Στον έναν και πλέον αιώνα της ιστορίας του ο Ηρακλής έχει γνωρίσει πολλές διακρίσεις, κάποιες από αυτές μνημονεύονται συχνά από τους φίλους του και κάποιες άλλες έχουν ξεχαστεί.
Το TheSporters ταξιδεύοντας στο χρόνο... ξεσκονίζει μια από τις πιο σπουδαίες σελίδες στο βιβλίο της ιστορίας του Ηρακλή και αναλαμβάνει να αποκαταστήσει τη λάμψη στο χάλκινο ολυμπιακό μετάλλιο που κατέκτησε η ποδοσφαιρική ομάδα των κυανόλευκων"
Η πρώτη φορά που το ποδόσφαιρο εντάχθηκε στα Ολυμπιακά αθλήματα ήταν το 1900 και το 1906 διεξήχθη η 4η ενδιάμεση Ολυμπιάδα, η οποία φιλοξενήθηκε στην Αθήνα. Στη διάρκεια αυτών των αγώνων με την επωνυμία "B' Αθηναϊκή Ολυμπιάδα" έγινε για πρώτη φορά τουρνουά ποδοσφαίρου με προκριματικά, τελικό και μικρό τελικό.
Το αγωνιστικό πρόγραμμα της Μεσολυμπιάδας περιλάμβανε 11 αθλήματα με περίπου 75 αγωνίσματα. Σε αυτά διαγωνίστηκαν περισσότεροι από 900 αθλητές που προέρχονταν από 20 χώρες, γεγονός που καθιστούσε τη Μεσολυμπιάδα τη μεγαλύτερη αθλητική συγκέντρωση εθνών έως τότε
Στο τουρνουά ποδοσφαίρου δήλωσαν συμμετοχή οι Εθνικές ομάδες της Μεγάλης Βρετανίας, της Γερμανίας, της Αυστρίας, της Γαλλίας, της Δανίας και της Ελλάδας (με παίκτες από την Αθήνα)
Στην ίδια διοργάνωση δήλωσαν συμμετοχή και δυο ομάδες της τότε Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Η πρώτη ήταν η ομάδα της Σμύρνης η οποία δεν προϋπήρχε ως Σύλλογος και δημιουργήθηκε με μοναδικό σκοπό τη συμμετοχή στους αγώνες, αποτελούμενη από 6 Άγγλους, 4 Γάλλους και έναν Αρμένιο.
Η δεύτερη ομάδα με έδρα της Θεσσαλονίκη και αποτελούμενη αποκλειστικά και μόνο από Έλληνες, ήταν ο "Όμιλος Φιλόμουσων" ο οποίος δυο χρόνια αργότερα μετονομάστηκε σε Ηρακλής.
Η συγκεκριμένη ομάδα έφτασε μέχρι τους ημιτελικούς της διοργάνωσης όπου στις 23 Απριλίου του 1906 ηττήθηκε από την Εθνική Ελλάδας ή καλύτερα την ομάδα των Αθηνών, με 6-0. Στον άλλο ημιτελικό η Δανία κέρδισε την ομάδα της Σμύρνης με 5-1.
Τα αποτελέσματα αυτά έφεραν αντιμέτωπες στον μεγάλο τελικό της 24ης Απριλίου τη Δανία με την ομάδα των Αθηνών, σε ένα παιχνίδι το οποίο δεν ολοκληρώθηκε ποτέ. Το ημίχρονο της συγκεκριμένης αναμέτρησης έληξε με τους Δανούς να προηγούνται με 9-0 και τους ποδοσφαιριστές της Αθήνας να μην βγαίνουν στον αγωνιστικό χώρο για το δεύτερο κάτι το οποίο οδήγησε στον αποκλεισμό τους.
Η εξέλιξη αυτή έφερε τον "Όμιλο Φιλόμουσων" και την ομάδα της Σμύρνης να συγκρούονται στον μικρό τελικό της 25ης Απριλίου με έπαθλο το αργυρό μετάλλιο το οποίο υπό φυσιολογικές συνθήκες προοριζόταν για τον χαμένο του μεγάλου τελικού, την ομάδα της Αθήνας. Τελικά, το ασημένιο μετάλλιο κατέληξε στην ομάδα της Σμύρνης η οποία επικράτησε με 3-0 του "Ομίλου Φιλόμουσων" ο οποίος περιορίστηκε στο χάλκινο μετάλλιο.
Οι ποδοσφαιριστές που πήραν μετάλλιο συμμετέχοντας στην ενδιάμεση Ολυμπιάδα, ως μέλη της ομάδας "Όμιλος Φιλόμουσων Θεσσαλονίκης" ήταν οι Γεώργιος Βαπόρης, Νικόλαος Πίνδος, Αντώνιος Τέγος, Νικόλαος Πεντζίκης Ιωάννης Κύρου, Γεώργιος Σωτηριάδης, Βασίλειος Ζαρκάδης Δημήτριος Μηλιτσόπουλος, Αντώνιος Καραγιάννης, Ιωάννης Σαριδάκης και Ιωάννης Άμποτ.
Το 1908 ο "Όμιλος Φιλόμουσων" Θεσσαλονίκης" συγχωνεύθηκε με την "Ολύμπια" η οποία υπήρξε επίσης ομάδα της Θεσσαλονίκης. Αποτέλεσμα αυτής της συγχώνευσης ήταν η γέννηση του Ηρακλή ο οποίος τα τέσσερα πρώτα χρόνια της ιστορίας του είχε την ονομασία Οθωμανικός Ελληνικός Σύλλογος Θεσσαλονίκης "Ο Ηρακλής"
Αξίζει να αναφερθεί ότι τρεις από τους αθλητές που κατέκτησαν το χάλκινο μετάλλιο οι Ζαρκάδης, Ι. Κύρου Γ. Σωτηριάδης υπήρξαν μέλη της αντιπροσωπείας των αθλητών του "Ηρακλή" που εφτά ημέρες μετά την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης παρουσιάστηκαν εθελοντικά στον τότε στρατιωτικό διοικητή, πρίγκιπα Νικόλαο, ζητώντας τον να καταταγούν στον Ελληνικό στρατό ο οποίος συνέχιζε τις μάχες για την απελευθέρωση.
Τελικά όπως αποφασίστηκε, τα μέλη του Συλλόγου που πρόσφεραν εθελοντικά τις υπηρεσίες τους, ενίσχυσαν την ελληνική χωροφυλακή. Οι εθελοντές του Ηρακλή (μεταξύ των οποίων ήταν και οι τρεις Ολυμπιονίκες που αναφέρονται παραπάνω) ξεχώριζαν από τους υπόλοιπους καθώς εκτελούσαν μόνο νυχτερινές υπηρεσίες και από το λευκό περιβραχιόνιο που φορούσαν και στο οποίο υπήρχε ένα μπλε "Η".
Ένα χρόνο αργότερα, το 1913, περίπου 300 μέλη του Συλλόγου μεταξύ των οποίων ήταν και πάλι κάποιοι από τους Ολυμπιονίκες του 1906 συγκρότησαν το πρώτο εθελοντικό σώμα το οποίο αφού πέρασε από την απαραίτητη εκπαίδευση, τέθηκε υπό τη διοίκηση του 5ου συντάγματος ευζώνων συμμετέχοντας στις μάχες της Κρέσνας και της Τζουμαγιάς, φτάνοντας μέχρι τα ελληνοβουλγαρικά σύνορα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου