Μετά την εισβολή όλοι οι Ελλαδίτες Αξιωματικοί Φρουράς Λεμεσού κάποια μέρα ήσαν καλεσμένοι σε Ξενοδοχείο της Λεμεσού απο τους Άγγλους Αξιωματικούς των Βάσεων Ακρωτηρίου για σύσφιξη των σχέσεων οι οποίες λόγω της εισβολής είχαν διαταραχθεί. Πήγαν όλοι εκτος από τον Ταγματάρχη τότε Ματαφιά. Την επόμενη και σε παρατήρηση κατά την άρα αναφοράς του στρατοπέδου από τον τότε στρατοπεδάρχης συν/χη Ο.. ο Ταγματάρχης Ματαφιάς απαντησε:
Δεν πήγα διοτι εγώ δεν ΠΙΝΩ ΠΟΤΑ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ ΜΟΥ. Μουγκαμαρα στο στρατοπεδο, ψέλλισε ενα καλώς ο διοικητής και τέλος όλα.**
Σημείωμα του πρώην Βουλευτή Έβρου Χρήστου Κηπουρού
Εκτός από το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου υπάρχει και το χρονικό ενός αποσιωπηθέντος θανάτου. Επίσης και το χρονικό ενός αποσιωπηθέντος βίου. Ο λόγος για τη στάση των Αθηναϊκών Μέσων όσο και των ομώνυμων πολιτικών κομμάτων, κυρίως δε του πρώην κυβερνητικού, απέναντι στο στρατηγό Δημήτρη Ματαφιά. Υπάρχει τελικά ένας κανόνας που από πολλών ετών εφαρμόζουν στην πρωτεύουσα. Ποιος είναι; Το φιλτράρισμα των ειδήσεων. Ας μην επεκταθώ σε προηγούμενα ομοειδή κρούσματα. Ας μείνω στην περίπτωση του θανάτου, τον περασμένο Νοέμβριο, του στρατηγού Δημήτρη Ματαφιά.
Όσοι την περίοδο εκείνη έτυχε να παρακολουθήσουν ταυτόχρονα Λευκωσιάτικα και Αθηναϊκά Μέσα θα εντυπωσιάστηκαν αφού η μεταξύ τους γνωστή διαφορά έγινε ακόμη μεγαλύτερη. Σαν τη μέρα με τη νύχτα. Από τη μια, πολύστηλα και από την άλλη, ούτε καν μια λέξη. Από τη μια, επικήδειος από το Βάσο Λυσαρίδη και εκφορά με την παρουσία της Πολιτικής Κύπρου, και από την άλλη, η σιωπή των Λιοσίων, τού γνωστού εργοστάσιου επεξεργασίας λημμάτων που μεταποιεί τα σκουπίδια σε νέα και τα νέα σε σκουπίδια.
Πως όμως να μην κάνουν εντύπωση; Η μεν Κύπρος αναγνωρίζοντας τις καλές υπηρεσίες του μακαρίτη Ματαφιά ως διατελέσαντος αρχηγού της Εθνικής Φρουράς και ανταποκρινόμενη στην τελευταία του επιθυμία να του το ανταποδίδει ενταφιάζοντας τον με δημόσια δαπάνη στα χώματά της, η δε τηλεοπτική και πολιτική Αθήνα, να φτάνει στο σημείο να πνίγει ακόμη και την είδηση του θανάτου, αδιαφορώντας εάν με τον τρόπο αυτό τον θανατώνει εκ νέου.
Δεν αποτελεί βέβαια απλά και μόνο μια ακόμη αντιδημοκρατική συμπεριφορά, ιδίως εκείνων που διατείνονται ότι εκπροσωπούν τη Δημοκρατική παράταξη στην οποία άλλωστε ανήκε από δεκαετιών χρωματίζοντας, όταν αυτό χρειάστηκε, την στρατιωτικοπολιτική του διαδρομή με παραιτήσεις και αποχώρηση από κυβερνητικές θέσεις. Ούτε μόνον οι λεγόμενες Δημοκρατικές εφημερίδες αποσιώπησαν το γεγονός του θανάτου. Τα ίδια και η Ελληνική Πολιτεία με την ευρεία, αν όχι την ευρύτατη έννοια του όρου. Αδιαφόρησε πλήρως. Δεν έδειξε το παραμικρό ενδιαφέρον, όπως όφειλε, και παρόλο που η περίπτωση δεν της ήταν άγνωστη.
Επιβεβαιώνεται ότι αυτοί που κινούσαν αλλά και κινούν τα πολιτικά και Δημοκρατικά λεγόμενα νήματα και «νάματα» στο εθνικό κέντρο που παρεμπιπτόντως ούτε εθνικό είναι ούτε κέντρο, είναι σε θέση να κάνουν οτιδήποτε χρειαστεί για να σταματήσουν να παράγονται παρόμοια πρότυπα Ελλήνων αλλά και να οριστικοποιηθεί η διαδοχή μιας ιστορίας στα δικά τους μέτρα. Με άλλα λόγια, πήχης και γη να γίνουν ένα. Πολύ ολίγο τους ενδιαφέρει αν θα είναι κάποια ιστορία με πρότυπο την απουσία προτύπων. Μεταξύ όλων των άλλων, γιατί μόνον έτσι οι θιασώτες της θα μπορούν να αναπαράγονται και να διαιωνίζονται. Και από πάνω να καμώνονται και τους θεσμικούς φορείς και κυρίως τους Δημοκράτες.
Εγώ πάντως έχω τη γνώμη ότι δεν θα είναι λίγοι οι Δήμαρχοι και τα Δημοτικά Συμβούλια που θα τιμήσουν το γενναίο και Δημοκρατικό στρατηγό Ματαφιά. Γιατί σαφώς και δεν είναι ακόμη έγκλημα το να είναι κανείς άνθρωπος από αξιοπρέπεια. Να αγωνίζεται για τις Αξίες της Ελευθερίας, της Ειρήνης, της Πολιτικής και της Δημοκρατίας έως τη Φιλία των Λαών και των Ανθρώπων, όπως και των Αγώνων τους για τις ίδιες Αξίες. Γιατί αυτά ήταν ο στρατηγός Ματαφιάς.
Για τα οποία, όπως άλλωστε λόγω των απαράγραπτων εθνικών και κοινωνικών θεσμών, που προηγούνται των ομώνυμων πολιτικών, θα τον τιμήσουν. Από τον τόπο της καταγωγής του, τα Επτάνησα, έως τη Θράκη αλλά και στο Αιγαίο, όπως και στην υπόλοιπη Ελλάδα. Όχι μόνο στην Κύπρο ή στο Κουρδιστάν.
Για το τελευταίο αυτό, και για να μην στενοχωρηθούν οι κεμαλιστές και οι κεμαλισλαμιστές στη γειτονική χώρα {1} -ολόκληρη δηλαδή η πολιτική Τουρκία- οι εκ των ημεδαπών πολιτικών θεσμών φίλοι της, οι σοσιαλιστές αλλά και τα άλλα παιδιά, έπραξαν όσα έπραξαν τα προηγούμενα χρόνια, με κορυφαία την αποτρόπαια πράξη της 15ης Φεβρουαρίου 1999, και συνεχίζουν να πράττουν όσα πράττουν.
Γιατί αν ήταν Δημοκράτες και εκπροσωπούσαν τη Δημοκρατική παράταξη δεν θα απέφευγαν βέβαια να εκδώσουν μια λιτή έστω ανακοίνωση για το ανθρώπινο συμβάν, όπως είναι ο συγκεκριμένος θάνατος από παθολογικά αίτια. Ούτε καν αυτό το ελάχιστο έπραξαν. Πόσο μάλλον να ζητούσαν και την απελευθέρωση του έγκλειστου στο Ίμραλι. Για την παράδοση του οποίου μάλιστα είναι αυτουργοί.
Σκέφτομαι ότι σε περιπτώσεις σαν και αυτή στην Αρχαία Ελλάδα όλο και θα βρίσκονταν κανένας τραγωδός, όπως ο Ευριπίδης, ώστε να προτείνει τρόπο απαλλαγής από τις ερινύες. Να υποδείξει κάποιο Παρράσιο, όπως έκανε στην τραγωδία «Ορέστης». Σήμερα όχι μόνο δεν υπάρχει κάποιος Ευριπίδης, αλλά νομίζω ότι αν ξαναζούσαν οι Αρχαίοι Έλληνες, δικαίως θα μας αποκλήρωναν. Όλους. Αυτούς για αυτό που ήταν και συνεχίζουν να είναι. Εμάς που δεν κάναμε κάτι.
__________
Σημειώσεις
{1}, Περισσότερα βλέπε στα λήμματα που υπάρχουν στις τουρκικές πηγές, μετά από πληκτρολόγηση του ονόματος MATAFIAS σε όποια
από τις μηχανές αναζήτησης. Τα πιο πολλά σχετίζονται με τη στάση του απέναντι στον Κουρδικό αγώνα. Από την άποψη αυτή τα τουρκικά Μέσα είναι λιγότερο κεμαλικά από τα Αθηναϊκά. Τα οποία οφείλω να τονίσω ότι ανάμεσα στα άλλα κάνουν και ένα καλό. Γίνονται αιτία να ισχυροποιηθεί ακόμη περισσότερο η έκτη αίσθηση των πολιτών αν όχι και να δημιουργηθεί και έβδομη κλπ.
18 Χρήστος Κηπουρός Ποιοι και γιατί αποσιώπησαν το θάνατο Θράκη 2007, του στρατηγού Δημήτρη Ματαφιά
metanastis.com
**Το περιστατικό στάλθηκε με email απο Ελληνα Ελδυκάριο θεώρησα ότι έπρεπε να δημοσιευτεί γιατί απλά αυτός ήταν ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΑΤΑΦΙΑΣ και έτσι αναλλοίωτος θα παραμείνει στις ψυχές μας
Αναρτήθηκε από sub92
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου