Οι Τραπεζίτες Rothschild, το νεοσύστατο Ελληνικό Κράτος και η Εθνική Τράπεζα

Απόσπασμα από το πλήρες άρθρο εδώ :http://maiandros.blog-spot.gr/2015/01/26/i-trapezites-rothschild-to-neosistato-elliniko-kratos-ke-i-ethniki-trapeza/

το «Εθνική» και το «της Ελλάδος» αποτελεί μέρος εξαπάτησης

Η Τράπεζα που είχε ανοίξει ο Καποδίστριας αποτελεί νομοθετικό παρελθόν, νέοι ορίζοντες για τους «φιλέλληνες» Otto και Ρότσιλντ οι οποίοι πήραν τα καλαμάκια ανά χείρας

Μην μας μπερδεύουν οι Πρόεδροι της ΕΤΕ, αυτοί είναι απλοί μεγαλόμισθοι υπάλληλοι. Σημασία έχει ποιοι είναι οι μέτοχοι δηλαδή οι ιδιοκτήτες…

Για να δούμε τώρα την σχέση της ΕΤΕ με τους Ρότσιντ όπως αναφέρεται στο επίσημο Χρονολόγιο της ΕΤΕ (αναλυτικά το χρονολόγιο θα το δούμε παρακάτω):

Ελληνικό Κράτος 1.000 μετοχές
Ν. Ζωσιμάς 500 μετοχές
Ι.Γ. Ευνάρδος 300 μετοχές
Βασιλιάς Λουδοβίκος Βαυαρίας 200 μετοχές
Κ. Βρανής 150 μετοχές
Θ. Ράλλης 100 μετοχές

αναφέρονται σε ποιους ανήκουν οι 2250 μετοχές, αφήνουν αόριστο το πόσες μετοχές ανήκουν στους Τραπεζίτες Ρότσιλντς… γιατί άραγε; για να μην πάρουμε χαμπάρι ότι η Εθνική όχι μόνο δεν ήταν ποτέ «Εθνική» και «της Ελλάδος», αλλά ότι το πλειοψηφικό πακέτο μετοχών άνηκε εξ αρχής στους Ρότσιλντ άρα ο Ρότσιλντ έλεγχε απόλυτα το νέο και φτωχό Κράτος;

Οι μετοχές συνολικά ήταν 5.000, με τιμή 1000 Δραχμών καθ έκαστη, άρα 5.000.000 Δραχμές όπως βλέπουμε παρακάτω στο ΦΕΚ 30.03.1841. Οι 2750 μετοχές που αντιστοιχούν περίπου στο 55% των μετοχών ήταν των Ρότσιλντ.

Όσον αφορά τις 1.000 μετοχές που είχε το Ελληνικό Κράτος, όπως θα δούμε στο επίσημο Χρονολόγιο της Εθνικής Τραπέζης, πρόκειται για έναν ακραίο εμπαιγμό διότι ήταν θέμα χρόνου αυτές οι μετοχές να φύγουν από τα χέρια του Κράτους εφόσον ο αναγκαστικός και αποκλειστικός δανεισμός του Κράτους από την ΕΤΕ θα έφερνε χρέος… Δηλαδή μας έδωσαν και μια αβάντα 1.000 μετοχές για να μας ρίξουν μια εντελώς ηλίθια στάχτη στα μάτια αφού ήταν θέμα χρόνου όχι μόνο να φύγουν από τα χέρια του Κράτους οι 1000 μετοχές αλλά να ξεκινήσει η υπερχρέωση του Κράτους από την ιδιωτική Εταιρεία που ήταν και το ζητούμενο!

Μέρος 5ο: Επεξήγηση του Τραπεζικού συστήματος 

Αποκωδικοποίησις:

Έχουμε λοιπόν ένα Κράτος το οποίο δεν επιτρέπει στον εαυτό του να κόψει δικό του χρήμα αλλά επιτρέπει να το δανείζεται αποκλειστικά από μια Τράπεζα η οποία ανήκει σε τρίτους (την οποία απλά την έχουν βαφτίσει Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος).

Στο τέλος του άρθρου υπάρχουν διαθέσημα ντοκιμαντέρ στα οποία αναλύεται πλήρως η απάτη του Χρηματοοικονομικού Συστήματος, τώρα απλά και λακωνικά θα γίνει προσπάθεια να δωθεί μια γενική αλλά ουσιαστική εικόνα της εξαπάτησης η οποία έχει ως εξής:

Το Κράτος δεν επιτρέπεται να κόψει χρήμα για τον εαυτό του, αλλά επιτρέπει δια νόμου ή Βασιλικού Διατάγματος να κόψει μια ιδιωτική εταιρεία χρήμα από την οποία θα τα ΔΑΝΕΙΣΤΕΙ άρα από την πρώτη κιόλας Δραχμή η οποία θα μπει στην κυκλοφορία (circulation) το Κράτος ήδη χρωστάει!

Ας προσεγγίσουμε την απάτη με ένα παράδειγμα: Το Κράτος ζητάει από την Ιδιωτική Εταιρεία η οποία ονομάζεται Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος (θα μπορούσε να ονομάζεται και Θανάσης ή Παύλος ή Ιακώβ το ίδιο είναι) να κόψει π.χ. 10 εκατομμύρια Δραχμές να διαθέσει στην αγορά του (circulation), η Τράπεζα ζητάει εγγυήσεις και το Κράτος δίνει Ομόλογα ιδίου ποσού (Ομόλογο = ομολογία χρέους, το Κράτος ομολογεί-αναγνωρίζει τον δανεισμό άρα το ότι χρωστάει). Ενώ λοιπόν το Κράτος δίνει τα ομόλογα αξίας 10 εκατ. Δραχμών ως εγγύηση, η Ιδιωτική Εταιρεία δεν δίνει αλλά ΔΑΝΕΙΖΕΙ με τόκο το χρήμα, πράγμα που σημαίνει ότι θέλει πίσω 10 εκατ. + τους τόκους.

Έχουμε λοιπόν ένα Κράτος του οποίου η αγορά κινείται με 10 εκατ. Δραχμές, τις οποίες όμως τις χρωστάει εξολοκλήρου σε μια ιδιωτική Εταιρεία + τους τόκους αυτών, άρα 10 εκατ. Δραχμές κεφάλαιο + π.χ. 2 εκατ. ΤΟΚΟΥΣ θα πρέπει να επιστραφούν στην ιδιωτική Εταιρεία – Τράπεζα 12 εκατ. Δραχμές.

Η ερώτηση που γεννάται είναι: Τι θα συμβεί αν η Ιδιωτική Εταιρεία – Τράπεζα ζητήσει κάποια στιγμή πίσω τα χρήματα της;
απάντηση: δεν θα μείνει ούτε δραχμή στο Κράτος (στην αγορά) αφού και τα 10 εκατ. θα επιστραφούν πίσω στην Τράπεζα

η αμέσως επόμενη ερώτηση που γεννάται είναι: και τι θα γίνει με τους ΤΟΚΟΥΣ (+ 2 εκατ); που θα βρεθούν αφού η αγορά έχει maximum 10 εκατ. και το Κράτους δεν επιτρέπει στον εαυτό του να κόψει χρήμα;

απάντηση: δεν μπορούν να βρεθούν διότι έτσι είναι το Fractional Reserve Banking System.

λύση: νέο δάνειο μεγαλύτερο του προηγούμενου με σκοπό την αποπληρωμή και των 12 εκατ. Δραχμών (Κεφάλαιο + ΤΟΚΟΙ) συν την πλήρωση (refill) της αγοράς με νέο ρευστό.

αποτέλεσμα: το χρέος του Κράτους προς την Ιδιωτική Τράπεζα να αυξάνει συνεχώς.

Αυτή είναι η βάση για το πως λειτουργεί το ΧρηματοΟικονομικό σύστημα.

Δώσαμε μια εικόνα της σχέσεως Κράτους και Κεντρικής Τράπεζας, ας δώσουμε τώρα Τι είναι χρήμα και πως δημιουργείται:

Το χρήμα δεν είναι σαν την πρωτογενή παραγωγή όπως το σιτάρι που ρίχνεις τον σπόρο σε ένα χωράφι, ούτε σαν την δευτερογενή, δεν είναι παραγωγή, είναι ένας αέρας κοπανιστός με μπόλικο καθόλου! Το χρήμα είναι απλά μια συμφωνία, όλοι συμφωνήσαμε (με έναν μαγικό τρόπο) ότι τα ζωγραφισμένα χαρτάκια της ΕΤΕ είναι χρήμα… τόσο απλά!
Το θέμα είναι γιατί το Κράτος να δίνει δικαίωμα να δημιουργεί χρήμα ένας ιδιώτης ο οποίος θα μας το δανείσει και από πάνω, και δεν φτιάχνει δικό του/μας χρήμα;;;;;; Είναι τελικά το Κράτος δικό μας; Υπήρξε ποτέ Ελληνικό Κράτος; Υπήρξε ποτέ Δημο-Κρατία; Υπήρξε ποτέ Ελευθερία; ΟΧΙ, ΖΟΥΜΕ ΜΙΑ ΦΑΡΣΑ!!!

Υπάρχει λοιπόν μια συμφωνία (Κράτους και ιδιωτικής Εταιρείας-Τράπεζας) ότι αυτά τα χαρτάκια που θα ζωγραφίσει η ΕΤΕ θα είναι χρήμα. Για να δούμε όμως και τον μηχανισμό δημιουργίας τους που θα ζήλευε και ο Κόπερφιλντ:

Ο περισσότερος κόσμος νομίζει ότι το δάνειο που δίνει μια Ιδιωτική Εταιρεία – Τράπεζα είναι από τις καταθέσεις των άλλων, αλλά τα πράγματα είναι πολύ περισσότερο απατηλά από όσο νομίζουμε!

Αν μια Ιδιωτική Εταιρεία – Τράπεζα έχει αποθεματικό (χρήματα σε καταθέσεις) π.χ. 1.000 Δραχμές σύμφωνα με το Fractional Reserve Banking System μπορεί να δανείσει το ποσό αυτό με αναλογία 1 προς 9, δηλαδή να δανείσει 9.000 Δραχμές. Αυτές τις 9.000 Δραχμές δεν τις πήρε από πουθενά (π.χ. Καταθέσεις άλλων), δεν υπήρχαν πριν, απλά τις δημιούργησε «out of noting» βάσει νόμου (΄τωρα τι σόι νόμος είναι αυτός που επιτρέπει σε ιδιώτες να δημιουργούν χρήματα για να δανείσουν τα Κράτη είναι μια άλλη αμαρτία) και μάλιστα οι αρχικές 1000 Δραχμές που επάνω σε αυτές δημιουργήθηκαν ως δια μαγείας οι 9.000 δεν πειράχτηκαν αλλά παρέμειναν στην θέση τους, άρα με την πρώτη δανειακή σύμβαση η Τράπεζα έχει τις 1.000 αυτές Δραχμές στο αποθεματικό της απείραχτες plus τις 9.000 που μόλις δημιούργησε και έδωσε ως δάνειο συν τους τόκους. Αυτές οι 9.000 Δραχμές στον συνολικό δανειακό κύκλο αποφέρουν 90.000 Δραχμές στην Τράπεζα. (σημείωση: καμία Τράπεζα εδώ και χρόνια δεν τηρεί το ratio 1:9). Για να δημιουργήσει η Τράπεζα αυτές τις 9.000 θα πρέπει να υπάρξει Δανειακή Σύμβαση με κάποιον Πολίτη, εν ολίγοις το χρέος άρα και ο μελλοντικός  κόπος του Πολίτη δημιουργεί αυτά τα χρήματα… άρα χρήματα δημιουργούνται εις βάρος των πολιτών και είναι θέμα χρόνου να τους πάρουν πίσω και τα χρήματα και ότι περιουσιακά στοιχεία έχουν βάλει ενέχυρο ή υποθήκη!

έτσι απλά δημιουργείται το χρήμα… Ο Ρότσιλντ ενοικιάζει ένα απλό μαγαζί με 4 τοίχους, ο Όθων βγάζει ένα Βασιλικό Διάταγμα και ονομάζει αυτό το μαγαζάκι «ΤΡΑΠΕΖΑ» δίνοντας του το δικαίωμα να δανείζει αποκλειστικά το Κράτος… ελάχιστα έξοδα και τεράστια έσοδα αφού τον αέρα τον κοπανιστό που ονόμασαν «χρήμα» το κέρδιζαν από τα κορόιδα τους Έλληνες, άλλωστε όπως είδαμε στο βίντεο «Η Ιστορία των Ρότσιλντ» ο προπάτορας Ρότσιλντ είχε σκεφτεί ότι πιο κερδοφόρο είναι να δανείζει κάποιος Κράτη παρά μεμονωμένους πολίτες αφού το κράτος είναι όλοι οι πολίτες μαζί, συν ότι ποτέ δεν θα καταλάβουν το κόλπο.

Αναλογιστείτε τώρα τι σημαίνει αρχικό κεφάλαιο Εθνικής Τραπέζης 5.000.000 Δραχμές εποχής 1841, το οποίο χρησιμοποιήθηκε ως βάση για τα δάνεια προς ανάπτυξη της Γεωργίας, της Βιομηχανίας του Εμπορίου και της Ναυτιλίας… και ποιος εν τέλει έλαβε τα κέρδη και έκανε κουμάντο αυτήν την ανάπτυξη και ποιανού ανάπτυξη ήταν αυτή η ανάπτυξη…

Ο Αριστοτέλης στα Πολιτικά του μας ενημερώνει ότι το χρήμα από τον κόπο έχει όριο (παραγωγή), ενώ το χρήμα από αέρα (τόκο) δεν έχει όριο, άρα αν κάποιος δανείσει έναν παραγωγό, δύναται αυτός ο κάποιος να του πάρει όλη την παραγωγή και να μείνει επιπλέον χρέος διότι δεν στοιχίζει τίποτε στον «κάποιον» να δανείσει με 6% ή με 16% ή με 666% οπότε θα βάλει σιγά σιγά στο χέρι και το χωράφι και το σπίτι του παραγωγού. Τις ζωές μας της έχουν ήδη αγοράσει (κάθε παιδί που γεννιέται χρωστάει 35.000 Ευρώ) και αυτό είναι αποτέλεσμα του ότι ζούμε στην ΆΓΝΟΙΑ! Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ Η ΑΓΝΟΙΑ ΜΑΣ!!!

Ας δούμε ένα ακόμα βασικό παράδειγμα για δείτε το μέγεθος της απάτης και της λεηλασίας:

Ο Ιακώβ έχει στην τσέπη του 20 ευρώ και έρχεται ο Γιάννης και του ζητάει να του δανείσει 20 ευρώ για να αγοράσει τροφή για τα παιδιά του. Ο Ιακώβ λέει στον Γιάννη ότι ότι θα του δώσει αντί το ίδιο το 20ρικο μια επιταγή ίσης αξίας για να κάνει την δουλειά του. Παίρνει λοιπόν ο Γιάννης την επιταγή των 20 ευρώ, πάει στον Κώστα που έχει μπακάλικο, αγοράζει τρόφιμα, δίνει την επιταγή και φεύγει. Ο Κώστας χρειάζεται κάποιο άλλο προϊόν το οποίο το έχει ο Ιακώβ, πάει σε αυτόν του δίνει την επιταγή και παίρνει το προϊόν του. Ποιο είναι το τελικό κέρδος του Ιακώβ;

απάντηση: έχει το 20ρικο στην τσέπη του που ουδέποτε πείραξε, έχει την επιταγή η οποία έκανε κύκλο και ξαναγύρισε στα χέρια του, έχει και το χρέος του Γιάννη, άρα ο Ιακώβ έχει 60 ευρώ διαθέσιμα χωρίς ποτέ να πειράξει το 20ρικο στην τσέπη του!

Σκεφτείτε τώρα να υπήρχαν πολλοί Γιάννηδες… Τώρα σκεφτείτε αυτοί οι πολλοί Γιάννηδες να επιβαρύνονταν επιπλέον και με τόκο… Ο Ιακώβ είναι η Τράπεζα και ο Γιάννης είναι τα κορόιδα εμείς.

Συμπέρασμα:

Εν ολίγοις Το Κράτος έδωσε άδεια δια «νόμου» σε μια ιδιωτική εταιρεία η οποία ονομάζεται Τράπεζα και ανήκεις σε συγκεκριμένους ιδιώτες, να δημιουργήσουν αξίες για τον εαυτό της τις οποίες επιπλέον θα ΔΑΝΕΙΣΟΥΝ με τόκο σε εμάς τα κορόιδα, Τα οποία είναι και αφορολόγητα (έγκλημα Χ3) πράγμα που σημαίνει ότι η ιδιωτική εταιρεία (δηλαδή ο Ρότσιλντ και τα έκτοτε τσιράκια του) θα μπορούν να αγοράζουν τον κόπο μας και τις ζωές μας αιώνια πουλώντας κυριολεκτικά αέρα κοπανιστό!

Και επειδή το Κράτος δεν μπορεί εκ των πραγμάτων να ξεχρεώσει το όλο και αυξανόμενο χρέος, και επειδή δεν έχει νόημα η ιδιωτική Εταιρεία – Τράπεζα να μας δανείζει αιώνια κάποια στιγμή ζητάει τα χρήματα της πίσω! Όπως καταλαβαίνουμε είναι εκ των πραγμάτων αδύνατον να ξεχρεώσουμε, οπότε μπαίνουμε σε κατάσταση Default (χρεωκοπίας), πράγμα που σημαίνει ότι η Ιδιωτική Εταιρεία-Τράπεζα θα κατασχέσει τον κόπο μας (περιουσίες) και το «χρέος» θα μειωθεί. Έπειτα θα αρχίσει ο νέος κύκλος δανεισμού, από τον κόπο μας να δημιουργήσουμε νέες περιουσίες, για να έρθει πάλι μια ημέρα η ιδιωτική Εταιρεία-Τράπεζα να ζητήσει πάλι τα χρήματα της πίσω, πάλι να μας ρίξει σε Default (χρεωκοπία), πάλι να βάλει χέρι στον κόπο μας δηλαδή στις περιουσίες που δημιουργήθηκαν μεταξύ των δυο defeults (χρεωκοπιών). Αυτό στην Ελλάδα από το 1821 συνέβη 3-4 φορές και είναι προ των πυλών η επόμενη, ειδικά που τώρα έχουμε Φυσικό Αέριο νοτίως της Κρήτης, δηλαδή πολύ περιουσία.