τις χειροκροτούσαν τότε !

Τότε που δεν ακούστηκε ένα «μη », ένα «όχι, ένα «σταματήστε » !

’Μια ερώτηση στη Βουλή δεν έγινε ( είχαμε και Βουλή τότε ) ούτε μια καταγγελία στους διεθνείς οργανικισμούς .

Και καλά τότε, ύστερα, αργότερα, χτές, σήμερα, τώρα;;;

Ναι σήμερα, στις 17 Νοέμβρη, να βγούνε με την ευκαιρία του Πολυτεχνείου και να αναφερθούνε στη σφαγή τόσων αθώων υπάρξεων ,που μοναδικό τους έγκλημα ήταν το «πιστεύω » τους –σωστό η λάθος, δεν έχει σημασία – απλώς ρωτάω . Ρωτάω με παράπονο ανάμικτο με οργή και αγανάκτηση, σαν ένας από τους ελάχιστους επιζώντες αγωνιστές της γενιάς εκείνης, ,που ενώ κοντεύω να πεθάνω , δεν άκουσα ούτε μια συγγνώμη για όσα πάθαμε αγωνιζόμενοι για τα ιδανικά μας.

Είπα να μη μιλήσω σήμερα ! Δάγκωσα και μάτωσα τα χείλια μου για να το

«καταπιώ» αλλά δεν μπόρεσα και : «θα το πω κι` ας το πιώ » είπα ,( οι παλιότεροι με καταλαβαίνουν ,).

Ξέρετε που βρίσκονται σήμερα οι περισσότεροι φίλοι μου και συναγωνιστές των αγώνων της κατοχής και του εμφυλίου;;

Δυό μέτρα κάτω από τη γη, παραχωμένοι είναι, ανάμεσά τους και τα τέσσερα 17χρονα φιλαράκια μου που βγήκαμε στο βουνό μαζί ν` αγωνιστούμε για τα πανανθρώπινα ιδανικά της ισότητας , της λευτεριάς και της δημοκρατίας.

Εξ άλλου, πολλές εκατοντάδες, πολλές χιλιάδες, νεαρά βλαστάρια που επιζήσαμε, ακρωτηριασμένοι σωματικά η ψυχικά αγωνιστήκαμε σκληρά τελείως αβοήθητοι και βρήκαμε τον δρόμο για την καταξίωση ,δουλεύοντας σκληρά ,προσφέροντας μέχρι και τώρα, που γράφονται ετούτες οι γραμμές , χωρίς να πάρουμε από την πολιτεία ούτε ένα ΕΥΓΕ!

Και τώρα πέστε μου, φίλοι αναγνώστες :

Η περιβόητη γενιά του Πολυτεχνείου τι «έδωσε» και τι «εισέπραξε» για την ηρωική εξέγερση του 3ήμερου της 17 Νοέμβρη;

Στο πρώτο δεν μπορώ να απαντήσω, οι πληροφορίες είναι αμφιλεγόμενες .

Στο δεύτερο όμως απαντώ ευθέως :

Η περιβόητη γενιά του 114,εξαργύρωσε την επιταγή των αγώνων της ΠΑΝΑΚΡΙΒΑ !

‘Ώρες θα χρειάζονταν για να απαριθμήσω το «τι» και «πόσα»

πήρανε, πόσα αρπάξαν μερικοί και πόσα «έπραξαν» πολλοί απ` τους λεβέντες της γενιάς εκείνης.

Από εκείνη τη γενιά - ας μη ξεχνάμε φίλοι μου - προέρχεται και η πλειοψηφία αυτών που μας κυβέρνησαν αλλά και μέχρι σήμερα μας κυβερνάνε.

Γι` αυτό , το μήνυμα που στέλνω στους εφήβους και τους νέους που μετέχουν στις σημερινές εκδηλώσεις ,είναι το παρακάτω :

« Δεν λέω, ενταχθείτε σε κόμματα και παρατάξεις, μην καταθέσετε όμως ισόβια την ψυχή σας σ`έναν κομματικό χώρο, μην επιτρέπετε στην όποια ηγεσία να σας χρησιμοποιεί , να σας εκμεταλλεύεται, φυτεύοντας μες στην καρδιά σας έντεχνα, μίση και πάθη.

Ακολουθείστε τους, χειροκροτήστε τους, ψηφίστε τους αλλά μη σταματάτε να σκέφτεστε και - προπαντός- μην απεμπολείτε το αναφαίρετο δικαίωμά σας να συμφωνείτε η να διαφωνείτε .

Μη γίνεστε οπαδοί τυφλοί, φανατισμένοι.

Γίνετε μέλη , γίνετε ψηφοφόροι αλλά αν αντιληφθείτε ότι η ηγεσία σας απογοητεύει η σας προδίδει , σηκώστε το περίστροφο και σημαδέψτε κατά πάνω της , με το μοναδικό , το ανεπανάληπτο ,το πιο αποτελεσματικό όπλο που διαθέτει ο κάθε ελεύθερος πολίτης αυτής της χώρας, την άρνηση της ψήφου σας ! »Αυτά τα λίγα λόγια καταθέτω σήμερα - αντί στεφάνου - φίλοι αναγνώστες των XALIΩΝ.

Δρ Βλάσης Γωγούσης