Διά περιπάτου λοιπόν θα αναδειχθεί πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ την Κυριακή ο Ευάγγελος Βενιζέλος. Ανευ αγώνος, αφού δεν έχει αντίπαλο. Δεν φταίει αυτός. Τώρα συνειδητοποίησαν τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ πόσο πονηρό είναι το καταστατικό του, το οποίο απαιτεί κάτι εξωφρενικό: για να είναι κάποιος υποψήφιος, πρέπει να τον εγκρίνει και μάλιστα δια μοναδικής προς κάθε υποψήφιο υπογραφής το 25% των μελών του Εθνικού Συμβουλίου – ένα όργανο στελεχών δηλαδή που έχει εκλεγεί κατά τη διάρκεια της θητείας τού εν ενεργεία προέδρου και λογικό είναι να αναμένει κανείς ότι επηρεάζεται πολιτικά από αυτόν.
Επιπροσθέτως, με δεδομένο τον πολιτικό καιροσκοπισμό των στελεχών και δη των ανωτέρων όλων των κομμάτων, αναφύεται ένα σχεδόν ανυπέρβλητο εμπόδιο. Αν διαφαίνεται καθαρά η επικράτηση ενός υποψηφίου, πώς είναι δυνατόν ένα στέλεχος του Εθνικού Συμβουλίου να υπογράψει υπέρ ενός αντιπάλου του πιθανού προέδρου του ΠΑΣΟΚ; Ετσι υπογράφει την πολιτική καταδίκη του, αφού ο πρόεδρος που θα εκλεγεί θα τον γράψει στα μαύρα κατάστιχα, παρά τα περί του αντιθέτου δημοσίως λεγόμενα.
Γι’ αυτό και στη συγκεκριμένη περίπτωση ήταν εξ ορισμού αδύνατον να συγκεντρώσει 94 υπογραφές ο Χρήστος Παπουτσής ή άλλες 94 ο Στέφανος Τζουμάκας από τα 377 όλα κι όλα μέλη του Εθνικού Συμβουλίου. Αυτό όμως απέκλειε εξαρχής τη δυνατότητα να είναι υποψήφιος δικαιωματικά βάσει του καταστατικού. Υποψήφιοι μπορούσαν να αναγορευθούν στη βάση είτε του… ελέους του Βενιζέλου είτε της πολιτικής… επαιτείας από το Εθνικό Συμβούλιο.
Δεν υπήρξε ούτε έλεος ούτε ελεημοσύνη. Αντιθέτως το προεδρείο τούς διέσυρε βάζοντας σε ανοιχτή ψηφοφορία το αίτημά τους, ούτε καν μυστική, και έτσι πήραν… 12 ψήφους ο ένας και 3 ο άλλος! Εσχατος διασυρμός. Ουαί τοις ηττημένοις…
Εντελώς άλλο θέμα είναι αν αυτή η επιλογή συσπειρώνει ή αποσαθρώνει περαιτέρω το ΠΑΣΟΚ. Αυτό θα το δούμε στο επόμενο διάστημα και πρωτίστως στις βουλευτικές εκλογές. Οχι φυσικά στις εσωκομματικές εκλογές της Κυριακής που δεν έχουν κανένα νόημα πλέον, παρά τις κορώνες περί της ανάγκης συμμετοχής.
Το θέμα έληξε, πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ είναι ο Ευ. Βενιζέλος, ο οποίος βεβαίως έχει κάθε λόγο να προσπαθεί να εμψυχώσει τους πλήρως αποκαρδιωμένους ψηφοφόρους του κόμματός του. «Στόχος μας είναι η νίκη στις βουλευτικές εκλογές, είναι η πρωτιά!» δήλωσε.
Αντιληπτοί οι λόγοι για τους οποίους διακήρυξε ότι αυτός είναι ο στόχος του κόμματός του. Πρόκειται όμως για στόχο παντελώς ανέφικτο αυτή τη στιγμή που μιλάμε. Δικαιούται όμως να ελπίζει ότι μέχρι να διεξαχθούν οι εκλογές -οι οποίες βεβαίως δεν έχουν καθοριστεί επισήμως- μπορεί να συμβούν συγκλονιστικά γεγονότα, που ίσως ανατρέψουν τον συσχετισμό δυνάμεων μεταξύ ΠΑΣΟΚ και ΝΔ.
Εξίσου ανέφικτος άλλωστε είναι και ο στόχος που διακήρυξε για τις εκλογές αυτές και ο πρόεδρος της ΝΔ Αντώνης Σαμαράς – η αυτοδυναμία του κόμματός του.
«Χωρίς αυτοδυναμία, δεν μπορεί να κυβερνηθεί ο τόπος… Εμείς δεν θέλουμε τη συγκυβέρνηση επειδή ισοδυναμεί με πλήρη αδυναμία» διακήρυξε ο Α. Σαμαράς μιλώντας στην Πολιτική Επιτροπή του κόμματός του.
Πώς θα πάρει όμως η ΝΔ αυτοδυναμία; Αυτή τη στιγμή, ακόμη και στις ευνοϊκότερες γι’ αυτήν δημοσκοπήσεις (και βεβαίως με αναγωγή της ψήφου των αναποφάσιστων, πράξη που πάντα εμπεριέχει δόση αυθαιρεσίας), η ΝΔ μόλις και μετά βίας προσεγγίζει από κάτω το 30%.
Για να πάρει όμως αυτοδυναμία, αν το συνολικό ποσοστό των κομμάτων που θα μείνουν εκτός Βουλής ανέλθει στο σύνηθες ύψος του 5%, πρέπει η ΝΔ να πάρει ποσοστό… 38,4%! Αυτό είναι εντελώς αδύνατο με τα σημερινά δεδομένα. Ακόμη κι αν το άθροισμα των ποσοστών των εξωκοινοβουλευτικών κομμάτων εκτοξευθεί στο πρωτοφανές και απίθανο 10% και πάλι η ΝΔ θα χρειαζόταν 36,4% για να πάρει 151 βουλευτές – ποσοστό που ούτε να το ονειρευτεί δεν μπορεί για την ώρα. Ανθρακες ο θησαυρός επομένως. Προεκλογική πομφόλυξ ο όρκος πίστης του Α. Σαμαρά στην αυτοδυναμία της ΝΔ!
Από εκεί και πέρα οι αρχηγοί του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ έχουν κάθε δικαίωμα να λένε ό,τι θέλουν μέχρι την ώρα που θα μιλήσει ο λαός στην κάλπη.
ΟΙ ΣΤΟΧΟΙ
Επίθεση κατά της Αριστεράς από ΝΔ
ΝΑ ΚΑΛΥΨΕΙ την πολιτική κωλοτούμπα του υπέρ του Μνημονίου επιχειρεί ο Α. Σαμαράς με την επίθεση που εξαπέλυσε κατά της Αριστεράς. Φιλοδοξεί να είναι ο ηγέτης του «μνημονιακού» στρατοπέδου και πρέπει να πείσει γι’ αυτό με επιθέσεις εναντίον των «αντιμνημονιακών» δυνάμεων, αφού αυτή είναι σήμερα η διαχωριστική γραμμή που διχάζει βαθιά την ελληνική κοινωνία. Πώς να ομολογήσει όμως ο Α. Σαμαράς στους ψηφοφόρους της ΝΔ, τους οποίους διαπαιδαγώγησε «αντιμνημονιακά», ότι φιλοδοξεί να συνεχίσει την πολιτική του… Γιώργου Παπανδρέου; Ανοίγει έτσι για αντιπερισπασμό μέτωπο κατά της Αριστεράς, που παραμένει σταθερά κατά του Μνημονίου ελπίζοντας να αφυπνίσει… εμφυλιοπολεμικά σύνδρομα στους δεξιούς ψηφοφόρους και να τους κάνει να ξεχάσουν τα Μνημόνια.
Troktiko
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου