Σιχαθήκαμε.

Του Σταύρου Βιτάλη, Προέδρου του Πατριωτικού Μετώπου.

Από τους καιρούς της «μεταπολίτευσης» και τις πικρές θύμησές της, ανασύρω την παραπάνω λέξη. Από ένα ποίημα του Βολφ Μπίρμαν που μελοποίησε ο Μικρούτσικος και τραγουδούσαμε τότε με πάθος.

Τότε που για μια ακόμη φορά στην ιστορία του δύσμοιρου τούτου τόπου, ως επαναστατημένοι νεολαίοι, πιστέψαμε πως θα αλλάξουμε τον κόσμο, θα φτιάξουμε την χώρα αυτή μοιράζοντας δίκαια το ψωμί, ανακτώντας την κλεμμένη αξιοπρέπειά μας.

Ήλθαν μετά οι Καραμανλήδες, οι Παπανδρέηδες, οι  Μητσοτάκηδες, οι Σημίτηδες και τώρα οι Σαμαράδες, για να μετατρέψουν το όνειρο σε εφιάλτη, γεμίζοντας με την ανοχή του «μαστρωπού Λαού» τις ζωές μας, με σαπουνόφουσκες, διαφθορά και λύματα.

Από την άλλη πλευρά, μια «αριστερά» που βολεύτηκε σε επιχειρήσεις, σε «Σπίτια του Λαού», σε χρηματοδοτήσεις από διεθνείς τοκογλύφους σαν τον Σόρος. Διεκδίκησε το μερίδιό της από την πίτα του ασήμαντου, συνδιαχειρίστηκε την κρίση, με εργαλείο την ίδια πάντα κρατικομαφιόζικη κληρονομιά των προσκυνημένων μαυροκορδατοκωλέτηδων, που ρήμαξαν τον τόπο μας και το Λαό μας.

Έτσι, «έμεινε το όνειρο ορφανό, νικητές και ηττημένοι στήσαν χορό, τα όπλα σκούριασαν στα βουνό», σαν το παλιό – επίσης της μεταπολίτευσης -  τραγούδι του Χρήστου Λεοντή, που μας τραγουδούσε ο Μεράντζας.  

• Σήμερα οι νεολαίοι φτύνουν τη γενιά του Πολυτεχνείου. Η «μπάλα» παίρνει και εμάς, τους χιλιάδες που ματώσαμε στο προαύλιό του το ‘73, επειδή οι δαμανακολαλιώτηδες, εκποίησαν τους νεανικούς μας αγώνες για μερικές πενταροδεκάρες, για μια βίλα, για ένα πουκάμισο αδειανό. Επειδή οι αριστεροδέξιοι αλητήριοι, έστησαν μια ολόκληρη μηχανή κομματικής εκμετάλλευσης του, με αθλιότητες όπως η «Ηλένια Ασημακοπούλου», (το κορίτσι/διαφήμιση σαμπουάν που… χάθηκε στα γεγονότα), με γκαιμπελίστικου τύπου υπερβολές για «χιλιάδες νεκρούς» και πολλά άλλα εγνωσμένα προπαγανδιστικά καραγκιοζιλίκια, για την ηρωική εκείνη και αγνή αντίσταση του Λαού, κατά της αμερικανοκίνητης χούντας.  

• Σήμερα οι νεολαίοι σηκώνουν εύκολα το χέρι τους σε ναζιστικό χαιρετισμό. Γιατί κανείς δεν τους είπε για τους 70.000 νεκρούς αδελφούς Έλληνες του εμφυλίου. Γιατί η «αριστερά» επέμεινε να γιορτάζει μέχρι σήμερα τα «επιτεύγματα» του Δημοκρατικού Στρατού, αντί να ζητήσει συγγνώμη για το Μελιγαλά. Γιατί αντί να επουλώσει τις πληγές της εποχής εκείνης, βάζοντας και τα θεμέλια για να ξαναστηθεί το ανεκπλήρωτο όνειρο των επαναστατών του ’21, προτίμησε για ιδιοτελείς λόγους, να υπερασπιστεί τα εγκληματικά της λάθη. Δίνοντας έτσι – στοχευμένα και με μέθοδο από ότι αποδεικνύεται τελικά - τη λαβή στους ιδεολογικοπολιτικούς απόγονους των Γερμανοτσολιάδων, να συντηρούν το μίσος, να ξαναφτιάχνουν στρατούς έτοιμους να χύσουν ξανά το αίμα του αδελφού. 

• Σήμερα οι νεολαίοι αποστρέφουν το πρόσωπό τους από τους «παλιούς». Γιατί ως πρότυπα τους πλασάρουν τον Ρουβά, την Lady Gaga, τους Ράδιο Αρβύλα. Γιατί κανείς δεν τους μίλησε ποτέ για τον Μανώλη Μπικάκη, για τον Σολωμό Σολωμού, για τον Αλέκο Παναγούλη.  

• Σήμερα οι νεολαίοι φορτώνουν τις ψυχές τους με μίσος και οργή. Γιατί αυτό που τους επιβάλλουν οι «μεγάλοι», είναι το μίσος: Η κακουργηματική βία της Τρόϊκας, του ΔΝΤ, των πολιτικών απατεώνων, των ΜΑΤ, ενός κράτους απόλυτα φασιστικού. 

• Σήμερα οι νεολαίοι φτύνουν τους δασκάλους τους. Γιατί δασκάλους έχουν τη Ρεπούση, τη Δραγώνα, τον Βερέμη, τη Φραγκιουδάκη, τον Κουλουμπή, και όχι τον Μαρίνο Αντύπα, τον Δελμούζο, τον Γληνό, τον Γεώργιο Γεννάδιο. 

• Σήμερα οι νεολαίοι γυρνούν τη πλάτη τους στους ανθρώπους του πνεύματος: Γιατί οι ποιητές τους είναι η Δημουλά, ο Τατσόπουλος, η Κιτσοπούλου, και όχι ο Ελύτης, ο Παλαμάς, ο Καβάφης. 

• Σήμερα οι νεολαίοι χωρίζονται – και πάλι – σε εχθρούς και φίλους. Σε φασίστες και αντιφασίστες, σε εθνικιστές και εθνομηδενιστές. Γιατί κανείς δεν τους μίλησε για τον Χίτλερ και τον Στάλιν, για την Τρεμπλίνκα και τα Γκούλαγκ. Γιατί τους πιπιλίζουν καθημερινά τα αφτιά για Μαρξισμούς, Φασισμούς, Σοσιαλισμούς. Γιατί κανείς τους δεν τους μίλησε ποτέ για το ανεκπλήρωτο όραμα των επαναστατών του ’21. Το όραμα για πραγματική (Άμεση) Δημοκρατία, του μπαρμπα-Γιάννη, του Καποδίστρια. Γιατί κανείς δεν τους είπε πως επανάσταση δεν είναι τα ξενόφερτα εξουσιαστικά δόγματα, αλλά η παράδοση όλων των εξουσιών στο Λαό. 

Αυτό που θα πρέπει να θυμούνται όμως οι νεολαίοι μας, είναι πως μαζί τους, σιχαθήκαμε και εμείς. Εμείς που δεν στήσαμε ποτέ τον κ…. μας σε κανένα σύστημα. Σε καμιά ξεφτιλισμένη και εκπορνευόμενη τραβεστί του αριστεροδέξιου ιδιοτελούς συρφετού που έχει καβαλήσει από την μεταπολίτευση και εντεύθεν στο σβέρκο μας.

Έτσι λοιπόν, με την ψιθυριστή φωνή μας, αυτήν που πνίγηκε από τα ΜΜΕ των μπομπολοκυριακουλαφουζολαμπράκηδων και δεν έφτασε ποτέ στα αφτιά των νεολαίων μας, ξαναφέρνουμε στα χείλη μας τους στίχους του Μπίρμαν, που είναι τόσο επίκαιροι, όσο ποτέ. Ας μας κάνουν τη χάρη οι νεολαίοι μας, να τους ξανατραγουδήσουμε αντάμα:

«Τις κρύες γυναίκες που με χαϊδεύουν,τους ψευτοφίλους που με κολακεύουν, που απ' τους άλλους θεν παλικαριά κι οι ίδιοι όλο λερώνουν τα βρακιά, σ' αυτήν την πόλη που στα δυο έχει σκιστεί, τους έχω βαρεθεί.

Και πέστε μου αξίζει μια πεντάρα, των γραφειοκρατών η φάρα, στήνει με ζήλο περισσό, στο σβέρκο του λαού χορό, στης ιστορίας τον χοντρό το κινητή, την έχω βαρεθεί.

Και τι θα χάναμε χωρίς αυτούς όλους, τους Γερμανούς, τους προφεσόρους, που καλύτερα θα ξέρανε πολλά, αν δεν γεμίζαν ολοένα την κοιλιά, υπαλληλίσκοι φοβητσιάρηδες, δούλοι παχιοί, τους έχω βαρεθεί.

Κι οι δάσκαλοι της νεολαίας νταντάδες, κόβουν στα μέτρα τους μαθητάδες, κάθε σημαίας πλαισιώνουν τους ιστούς, με ιδεώδεις υποτακτικούς, που είναι στο μυαλό νωθροί, μα υπακοή έχουν περισσή, τους έχω βαρεθεί.

Κι ο παροιμιώδης μέσος ανθρωπάκος, κέρδος ποτέ μα από παθήματα χορτάτος, που συνηθίζει στην κάθε βρωμιά, αρκεί να έχει γεμάτο τον ντορβά κι επαναστάσεις στ' όνειρά του αναζητεί, τον έχω βαρεθεί.

Κι οι ποιητές με χέρι υγρό, υμνούνε της πατρίδας τον χαμό, κάνουν με θέρμη τα στοιχειά στιχάκια, με τους σοφούς του κράτους τα 'χουνε πλακάκια, σαν χέλια γλοιώδικα έχουν πουληθεί, τους έχω σιχαθεί».

Νεολαίοι μας: Τολμήστε.  

• Μην ακολουθάτε τις πεπατημένες πεπονόφλουδες των αριστεροδέξιων πολιτικών απατεώνων.  

• Μην πέφτετε εύκολα θύματα στις ξενόφερτες προπαγάνδες τους. 

• Μην γίνεστε οι αριθμοί, η επένδυση πάνω στην οποία, για μια ακόμη φορά, αυτοί θα κονομήσουν. 

• Δεν αξίζουν ούτε ένα κουμπί από το πουκάμισό σας. Ούτε μια σταγόνα από το αίμα σας. 

Ελάτε στο πραγματικό και μοναδικό Επαναστατικό Κίνημα της χώρας μας. Το μόνο που δεν θέλει να «σώσει» το Λαό μας, αλλά να του βάλει πλάτη, ώστε  να γίνει αυτός Νομοθέτης, αυτός Δικαστής, αυτός η Άμυνα και η Ασφάλεια του σπιτιού του, της κοινωνίας του.

Ελάτε στο Πατριωτικό Μέτωπο. Ελάτε στην Άμεση Δημοκρατία.

Υ.Γ. Εεεε… Εσείς. Οι ελάχιστοι εναπομείναντες απόγονοι του Γεννάδιου και του Αντύπα εκπαιδευτικοί: Βάλτε στα παιδιά σας, στις τάξεις σας, στα σχολειά σας τούτο το τραγούδι και τραγουδήστε το μαζί τους. Γράψτε στα παλιά σας υποδήματα τα φασιστικά κλιμάκια του Σαμαρά και κάντε το θαύμα σας. Θυμίστε τους στο τέλος του τραγουδιού ποιανών απόγονοι είναι. Βάλτε στις ψυχές τους το θεμέλιο για το αύριο που έρχεται: Το αύριο της (Άμεσης) Δημοκρατίας.

Και μην ξεχνάτε: Το πνεύμα του ανθρώπου, είναι Αθάνατο και Αδούλωτο. Δεν μπορεί να το σκοτώσει κανείς.

Και μην ξεχνάτε: Τούτον τον τόπο τον μαγεμένο και μαρτυρικό, τούτον τον Λαό τον μαγικό και ιδιότροπο, δεν τον έφαγαν χιλιάδες τώρα χρόνια τα λιοντάρια. Δεν θα τον φάνε τα σκουλήκια.

Πατριωτικό Μέτωπο
Πολιτικό Κίνημα Άμεσης Δημοκρατίας
Συνδεδεμένο Μέλος της Ευρασιατικής Ένωσης 
Γραφεία Αθηνών:
Διδυμοτείχου 15-17,
10444, Κολωνός, Αθήνα