Ορισμένοι Γερμανοί εξετάζουν την έξοδο από την ευρωζώνη πριν από την Ελλάδα

Karel Vereycken    Solidarité & Progrès  (Γαλλία)               (μτφρ. Κριστιάν)

Μόνο οι ηλίθιοι εξακολουθούν να το αρνούνται: το ευρώ είναι σαν το Κάπρι, μας τελείωσε (Capri, c’est fini!). 
Ωστόσο, όπως την εποχή της κατάρρευσης του σοβιετικού συστήματος, ο καθένας συνεχίζει να προσποιείται ότι το εμπιστεύεται και πιστεύει σ’ αυτό. Λένε: Ο απολογισμός είναι «συνολικά» θετικός  και το ευρώ είναι το μέλλον της ανθρωπότητας...

Εάν η Γερμανία (τα «μυρμήγκια» σύμφωνα με το μύθο του Αίσωπου (La Fontaine)), επιφανειακά, εμφανίζεται αδιάλλακτη ενώπιον των Ελλήνων (τα «τζιτζίκια»), υπάρχει μια «κριμένη όψη» πίσω από την αδιαλλαξία του Βερολίνου.

Αυτό που ενοχλεί περισσότερο από ένα ανεξόφλητο χρέος, είναι το γεγονός ότι η Ελλάδα αποδεικνύει ότι η λιτότητα δεν λειτουργεί. Και αν ενσωματώνουμε αυτό το νέο στοιχείο, τίθεται ολόκληρη η ευρωπαϊκή πολιτική υπό αμφισβήτηση. Σαν να ήταν ένας θανατηφόρος ιός τύπου Έμπολα, οι Βρυξέλλες μιλάνε για «κίνδυνο λοίμωξης», επειδή υπάρχει κίνδυνος άλλα ευρωπαϊκά έθνη να αρνηθούν να πιούν τα θανατηφόρα φίλτρα που τους έχουν συνταγογραφήσει.

Όμως, μία από τις μεγάλες χώρες, όπου το "γερμανικό μοντέλο" απορρίπτεται από τώρα και στο εξής, ονομάζεται ... Γερμανία.  Η συνδικαλιστική συνομοσπονδία DGB υποστηρίζει ανοιχτά την νέα ελληνική κυβέρνηση και τους στόχους της κατά της λιτότητας. Η συνδικαλιστική συνομοσπονδία προτείνει ακόμη και ένα «Σχέδιο Μάρσαλ» για την Ελλάδα, σε αντίθεση για τα μέτρα που απαιτούνται από το Βερολίνο για την Αθήνα.

Ακόμη χειρότερα, η συναίνεση για τη συγκράτηση των μισθών υπονομεύεται από το σωματείο IG Metall το οποίο κατάφερε την Τρίτη 24 Φεβρουάριου, μετά από εβδομάδες προειδοποιητικών απεργιών, αυξήσεις των 3,5% των μισθών στον τομέα της μεταλλουργίας και τη βιομηχανία ηλεκτρονικών ειδών.

Προσθέστε σε αυτά ότι αναγνωρίζεται πλέον η κοινωνική καταστροφή που προκλήθηκε από τα μέτρα Σρέντερ. Η έκθεση της 19ης Φεβρουαρίου της κοινωνικής οργάνωσης Paritärischer Wohlfahrtsverband παρατηρεί μια φτώχεια ρεκόρ στη χώρα: 12,5 εκατομμύρια άτομα, ήτοι το 15,5% του πληθυσμού.

Για την διέξοδο, ο αρχηγός οικονομολόγος του Υπουργείου Οικονομικών της Γερμανίας, Kai Α Konrad, διευθυντής ενός τμήματος στο Ινστιτούτο Max Planck (το ισοδύναμο του γαλλικού CNRS), είχε ήδη εκφραστεί στις 17 Αυγ. 2013 στην καθημερινή εφημερίδα Die Welt για «έξοδο της  Γερμανίας από τη Νομισματική Ένωση».  Ο άνθρωπος δέχτηκε έντονη επίπληξη από τον Wolfgang Schäuble, αλλά μέχρι στιγμής δεν αναγκάστηκε σε παραίτηση. Ο Bruno Odent στη l’Humanité, βλέπει σε αυτά ένα σημάδι ότι το Βερολίνο «κρατάει μια περίεργη χορδή στο στρατηγικό τόξο του». Αν δεν πάρει τις εγγυήσεις που απαιτεί, ήτοι την αυτοκαταστροφική πολιτική λιτότητας που έχει ανεβάσει σαν θρησκεία, διατηρεί το δικαίωμα να αποχωρήσει από την ευρωζώνη ...

Αλλά, χειρότερο από το τέλος του ευρώ, θα είναι το τέλος της αξιοπιστίας εκείνων που το έχουν στήσει. 

Επομένως, είναι επείγον να βρεθεί κάποιος ένοχος. Το μεγάλο παιχνίδι ονομάζεται από δω και στο εξής «ποιος φταίει;». Αν μπορούσαν να πείσουν αυτούς τους ελεεινούς Έλληνες να το σκάσουν από την ευρωζώνη, το πράγμα θα ήταν πολύ πιο εύκολο. Η αποτυχία του ευρώ δεν θα είναι δικό μας λάθος, αλλά δικό τους!

Εκτός αν βρούμε το θάρρος, μεταξύ Γερμανών και Γάλλων, να σώσουμε την Ευρώπη με τη διάλυση αυτού του τέρατος. 

Αυτή είναι η άποψη του καθηγητή Wolfgang Streeck του Πανεπιστημίου της Κολωνίας, σε ένα άρθρο με τίτλο «Η Ευρώπη πρέπει να εγκαταλείψει το ενιαίο νόμισμα» που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Le Monde στις 3 Μαρτίου 2015.

Ο Streeck αναγγείλει εξαρχής ότι η Μέρκελ έκανε λάθος όταν έλεγε «Αν αποτύχει το ευρώ, αποτυγχάνει η Ευρώπη». Σήμερα, η πραγματικότητα είναι ότι συμβαίνει το αντίθετο: «Το ευρώ καταστρέφει την Ευρώπη. Αν αποτύχει το ευρώ, μπορεί η Ευρώπη να μην αποτύχει». Ενώ ο Streeck τελικά προτείνει τη δημιουργία δύο ζωνών ευρώ (η μια βόρεια και η άλλη νότια), αυτό που βάζει στο τραπέζι δείχνει ότι μετά τις ευρωπαϊκές εκλογές, η συζήτηση που έχει πάρει φωτιά στο εσωτερικό της ευρωπαϊκής ελίτ λαμβάνει μια εντελώς νέα στροφή.

Η πολιτική που εφαρμόζεται για να διαιωνίσει την οικονομική και νομισματική ένωση (ΟΝΕ), όπως φαίνεται στην ελληνική περίπτωση, δεν ένωσε την Ευρώπη. Αντιθέτως, έχει δημιουργήσει βαθιές διαχωριστικές γραμμές μεταξύ της Βόρειας Ευρώπης και της Νότιας Ευρώπης και κατέστρεψε τις αρχικές επιτυχίες των γερμανικών ευρωπαϊκών πολιτικών.

Γράφει ο καθηγητής Streeck:

Αν δεν είμαστε προσεκτικοί, μπορεί επίσης να υπάρξουν σήμερα καταστροφικές συνέπειες από τη γεωστρατηγική άποψη. Η Ρωσία είναι έτοιμη να χορηγήσει στην Ελλάδα τα δάνεια που θα απορριπτόνταν από την ΕΕ.

Η ίδια ιδέα θα μπορούσε να εφαρμοστεί σε περίπτωση πτώχευσης του ελληνικού κράτους αν αυτή η  χώρα αποκλειστεί από την ευρωπαϊκή νομισματική ένωση. Αν φτάναμε σε αυτό το σημείο, θα βρεθούμε αντιμέτωποι με μια ασύμμετρη κατάσταση τόσο ειδική όσο και μοναδική: με τον ίδιο τρόπο που η ΕΕ, που ενθαρρύνεται από τις ΗΠΑ, προσπαθεί να βάλει πόδι στην Ουκρανία, η Ρωσία θα εργαστεί στην Ελλάδα για να δημιουργήσει ένα προγεφύρωμα προς τη Δυτική Ευρώπη.

Το καθένα από τα δύο μέρη θα αναγκαστεί να γεμίσει τότε ένα απύθμενο πηγάδι στη ζώνη επιρροής του άλλου (οι Έλληνες εδώ έχουν λόγο να αναρωτιούνται πως οι Βρυξέλλες, το Βερολίνο και Σια εξακολουθούν να έχουν χρήματα για μια ευρέως ολιγαρχική Ουκρανία, αλλά όχι για την Ελλάδα υπό την ηγεσία μιας αριστερής κυβέρνησης). 

Με τον ίδιο τρόπο που η Δύση ήθελε να επεκτείνει την επιρροή της προς την κατεύθυνση της Σεβαστούπολης, με το ρωσικό στρατιωτικό λιμάνι προς τις θερμές θάλασσες, η Ρωσία μπορεί να θέλει να προωθήσει τη δική της προς το Αιγαίο, χώρο ελιγμού του 6ου Στόλου των ΗΠΑ. Θα ήταν επιστροφή στις γεωστρατηγικές συγκρούσεις της μεταπολεμικής εποχής, οι οποίες είδαν, το 1946, τη παρέμβαση των βρετανικών στρατευμάτων στον ελληνικό εμφύλιο πόλεμο.

Ήρθε η στιγμή της αλήθειας για μια ευρωπαϊκή πολιτική ολοκλήρωσης που ξέφυγε από κάθε έλεγχο, της οποίας η μηχανή είναι το χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο.  Για να μη μετατραπεί η Ευρώπη σε ένα βάλτο αμοιβαίων προκλήσεων μεταξύ των εθνών της, με ανοικτά τα σύνορα και με κίνδυνο να πλημμυριστεί από το εξωτερικό, πρέπει να διαλυθεί αυτό το τέρας που είναι η Νομισματική Ένωση.

Η διάλυση πρέπει να πραγματοποιείται με βάση το κοινωνικό συμβόλαιο, πριν η ατμόσφαιρα να δηλητηριαστεί τελείως. 

Πώς να το κάνουμε: αυτό είναι που πρέπει να συζητήσουμε.

http://www.solidariteetprogres.org/allemands-sortir-euro-grece.html