ΟΙ ΜΑΣΚΕΣ ΕΠΕΣΑΝ...

03/12/11    12:22     Επιμέλεια: BLUEARENA
Οι μάσκες έπεσαν. Το σύστημα δεν μπορεί πια να κρυφτεί πίσω από το δάχτυλό του. Τις διώξεις για 17 άτομα για την παρέλαση της 28^ης Οκτωβρίου, τη στιγμή που στην παραλιακή λεωφόρο της Θεσσαλονίκης ήταν πάνω από 15.000 κόσμος, δεν μπορεί και δεν πρέπει να τις προσπεράσει εύκολα κανείς.

Το ξαναγράφουμε γιατί η αντιπαράθεση και μόνο των αριθμών δημιουργεί ξεκάθαρους συνειρμούς για το τι επιδιώκεται. Στην παραλιακή λεωφόρο ήταν πάνω από 15.000 κόσμος και έγιναν… 17 διώξεις. Και πότε; Σε μια μέρα κατά την οποία κανείς δεν ένιωσε την παραμικρή απειλή. Ανδρες, γυναίκες, παιδιά, άτομα όλων των ηλικιών ήταν εκεί και κανείς δεν έφυγε.

Ηταν εκεί και όλοι μπήκαν στην παραλιακή λεωφόρο. Ηταν εκεί και μετά την αποχώρηση των επισήμων, ήταν εκεί ο κόσμος και ανέβηκε στην εξέδρα των επισήμων και χειροκροτούσε. Καμία απειλή. Κανένα επεισόδιο. Αν υπήρχε το παραμικρό, ακόμη και του ψύλλου το πήδημα, δεν μπορεί εύκολα να εικάσει κάποιος ότι η αστυνομία θα επενέβαινε; Δεν το έκανε γιατί πολύ απλά, δεν υπήρχε κανένας λόγος. Καμία αιτία.

Εγιναν όμως… 17 διώξεις σε μια μέρα που υπήρχε εκεί πάνω από 15.000 κόσμου. Τις 17 διώξεις δεν μπορεί και δεν πρέπει να τις προσπεράσει κανείς. Αραγε μπορούν να κρυφτούν πίσω από εκφράσεις όπως… «διατάραξη της κοινής ειρήνης» ή «προσβολή των θεσμών»;

Καλά για την… κοινή ειρήνη δεν το συζητάμε. Και μόνο το γεγονός της περιγραφής των παραπάνω που ο κόσμος δεν έφευγε είναι αρκετό για να αναρωτηθεί κάποιος το πια… ειρήνη διαταράχθηκε. Εκτός κι αν μπορεί να βρει κάποιος έστω έναν που ήταν στην παραλιακή λεωφόρο εκείνη τη μέρα και όταν πήγε σπίτι του ή όταν βρέθηκε με την παρέα του, δεν σχολίασε το ξέσπασμα χιλιάδες λαού αλλά βρήκε να πει ότι… «μου διατάραξαν την ειρήνη μου». Τότε, πάσο…

Σε ό,τι αφορά στην προσβολή των θεσμών θα είχε ενδιαφέρον να πει το σύστημα την άποψή του για τις δηλώσεις του Κωστή Στεφανόπουλου και του Μανόλη Γλέζου που ακολούθησαν τις επόμενες μέρες και περιέγραφαν το πολιτικό σκηνικό στη χώρα. Κατά τα άλλα όμως, υπάρχουν οι 17 διώξεις.

Και βέβαια, μέσα σε αυτές τις 17 διώξεις είναι και τέσσερις οπαδοί του Ηρακλή. Τι περίεργο, ε; Τι περίεργο για μία ακόμη φορά να διώκονται οπαδοί του Ηρακλή. Της ομάδας που είναι ξεκάθαρα η μόνη που εδώ και καιρό αντιμάχεται στο σύστημα. Της ομάδας που είναι η μόνη που τα μηνύματα που στέλνει δεν μπορούν να περιοριστούν στον χώρο του ποδοσφαίρου διότι ο τεράστιος Ηρακλής με την καύσιμη ύλη της ιστορίας του δεν μπορεί να χωρέσει μόνο στον χώρο του ποδοσφαίρου. Ο Ηρακλής όταν ιδρύθηκε και στην πορεία του μέσα σε όλα αυτά τα 103 χρόνια έμαθε να δραστηριοποιείται ποικιλοτρόπως. Κι αυτή είναι η διαφορά του με όλους τους άλλους.

Τέσσερις λοιπόν διώξεις για φίλους της ομάδας. Ενας ακόμη κρίκος που έρχεται να προστεθεί στα τόσα που έχουν γίνει και θέλουν να κάνουν τις διαμαρτυρίες να κοπάσουν. Ένα σύστημα που διάλεξε να ποδοπατήσει με τον πλέον αισχρό τρόπο αυτόν τον τεράστιο σύλλογο και που μένει να παρακολουθεί θαμπωμένο τις τεράστιες αντοχές του τεράστιου συλλόγου. Ο Ηρακλής δεν λυγίζει γιατί έτσι έχει μάθει. Κι αυτό ξαφνιάζει αυτούς που δεν είχαν ιδέα για το τι είναι η δυναμική του Ηρακλή. Αυτό ξαφνιάζει το σύστημα…

Η ιστορία όμως έχει και συνέχεια και αποκαλύφθηκε τις προηγούμενες μέρες. Κι αυτό θα πρέπει να το μάθουν όλοι. Από τις 17 διώξεις μόνο στις τέσσερις των φίλων της ομάδας υπάρχει η κατηγορία για την προσβολή των θεσμών. Τυχαίο λοιπόν και αυτό; Ας απαντήσει κάποιος.

Το αντιστάθμισμα των αριθμών γίνεται ακόμη πιο… εντυπωσιακό. Από τους πάνω από 15.000 κόσμου εκείνη τη μέρα στην παραλιακή λεωφόρο Θεσσαλονίκης μόνο… τέσσερα άτομα πρόσβαλαν τους… θεσμούς. Είναι εντυπωσιακό το πώς πέφτουν οι μάσκες. Το σύστημα δεν μπορεί πια να κρυφτεί.

Η σημαία του Ηρακλή κυμάτισε και εκεί. Κυμάτισε και στην παραλιακή λεωφόρο Θεσσαλονίκης και δεν θα σταματήσει ποτέ να κυματίζει διότι ξεδιπλώθηκε πριν από οποιαδήποτε άλλη σημαία συλλόγου, σε μια υπόδουλη Θεσσαλονίκη, την ώρα που ξεδιπλώνονταν και οι ελληνικές σημαίες για να οδεύσουν προς την απελευθέρωση της πόλης. Ο Ηρακλής, κυρίες και κύριοι του συστήματος, ήταν εκεί πριν από όλους σας. Ο Ηρακλής, κυρίες και κύριοι του συστήματος, δεν αναμασά πατριωτισμό. Διδάσκει ιστορία.

Είναι όμως ένα πράγμα ακόμη ξεκάθαρο. Τις προηγούμενες μέρες ήταν εκατοντάδες οι φίλοι του συλλόγου που (και μετά την 28^η Οκτωβρίου) εκδήλωναν, με κάθε τρόπο, την περηφάνια τους για το ότι η σημαία του Ηρακλή κυμάτισε και εκεί. Το να το κάνουν από τον καναπέ, στα ραδιόφωνα, πίσω από την οθόνη ενός υπολογιστή, είναι δικαίωμα του καθενός.
Προσοχή όμως. Σημασία έχει να αναγνωρίζεται το μεγαλείο, σημασία όμως έχει και να δυναμώνεις με τη συμμετοχή αυτό το μεγαλείο. Και τώρα που, όπως αποκαλύφθηκε υπάρχει ακόμη και στις διώξεις… επιμερισμός ευθυνών, τώρα που όλοι ξέρουν, η εγρήγορση θα πρέπει να είναι τεράστια. Η συμμετοχή το ίδιο και η ενότητα ακόμη μεγαλύτερη.