Δημοσιεύτηκε στο «ΒΗΜΑ
ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΩΝ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ»(τεύχος Μαρτίου 2012)
ΠΡΟΣ
Αθήνα 22/02/12
1)Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο
2)Τους Έλληνες Ευρωβουλευτές
Κύριοι,
Είμαι συνταξιούχος του δημόσιου τομέα
εργαζόμενη επί 40 συναπτά έτη σε ασφαλιστικό φορέα , τα δε τελευταία 6 έτη ,
στον καταληκτικό βαθμό του Γενικού
Διευθυντή.
Στην βαθμίδα αυτή , αφιέρωσα τις γνώσεις και εμπειρία που είχα
αποκτήσει. Ανέλαβα ευθύνες, πολλές φορές δυσανάλογες με τη θέση μου, με στόχο
την προώθηση, του καλώς εννοουμένου
καθήκοντος, το οποίο εξ’ ορισμού, ταυτίζεται με το δημόσιο συμφέρον.
Η
Πολιτεία από το έτος 1997, αναγνωρίζοντας την προσφορά μας στο γενικό σύνολο, μας
αντάμειψε με ειδικές αποδοχές, βάσει του εκάστοτε ενιαίου μισθολογίου του
δημοσίου.
Δεδομένου ότι, προσέφερα μισθωτή υπηρεσία, οι
ασφαλιστικές μου εισφορές ως και η φορολογία, ήταν ανέκαθεν ποσοστιαίες επί πασών των αποδοχών μου. Με τον
Ν.3845/6.5.2010 που αφορά, στον μηχανισμό στήριξης, της ελληνικής οικονομίας,
από τα Κράτη- Μέλη της Ζώνης του ευρώ
και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, η ζωή μου, όπως και των περισσοτέρων
Ελλήνων, άλλαξε άρδην, ανατρέποντας βάναυσα το οικονομικό και κοινωνικό status του κάθε ένα από εμάς.
Δεδομένου ότι, η βίαια προσαρμογή προς τα
κάτω, συνεχίζεται, αγνοώντας ανθρώπινες ζωές και κοινωνική συνοχή,
διαπιστώνοντας δε ότι, οι βασικοί θεσμοί της ευνομούμενης τάξης, καταρρέουν,
εμπρός στην αριθμολαγνεία των
εκπροσώπων της Τρόϊκα, θέτω κάποια
ερωτήματα και θα επιθυμούσα να έχω την άποψή σας επ’ αυτών.
·
Πώς δέχεστε να γίνεται ωμή παραβίαση του Συντάγματος και συγκεκριμένα του αρ. 28 παρ. 2 κράτους μέλους της Ένωσης, προκειμένου να εγκριθεί ο
μηχανισμός, με απλή πλειοψηφία και όχι, με την προβλεπόμενη των τριών πέμπτων
(3/5) όλων των βουλευτών. (Αφορά το πρώτο μνημόνιο).
·
Είναι ή όχι οι περικοπές συντάξεων και η
κατάργηση της 13ης και 14ης σύνταξης παραβίαση του αρ.1 του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ, αφού η σύνταξη
θεωρείται περιουσιακό στοιχείο;
Εξ’ άλλου η σύνταξη δεν αποτελεί έκφανση του κρατικού imperium, εκδήλωση δηλ. προνοίας του Δημοσίου, απέναντι στους υπαλλήλους του, αλλά «αξίωση» που απορρέει από το
συνταγματικό δικαίωμα στην ασφάλιση και σύμφωνα με την αρχή της ανταποδοτικότητας.
Άλλωστε το ΕΣΔΑ έχει κρίνει μεταξύ άλλων ότι, η καταβολή ασφαλιστικών
εισφορών, απορρέει από το δικαίωμα για απόληψη παροχών, που θεωρείται
περιουσιακό δικαίωμα, δεχόμενο δε ότι, απαγορεύεται η ουσιώδης μείωση της σύνταξης.
·
Πώς ανέχεστε να μην εφαρμόζεται σε Κράτος-Μέλος η αρχή της αναλογικότητας όπως έχει διαπλαστεί από
την θεωρία και νομολογία, αλλά να γίνεται υπέρμετρη επιβάρυνση σε μισθωτούς και
συνταξιούχους, δηλ. ευθεία παραβίαση του άρ.
25 παρ. 4 του Συντάγματος χωρίς ουδέν στοιχείο παροδικότητας των μέτρων.
·
Πώς αντιμετωπίζετε ότι δεν εφαρμόζεται η αρχή της αποφυγής των ασύμμετρων ή δυσανάλογων συνεπειών,
μεταξύ κόστους οφέλους ενώ μέχρι
σήμερα παρά τις θυσίες των Ελλήνων, το αποτέλεσμα είναι αποκαρδιωτικό, με την
ύφεση να καλπάζει.
Ως τέως ανώτατη υπάλληλος της Δημόσιας Διοίκησης, παρακολουθώ τα
τεκταινόμενα και διατυπώνω την βαθειά μου θλίψη, ακόμη και απογοήτευση, για την
ωμή παραβίαση των κοινωνικών δικαιωμάτων, ενώ η Ευρωπαϊκή Ένωση περί άλλων τυρβάζει, ανεχόμενη, να μην λειτουργούν
οι θεσμοί της, αλλά οι κυρίαρχες οικονομικά δυνάμεις εν αυτή, να λαμβάνουν τις αποφάσεις
που αφορούν την τύχη των λαών, ερήμην
των θεσμικών οργάνων.
·
Λυπούμαι που απευθύνω την επιστολή αυτή, η οποία είναι μια
κραυγή αγωνίας, γιατί αφήσατε το όραμα της
Ευρωπαϊκής Ένωσης να ξεθωριάζει στα χέρια των Τροϊκανών, των οποίων τα μέτρα έχουν αποτύχει παταγωδώς και παρ’
όλα αυτά, τους αφήνετε να συνεχίζουν το καταστρεπτικό τους έργο, αφανίζοντας
τον πιο ιστορικό λαό της Ευρώπης, στον
πολιτισμό του οποίου, στηρίχτηκε το
ευρωπαϊκό ιδεώδες, ενώ σήμερα οι αρχές και οι αξίες εξανδραποδίζονται.
Στο ποινικό δίκαιο καταγράφεται
τόσο η τοκογλυφία όσο και ο εκβιασμός ως κολάσιμα αδικήματα.
Τι έχετε να πείτε όταν αυτά τα δύο αδικήματα εφαρμόζονται στην Ελλάδα με τις ευλογίες
της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Τέλος επισημαίνω ότι ο Ελληνικός λαός, γνωρίζει τις οικονομικές
υποχρεώσεις, της ηγέτιδας σήμερα Γερμανίας, έναντι της Ελλάδος, κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και αυτό του
δημιουργεί περισσότερη πικρία. Άλλωστε την υποχρέωση αυτή, την
αναγνωρίζουν, πολλοί εντός και εκτός της Γερμανίας, που δεν ορρωδούν να υψώσουν
την φωνή τους για το δίκαιο και ηθικό αυτό αίτημα το οποίο πιστεύω κάποια
στιγμή θα υποβληθεί αρμοδίως. Τέλος η Γερμανία θα πρέπει να μάθει από τα λάθη της
στους δύο παγκόσμιους πολέμους και να μη
κατατρύχεται από το σύνδρομο «ουαί
τοις ηττημένοις » για τους άλλους λαούς.
Με εκτίμηση
Αικ.Ζαφείρη-Καμπίτση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου