Δεν φοβόμαστε κανέναν!

Του ΓΙΑΝΝΗ ΝΤΑΣΚΑ
«Το ποδόσφαιρο είναι ένα παιχνίδι που παίζουν 11 εναντίον 11, αλλά στο τέλος κερδίζουν πάντα οι Γερμανοί». Αυτή η φράση ειπώθηκε από τον διάσημο Άγγλο σέντερ φορ, Γκάρι Λίνεκερ, ο οποίος διακρίθηκε και στα βρετανικά και στα γερμανικά γήπεδα.
Σήμερα, γίνονται διαφορετικά αλλά πιο σκληρά ακόμα «παιχνίδια», τα οικονομικά παιχνίδια. Και μέχρι αυτή τη στιγμή όλο και πιο καθαρά φαίνεται ότι παίζουν Ευρωπαίοι με Γερμανούς. Και οι Γερμανοί κοντράρουν και φαίνονται να επιμένουν στη γερμανική λύση στην Ευρώπη, η οποία (σ.σ. γερμανική λύση) από τους άλλους Ευρωπαίους ονομάζεται «γερμανοποίηση της Ευρώπης». Αυτό δεν το θέλουν ούτε για αστείο, ακόμα και αν πρόκειται για την οικονομική ευημερία, καθώς οι Γερμανοί υποστηρίζουν ότι η γερμανοποίηση θα οδηγήσει την Ευρώπη σε οικονομική ευημερία.
Έχουν άδικο οι Γερμανοί; Ναι, στον βαθμό που θέλουν να επιτύχουν στην Ευρώπη με τα οικονομικά όπλα αυτό που δεν πέτυχαν με τα στρατιωτικά σε δύο παγκόσμιους πολέμους. Όχι, αν αρχίσουμε τις αναλύσεις σε επιμέρους τομείς.
Ένα απλό παράδειγμα: Αν πάει κανείς στο Ολυμπιακό Χωριό του Μονάχου, θα βρει έξοχα διαμερίσματα να νοικιάσει ή να αγοράσει. Σαν δωμάτια 4άστερων ξενοδοχείων με περιβάλλον 7άστερων ξενοδοχείων. Τα διαμερίσματα είναι οι μεγάλες πολυκατοικίες που είχαν κατασκευαστεί για να φιλοξενήσουν τους αθλητές των Ολυμπιακών Αγώνων, παράγοντες, υπηρεσίες κ.λπ. Σήμερα, 40 χρόνια μετά, ούτε εκατοστό δεν μένει χωρίς αξιοποίηση.
Αν πάει κανείς στα αντίστοιχα ελληνικά, θα δει το ακριβώς αντίθετο και δεν μπορεί όχι Γερμανός, ούτε ανόητος άνθρωπος να κατανοήσει, γιατί το κράτος πληρώνει ενοίκια τεράστια για κτήρια και αφήνει τα δικά του να σαπίζουν...
Στη Γερμανία δεν μπορεί κανείς να πουλήσει λαθραία ούτε τσιγάρα σε καιρό χιονοθύελλας. Θα τον δουν. Ούτε Γερμανός, ούτε ο πλέον ανόητος δεν μπορεί να χωνέψει πως στην Ελλάδα επί 20 χρόνια πληρώνονται συντάξεις μαϊμού σε 250.000 ανύπαρκτους ανθρώπους. Το δυστύχημα είναι ότι χιλιάδες συντάξεις βγήκαν στο όνομα «αντιστασιακός» για πρόσωπα ανύπαρκτα ή πρόσωπα που ήταν μωρά στην εποχή της Αντίστασης.
Τα παραδείγματα της εσωτερικής μας διαφθοράς δεν έχουν τέλος. Όταν ομιλεί κανείς για τη διαφθορά αμέσως μετά την Ιταλία και ορισμένες τριτοκοσμικές μπανανίες σωστά μας αναφέρει. Όμως, δεν μπορεί να παραβλέψει κανείς ότι αυτή η διαφθορά δεν έπεσε από τον ουρανό. Και κατά την ανεξαρτησία μας το 1821 και στη συνέχεια οι ξένοι συμπαραστάτες μας προσπάθησαν να θέσουν υπό κηδεμονία τη χώρα διά της μεθόδου του διαίρει και βασίλευε. Και αυτό το πέτυχαν με δωροδοκίες και εκβιασμούς, με προαγωγή της διαφθοράς, δηλαδή. Οι ξένοι είναι που με διάφορες βοήθειες δημιούργησαν τις λίγες οικογένειες που κυβερνούν τη χώρα με μεθόδους διαφθοράς.
Αυτά στο εσωτερικό. Στο εξωτερικό η Ελλάδα πρέπει να αποδείξει για μια ακόμα φορά ότι «σε τούτα εδώ τα μάρμαρα κακιά σκουριά δεν πιάνει» και ότι η Ελλάδα, ακόμα και σε στιγμές που η Ευρώπη των Λίνεκερ λέει ότι στο παιχνίδι κερδίζουν στο τέλος οι Γερμανοί, επιμένει ότι η Ελλάδα στην Ευρώπη είναι Η ΜΟΝΑΔΙΚΗ. Ακόμα και πάμφτωχη στα ταμεία. Διότι ο πλούτος μας ποτέ δεν ήταν τα ταμεία, αλλά η ψυχή και το μυαλό. Με αυτό θα πορευτούμε και ΔΕΝ ΦΟΒΟΜΑΣΤΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΚΑΙ ΠΟΤΕ.