«Η αντιπαράθεση για την ιδιωτική ή δημόσια διαχείριση του νερού δεν είναι καινούργια, αλλά διεξάγεται εδώ και δεκαετίες σε όλο τον κόσμο», αναφέρει ο Κώστας Νικολάου, δρ χημικός περιβαλλοντολόγος. Επισημαίνει ότι ύστερα από δεκαετίες ιδιωτικοποίησης της ύδρευσης, πόλεις στην Ευρώπη και σ’ όλο τον κόσμο, όπως το Βερολίνο, το Μόναχο, η Στουτγάρδη, το Παρίσι, η Γκρενόμπλ, το Μπορντό, το Μπουένος Αϊρες, η Ατλάντα, το Γιοχάνεσμπουργκ και πολλές ακόμη, εγκαταλείπουν πλέον την ιδιωτική διαχείριση.
«Εδώ και 20 χρόνια, οι υποστηρικτές της ιδιωτικοποίησης των υπηρεσιών παροχής νερού, αντιμετωπίζοντας το νερό ως εμπόρευμα, υποσχέθηκαν παγκόσμια αυξημένες επενδύσεις και μεγάλη αποτελεσματικότητα στη διαχείριση του νερού. Ετσι, το 2010, το 12% του παγκόσμιου πληθυσμού είχε νερό από ιδιωτικές εταιρίες, με συγκεκριμένες δυσμενείς συνέπειες», σημειώνει ο κ. Νικολάου.
Στο Παρίσι
Στις ΗΠΑ, η ιδιωτική ύδρευση ήταν κυρίαρχη μέχρι τα τέλη του 19ου αιώνα, ενώ στη Γαλλία, από τα μέσα του 19ου αιώνα εφαρμοζόταν η σύμπραξη δημόσιου - ιδιωτικού (ΣΔΙ) στη διαχείριση του νερού. «Πρόκειται για το ονομαζόμενο “γαλλικό μοντέλο”, στο οποίο οι επενδύσεις και η ιδιοκτησία των υποδομών ανήκουν στο δημόσιο και η διαχείριση – διανομή του νερού στον ιδιωτικό τομέα. Αυτό το μοντέλο αποτέλεσε κατά κύριο λόγο τη βάση για την ιδιωτικοποίηση διεθνώς της ύδρευσης και είχε μεγάλη οικονομική υποστήριξη», εξηγεί ο κ. Νικολάου.
Υπογραμμίζει πάντως ότι το 2008 το δημοτικό συμβούλιο του Παρισιού αποφάσισε να μην ανανεώσει τη σύμβαση με τις ιδιωτικές γαλλικές εταιρίες που διαχειρίζονταν το δίκτυο ύδρευσης της πόλης. «Ο δήμος αποφάσισε να δημιουργήσει δημοτική εταιρία και να θέσει υπό την εποπτεία του τη λειτουργία του συστήματος από το 2010. Η μετάβαση επιτεύχθηκε με αξιοθαύμαστα αποτελέσματα, αφού και τα τιμολόγια μειώθηκαν κατά 8% και οι υδάτινοι πόροι προστατεύτηκαν, ενώ οι εξοικονομήσεις που επιτεύχθηκαν απέδειξαν ότι οι ιδιωτικές επιχειρήσεις αποσπούσαν υπερβολικά κέρδη μέσω των συμβάσεων παραχώρησης και διαχείρισης του νερού».
Στις ΗΠΑ
«Από μια έρευνα για την ιδιωτικοποίηση στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, κατά την οποία εξετάστηκαν τα δέκα μεγαλύτερα συστήματα ύδρευσης στις ΗΠΑ, προέκυψε ότι έπειτα από 20 χρόνια ιδιωτικοποίησης, οι τιμές αυξήθηκαν τρεις φορές πάνω από τον πληθωρισμό και οι λογαριασμοί νερού των νοικοκυριών κατά μέσο όρο τριπλασιάστηκαν στα πρώτα δέκα χρόνια! Παντού, όπου υπήρξε ιδιωτικοποίηση, αυτή συνοδεύτηκε από υποβάθμιση της ποιότητας του νερού, αύξηση της απώλειας νερού, υποβάθμιση των υποδομών και αύξηση των τιμών», καταλήγει ο κ. Νικολάου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου