1.798 χιλιόμετρα για τον Ηρακλή από τον 80χρονο πρόεδρο

Bluearena,gr
02/04/12    16:32     Επιμέλεια: Θωμάς Καλέσης
Ο Πάολο Κοέλιο είχε πει κάποτε πως…"αγάπη ειναι, όποιο συναίσθημα, όποια χαρά, όποια λύπη, όποιος πόνος, όποια τρέλα, όποιος φόβος σου βγαίνει, όταν βλέπεις αυτό που αγαπάς". Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε αν ο Νίκος Ατματζίδης, έχει διαβάσει το συγκεκριμένο απόφευγμα του Κοέλιο, εκείνο όμως που ξέρουμε είναι πως έχει ζήσει όλα τα παραπάνω συναισθήματα, βλέποντας πάντα…την ομάδα που αγαπά! Έζησε την χαρά, όταν μαζί με την ομαδάρα που έφτιαξε το 1976 σήκωσε το κύπελλο Ελλάδος μέσα στη Νέα Φιλαδέλφεια, απέναντι στον Ολυμπιακό, όταν με προσωπικές του ενέργειες έφερε τον μεγαλύτερο ποδοσφαιριστή που ανέδειξαν ποτέ τα ελληνικά γήπεδα, τον Βασίλη Χατζηπαναγή. Έζησε τη λύπη, όταν ο αγαπημένος του Ηρακλής, υποβιβάστηκε για πρώτη φορά το 1980 στη Β' Εθνική. Και τότε στα χαρτιά και τότε με αποφάσεις δικαιοδοτικών οργάνων που ίσχυσαν για μία και μοναδική φορά. Έζησε τον πόνο, όταν το περασμένο καλοκαίρι, η ομάδα που λατρεύει έφτασε, χωρίς ο ίδιος να μπορέσει να αλλάξει κάτι (παρά τις εκπληκτικές του ομιλίες στις συγκεντρώσεις) μέχρι τις αλάνες Δ' Εθνικής. Έζησε ακόμη και τον φόβο, που ένιωσαν όλοι για το αύριο, της ιστορικότερης ομάδας στην Ελλάδα. Τώρα; Τώρα ζει την τρέλα, του να είσαι Ηρακλής. Με 1798 χλμ. καταγεγραμένα στο κοντέρ του αυτοκινήτου του, ο Νίκος Ατματζίδης, διαφημίζει με τον καλύτερο τρόπο την δύναμη της θέλησης και παραδίδει μαθήματα ήθους. Καλλικράτεια, Κύμινα, Κιλκίς, Κρανούλα, Βόλος, Τσαριτσάνη, Αναγέννηση. Πάντα εκεί! Κι όχι σε καμιά περίοπτη θέση! Στην Καλλικράτεια πήρε το σκαμνάκι του μαζί, στον Βόλο κάθισε στο τσιμέντο, στην Αναγέννηση, είδε το πρώτο ημίχρονο φορώντας μόνο το σακάκι του, την ώρα που τα μποφόρ χτυπούσαν κόκκινο. Και όταν ο συνάδελφος ο Γιώργος Ματζιούκης τον προσκαλεσε να καθίσει στο μπουθ των δημοσιογράφων, δεν είχε πρόβλημα να παρακολουθήσει το υπόλοιπο της αναμέτρησης όρθιος, προκειμένου να μην ενοχλήσει! Ήθελε μόνο να ζεσταθεί... Τι μάθημα Θεέ μου…Τι μάθημα για όλους αυτούς που βρίσκουν φτηνές δικαιολογίες ώστε να προτιμήσουν την ζεστασιά του καναπέ τους, από το γήπεδο. Τι μάθημα για όλους αυτούς, που τους φταίει το ΑΕΠ και ο ΑΦΜ, που δεν αντέχουν -όπως λένε- να βλέπουν τον Ηρακλή σ' αυτή την κατηγορία; Τι μάθημα για όλους αυτούς που θα εμφανιστούν πάλι, όταν ο Ηρακλής θα επιστρέψει εκεί που ανήκει. Και τέλος, τι μάθημα για όλους αυτούς τους παράγοντες που το παιξαν Ηρακλειδείς. Που διοίκησαν τον σύλλογο, τον λεηλάτησαν, τον έφτασαν στο σημείο που βρίσκεται σήμερα και στο τέλος έφυγαν νύχτα για να γλιτώσουν τη λαϊκή κατακραυγή, για να κρύψουν την ντροπή τους. Να πάρεις την διπλανή φωτογραφία και να τους την τρίψεις στην μούρη. Γιατί σ' αυτή τη φωτογραφία, ο Νίκος Ατμαζίδης, δείχνει και ειναι ευτυχισμένος. Χαμογελά, γιατί και αυτή η Κυριακή του ήταν…μπλε. Και πάντα, παρέα με την γλυκύτατη σύζυγό του, που δεν τον άφησε ποτέ μόνο στις εξορμήσεις του για τον Ηρακλή. Που δεν προσπάθησε ποτέ να περιορίσει το πάθος του για την ομάδα, αλλά που αντίθετα προσπάθησε να γίνει κομμάτι του. Μαζί θα τους δούμε κι αλλού. "Ήδη ετοιμάζομαι για την εκδρομή στην Λευκάδα" μας είπε σήμερα στην επικοινωνία που είχαμε και αυτό ήταν! Τι άλλο να πούμε, τι άλλο να προσθέσουμε. Μόνο μια φράση του Έντγκαρ Άλλαν Πόε…"Αν θες να αγαπηθείς, τότε μην αφήσεις την καρδιά σου να παρεκκλίνει από το μονοπάτι της. Παρέμεινε αυτός που είσαι τώρα!".  Κύριε Νίκο, να σε έχει ο Θεός καλά και πάντα γερό. Για να σε βλέπουμε εκεί, στην κερκίδα, δίπλα στη συζυγό σου και στον αγαπημένο σου Ηρακλή για να παίρνουμε όλοι εμείς οι υπόλοιποι, μαθήματα ζωής.  ΧΙΛΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΗΡΑΚΛΗΣ