Ήταν περίπου πριν από τρία χρόνια, τον Φεβρουάριο του 2012, που η ‘’Πρωτοβουλία για τη Θεσσαλονίκη’’ βίωσε μία μεγάλη κρίση. Την πρώτη που αντιμετώπιζε ως παράταξη, μετά τις εκλογές. Τότε είχε αποκαλυφθεί, ότι ο δήμαρχος είχε επικοινωνήσει με δύο τότε βουλευτές, τον κ.Σπύρο Βούγια και τον κ.Σταύρο Καλαφάτη, για να τους ζητήσει να υπογράψουν μία τροπολογία, με βάση την οποία ο συντελεστής δόμησης στο ακίνητο Αλλατίνι θα μπορούσε να δώσει άλλα 30.000 τετραγωνικά μέτρα.
Ενδεχόμενη τέτοια τροπολογία θα επανέφερε το σχέδιο για τη δημιουργία της «Πολιτείας Αλλατίνι», το οποίο είχε δημοσιοποιηθεί δέκα χρόνια νωρίτερα, όταν τη δυνατότητα να χτιστούν τα επιπλέον τετραγωνικά είχε δώσει το υπουργείο Πολιτισμού, με υπουργό τον Ευάγγελο Βενιζέλο.
Τα 70.000 τετραγωνικά μέτρα, τα οποία έχτιζε το ακίνητο, είχαν ήδη πουληθεί και στη συνέχεια το Συμβούλιο Επικρατείας ακύρωσε τις αποφάσεις του Υπουργείου, με αποτέλεσμα το σχέδιο να καταρρεύσει και μαζί και οι επενδύσεις αρκετών Θεσσαλονικέων, οι οποίοι έχασαν τη δυνατότητα διαβίωσης σε οικισμό υψηλής ποιότητας, είκοσι λεπτά με τα πόδια από τον Λευκό Πύργο.
Η παρέμβαση για την τροπολογία θα είχε ένα νόημα, αν η χώρα δεν είχε μπει ήδη στη μεγάλη κρίση και μπορούσε να απαντηθεί το ερώτημα πώς θα υλοποιούνταν το σχέδιο και εάν οι εταίροι σε αυτό το σχήμα δεν είχαν καταρρεύσει πλήρως. Ο ιδιοκτήτης του ακινήτου, η NUTRIART, όχι μόνο δε ενδιαφερόταν να χτίσει, αλλά είχε ήδη βάλει πωλητήριο για να καλύψει τα ανοίγματά της. (Προφανώς θα ήταν καλύτερα να πουλήσει με άδεια δόμησης, αλλά αυτό θα ήταν μια μακρά διαδικασία, ενώ τα χρέη έτρεχαν).
Ο δεύτερος εταίρος, η Θεμελιοδομή είχε ήδη σταματήσει να δουλεύει και είχε βγει από το σχήμα. Οι τράπεζες δεν χρηματοδοτούσαν τίποτε. Τη χώρα κυβερνούσε σε ένα εξαιρετικά αβέβαιο κλίμα η κυβέρνηση Παπαδήμου και η Βουλή ετοιμαζόταν να κλείσει, για να προκηρυχτούν οι εκλογές. Μέσα σε όλα αυτά, το επενδυτικό τοπίο, ειδικά για τα ακίνητα, είχε αρχίσει να είναι θολό.
Ποιον, λοιπόν, εξυπηρετούσε η τροπολογία και η αύξηση της αξίας του ακινήτου;
Κάποιον, ο οποίος θα μπορούσε να την κρατήσει στο συρτάρι του, ως περιουσιακό στοιχείο, το οποίο να μπορεί να χρησιμοποιηθεί καθ΄ οιονδήποτε τρόπο στο μέλλον;
Ή κάποιον που χρειαζόταν να αποδείξει, ότι έχει περιουσιακά στοιχεία;
Η προσωπική περιπέτεια και ο ανάλγητος εκκαθαριστής